Ułańskie lato - wydane po raz trzeci - to pasjonująca historia pułków, które wiosną roku 1920 weszły w skład jedynej wówczas Dywizji Jazdy i walczyły z Konną Armią Siemiona Budionnego aż do jej klęski pod Komarowem 31 sierpnia. Książka ta jest esejem, napisanym na szerokiej podstawie źródeł i opracowań, z wykorzystaniem licznych relacji i wspomnień. To cenny przyczynek do mało znanych dziejów formacji kawaleryjskich tworzonych na Wschodzie, przede wszystkim I. Pułku Ułanów Krechowieckich, 12. Pułku Ułanów Podolskich i 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich.

Kres ułańskiej epopei stanowi trzecią część - po Ułańskim lecie i Ułańskiej jesieni - cyklu szkiców Bohdana Królikowskiego z dziejów kawalerii II Rzeczypospolitej. Książka ta jest pozycją cenną i interesującą, miejscami nawet sensacyjną. Autor przedstawia organizację i działania bojowe pułków kawaleryjskich, które w czasie drugiej wojny światowej, w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, przesiadały się z koni na czołgi i samochody pancerne. We Francji (1939-1940) kawalerzyści tworzyli oddziały rozpoznawcze i 10. Brygadę Kawalerii Pancernej. Na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej organizowali się i walczyli ułani z Brygady Strzelców Karpackich. Po upadku Francji jednostki rozpoznawcze i pancerne tworzono w Wielkiej Brytanii. Potem organizowano kawalerię w Armii Polskiej w ZSSR, a po przejściu na Środkowy Wschód tworzono z niej jednostki rozpoznawcze i pancerne. Pułki kawaleryjskie walczyły w Italii, północnej Francji, w Belgii, Holandii i w Niemczech.

Odyseusze… to barwna i emocjonalna opowieść o wojennych losach kilku młodych żołnierzy Generała Maczka, wytrwałych i upartych, walczących na różnych frontach, zawsze pod Jego komendą. To opowieść o wojnie i żołnierskiej przyjaźni, o czekaniu na broń i bitwę, o wielkiej, uskrzydlającej nadziei na Wolną Polskę i gorzkich rozczarowaniach. Nie ma tu zmyślenia ani fantazji, ponieważ prawda o tych „odyseuszach” jest sama w sobie porywająca. Oparta na doskonałych materiałach źródłowych książka dla wszystkich, którym bliska jest nasza najnowsza historia. To się czyta! PATRON MEDIALNY: Wyzwoleńczy Szlak 1. Dywizji Pancernej generała MACZKA Liberation Route of the Polish 1st Armoured Division of General Maczek 16 sierpnia przyniósł Brygadzie i całej Dywizji Pancernej zasłużony sukces. Bije się nie tylko zgrupowanie majora Zgorzelskiego, nie tylko podpułkownik Koszutski ze swoimi. Naciera też 3 Brygada Strzelców, której 8 batalion zyskuje tego dnia miano „Krwawa Szyja”. Dowódca baonu, podpułkownik Nowaczyński, dostał postrzał w szyję, niegroźny, ale wyglądał czerwono. Gdy w tym stanie, bez opatrunku, z zakrwawioną koszulą, meldował się u Maczka, ten zażartował: „Cześć wodzu Krwawa Szyja!” Ktoś usłyszał. Przezwisko poszło między żołnierzy. Tego jeszcze wieczora wszyscy mieli na szyi czerwone chusty, a batalion przyjął nazwę „Krwawa Szyja”. Maczek śmiał się. Ale nazwę zatwierdził. (Z Rozdziału 9) "Odyseusze…mieli być w moim zamierzeniu odrutką czy próbą repliki na Czterech pancernych i psa. Kiedyś poznałem przypadkiem ich autora. Powiedziałem mu, że napiszę innych czterech pancernych i że nie będę musiał zmyślać. Zapytał, czy od Czarnieckiego, odparłem, że od Maczka". Bohdan Królikowski "Od półwiecza spisuje dzieje Rzeczypospolitej, koryguje to, co zafałszowane, odsłania fakty ukryte". Piotr Wojciechowski, o twórczości B.K., «Klematis»

Pisząc o swoim domu, o starych fotografiach, krzyżykach, akwarelach(...), Królikowski proponuje czytelnikowi sposób, w jaki on ma spojrzeć na dom swój własny, na zbiory swoich rodzinnych pamiątek.Autor Gawęd o zmierzchu zaprasza do gry z pamięcią, uczy, jak z każdego przedmiotu wysnuć narrację, jak przypisać przedmiotom ich symboliczną wartość(...). Każdy tekst z tego zbioru może być tematem rozmowy o wielorakich związkach kultury materialnej z duchową...Prosta literacka formuła gawęd, wysnutych ze spojrzenia na zgromadzone we własnym mieszkaniu pamiątki, zaowocowała różnorodnością tematyczną i bogactwem nastrojów od szeptu zwierzenia po erudycyjny popis, towarzyski żart, nostalgiczne wspomnienie. - Piotr Wojciechowski, ze wstępu do książki 

Moja Europa jest autentyczna. Bogata w treści. Różnorodna. Odznacza się dojrzałym, soczystym stylem. Książka ta znakomicie charakteryzuje też autora, stając się świadectwem świadomości Polaka w Londynie, w Paryżu czy Rzymie, po prostu: Europejczyka w pełnym znaczeniu tego słowa - Bohdana Królikowskiego. Józef F. Fert

Bohdan Królikowski - Śladami Ułańskiej Epopei

Opowiedziane w książce historie ludzi, próbujących w powojennym koszmarze ułożyć sobie nowe życie, są lekturą poruszającą. Prześladowania i głęboka niesprawiedliwość, jakie dotknęły ludzi międzywojennego pokolenia, tych, którzy wywalczyli niepodległość, a w latach drugiej wojny światowej stanęli w jej obronie, w opowiadaniach Bohdana Królikowskiego są mocnym oskarżeniem doby stalinowskiego terroru i jej późnych owoców.

Barwna i pełna emocji opowieść o walkach pułku ułanów w roku 1939.Pierwowzorem opisanej jednostki jest 1 Pułk Ułanów Krechowieckich, jeden z najwspanialszych pułków kawalerii II Rzeczypospolitej, odtworzony w trakcie wojny jako pułk pancerny w 2 Korpusie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Walki pułku ukazane są na tle zmagań Suwalskiej Brygady Kawalerii, aż do bitwy pod dowództwem generała Kleeberga pod Kockiem.

W książce przestawiono szlaki bojowe tych brygad polskiej kawalerii, które we wrześniu roku 1939 weszły w skład Grupy Kawalerii Generała Andersa. Prócz Brygady Nowogródzkiej i Mazowieckiej, która zresztą dołączyła do Grupy najpóźniej, były to właściwie już tylko resztki brygad: Kresowej, Wołyńskiej i Wileńskiej. Ponadto są tu informacje o dziejach pułków wchodzących w skład Grupy i o losach dowódców brygad i pułków.Straty kadry polskiej kawalerii we wrześniu 1939 roku i potem, w trakcie wojny były ogromne. Bardzo wielu oficerów poniosło śmierć, trafiwszy do niewoli sowieckiej. W książce nie ma fikcji literackiej. Nie jest to zatem powieść, raczej opowieść dokumentalna z elementami eseju czy też szkicu historycznego. Pisząc ją autor wykorzystał wszystkie istniejące wówczas w kraju i zagranicą publikacje na temat kawalerii polskiego września: opracowania ogólne, historie pułków, a przede wszystkim pamiętniki i relacje oraz ""Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej"", a także relacje w prywatnych kolekcjach.

Bohdan Królikowski, absolwent i emerytowany pracownik KUL, członek Towarzystwa Naukowego KUL, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, tym razem opowiada nam o przygodach dzielnego misia przemierzającego z żołnierzami Wojska Polskiego szlak bojowy podczas II wojny światowej.

W powieści Bohdana Królikowskiego znajdziemy barwny obraz najazdu szwedzkiego na Rzeczpospolitą, sensacyjne wątki szpiegowskie, pościgi, ucieczki, pojedynki. Wyraziste postaci bohaterów. Został realistycznie odmalowany wizerunek epoki

Dawno już odczuwałem pokusę, może nawet potrzebę, utrwalania snów, na ogół jednak one ulatywały zaraz po przebudzeniu, albo nie miałem czasu na ich zapisywanie. Pociągała mnie tajemnica poetyki snów. W moich powieściach umieszczałem niekiedy marzenia senne postaci. Były to jednak sny literackie, wymyślone. Pierwszy sen własny - otwierający tę książkę - zanotowałem na długo przed śmiercią mego serdecznego przyjaciela, który mi się akurat wtedy przyśnił, Andrzeja Szmidta, zmarłego 18 grudnia w roku 2006. Sny są na ogół niezrozumiałe. Ulotne. Czasem układają się w cykle. Niekiedy powracają. Cieszą, bawią lub dręczą. Nie wierzę w sny prorocze, zapowiadające szczęście czy nieszczęście. Uważam je po prostu za odbicie naszych myśli, pragnień, obaw. Naszych marzeń i przeżyć. Fragment Od autora

Tom opowiadań Bohdana Królikowskiego to proza, którą można określić mianem solidnej. Zamiarem autora jest po prostu opowiedzieć to, co przeżył lub co usłyszał od swoich rozmówców. Królikowski nadaje swym opowiadaniom formę najprostszą z możliwych. Ich fabuła nie jest wymyślona, poetyka jest realistyczna, i ten realizm, klarowny i jednoznaczny, stanowi ich największą siłę. Autor opowiada tak, jak to czyni Szałamow – nic nie dodaje, nie stara się czytelnikowi czegokolwiek uatrakcyjniać. Jeśli uświadomimy sobie, że to wszystko wydarzyło się NAPRAWDĘ, to owa atrakcyjność losów bohaterów, jakkolwiek łagodniejsza niż rosyjska, dociera do nas w wystarczającej doprawdy dawce. To postawa i wybór pisarzy dojrzałych. Mają za sobą różne zabawy literackie, grę wyobraźni, powieści imaginacyjne, i wiedzą, że choć takie rozwiązania bywają interesujące, to jednak tym, co w literaturze zostaje, co potrafi się oprzeć czasowi, jest po prostu to, co zdarza się nam naprawdę. „Co tu dużo mówić, tak było” – podsumował lekturę maszynopisu jeden z czytelników. Nie znam większej nagrody niż takie zdanie.

Akcja książki dotyczy głównie wojen z Turkami w latach 1620-1621, czyli kampanii cecorskiej i chocimskiej. To książka wyjątkowa cenna i ciekawa, z bardzo bogatą akcją. Obok wydarzeń historycznych są tu epizody fikcyjne, jednak umiejętnie nacechowane klimatem epoki. A więc znakomicie, żywo i barwnie pokazane bitwy, a oprócz tego niezauważone przez historyków potyczki czy pojedynki. Obok świetnie scharakteryzowanych postaci historycznych spotykamy tu bohaterów fikcyjnych, ale nie anachronicznych, z ich przygodami i przypadkami. Barwy dodaje książce nietypowy wątek miłosny. Warto też wskazać na wyjątkowość w naszej beletrystyce wątku galerniczego, w którym autor ze szczególną intuicją wczuwa się w losy więźniów przykutych na galerach do wioseł.

Dawno już odczuwałem pokusę, może nawet potrzebę, utrwalania snów, na ogół jednak one ulatywały zaraz po przebudzeniu, albo nie miałem czasu na ich zapisywanie. Pociągała mnie tajemnica poetyki snów. W moich powieściach umieszczałem niekiedy marzenia senne postaci. Były to jednak sny literackie, wymyślone. Pierwszy sen własny - otwierający tę książkę - zanotowałem na długo przed śmiercią mego serdecznego przyjaciela, który mi się akurat wtedy przyśnił, Andrzeja Szmidta, zmarłego 18 grudnia w roku 2006. Sny są na ogół niezrozumiałe. Ulotne. Czasem układają się w cykle. Niekiedy powracają. Cieszą, bawią lub dręczą. Nie wierzę w sny prorocze, zapowiadające szczęście czy nieszczęście. Uważam je po prostu za odbicie naszych myśli, pragnień, obaw. Naszych marzeń i przeżyć.Fragment Od autora

To oparty na faktach i dogłębnych studiach żywy i barwny obraz walk kawalerii w roku 1939, przedstawiony z ogromnym zaangażowaniem emocjonalnym. W 70. Rocznicę Kampanii Wrześniowej 1939-2009

Pisząc o swoim domu, o starych fotografiach, krzyżykach, akwarelach(...), Królikowski proponuje czytelnikowi sposób, w jaki on ma spojrzeć na dom swój własny, na zbiory swoich rodzinnych pamiątek.Autor Gawęd o zmierzchu zaprasza do gry z pamięcią, uczy, jak z każdego przedmiotu wysnuć narrację, jak przypisać przedmiotom ich symboliczną wartość(...). Każdy tekst z tego zbioru może być tematem rozmowy o wielorakich związkach kultury materialnej z duchową...Prosta literacka formuła gawęd, wysnutych ze spojrzenia na zgromadzone we własnym mieszkaniu pamiątki, zaowocowała różnorodnością tematyczną i bogactwem nastrojów od szeptu zwierzenia po erudycyjny popis, towarzyski żart, nostalgiczne wspomnienie. - Piotr Wojciechowski, ze wstępu do książki