Ustawa o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie

21 kwietnia 2004 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły Dyrektywę 2004/35/WE w sprawie zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu. W razie pojawienia się bezpośredniego zagrożenia taką szkodą odpowiedzialność polega na podjęciu działań zmierzających do jej zapobieżenia, a w razie faktycznego powstania szkody - działań mających na celu usunięcie jej skutków i przywrócenie środowiska do stanu właściwego. Dyrektywa przewiduje bardzo rygorystyczne mechanizmy egzekwowania takiej odpowiedzialności. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, wywiązując się z obowiązku przeniesienia postanowień Dyrektywy prawa krajowego, dnia 13 kwietnia 2007 roku uchwalił ustawę o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (DzU nr 75, poz. 493), która weszła w życie 30 kwietnia 2007 r. Ustawa wprowadza nową, bardzo surową, a jednocześnie skomplikowaną formę odpowiedzialności prawnej w ochronie środowiska. Realizacja jej postanowień będzie nasuwała liczne problemy interpretacyjne. Próbę zidenty?kowania takich właśnie problemów oraz wskazania możliwych sposobów ich rozwiązania podjął w niniejszej książce Wojciech Radecki, profesor we wrocławskim Zespole Prawa Ochrony Środowiska Instytutu Nauk Prawnych PAN, zajmujący się od kilkudziesięciu lat zagadnieniami odpowiedzialności prawnej w ochronie środowiska, w pierwszym w naszym piśmiennictwie Komentarzu do uchwalonej właśnie ustawy.