Polskie Wydawnictwo Muzyczne

Cóż to za czary, które sprawiają, że ten sam człowiek może się przeobrazić w okrutnego króla, by za chwilę stać się zabawnym zwierzątkiem? To magia ludzkiego głosu, który śpiewem potrafi wyczarować niezwykłe historie. O imponujących przygodach swojego głosu w wieczornej bajce opowiada baryton Jerzy Artysz. "Gama i pasażerowie" to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, bajki i zabawne perypetie dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku wspaniali autorzy opowiadają słowem i obrazem.

Marysia ma długie, ciemne włosy, kocie oczy i gra na wiolonczeli. Martwi się nadchodzącymi egzaminami w szkole muzycznej – w takich chwilach ucieka do kolorowej krainy fantazji i niezwykłych snów. Sny i fantastyczne, ale i znajome postaci, które tam spotyka, pomagają jej odnaleźć prawdziwą, roztańczoną miłość do muzyki. "Gama i pasażerowie" to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, bajki i zabawne perypetie dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku wspaniali autorzy opowiadają słowem i obrazem.

Składająca się z 12 utworów publikacja stanowi zestaw utworów przeznaczonych dla uczniów klas II i III szkół muzycznych I stopnia. Sprawdzi się również na początkowym etapie nauczania gry na fortepianie jako instrumencie dodatkowym w starszych klasach szkoły muzycznej I stopnia.Wyrazista melodyka utworów może spotkać się z uznaniem młodych adresatów publikacji, natomiast logiczna forma i struktura kompozycji, wykorzystująca elementy powtarzalne, ułatwia ich opanowanie pamięciowe. Zbiór porusza także zróżnicowane problemy techniczne, dlatego może stać się dobrym materiałem pomocniczym do nauki gry na fortepianie lub bazą utworów rozszerzających klasyczny repertuar szkolny, realizowany na tym etapie nauki.

Składająca się z 11 utworów publikacja stanowi zestaw utworów przeznaczonych dla uczniów klas II i III szkół muzycznych I stopnia. Sprawdzi się również na początkowym etapie nauczania gry na fortepianie jako instrumencie dodatkowym w starszych klasach szkoły muzycznej I stopnia.Wyrazista melodyka utworów może spotkać się z uznaniem młodych adresatów publikacji, natomiast logiczna forma i struktura kompozycji, wykorzystująca elementy powtarzalne, ułatwia ich opanowanie pamięciowe. Zbiór porusza także zróżnicowane problemy techniczne, dlatego może stać się dobrym materiałem pomocniczym do nauki gry na fortepianie lub bazą utworów rozszerzających klasyczny repertuar szkolny, realizowany na tym etapie nauki.

II część bestlsellerowego podręcznika dla szkół muzycznych II stopnia.Grę a vista można, a nawet należy ćwiczyć regularnie. To jeden z kluczowych elementów edukacji pianistycznej. Pomoże w tym niniejsza publikacja: zawiera zbiór ćwiczeń opatrzonych komentarzami autorów.

Pięknie ilustrowana książeczka opisuje życie Paderewskiego od najmłodszych lat, przede wszystkim jego dążenie do zostania sławnym muzykiem. Po co? Nie dla sławy, nie dla podróży, nie dla pieniędzy, ale żeby zrealizować wielki plan. Jaki? Czy mu się udało? Przeczytajcie sami.

Śliczny notesik z karteczkami samoprzylepnymi w kształcie nutek, papier offset 80g, biały 8 x 9,5 cm, 100 kartek.

iniatury fortepianowe Włodzimierza Grabińskiego przeznaczone dla dzieci i młodzieży to zbiór, na który składa się 11 krótkich utworów o narastającym stopniu trudności. Większość z nich posiada tytuły wskazujące na formę lub gatunek, lecz zdarzają się również określenia programowe. Autor, będący cenionym pedagogiem fortepianu, zadbał o to, by jego zbiór stanowił pozycję atrakcyjną zarówno dla nauczyciela, jak i dla ucznia. Utwory są bardzo dobrze zakomponowane, zarówno od strony formalnej jak i wyrazowej. Ich język muzyczny posiada cechy oryginalne, a zarazem silnie zakorzeniony jest w tradycji. Styl miniatur, przy wyraźnej dominacji idiomu neoklasycznego, czerpie także z elementów estetyki romantycznej i jazzu, lecz mimo to kompozycje zawarte w zbiorze nie popadają w banał i eklektyzm. Ich wyraz artystyczny jest szczery, budowanie napięcia na przestrzeni poszczególnych miniatur przebiega bardzo naturalnie, a czytelność linii melodycznej sprzyja przyswajaniu utworów przez młodych pianistów. Zbiór W. Grabińskiego prezentuje przy tym typowy dla tego typu publikacji profil techniczno-dydaktyczny. Kompozytor osiąga to poprzez stopniowanie poziomu komplikacji faktury instrumentalnej oraz gradacyjne wprowadzanie elementów etiudowych i kantylenowych, a także przez zastosowanie zwrotów i figuracji typowych dla podstawowych idiomów wyrazowych spotykanych w szeroko pojętej literaturze fortepianowej. Ostatnie z miniatur stanowią dzięki temu bardzo dobre wprowadzenie do pozycji ze standardowego repertuaru pianistycznego, jak etiudy Maurycego Moszkowskiego czy nokturny Fryderyka Chopina.Zbiór stanowi pozycję wyróżniającą się na tle polskiej literatury muzycznej o podobnym profilu. Dopasowanie faktury do założeń dydaktycznych, integracja pryncypiów koncepcyjnych z formą poszczególnych kompozycji, logika przebiegu muzycznego oraz dopasowanie figuracji do praktyki wykonawczej i materii instrumentu powoduje, że przedstawiane miniatury prezentują poziom wybitny. Autor nie tylko operuje zwrotami i figurami, których opanowanie jest młodemu pianiście potrzebne, ale także - poprzez gradacyjne stopniowanie trudności - nadaje zbiorowi uniwersalne zastosowanie w wieloletnim procesie kształcenia, co czyni jego użytkowanie przydatnym zarówno w szkolnictwie instytucjonalnym, jak i prywatnym. Proponowane palcowanie również należy uznać za właściwe i dostosowane zarówno do pomysłów muzycznych, jak i prognozowanego celu dydaktycznego.

Najpiękniejsze melodie to wybór najciekawszych i najbardziej znanych utworów, fragmentów z oper lub większych dzieł Moniuszki. Pieśni i arie umieszczono zwykle w całości, a niezbędne skróty w utworach pomyślano tak, by nie zniekształcić jednolitości utworu.Układ fortepianowy przystosowano do możliwości niezaawansowanych pianistów, dbając o zachowanie oryginalnej melodii, rytmu i harmonii.

BOX 100 na 100 to ekskluzywne wydawnictwo, dokumentujące ostatnie 100 lat polskiej muzyki. Na prestiżową publikację w polskiej i angielskiej wersji językowej złożą się następujące elementy:36 płyt CD z nagraniami wszystkich utworów z listy 100 na 100. Aż 60 rejestracji zostało wykonanych na zlecenie PWM-u, a w to gigantyczne przedsięwzięcie zaangażowali się najwybitniejsi polscy artyści. Pozostałe nagrania zostały pozyskane z archiwów Polskiego Radia i Polskich Nagrań. Wśród orkiestr, chórów i zespołów zaangażowanych w przedsięwzięcie znalazły się m.in. Filharmonia Narodowa, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Polska Orkiestra Radiowa, Narodowe Forum Muzyki, Orkiestra Teatru WielkiegoOpery Narodowej, Sinfonia Iuventus, Sinfonia Varsovia, Orkiestra Aukso, Sinfonietta Cracovia, Kwartet Śląski, Chór Polskiego Radia, Camerata Silesia. Z dyrygentów warto wymienić maestrów Łukasza Borowicza, Jacka Kaspszyka, Jana Krenza, Jerzego Maksymiuka, Marka Mosia, Grzegorza Nowaka, Antoniego Wita. Do grona solistów należą m.in. Joanna Freszel, Tomasz Konieczny, Aleksandra Kurzak, Olga Pasiecznik, Arnold Rutkowski, Agata Zubel.

Czy wszystko wszędzie brzmi tak samo? I co słychać po drugiej stronie wysokiego muru, który dzieli planetę Pugnę na dwie części? Jej mieszkanka, zafascynowana dźwiękami EL, postanawia się tego dowiedzieć. W pełną niespodzianek podróż zabiera płaszcz muzomocy, który nie tylko ją chroni, lecz ma też niezwykłe muzyczne właściwości. „Gama i pasażerowie” to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, historyjki, bajki, zabawne perypetie i przypadki dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku opowiadają wspaniali autorzy – twórcy słów i obrazów.

Krzyś ma osiem lat i gra na skrzypcach. Dużo czasu spędza z dziadkiem, który uczy go słuchać muzyki i otwierać serce na wszystko, co ona przynosi. W opowieści Najdzielniejszy z dziadków losy bohaterów splecione są niczym melodie w wielogłosowych utworach Krzysztofa Pendereckiego. A właśnie – czy mały Krzyś to Krzysztof Penderecki? „Gama i pasażerowie” to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, historyjki, bajki, zabawne perypetie i przypadki dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku opowiadają wspaniali autorzy – twórcy słów i obrazów.

Pawełek biegnie przez las. Może już nie Pawełek, lecz Paweł. Pada deszcz. Rozpętuje się burza. Droga, która miała być krótka i łatwa, okazuje się długa i trudna... Czy z rozbitych kolan może powstać muzyka? Krótka opowieść o współczesnym kompozytorze, którego muzyka jest już znana na całym świecie. „Gama i pasażerowie” to muzyczna seria książek dla dzieci, której bohaterowie ukrywają się w dźwiękach klawiszy fortepianu: białych i czarnych. Przygody, opowieści, historyjki, bajki, zabawne perypetie i przypadki dwunastu wybitnych polskich muzyków XX i XXI wieku opowiadają wspaniali autorzy – twórcy słów i obrazów.

Konwersacja jest zasadniczo uprzejma, a nawet pełna podziwu, a przecież dominuje spór - oczywisty, skoro rozmówców dzielą nie tylko epoki, życiowe wybory i poetyka, ale także postawa wobec świata. Różni ich wszystko, a zbliża stosunek do poezji jako najważniejszej ze sztuk. Bo ich lirykę zaliczamy do literatury poważnej, a więc takiej, która nie ogranicza się do słownej gry czy czytelniczej strategii, ale stara się obwieścić coś istotnego na temat ludzkiej kondycji. Są to wyznania bardzo szczere i dramatyczne jednocześnie. Prawdziwa rozmowa nie może unikać obcości, nawet jeśli jest z gruntu przyjazna i szuka porozumienia. Tak bywa nawet w rozmowach z Bogiem.

"Kolce Grünewalda. Nie tylko o ekfrazach to zbiór osobnych studiów i interpretacji, a jednocześnie opracowanie w jakimś sensie jednorodne, bardzo mądrze pomyślane, precyzyjne, erudycyjne i ważne. Niby detaliczne, a przecież próbujące zmierzyć się z nieoczywistym doświadczeniem ekfrazy. Autorka bardzo dobrze czyta wiersze. Instrumentarium badawcze jest bogate i instruktywne. Każdy sąd ma swój przypis, znajomość rzeczy sąsiaduje z czytelniczym zachwytem. Interpretatorkę interesuje wiersz an sich, rzecz sama w sobie, byt niepodległy, cudowne stworzenie wysłowienia. To z pewnością będzie wyraźne osiągnięcie badawcze. Ale - przede wszystkim - jest to piękna książka." prof. zw. dr hab. Marian Kisiel W książce interpretowane są utwory Tadeusza Dąbrowskiego, Jakuba Ekiera, Zbigniewa Herberta, Witolda Hulewicza, Karola Wojtyły, Bolesława Leśmiana, Czesława Miłosza, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Tadeusza Różewicza, Jarosława Marka Rymkiewicza, Juliana Tuwima, Józefa Wittlina.

"Książka jest bez wątpienia dowodem nie tylko na wnikliwą znajomość twórczości autora Pana Cogito, ale również poświadcza fascynację piszącego. Zaufanie do Autora wzbudza jednak fakt, że świadomość rangi pisarstwa Herberta i osobiste upodobania nie przeszkadzają mu w krytycznym spojrzeniu na przedmiot badań, w czytaniu z dystansem, niekiedy z pewną poznawczą nieufnością. O wartości rozważań Tomasika świadczy nie tylko umiejętne wykorzystanie nowych metod czy umiejętność świeżego spojrzenia na tematy już niejednokrotnie omawiane, ale interpretacyjna pieczołowitość wobec omawianych utworów, co sprawia, że naukowa narracja nie odrywa się od literackiego konkretu. Niektóre z tych tekstów to po prostu wzorcowe interpretacje utworów literackich. Drugą sprawą jest język książki, precyzyjny i subtelny jednocześnie, co widać zwłaszcza tam, gdzie Tomasik wkracza w problematykę erotyzmu i męskości w poezji Herberta." dr hab. Radosław Sioma

Po pierwsze, mamy do czynienia z Nowakowskim-realistą-pisarzem tworzącym światy małe, proste i wiarygodne. Po drugie, można mówić o Nowakowskim jako kronikarzu codzienności PRL. Po trzecie, należy dostrzec etyczny wymiar jego twórczości - podejmował problemy moralne i egzystencjalne. Jeszcze inne pytania otwierają się przed nami, gdy spojrzymy na Nowakowskiego jako autora prozy wspomnieniowej, w której autobiografia i literackie opisy miasta składają się na unikatowe świadectwa przeszłości, a pisarz wędrujący przez ulice Warszawy staje się kimś w rodzaju strażnika czasu i pamięci. To wyjątkowy aspekt późnej twórczości Nowakowskiego - stanowiący jej zwieńczenie.

Poezję tę przenikają różnorodne idee, wiążące się w spójny system przekonań i zasad. Niewątpliwie u podstaw światopoglądu poetyckiego leży filozofia Miejsca, danego poecie - jak każdemu człowiekowi - razem z rodziną, przyjaciółmi i światem przyrody. Wszystko tutaj - w mikrokosmosie Janusza Szubera - ma swoje znaczenie możliwe do rozpoznania przez dorastającego stopniowo poetę. O głębokim zakorzenieniu autora świadczą dziesiątki wierszy dotyczących miejscowej tradycji okolic Sanoka. Inne miasta w świecie poetyckim Szubera nie grają ważnej roli, stanowią tylko odległe tło kulturowe. Ta osobliwość łączy świat Szubera ze światem Brunona Schulza. Warunkiem przetrwania kultury lokalnej wydaje się tutaj przekaz rodzinny, ciągłość biologiczna w minionych stuleciach. Złożone są czynniki budujące świat poetycki Janusza Szubera. Wiersze jego są tak ważne dla szeroko rozumianej kultury bieszczadzkiej, jak twórczość Kazimierza Przerwy - Tetmajera dla górali podhalańskich, a pisarstwo Władysława Orkana dla Gorców pomiędzy Rabą i Dunajcem.

Studium jazzowe na saksofon PWM

Julian Kornhauser to poeta, prozaik, krytyk literacki, autor wierszy dla dzieci, znawca i tłumacz literatury serbsko-chorwackiej, profesor zwyczajny w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli Nowej Fali w Polsce. Człowiek, jak sam o sobie mówił, zdystansowany i powściągliwy w emocjach. Autor Świata nie przedstawionego nie ujawnia świadectw własnej egzystencji ani nie wplata wątków autobiograficznych w swoją twórczość. Mimo to przybliżenie drogi życiowej i twórczej pisarza stanowi ważny element, zarówno w zrozumieniu wielu jego decyzji estetycznych i światopoglądowych, jak i w usytuowaniu jego doświadczeń w obrębie pokolenia uformowanego przez wydarzenia Marca '68