W książce analizowane są różne drogi państw postsocjalistycznych do gospodarki rynkowej i systemu demokratycznego. Z przeprowadzonej analizy autor wyciąga następujące wnioski: czas transformacji jest nie tylko różny w poszczególnych krajach, ale i znacznie dłuższy, niż przewidywano w najbardziej pesymistycznych scenariuszach, na drodze rynkowej piętrzą się pułapki - odmienne w różnych krajach, wreszcie koszty transformacji, zarówno ekonomiczne, polityczne, jak i społeczne są większe, aniżeli uprzednio sądzono.

Książka jest próbą ujawnienia tych założeń filozoficznych, na których - wbrew usilnie deklarowanemu zerwaniu z wszelkimi ogólnymi przesądzeniami metafizycznymi - wspiera się formacja intelektualna określana mianem postmodernizmu. Autorka stara się wykazać, iż charakterystyczne dla tej formacji rozstrzygnięcia związane są z mniej lub bardziej ukrytą akceptacją tzw.materialistycznej hipotezy metafizycznej.

Niniejszy tom zawiera teksty o zróżnicowanej problematyce, jednak bliskiej tematykom, które Panie Profesor podejmowały w swoich naukowych działaniach. Poruszane są zagadnienia z zakresu kryminologii czy prawa karnego przedstawiające najważniejsze współczesne trendy i zainteresowania badawcze w tych dziedzinach nauki. Tom dedykowany trzem wybitnym kryminologom, Paniom Profesor: Helenie Kołakowskiej-Przełomiec, Zofii Ostrihanskiej oraz Dobrochnie Wójcik.

Maria Beisert podejmuje mroczny temat wykorzystania seksualnego dziecka w rodzinie, często o niemożliwych do przewidzenia konsekwencjach. Ukrycie krzywdy dziecka za ścianami domu utrudnia dostęp do rzetelnej wiedzy o zjawisku, opisu jego przyczyn, mechanizmów i skutków. Dotarciu do sedna kazirodztwa i wyjaśnieniu dlaczego dorosły człowiek – rodzic podejmuje zachowania seksualne wobec dziecka poświęcona została ta praca. Książka jest przeznaczona głównie dla osób, które z racji wykonywanego zawodu (psycholodzy, nauczyciele, lekarze, prawnicy, pedagodzy, pracownicy socjalni) lub pełnionych funkcji (kuratorzy, policjanci, dyrektorzy szkół, sędziowie) potrzebują rzetelnej wiedzy o kazirodztwie, jego symptomach, postaciach i konsekwencjach. Dla studentów stanowić może podręcznik opisujący patologię systemów rodzinnych. Powinna ułatwić postawienie diagnozy, wydanie opinii, rozpoznanie zaburzeń oraz skuteczną pomoc ofiarom i sprawcom. Autorka położyła w niej nacisk na dostarczenie informacji tym, którzy mają największy wpływ na ludzkie losy.

"Rocznik strategiczny" przedstawia i analizuje główne wydarzenia i tendencje w życiu międzynarodowym mijającego roku. Z perspektywy Polski i Europy Środkowej prezentowane są w Roczniku istotne zagadnienia polityczne i bezpieczeństwa strefy euroatlantyckiej.

Głównym wątkiem tej książki, choć nie jedynym, jest oczywiście miasto, którego badaniu Anna Karwińska poświęciła wiele lat swojej pracy naukowej. W tomie znajduje się siedemnaście tekstów, które zostały podzielone na trzy grupy tematyczne. Pierwsza zawiera artykuły poświęcone szeroko rozumianej problematyce współczesnego miasta – dominuje w nich refleksja nad tożsamością miasta oraz współczesnymi procesami jego transformacji. W drugiej grupie znajdują się teksty, które stanowią empiryczne egzemplifikacje różnorodnych kwestii związanych z miejskością – omawiane m.in. na przykładzie Gliwic, Łodzi, Kassel czy Krakowa. Książkę kończą rozważania na temat kultury organizacyjnej, przemian mentalnych młodzieży, patriotyzmu oraz tożsamości i pamięci kolektywnej. Autorzy: Patrycja Bałdys, Krzysztof Bierwiaczonek, Agnieszka Brzosko-Sermak, Ewa Cierniak-Szóstak, Małgorzata Dymnicka, Frank Eckardt, Juliusz Gardawski, Magdalena Jelonek, Jacqueline Johnson, Przemysław Kisiel, Ewa Klima, Katarzyna Kwarcińska, Andrzej Majer, Jerzy Mikułowski Pomorski, Tomasz Nawrocki, Andrzej Słaboń, Ewa Ślęzak, Anna Urbaniak, Katarzyna Warmińska-Zygmunt, Grzegorz Węcławowicz

Czy analizując życie stulatków możemy zbliżyć się do poznania istoty i źródeł długowieczności? Czego możemy nauczyć się od stulatków o długim, zdrowym i szczęśliwym życiu? Jak stulatkowie spoglądają na swoją historię życia, na swój wiek i teraźniejszość? Próbując odpowiedzieć na te i inne pytania, w książce przybliżyłem psychologiczną sylwetkę najstarszego pokolenia seniorów, zagadnienie ludzkiej długowieczności bowiem wciąż stanowi tajemnicę i fascynuje. dr Tomasz Frąckowiak Monografia stanowi wartościową próbę psychologicznego opisania ostatniego etapu życia człowieka, ze zwróceniem uwagi na poczucie jakości życia osób stanowiących elitę biologiczną – stulatków. Autor podjął problematykę rzadko prezentowaną w psychologii rozwoju człowieka, a także ważną poznawczo i społecznie. Uzyskane wyniki stanowią wartościowy wkład do wiedzy o rozwoju człowieka, pokazują, że długowieczność może być traktowana jako odrębny okres rozwojowy o wyraźnie zaznaczających się specyficznych cechach. prof. dr hab. Maria Kielar-Turska (fragment recenzji) Książka Tomasza Frąckowiaka jest nie tylko nowatorska z uwagi na rodzaj zagadnienia badawczego, lecz także twórcza ze względu na uzyskane rezultaty. Pozwoliły one Autorowi zaproponować nowe kategorie opisu zmian rozwojowych, które pojawiają się dopiero w okresie długowieczności i tym samym uzupełnić, uznawany tradycyjnie za wyczerpujący, schemat cyklu rozwojowego E. Eriksona o dodatkową, dziewiątą fazę, charakterystyczną dla długowieczności (90–105 lat). dr hab. Maria Straś-Romanowska, prof. UWr (fragment recenzji) Monografia stanowi bardzo rzetelne studium ludzkiej długowieczności. Jest napisana dobrym, przystępnym językiem, w sposób ciekawy i zachęcający nie tylko do naukowej, ale i osobistej refleksji nad życiem człowieka na jego ostatnim etapie. W moim odczuciu jest czymś więcej niż tylko raportem z badań. Przybliżając charakterystykę osób stuletnich – w kontekście przeżytych przez nie doświadczeń osobistych i globalnych wydarzeń XX wieku – Autor dociera do bogactwa doświadczeń życiowych stulatków, nieporównywalnego z żadną inną grupą wiekową. dr hab. Piotr Sorokowski, prof. UWr (fragment recenzji) Tomasz Frąckowiak – doktor psychologii, adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W pracy naukowej interesuje się psychologicznymi źródłami długowieczności, uwarunkowaniami pozytywnego starzenia się, metodami pomiaru jakości życia seniorów oraz programami poprawiającymi dobrostan osób starszych. Jest autorem wielu publikacji poświęconych psychologii starzenia się. Obecnie prowadzi badania dotyczące międzykulturowych różnic w zakresie postaw wobec osób starszych.

Migranci często deklarują, że dzięki doświadczaniu życia i pracy za granicą lepiej rozumieją świat i samych siebie, zwiększają pewność siebie, zyskują niezależność i nabywają kompetencji społecznych, w tym kompetencji komunikacyjnych. Jednak badacze zajmujący się kapitałem ludzkim zwykle nie patrzą dalej, niż na kwalifikacje formalne. Do tej pory nie mieliśmy adekwatnych ram koncepcyjnych do zrozumienia nabywania przez migrantów kompetencji społecznych właśnie dzięki migracjom. Książka prof. Grabowskiej wypełnia tę lukę, pokazuje bowiem jak sami migranci oceniają swoje doświadczenia i jakie są uwarunkowania nabywania (a czasami blokowania) kompetencji społecznych. Monografia znacznie wzbogaca naszą wiedzę o migracyjnych przekazach społecznych (social remittances) migrantów międzynarodowych. prof. Anne White, University College London Tematem książki są skutki masowych migracji Polaków po akcesji do UE w 2004 r. (w mniejszym stopniu również wcześniejszych) na poziomie jednostki ludzkiej. Autorka zadaje sobie pytanie, w jaki sposób doświadczenia migracji, zwłaszcza na zagranicznym rynku pracy, wpływają na migranta i jego najbliższe otoczenie, zarówno za granicą, jak i po powrocie. Interesuje ją wpływ tych doświadczeń na kompetencje społeczne definiowane jako „formy zdolności człowieka do bycia i działania w świecie społecznym”. Migrant jest tu przede wszystkim zarówno podmiotem (sprawcą) migracji, w której uczestniczy, jak i przedmiotem, czyli jakby biorcą konsekwencji owego sprawstwa. Nie jest trybikiem w wielkiej masie migrujących ani anonimowym, pozbawionym tożsamości elementem różnych układów strukturalnych cechujących migracje. prof. dr hab. Marek Okólski – fragment recenzji Głównymi bohaterami monografii są migranci poakcesyjni, przedstawiciele określonych roczników, usytuowanych w konkretnych ramach społeczno-historycznych, w których funkcjonowali i podejmowali decyzje migracyjne. Książka Izabeli Grabowskiej to dzieło unikalne z uwagi zarówno na podjętą tematykę ukrytych wymiarów migracji międzynarodowych Polaków, jak i instrumentarium analityczne. Na pewno stanie się inspiracją dla kolejnych pokoleń badaczy. Zainteresuje nie tylko specjalistów, badaczy migracji i naukowców, lecz także czytelników, dla których doświadczenie migracyjne było elementem własnej biografii lub biografii ich bliskich bądź znajomych. dr hab. prof. UZ Maria Zielińska – fragment recenzji Izabela Grabowska – socjolożka i ekonomistka, profesor nadzwyczajna w SWPS Uniwersytecie Humanistycznospołecznym; dyrektor Interdyscyplinarnej Szkoły Doktorskiej; kieruje ośrodkiem badawczym Młodzi w Centrum Lab; w latach 2002–2019 związana z Ośrodkiem Badań nad Migracjami; autorka m.in. monografii Migrantów ścieżki zawodowe bez granic (2012); szczegóły znajdują się na www.izabelagrabowska.com.

Problematyka władzy lokalnej jest z natury rzeczy bardzo szeroka i podejmowana przez przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych. Każda z nich koncentruje się na nieco innym aspekcie funkcjonowania władzy lokalnej. W niniejszej monografii, mającej charakter przede wszystkim politologiczny, podjęto próbę odpowiedzi na dwa zasadnicze pytania badawcze: 1. Jakie społeczność wiejska miała polityczne i prawne możliwości udziału w wyłanianiu władz lokalnych oraz w zarządzaniu sprawami lokalnymi? 2. Jaką rolę w tym poszerzaniu (lub ograniczaniu) możliwości partycypacji odgrywały zmieniające się podziały terytorialne obszarów wiejskich? Ze wstępu

Autorka oferuje nam dostęp do świata wyobrażeń, pieczołowicie odtwarzając ślady wielosetletniej tradycji radzenia sobie z odmiennością sąsiadów. Wartość książki polega z jednej strony na zapoznaniu czytelnika ze źródłami, których nie znają nawet zawodowi historycy, od kalendarzy i twórczości ludowej po przysłowia. (…) Drugi walor książki to stworzenie bazy porównawczej, przygotowanej w trakcie badania codzienności stosunków w Polsce zachodniej i centralnej, a przydatnej także w badaniach innych regionów: Prus Wschodnich i Pomorza Gdańskiego, Śląska Górnego, Opolskiego i Cieszyńskiego, obu Galicji i Wołynia, wreszcie powstałej w latach 1918–1919 Łotwy (...). Wilczyńska wydobywa ze źródeł to, czego w raportach urzędowych i opiniach inteligentów na ogół brakuje: codzienność, przetrawioną tak, by jakoś pasowała do polskich chłopów obrazu własnego. Świetna lektura nie tylko dla historyków. Z przedmowy prof. dr. hab. Włodzimierza Borodzieja Książka nagrodzona w X edycji konkursu Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa „Polska wieś – dziedzictwo i przyszłość” w kategorii prace naukowe, popularno-naukowe i inne nienależące do tych dwóch kategorii, ale prezentujące szczególnie inspirujące i innowacyjne spojrzenie na problematykę rozwoju wsi. Elwira Wilczyńska – absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, magister filologii polskiej (licencjat z etnologii), doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na polskiej kulturze ludowej, w szczególności na tradycyjnym folklorze ustnym i jego antropologicznej interpretacji. W tym obszarze zajmuje się głównie zagadnieniami związanymi z wykorzystywaniem tekstów folkloru w badaniach historii kultury i mentalności. Publikowała m.in. w „Literaturze Ludowej” i „Roczniku Antropologii Historii”.

We własnym przekonaniu wiejska Polska jest społeczeństwem klasy średniej. Na to poczucie duży wpływ ma kontekst społeczny: w stabilnej zbiorowości rolniczej, gdzie dominuje elitarny wzór relacji międzyklasowych, poczucie przynależności do klasy niższej jest równie częste jak poczucie przynależności do klasy średniej. W rezultacie naszych badań i dokonanych na ich podstawie analiz można stwierdzić, że u mieszkańców niknie (a niekiedy wręcz znikło) poczucie „gorszości” wsi w stosunku do reszty społeczeństwa, a nawet bywa ona postrzegana jako „lepsza”, gdyż podziały społeczne i konflikty są w niej mniej widoczne. Z wprowadzenia

ROCZNIK STRATEGICZNY 2018/19. PRZEGLĄD SYTUACJI POLITYCZNEJ, GOSPODARCZEJ I WOJSKOWEJ W ŚRODOWISKU MIĘDZYNARODOWYM POLSKI 2018/19 Ze względu na zmianę prawno-finansowych uwarunkowań wydawania publikacji naukowych, Rocznik Strategiczny wraca do swojej pierwotnej formuły – czyli nie jest już czasopismem, lecz staje się na powrót wydawnictwem seryjnym W tomie 24. publikują: Bolesław Balcerowicz, Agnieszka Bieńczyk-Missala, Paweł J. Borkowski, Robert Czulda, Anna Dudek, Bogdan Góralczyk, Tomasz Grzegorz Grosse, Patrycja Grzebyk, Edward Haliżak, Aleksandra Jarczewska, Karina Jędrzejowska, Roman Kuźniar, Karolina Libront, Wiesław Lizak, Marek Madej, Marek Menkiszak, Kamila Pronińska, Tomasz Pugacewicz, Andrzej Szeptycki, Adam Szymański, Marek Tabor, Marcin Terlikowski, Rafał Ulatowski, Anna Wróbel, Jakub Zajączkowski.

Pierwsza polska edycja monografii Voltaire finansista autorstwa wybitnego ekonomisty, profesora Leona Koźmińskiego (1904–1993). Praca ta została pierwotnie wydana w 1929 roku w języku francuskim i była rozprawą doktorską, za którą Autor – jako pierwszy Polak w historii – otrzymał z wyróżnieniem doktorat des lettres na paryskiej Sorbonie. Praca powstała w wyniku kilkuletnich dogłębnych badań obejmujących nie tylko gigantyczną korespondencję Voltaire’a, ale także materiały prasowe i dokumenty publiczne z epoki, w tym publikacje ekonomiczne, na które powoływał się Voltaire. ze wstępu profesora Andrzeja K. Koźmińskiego Zarówno współcześni Voltaire’owi, jak i potomni podzielili się, jeśli chodzi o opinie na temat motywacji, jakie przyświecały pisarzowi w usilnym oraz niezwykle skutecznym zdobywaniu i pomnażaniu majątku. Monografia Leona Koźmińskiego, którą oddajemy do rąk czytelnika, przytacza niektóre z tych opinii, choć jej celem nie była gruntowna analiza tej właśnie kwestii. Autor zgadza się z tymi, którzy podkreślali, że pieniądze stanowiły dla Voltaire’a zawsze środek, narzędzie, a nie, jak to często bywa, cel sam w sobie. z przedmowy profesora Tadeusza Cegielskiego

Społeczne życie hipoteki podejmuje problematykę ważną w debacie dotyczącej uwarunkowań, przebiegu oraz następstw transformacji ustrojowej w Europie Środkowej i Wschodniej (ze szczególnym uwzględnieniem Polski), w obszarze kredytów hipotecznych oraz zadłużenia gospodarstw domowych. Książka ma szansę być istotnym głosem w naukach społecznych, a także w dyskusjach pozaakademickich, podejmowanych przez kredytobiorców, media, finansistów i polityków. Jest stymulującym przykładem socjologicznej krytyki rozwiązań systemowych dominujących w państwach realizujących neoliberalne polityki publiczne w sferze mieszkalnictwa. Wartość pracy podnosi znacząco powiązanie problematyki badanej na poziomie krajowym z poziomem transnarodowym. Jej zasadniczym wyróżnikiem jest sformułowanie i prezentacja perspektywy konkurencyjnej wobec dominującej wśród ekonomistów oraz bankowców koncepcji modernizacji ekonomicznej opartej na kapitale zagranicznym oraz regułach globalnej finansjalizacji. Prof. dr hab. Krzysztof Jasiecki Książka Mikołaja Lewickiego jest ważną publikacją z co najmniej dwóch powodów. Pierwszy i najważniejszy jest taki, że w polskiej debacie naukowej dostajemy wreszcie szansę na zapoznanie się z gruntowną socjologiczną analizą zjawiska kredytu hipotecznego, uważanego – słusznie – za kluczowy czynnik strukturotwórczy współczesnych społeczeństw kapitalistycznych. Drugi zaś jest taki, że analiza ta jest wykonana w sposób kompetentny. Dr Jan Czarzasty dr Mikołaj Lewicki - socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego, opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Przyszłość nie może się zacząć. Polski dyskurs transformacyjny w perspektywie teorii modernizacji i teorii czasu.

Problematyka monografii dotyczy (...) kwestii kluczowych z punktu widzenia społeczeństwa oraz jakości jego instytucji. Kwestie dostępu do prawa były rzadko podejmowane przez polskich socjologów prawa, w odróżnieniu od socjologów ze Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej, gdzie stanowiły one, i nadal stanowią, ważny przedmiot badań empirycznych i debaty teoretycznej, co z kolei stanowi impuls dla rozwoju socjologii prawa jako dziedziny nauki. Ponadto recenzowana monografia w sposób niezwykle obszerny i rzetelny przedstawia całość dorobku zagranicznego oraz polskiego i jest przykładem twórczej analizy tego dorobku, opartej na istotnych kompetencjach – teoretycznych i empirycznych – jej autora. Należy dodać, iż autor monografii jest jednocześnie autorem wspomnianych rzadkich badań oraz opracowań związanych z problemem dostępu do prawa. Z recenzji prof. dr hab. Grażyny Skąpskiej Temat dostępu do prawa nie został do tej pory wszechstronnie opracowany w rodzimej literaturze. Mamy rozproszone, wąskie studia, które najczęściej nie pokazują złożoności nie tylko samego zagadnienia, ale też dyskusji prowadzonych na ten temat w światowej nauce. Recenzowana pozycja wyróżnia się na tym tle jako próba całościowego ujęcia tematu. Już to powoduje, że praca Jana Winczorka niewątpliwie będzie stanowiła punkt wyjścia dla następnych prób naukowych podejmowanych w tej dziedzinie. Nie mam żadnych wątpliwości, że w polskiej literaturze naukowej podobnej pracy nie znajdziemy. Z recenzji dr. hab. Mateusza Stępnia Jan Winczorek, dr, jest prawnikiem i socjologiem, pracownikiem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, autorem kilkudziesięciu publikacji z zakresu teoretycznej i empirycznej socjologii prawa. Jego zainteresowania naukowe obejmują zagadnienia dostępu do prawa i funkcjonowania instytucji prawnych, teorii socjologicznej i teorii prawa. W tym obszarze był doradcą wielu polskich instytucji publicznych i prywatnych.

Twórczy, intelektualny ferment i badawczy boom w polskiej familiologii ostatnich lat musiały w końcu zaowocować taką pracą. (...) Największą wartością książki jest zebrany przez Sikorską „materiał dowodowy”. To z niego pochodzą choćby nowe metafory (np. dziecko dyktator, dziecko bestyjka, dziecko Maverick), które mają wszelkie szanse, by wejść do kanonu słów kluczy opisujących po nowemu proces socjalizacji. Co jednak istotniejsze od nowej metaforyki, w końcu ktoś opisał za pomocą przekonującego materiału badawczego opresyjność życia rodzinnego w Polsce i ciężką pracę emocjonalną, jaką się wykonuje w rodzinie (zarówno z perspektywy kobiet, jak i mężczyzn). Ktoś końcu zaprezentował badawczą argumentację na rzecz tezy o rodzinie jako katastrofie dla życia prywatnego (…). W końcu ktoś opisuje postbadawczo to specyficzne napięcie, jakie rodzi się w głowach rodziców rozdartych między wiarą w umysł dziecka jako tabula rasa a wychowawczą bezsilnością. W końcu ktoś opisuje dzisiejsze rodzicielskie strategie nadopiekuńczości. Sikorska zderza to, co jest wyobrażeniem na temat norm w życiu rodzinnym i norm wychowawczych, z widocznymi jak na dłoni praktykami rodzicielskimi. To ewidentne nowe cegiełki dodane do gmachu wiedzy socjologicznej, a może i całej dziedziny nauk społecznych. Z recenzji prof. dr. hab. Tomasza Szlendaka Indywidualizacja jednostki powoduje, że rodzina zmienia swój kształt i staje się grupą negocjowalną, obieralną, zmultiplikowaną. (…) Obserwowane we współczesnych społeczeństwach epizodyczność i płynność, niestabilność oraz niepewność, denormalizacja ról społecznych czy szybkie tempo rozwoju nowych technologii, zwłaszcza technologii komunikacji medialnej, są wyzwaniem dla badaczy rzeczywistości. Zdaniem Sikorskiej, teorie praktyk oferują ramy metodologiczne dopasowane do analizowania współczesności. Z recenzji dr hab. Marioli Bieńko Podstawowym celem książki jest analiza i opis przemian socjologii rodziny jako subdyscypliny naukowej, rozwoju metodologii badania sfery życia rodzinnego, wreszcie przemian praktyk rodzinnych i rodzicielskich we współczesnej Polsce. W części empirycznej autorka przeanalizowała: sposoby konstruowania definicji rodziny; społeczne otoczenie rodzin; aspekty opresyjności życia rodzinnego; normatywne oczekiwania dotyczące matek, ojców i dzieci w zestawieniu z codziennymi doświadczeniami i praktykami; strategie rodzicielskie; rolę urządzeń elektronicznych używanych przez dzieci w kształtowaniu relacji rodzice–dzieci; zróżnicowanie obowiązków i ról matek i ojców. Małgorzata Sikorska, dr, pracuje w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się przede wszystkim socjologią życia rodzinnego oraz przemianami współczesnego społeczeństwa polskiego. Jest autorką książki Nowa matka, nowy ojciec, nowe dziecko – o nowym układzie sił w polskich rodzinach (2009). Wspólnie z Anną Giza wydała podręcznik akademicki Współczesne społeczeństwo polskie (2012).

Prezentowana książka jest niewątpliwie bardzo interesującą, a pod wieloma względami pionierską w polskiej literaturze kryminologicznej, pracą poświęconą omówieniu i analizie wybranych nowych nurtów oraz koncepcji, które pojawiły się w kryminologii w ostatnim czasie. Zawarte w niej opracowania są napisane w sposób kompetentny, z wielką niekiedy znajomością rzeczy i z uwzględnieniem bogatej literatury światowej przedmiotu. z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Krajewskiego

Ilona Matysiak – socjolożka, uzyskała stopień doktora w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Adiunkt w Katedrze Socjologii Zmiany Społecznej w Instytucie Filozofii i Socjologii Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej oraz stała współpracowniczka Ośrodka Badań nad Społecznymi Problemami Płci w Instytucie Studiów Społecznych im. Profesora Roberta B. Zajonca UW. Jej zainteresowania naukowe obejmują problematykę kapitału społecznego, zmian demograficznych oraz ról społecznych kobiet i mężczyzn w wiejskich społecznościach lokalnych, a także mniejszości narodowych i etnicznych oraz szkolnictwa wyższego. Stypendystka Fulbrighta i autorka książki pt. „Rola sołtysów we współczesnych społecznościach wiejskich. Płeć jako czynnik różnicujący”. Publikowała m.in. w: Gender, Place and Culture: A Journal of Feminist Geography, Wieś i Rolnictwo, Nationalities Papers: The Journal of Nationalism and Ethnicity. Autorka koncentruje się na specyficznej i dotychczas w niewielkim stopniu badanej grupie mieszkańców wsi – młodych ludziach z wyższym wykształceniem. Poszukuje odpowiedzi na pytanie, jaką rolę odgrywają oni w społecznościach, w których żyją. Sprawdza, kim są, dlaczego zdecydowali się na życie na wsi i co z tego wynika. Podjęta problematyka ma istotne znaczenie dla przyszłości polskiej wsi. Książka została oparta na różnorodnym, ilościowym i jakościowym materiale empirycznym, zebranym przez autorkę. Jej ramy teoretyczne wyznacza teoria kapitału kulturowego Pierre’a Bourdieu oraz obszerna analiza dynamicznych przemian, jakie współcześnie przechodzi polska wieś.

Praca jest swoistym kompendium wiedzy na temat istoty i badań zjawisk określanych mianem patologii społecznych. (…) Stanowi cenną pozycję w polskim piśmiennictwie geograficznym. Autor ujmuje problem patologii społecznej w sposób szeroki i wyczerpujący. Podejmuje próbę nie tylko zestawienia różnych perspektyw i ujęć badawczych, lecz także uporządkowania tego rozległego materiału. dr hab. Iwona Sagan, prof. UG Książka Tomasza Witesa wprowadza nowy wymiar teoretyczny i w tym sensie jest oryginalna i wnosi istotne wartości do rozwoju geografii. (…) Podjęty w niej problem patologii społecznej ma istotne znaczenie dla teorii i metodologii geografii, ma także znaczenie praktyczne. Autor postanowił osadzić problem zarówno w ujęciach obecnie już historycznych, jak i współcześnie dominujących. dr hab. Stanisław Mordwa, prof. UŁ Tomasz Wites – geograf, pracownik Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, sekretarz Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalizuje się w geografii człowieka. Autor książki Wyludnianie Syberii i rosyjskiego Dalekiego Wschodu (2007), stypendysta tygodnika „Polityka”, Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, laureat wielu innych nagród.

Rozwój turystyki na małych obszarach wyspiarskich stał się motorem rozwoju gospodarczego. Sytuacja tych obszarów podczas światowego kryzysu gospodarczego była zróżnicowana. Niektóre z nich, mimo dekoniunktury na rynku turystycznym, odnotowały lepsze wyniki tego sektora niż pozostałe. W monografii wskazano uwarunkowania tego sukcesu, a także model reakcji destynacji turystycznej na kryzys ekonomiczny. Przedstawione wnioski mogą zostać wykorzystane w tworzeniu polityki turystycznej na obszarach zależnych gospodarczo od turystyki i w konsekwencji przyczynić się do zwiększania wpływów z tej dziedziny gospodarki. Monografia jest polecana przedstawicielom nauki, biznesu i administracji zajmującym się turystyką. Wyjaśniając zależności pomiędzy wybranymi zmiennymi determinującymi odporność na sytuacje kryzysowe w obszarze turystyki, Autorka wykorzystała wiele danych statystycznych dostępnych w międzynarodowych bazach, ukazujących nie tylko wielkość ruchu turystycznego, zatrudnienia w przemyśle turystycznym oraz wpływów z tytułu zagranicznej turystyki przyjazdowej, lecz także strukturę rynku turystycznego, stopień jego dywersyfikacji oraz uzależnienie od głównych rynków emisyjnych. Z recenzji dr hab. Teresy Skalskiej Praca ma logiczną strukturę, odpowiednio dobraną metodologię i prezentuje bardzo wysoki poziom naukowy. Z recenzji prof. Tadeusza Siwka (Uniwersytet w Ostrawie) Katarzyna Podhorodecka – adiunkt na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Wiedzę i doświadczenie zdobywała także, pracując w Ministerstwie Gospodarki i Ministerstwie Sportu i Turystyki. Zajmuje się badaniami turystyki, w tym sprawami zagospodarowania turystycznego kraju, innowacyjnością oraz klastrami. Prowadziła wykłady na zagranicznych uniwersytetach (m.in.: w Hiszpanii, w Czechach, na Słowacji), odbyła staż dydaktyczny w University of North Florida w Stanach Zjednoczonych. Ma w dorobku 38 publikacji, w tym 15 artykułów naukowych w języku angielskim. Jest redaktorem statystycznym czasopisma naukowego „Miscellanea Geographica – Regional Studies on Development”.