Janina Barbara Sokołowska

Czytelnicze obcowanie z utworami poetyckimi autorki, jak napisał w swoim wstępie Tomasz Pyzik, jest doświadczeniem głęboko poruszającym oraz - egzystencjalnie i metafizycznie - niemal wstrząsającym. Wersy spowija niezagasłe cierpienie, któr

Tak, otrzymaliśmy właśnie poetycki album o naszej dziwnej obecności tu i teraz pośród innych, z kruchą owej obecności pewnością i niepewnością, opowieść o zderzeniach z realiami rzeczywistego i wyobrażonego, o granicach różnych stref egzyst

Te wiersze uważam za introwertyczne. Wprawdzie jest w nich codzienne życie, lecz schodek po schodku przeczytacie, to zobaczycie. Codzienność i normalność dominują w tym tomiku. Ale jest to osobliwe schodzenie po drabinie, bowiem Janina Barb

W podręcznej torebce noszę ich kości/I carry t

Utwory zebrane w książce, podobnie zresztą jak przedstawiane w ostatnio publikowanych tomikach poetki (m.in. Maki,2004; Ciebie nie ma, 2008; Szelki bezpieczeństwa 2010, wyd. drugie poszerzone 2012; Hiperrealistyczne minuty,2011; nic, 2012;