LTW

Stanisław Borzycki od wielu lat pełni funkcję prokuratora. Jest znany jako człowiek o żelaznych zasadach moralnych i nieposzlakowanej opinii.Pewnego dnia odwiedza go była żona i prosi o pomoc – ich syn dopuścił się defraudacji w spółdzielni, w której pracował. Potrzeba aż pięćdziesięciu tysięcy złotych, by sprawa nie trafiła na milicję. Borzycki odmawia. Uważa, że pobyt w więzieniu będzie najlepszą karą dla nieznośnego młodzieńca, poza tym nie dysponuje tak ogromną kwotą. Następnego dnia Borzycki budzi się na ostrym kacu. Nie pamięta nic z wydarzeń ostatniej nocy. Był na przyjęciu u znajomych, ale od wielu lat nie pija alkoholu, więc jego stan jest tym bardziej zagadkowy. Prawdziwy niepokój ogarnia go, gdy odwiedza go obcy mężczyzna i wręcza mu paczkę z pieniędzmi – dokładnie pięćdziesięcioma tysiącami ­– które są jego dolą za „załatwienie Elerta”. Borzycki jest w szoku, kompletnie nie rozumie co się dzieje. Przecież nikogo nie zabił! To jednak dopiero początek lawiny problemów – zostaje mu przydzielona nowa sprawa: morderstwo dziennikarza Leona Elerta…

Książka, choć jest to studium naukowe, adresowana jest do wszystkich zainteresowanych problematyką, przede wszystkim zaś do młodego pokolenia Polaków, urodzonych i żyjących w okresie kolejnej, zapewne najważniejszej transformacji, w ojczyźnie z trudem odzyskującej swoją tożsamość po okresie nazistowskiej, a następnie dziesięcioleciach komunistycznej okupacji.

Wybierając biografię Tadeusza Żenczykowskiego stanęła Karolina Trzeskowska przed bardzo trudnym wyzwaniem. Przyszło Jej się bowiem zmierzyć z życiorysem Człowieka, którego aktywność życiowa z powodzeniem mogła obdzielić kilka postaci. Musiała przy tym wchodzić badawczo w trzy zupełnie odmienne epoki: okres Polski Niepodległej, lata II wojny światowej i czas powojenny. Była to przy tym postać, która pozostawała aktywna praktycznie do końca swojego długiego, bo 90-letniego życia.

Dotychczas nie opublikowano zwartego zbioru dokumentów, który w całości dotyczyłby niepokojów społecznych pierwszej połowy lat 30. Dokonując wyboru źródeł na potrzeby niniejszej edycji dążono do tego, aby był on reprezentatywny pod kilkoma względami. Starano się uwzględnić zróżnicowanie zjawiska otwartego, zbiorowego oporu społecznego w okresie wielkiego kryzysu zarówno pod względem formy, dynamiki, jak też jego geografii.

Mietek, Bobek, Dudek, Wiesio, czyli Czechowicz, Kobiela, Dziewoński, Michnikowski. Czterech przypisanych i kojarzonych z komedią aktorów. Znakomitych. Czy ta kwalifikacja zawodowa odebrała im możliwość zmierzenia się z tzw. poważnym repertuarem? To pytanie i kilka innych kwestii oraz mijający bezpowrotnie czas doprowadziły do napisania książki.

Franek Kociuba przyjeżdża na urlop do swojej rodzinnej miejscowości. Chce się zobaczyć z bliskimi, ustalić datę ślubu z narzeczoną – ma to być wesoły, beztroski wypoczynek po wyczerpującej, nerwowej pracy, a tymczasem okazuje się początkiem nowego śledztwa. Jego cioteczny brat, Staszek Kazimierski, zostaje zamordowany. Pracował jako strażnik leśny, więc głównym podejrzanym staje się przyłapany przez niego kłusownik, który niedawno wyszedł z więzienia. Kociuba bierze udział w dochodzeniu i dowiaduje się, że Kazimierski miał zatargi z oborowym, ponadto widziano go w lesie jak rozmawiał z piękną kobietą w czerwonym kabriolecie. Franek dość szybko przekonuje się, że jego dawni sąsiedzi skrywają wiele tajemnic i wzajemnych animozji.

Oddajemy do rąk czytelników opowieść o pułkowniku Ignacym Matuszewskim (ur. 10 września 1891 r. – zm. 3 sierpnia 1946 r.) – niepospolitej i niezwykłej postaci polskiej polityki kilkudziesięciu zaledwie lat pierwszego półwiecza XX w. Niezwykłej, bo renesansowej, w dodatku niepodpartej pełną edukacją akademicką, ale ulepionej z gliny wielu kompetencji i zainteresowań, od poezji, prozy, muzyki, teatru i malarstwa, przez sport, ezoterykę, wojskowość i tajne służby, aż po ekonomię, historię, dyplomację, geopolitykę i politykę. To retrospektywna ze świadomie zaburzoną chronologią opowieść o wznoszeniu się tego niepospolitego człowieka na szczyt, począwszy od lat szczenięcych aż po kres śmierci nad Hudsonem. Wybór pism Ignacego Matuszewskiego (1891-1946) napisanych w latach 1943-1946 podczas pobytu autora na terenie Stanów Zjednoczonych. Artykuły zostały opatrzone niezbędnymi przypisami ułatwiającymi zrozumienie tekstu.

Życiorys emigranta, Andrzeja Szadkowskiego, dzięki barwnej narracji wywołanej przez Pawła Ziętarę, świetnie nadaje się do czytania. Jest to doskonałe źródło do badań nad dziejami tej specyficznej części polskiej emigracji politycznej żyjącej po II wojnie światowej w Anglii, jaką było pokolenie urodzone już poza Polską, i wyedukowane na Zachodzie. Taka perspektywa jest rzadko obecna w istniejącej memuarystyce, jak również w literaturze przedmiotu. Andrzej Szadkowski opowiada barwnie o swojej szkole, działalności w harcerstwie, studiach prawniczych, życiu młodzieży w ogóle, tajnym szkoleniu spadochronowym, aż po powrót do Polski po upadku komunizmu. Jego opowieść, umiejętnie wydobyta przez Pawła Ziętarę, pozwala nam spojrzeć zupełnie na nowo na pokolenie młodych emigrantów, którzy często Polskę znali jedynie z relacji starszych od siebie osób - rodziców, krewnych i znajomych.

Tematyka Kresów Wschodnich, zarówno w okresie II Rzeczypospolitej, jak i podczas sowieckiej, a następnie niemieckiej okupacji, wciąż nie przestaje budzić emocji i zachęcać do prowadzenia badań naukowych. Ówczesna historia tych ziem doczekała się już wielu ciekawych ujęć, nie tylko w postaci monografii zwartych, wydawnictw źródłowych, ale również artykułów. Rodzimych historyków zajmowały najczęściej różnorakie represje okupanta sowieckiego, masowe deportacje ludności polskiej i ich losy na zesłaniu, opieka nad ludnością polską w ZSRS, żołnierze Wojska Polskiego przebywający w niewoli sowieckiej, zbrodnia katyńska, zwalczanie polskiego podziemia niepodległościowego po drugim wkroczeniu Armii Czerwonej czy falowe repatriacje Polaków z ZSRS. Nie bez znaczenia w kontekście Kresów Wschodnich pozostaje bardzo często ostatnio podnoszona kwestia rzezi wołyńskiej. Niniejsza praca również wpisuje się w nurt tych badań.

Franciszek Kociuba rozpoczyna pracę w komendzie milicji w Warszawie. Trudno mu przystosować się do życia w dużym mieście, doskwiera mu brak najbliższych, a do tego sprawy, którymi się zajmuje, są mało ekscytujące, zwłaszcza w porównaniu z zagadką zamordowania młodej kobiety, której rozwiązanie otworzyło mu drogę do kariery (wydarzenia te zostały opisane w kryminale pt. "Czerwona nitka"). Pewnego wieczoru Kociuba daje się zaprosić na „bananową” imprezę przez Justynę, córkę kobiety, u której wynajmuje pokój. Poznaje tam piękną Klaudię, która wkrótce zwierza mu się ze swych problemów – żyje w konflikcie z macochą i strachu przed ojczymem, który ją napastuje. To jednak dopiero początek problemów. Niedługo potem Justyna informuje go, że Klaudia podejrzewa swoich opiekunów o zamordowanie wuja, który nagle zmarł na serce. W tym samym czasie w ręce Kociuby trafia sprawa bogatego biznesmena, który przyjechał z USA i zaginął. Młody porucznik musi się bardzo postarać, by sprostać nowym wyzwaniom. Wkrótce przekona się, że nawet umarli kłamią…

Prezentowany tom jest reprintem książki „Puszcze polskie” A.F. Ossendowskiego z roku 1936. Dokładnie odwzorowuje pisownię, układ graficzny i ilustracje wydania pierwszego. „[Tom ten] ma za zadanie dać opis największego kompleksu puszcz, które przetrwały do naszych czasów. (…) Opisane [są] w tym tomie puszcze Białowieska, Świsłocka, Augustowska, Knyszyńska, Zielona i Biała (…). Autor zwiedzał puszcze niejednokrotnie i wyczuł je, jako pisarz, podróżnik i myśliwy, ale poza autopsją wykorzystał również niezmiernie poważny materiał naukowy, do różnych odnoszący się dziedzin”.

Franek Kociuba, młody wiejski milicjant, podczas przechadzki znajduje w rzece ciało kobiety, która zginęła od ciosu nożem w plecy. Ofiara była młodą, atrakcyjną osobą, pracowała jako przewodniczka wycieczek, często zagranicznych, ponadto cieszyła się względami wielu mężczyzn. Z tego powodu na pierwszy plan wysuwa się motyw zazdrości, a lista potencjalnych sprawców jest dość obszerna. Wśród podejrzanych znajduje się brat narzeczonej Kociuby, który był widziany z ofiarą w dniu zabójstwa, co znacznie utrudnia ambitnemu sierżantowi udział śledztwie. Wkrótce pojawia się Stefan Downar, który postara się po rozproszonych śladach dojść do prawdy jak po nitce do kłębka, w tym wypadku czerwonej nitce…

Prezentowany tom jest reprintem książki Morze i Pomorze J. Smoleńskiego z roku 1932. Dokładnie odwzorowuje pisownię, układ graficzny i ilustracje wydania pierwszego.

James Fadiman oddaje w nasze ręce przewodnik na temat krótko- i długotrwałych rezultatów stosowania psychodelików do wywoływania doświadczeń duchowych (wysokie dawki), do wspierania terapii (średnie dawki) i do rozwiązywania problemów (niskie dawki). W badania nad substancjami psychodelicznymi zaangażował się już w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i wielu ludzi uważa, że jest najmądrzejszym i najbardziej szanowanym amerykańskim autorytetem w dziedzinie psychodelików i ich używania. Na podstawie doświadczeń zgromadzonych w ciągu czterdziestu lat prezentuje najlepsze sposoby na przygotowanie bezpiecznych i świętych podróży psychodelicznych. Pisze o korzyściach płynących z obecności kompetentnego przewodnika podczas sesji oraz z przywiązywania wagi do otoczenia i intencji. Fadiman prezentuje najnowsze badania, a także dawno zapomniane eksperymenty dotyczące psychoterapeutycznej wartości substancji wizyjnych, które mogą zwiększać samoświadomość i pomagać w leczeniu wielu dolegliwości. Przedstawia wyniki przeprowadzonych niedawno sondaży, w których zapytał kilkuset studentów i profesjonalistów o przyczyny oraz rezultaty przyjmowania substancji psychodelicznych. Wspomina również o nowych sposobach korzystania z LSD i innych psychodelików, na przykład o używaniu niezwykle małych dawek do poprawiania funkcji poznawczych i wywoływania równowagi emocjonalnej. Obala wiele mitów i błędnych wyobrażeń pojawiających się w podręcznikach, klinikach i internecie, ale jednocześnie przestrzega, że tego rodzaju środki nie są dla wszystkich. Opisuje przełomowe doświadczenia psychodeliczne takich osób jak Ram Dass, Timothy Leary, Aldous Huxley i Huston Smith, a także Francis Crick i Steve Jobs. Pokazuje, że psychodeliki używane w mądry sposób mogą prowadzić nie tylko do uzdrowienia, ale również do nowatorskich rozwiązań naukowych i duchowych epifanii.

Książka, którą czytelnik trzyma w dłoniach, ukazuje prawdziwe oblicze Polski Ludowej. Komunistyczne (co nie oznacza polskie) władze gnębiły swoich obywateli, nakładając na społeczeństwo różnorakie sankcje utrudniające życie. Jest to polemika z autorami artykułów zamieszczonych w dodatku do „Gazety Wyborczej” zatytułowanym „Historia”, z dnia 23 grudnia 2013 roku. Przedstawiono tam cykl artykułów pod wspólnym tytułem „Narodziny Polski Ludowej”. W drugiej części niniejszej książki R. Mycielski zamieszcza też recenzje przeczytanych przez siebie książek. Autor w obrazowy, czasem anegdotyczny, sposób opisuje szarą polską codzienność, nawiązując do własnych przeżyć i przemyśleń. W książce nie brakuje również dramatycznych historii osób prześladowanych przez system komunistyczny. Tytułowy cielak jest tu symbolem planowej gospodarki socjalistycznej w sektorze rolnictwa i handlu. Polacy, aby przetrwać, byli niejako zmuszani do kombinowania, a jego celem było przechytrzenie ustanawianego prawa.

„W oparach absurdu” to kultowy już zbiór primaaprilisowych żartów, tekstów satyrycznych, porad, drobnych ogłoszeń i reklam przygotowywanych przez Juliana Tuwima i Antoniego Słonimskiego w latach 1920–1936. Autorzy raczą nas inspiracją dotyczącą dań grzybowych na każdy miesiąc roku, spisem alfabetycznym kontynentów czy szalonymi figlami matematycznymi. Dowiemy się, jak odpowiadać dzieciom na drażliwe pytania i jak w najłatwiejszy możliwy sposób wywabić plamy z obrusa. Znajdziemy też ważną przestrogę, co może się przydarzyć, jeśli wychodząc z domu, nie zamkniemy lufcika! Autorzy, jak sami zaznaczali, podczas tworzenia tego tomiku („pisania bredni i nonsensów”) wspaniale się bawili i znajdowali w tym radość nie mniejszą niż przy pisaniu wierszy, artykułów czy sztuk teatralnych. „W oparach absurdu” to dzieło wyjątkowe pod wszystkimi względami, ukazujące, że po niemal stu latach wybitnie absurdalny humor doskonale wytrzymuje próbę czasu, a jego opary wcale nie wietrzeją… Mamy głęboką nadzieję, że przyswojenie tej lektury sprawi, że niejedna i niejeden z Was rozpocznie na dziedzińcu budowę małego szałasiku dla… ale o tym dowiecie się już z kart książki.

Opowieść o skomplikowanych losach trzech pokoleń rodziny Drozdów. Rozpoczyna się w czasie wojny, kiedy w 1943 roku do niemieckiego gospodarstwa Julii Koestler trafia polski parobek Roman. Historia rodzącego się między nimi uczucia pokazuje, że świat nie jest czarno-biały i czasem trudno powiedzieć, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Część druga dzieje się współcześnie na Mazowszu, zaś część trzecia jest wizją przyszłych wydarzeń pomiędzy Port-au-Prince na Haiti a małym podwarszawskim miasteczkiem. Dzieje Drozdów świadczą o tym, że niezależnie od czasu i miejsca miłość jest wartością, która ocala człowieczeństwo.

Relacje polsko-niemieckie nigdy w przeszłości obu narodów i państw nie należały do łatwych, a w latach 1939–1945 zyskały wymiar tragiczny. Genezę owej tragedii ukazano piórem historyka doświadczonego i wnikliwego. Zwraca uwagę rozległa perspektywa historyczna, poczynając od rozbiorów Rzeczypospolitej u schyłku XVIII wieku i późniejszych ich implikacji. Na stosunki polsko-niemieckie długi cień rzucała od tego czasu współpraca niemiecko-rosyjska, a w XX wieku niemiecko-sowiecka. Niemcy traktowały alians z Rosją zawsze jako niezwykle wprost użyteczny czynnik swoich ambicji politycznych. Postrzegały bowiem „Wschód” przede wszystkim jako obiekt ekspansji. Dla Rosji natomiast, podobnie jak Polska, Niemcy stanowiły od XVIII wieku dogodny pomost wiodący do Europy, także ostatecznie służący ekspansji. Restytucja Rzeczypospolitej w 1918 r. była nie do zaakceptowania dla geopolitycznych dążeń obu sąsiadów, złych sąsiadów. Zawarty 23 sierpnia 1939 roku sojusz niemiecko-sowiecki skierowany był przeciwko niepodległej Polsce – w rezultacie doprowadził do wybuchu II wojny światowej. Drugą część pracy stanowi interesujące uzupełnienie problematyki, jest to pierwsza reedycja wspomnieniowego opracowania o szczególnej wartości historycznej. W 1959 r. w Londynie ujrzała bowiem światło dzienne książka Antoniego Szymańskiego, w latach 1932–1939 attaché wojskowego Rzeczypospolitej w Berlinie, po wojnie emigranta politycznego, jednego z dziesiątek tysięcy Polaków, dla których w pojałtańskim, sowiecko-polskim kraju nie było miejsca. Zatytułowana została „Zły sąsiad. Niemcy 1932–1939 w oświetleniu polskiego attaché wojskowego w Berlinie”. Tekst Szymańskiego, współuczestnika wydarzeń, to istotny wkład do genezy II wojny światowej. Autor, jako jeden z niewielu podejmujących to zagadnienie, dobitnie zwrócił uwagę na decydującą w konfiguracji, współpracę niemiecko-sowiecką. „Niemiecki «Zły sąsiad…»”, to praca, która w sposób syntetyczny i wyważony, w oparciu o różnorodne, często unikatowe, materiały źródłowe, ukazuje problematykę relacji polsko-niemieckich i rosyjskich na przestrzeni ostatnich wieków. Książka ukazała się w 2016 r., obecnie oddajemy do rąk Czytelników drugie jej wydanie.

Niniejszy tom jest kontynuacją trzech poprzednich z lat 2009, 2011 i 2018. Przedstawia sylwetki oficerów wywiadu polskiego służących w latach 1939–1945 w PSZ na Zachodzie. Biogramy zawierają w miarę możności pełny ich życiorys, a więc przynosi informacje odnoszące się do wątków życiorysu także spoza ich służby wywiadowczej (dane rodzinne, wykształcenie, służba w WP, losy powojenne). Opracowanie oparte zostało przede wszystkim na materiałach archiwalnych znajdujących się w Centralnym Archiwum Wojskowym w Rembertowie, Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, Studium Polski Podziemnej w Londynie, Rossijskim Gosudarstwiennym Wojennym Archiwie w Moskwie.

Do Polski przyjeżdża Edward Sosnowski, by po wieloletniej nieobecności odwiedzić kraj rodzinny. Znajduje gościnę w domu państwa Wernerów. Pewnej nocy, po powrocie z imprezy u znajomych, znajdują oni jego ciało na tylnym siedzeniu samochodu zaparkowanego w ich zamkniętym garażu. Śledztwo wykazuje, że zginął od silnego ciosu w tył głowy. Pierwszym podejrzanym staje się Werner, znany z chorobliwej zazdrości o żonę. Tymczasem okazuje się, że wóz Sosnowskiego wyposażony był w liczne skrytki służące do przemytu towaru, przy ofierze natomiast znaleziono dwa niezwykle cenne pierścionki. Downar zaczyna wątpić, że to tęsknota za krajem była prawdziwym powodem przybycia gościa z Londynu…