Akcja powieści rozgrywa się w latach 50. XX wieku w niewielkim, zakurzonym miasteczku Thalia w Teksasie. Dwaj młodzieńcy, Jack Duane i Sonny, wkraczają w świat dorosłych, odkrywając mroczne tajemnice seksu i skomplikowane arkana miłości. Zaludniony przez plejadę niebanalnych, ekscentrycznych postaci i ożywiony wysmakowanym humorem McMurtry’ego, „Ostatni seans filmowy” to metaforyczna, momentami gorzka, momentami szalona, a zarazem przejmująca powieść o dojrzewaniu, poszukiwaniu szczęścia, utracie złudzeń. Uniwersalna historia, w której autorowi udało się oddać ducha całej małomiasteczkowej Ameryki. Na podstawie powieści nakręcony został głośny film Petera Bogdanovicha pod tym samym tytułem. Za najważniejsze dzieło McMurtry’ego uchodzi nagrodzona Pulitzerem powieść „Na południe od Brazos”.

George i Kathleen Lutz wprowadzili się do zakupionej za bezcen imponującej posesji na Long Island w przekonaniu, że oto ziszcza się ich amerykański sen, tymczasem dwadzieścia osiem dni, jakie spędzili w nowej siedzibie, można jedynie określić jako istny koszmar. Wiedzieli wprawdzie, że poprzedni lokator zamordował tam z zimną krwią całą swoją rodzinę, nie byli jednak przygotowani na nieprzerwane pasmo coraz bardziej niepokojących zjawisk, jakie czekały ich w domu przy Ocean Avenue 112. Zrazu „niewinne” anomalie w rodzaju spontanicznych skoków temperatury, notorycznych zakłóceń na linii telefonicznej czy plagi much w środku zimy stanowiły jedynie preludium do drastyczniejszych doświadczeń w postaci przemieszczających się przedmiotów, przerażających wizji, a nawet fizycznych przeobrażeń. Niniejsza książka to jednak nie tyle powieść, ile, jak ujmuje to sam autor, rekonstrukcja zdarzeń oparta na zeznaniach samych Lutzów oraz innych bohaterów tej ponurej historii. W istocie, do zbadania zagadki domu w Amityville zaproszono szereg parających się paranormalnymi zjawiskami specjalistów, w tym Eda i Lorraine Warrenów spopularyzowanych dziś za sprawą hollywoodzkich produkcji z cyklu Obecność. A zdaniem Lorraine to coś, co drzemało w siedzibie Lutzów, wywodziło się „prosto z podziemnych czeluści”! Mimo upływu ponad czterdziestu lat opowieść Jaya Ansona prezentuje bardziej rzetelne i wyczerpujące ujęcie fenomenu Amityville niż którakolwiek z licznych filmowych adaptacji tematu. Co więcej, nadal skłania nas ona do spekulacji, czy mamy tu do czynienia ze zwykłą mistyfikacją, efektem zbiorowej psychozy, czy też z autentycznie nawiedzonym domostwem. Bez względu jednak na odpowiedź, nie da się ukryć, iż historia ta „pozostaje jedną z tych mrocznych tajemnic, jakie wystawiają na próbę nasze konwencjonalne wyobrażenia o tym, co drzemie w obrębie naszego świata”.

Piątek, 1 września 1939 roku: siedemnastoletni Richard Freiherr von Rosen słucha w radio przemówienia Hitlera w Reichstagu, informującego o ataku na Polskę. Jest niezbyt zachwycony perspektywą wojny, ale jak wielu innych jego rówieśników, z poczucia obowiązku i chęci sprawdzenia się, zgłasza się do wojska na ochotnika, aby jako podchorąży rozpocząć karierę w wojskach pancernych. Jego życzenie spełnia się w październiku 1940 roku, gdy zostaje powołany do służby w stacjonującym w Bambergu 35. Zapasowym Batalionie Czołgów. Po szkoleniu oraz odbytych kursach podchorążych młody rekrut jest przygotowywany do przyszłych walk na poligonach we Francji, w Nadrenii oraz w Kraju Warty. 22 czerwca 1941 roku Richard Freiherr von Rosen, jako celowniczy w Panzer III, bierze udział w Operacji Barbarossa, czyli wojnie ze Związkiem Radzieckim. W ramach 4. Dywizji Pancernej w Grupie Armii Środek przeżywa swój chrzest bojowy podczas ciężkich walk, jakie jego pułk toczy pod Starym Bychowem. Nieco później zostaje ranny po raz pierwszy. Po wyzdrowieniu i przeniesieniu do 502. Batalionu Czołgów Ciężkich, od stycznia 1943 roku walczy wraz ze swym Tygrysem najpierw na stepach Kałmucji. Jeszcze w tym samym roku von Rosen, już jako podporucznik i dowódca plutonu w 3. kompanii 502. Batalionu Czołgów Ciężkich, bierze udział w największej bitwie pancernej II wojny światowej w trakcie Operacji Cytadela. Latem 1944 roku zostaje przeniesiony wraz ze swą jednostką na front inwazyjny, gdzie niemieckie związki pancerne mają zatrzymać ofensywę wojsk alianckich. Na własnej skórze, w bardzo dramatycznych okolicznościach, odczuwa coraz większą przewagę alianckiego lotnictwa. Po wyposażeniu jego kompanii w nowe czołgi – Tygrysy Królewskie – jako dowódca kompanii trafia na chwiejący się w posadach niemiecki front na Węgrzech. Na początku 1945 roku odnosi tam swoją piątą ranę; po pobycie w wielu lazaretach koniec wojny zastaje go w ojczyźnie. Po wojnie Richard Freiherr von Rosen dosłużył się w nowej Bundeswehrze stopnia generała majora wojsk pancernych. Ukończył m.in. elitarną francuską École Supérieure de Guerre w Paryżu. Był również oficerem Sztabu Generalnego (G3) przy Naczelnym Dowódcy alianckich wojsk lądowych (AFCENT, Fontainebleau) oraz attaché militarnym ambasady Niemieckiej Republiki Federalnej we Francji. W stan spoczynku przeszedł we wrześniu 1982 roku. Jego jedyne w swoim rodzaju, szczegółowe wspomnienia z walk pancernych na Wschodzie i Zachodzie wzbogacone są licznymi fotografiami, w bardzo dużej części dotąd nigdy niepublikowanymi, pochodzącymi z zasobów dokumentalnych samego autora.

Vis – to znaczy siła. Oddajemy do rąk Czytelników trzecie już, poprawione i rozszerzone wydanie monografii najsłynniejszego polskiego pistoletu, którego legenda zrodziła się w latach wojny i do dziś nie straciła nic ze swej siły. Skonstruowany przez polskich inżynierów, masowo produkowany przez niemieckiego okupanta, słynący ze swej celności i niezawodności, należy dziś do najbardziej poszukiwanych przez kolekcjonerów. Jeden z największych zbiorów pistoletów wz. 35 znajduje się w warszawskim Muzeum Wojska Polskiego. Chęć jego zaprezentowania szerokiemu gronu pasjonatów stała się powodem powstania tej książki. Nie jest ona jednak zwykłym katalogiem! Autorzy starali się uzupełnić i zweryfikować wszystkie dostępne informacje na temat samej broni, jej konstrukcji, historii produkcji, wyposażenia i użytkowania, korzystając z wielu nieznanych dotąd materiałów. Udokumentowane dzieje niektórych zabytków stworzyły zarazem niezwykły obraz burzliwych losów Polski pierwszej połowy XX wieku.

W 80-tą rocznicę najazdu hitlerowskich Niemiec na Polskę i wybuchu II wojny światowej, trafia do rąk Czytelników drugie wydanie publikacji ukazującej zabytki z tamtej epoki, materialne źródła historyczne zachowane w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego, instytucji powołanej przez Marszałka Józefa Piłsudskiego, jako „świątyni pamiątek i sławy oręża polskiego oraz chwały czynów i bohaterów jego”. Zawartość książki ukazuje pamiątki z dziejów Wojska Polskiego w latach 1935-1939 oraz bohaterskich bojów wrześniowych i przekona Czytelników, że Muzeum Wojska Polskiego właściwie realizuje intencje i życzenia sformułowane przez Marszałka.

W tomie BAŚKA, WANDA I INNE omówiono nazwy własne malowane na pojazdach i innym sprzęcie używanym przez Wojsko Polskie w okresie od 1917 roku do czasów obecnych. Kolejny tom, który Czytelnicy trzymają w dłoniach – OZNAKOWANIA POJAZDÓW POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA ZACHODZIE – przybliża zasady stosowania znaków rozpoznawczych i taktycznych malowanych na pojazdach używanych w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie w okresie od 1939 do 1946 roku. Aby to osiągnąć, Autor przejrzał setki dokumentów i tysiące zdjęć, których jakość często pozostawia wiele do życzenia, ale dobrze, że jeszcze istnieją, bo wiele z nich zamiast do archiwów trafia po prostu na śmietniki. Materiały do opracowania tego tomu Autor czerpał głównie z archiwum Instytutu i Muzeum im. Generała Sikorskiego w Londynie. Doskonale wiemy, że sprzęt wojskowy z pola walki bardzo różni się wyglądem od tego, co widzimy na co dzień na ulicach. Pokrywany jest bowiem barwnymi plamami, nazywanymi kamuflażem, oraz różnymi znakami czy też napisami. Są to tak zwane znaki rozpoznawcze i taktyczne. Stosowanie ich regulują rozkazy wyższych dowódców, a mają one na celu ułatwienie dowodzenia oddziałami wojska i kontroli nad ruchami własnych oddziałów na polu walki oraz na ich zapleczu. Obok znaków taktycznych stosowano znaki rozpoznawcze określone rozkazami, chociaż zdarzało się używanie znaków niezatwierdzonych, a nawet znaków indywidualnych, można powiedzieć – prywatnych. Sposób i miejsce ich malowania regulowały rozkazy, zmieniane w zależności od sytuacji, a przy tym uzgadniane z Dowództwem Armii Francuskiej, a następnie Brytyjskiej, którym pod względem organizacyjnym Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie podlegały. OZNAKOWANIA POJAZDÓW POLSKICH SIŁ ZBROJNYCH NA ZACHODZIE to szczegółowy przewodnik, który systematyzuje i wspomaga rozpoznawanie poszczególnych znaków używanych w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Andrzej Antoni Kamiński Modelarz z wieloletnim stażem, rekonstruktor działający w GRH Breda, autor albumów „Od Acromy do Zwycięzcy”, książki „Baśka, Wanda i inne” oraz licznych publikacji o sprzęcie używanym w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie zamieszczanych w czasopismach „Nasz Refleks”, „Militaria i Fakty”, „Militaria XX Wieku” oraz „Super Model”. Współautor książek: „Artyleria Samobieżna w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie 1940-1945”,„Kawaleria Pancerna w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie 1940-1945”, „Pojazdy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie 1939-1946” oraz „Staghound”. Kolekcjoner zdjęć sprzętu i uzbrojenia używanych prze żołnierzy polskich na Zachodzie oraz dokumentów dotyczących tego sprzętu oraz organizacji polskich oddziałów wojskowych.

Wehrmacht Uwe Feista, Roberta Johnsona i Kurta Riegera to ilustrowany przewodnik po uzbrojeniu i wyposażeniu niemieckich sił zbrojnych w czasie II wojny światowej. W dwóch tomach przedstawiono broń krótką, karabiny, karabiny maszynowe, pistolety maszynowe, indywidualną broń przeciwpancerną, miny (w tym samobieżne – Goliaty), granaty ręczne, artylerię lufową i rakietową (słynne Nebelwerfery), łącząc zdjęcia zachowanych zabytków z fotografiami z epoki, przedstawiającymi dany typ broni czy uzbrojenia w akcji. Powstało w ten sposób przydatne podręczne wydawnictwo dla miłośników historii i osób interesujących się dziejami największego konfliktu w historii ludzkości.

Kiedy Kevin Taylor dołącza do wziętej, ekskluzywnej firmy prawniczej na Manhattanie, specjalizującej się w prawie karnym spółki John Milton i Wspólnicy, oznacza to dla niego długo wyczekiwaną poprawę losu. Wreszcie może się wraz z żoną cieszyć wszystkimi luksusami, jakich oboje pragnęli — pieniędzmi, limuzyną z szoferem, a nawet olśniewającą siedzibą w strzelistym apartamentowcu w samym sercu Nowego Jorku. Kevin nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że związał się właśnie z podejrzanym, mrocznym stowarzyszeniem… Jego nowy szef, John Milton, z miejsca przydziela mu zapowiadającą się na jedną z najgłośniejszych spraw roku, wręczając mu w tym celu dokumentację sporządzoną jeszcze przed popełnieniem zbrodni. Kevin rzuca się w wir pracy, lecz rychło dostrzega niepokojące, wręcz złowrogie szczegóły, jakie stopniowo wyłaniają się spod atrakcyjnej fasady jego nowej firmy. Gdy zauważa, że jego współpracownicy zwyciężają w każdej potyczce na sali sądowej, a wszyscy ich klienci zostają oczyszczeni z zarzutów, jego narastające podejrzenia przeobrażają się w autentyczny strach. Kevin, nie wiedząc o tym jeszcze, został ADWOKATEM DIABŁA i nie ma dla niego ratunku przed światem potępionych… „Za każdym razem, gdy któraś z moich książek pojawia się w nowym przekładzie gdzieś na świecie, jestem niezmiernie podekscytowany. W sposób szczególny odnosi się to jednak do Polski, gdzie film nakręcony na podstawie tej właśnie powieści cieszył się ogromną popularnością. Adwokat diabła to powieść uniwersalna, odnosi się do postrzegania idei dobra i zła niezależnie od tego, jaka jest ich geneza. Jestem pewien, że polscy czytelnicy docenią ponadczasowy charakter i siłę oddziaływania opisanej przeze mnie historii. Podróż, którą możemy razem odbyć po kartach tej powieści, wypełniona jest teologicznymi pytaniami, które poddają w wątpliwość przekonania nas wszystkich, bez względu na wyznawane wartości. Mam nadzieję, że docenicie podjętą przeze mnie próbę ukazania, jak łatwo jest upaść moralnie i duchowo oraz jak fascynująca może być droga prowadząca do odkupienia win”. – Andrew Neiderman – Nazajutrz rano znaleziono dziecko w wannie. Martwe. – Jezu – wykrztusił Kevin. – Kiedy już trochę z nami pobędziesz, Kevin – zauważył pan Milton – przestaniesz tak mówić. Kevin wyglądał na zbitego z tropu. – Nie powinno cię to zaskakiwać, że świat jest pełen bólu i cierpienia. A Jezus chyba niewiele sobie dziś z tego robi – wyjaśnił pan Milton. – Nie rozumiem jednak, jak można się do tego przyzwyczaić. – Przyzwyczajasz się albo przynajmniej uodparniasz się na tyle, żeby dobrze wykonywać swoją pracę – odparł pan Milton z uśmiechem. Pan Milton popchnął w kierunku Dave’a teczkę, ten zaś podał ją Kevinowi. Chociaż Kevin nie mógł się doczekać, by zacząć pracować nad czymś ekscytującym, poczuł na plecach lodowaty dreszcz. Wszyscy wpatrywali się teraz w niego, toteż szybko przywołał na twarz uśmiech. – To będzie ekscytująca sprawa, Kevin. Przejdziesz istny chrzest bojowy – powiedział pan Milton. – Ale nie ma tu nikogo, kto by takiego chrztu nie przeszedł, i zobacz, jak im się teraz wiedzie. Kevin wodził wzrokiem od jednego współpracownika do drugiego. W oczach każdego z nich widział inteligencję, determinację i przemożne pragnienie osiągnięcia sukcesu. Odnosił wrażenie, że związał się z czymś więcej niż zwykłą firmą prawniczą; że był to rodzaj bractwa krwi.

„Największym dobrodziejstwem naszego świata wydaje się to, że człowiek nie potrafi objąć go rozumem”. Boston 1926. Francis Thurston, po śmierci w tajemniczych okolicznościach swojego ciotecznego dziadka, odkrywa w odziedziczonych dokumentach zapiski dotyczące sekty otaczającej kultem niewyobrażalną istotę uśpioną od milionów lat. Ofiary składane na lesistych bagnach Luizjany, tajemnicze zgony nurków w różnych miejscach na świecie, artyści popadający w szaleństwo po przeżyciu straszliwych nocnych wizji, odrodzenie pradawnych kultów, a zwłaszcza cyklopowe miasto wyłaniające się z oceanu w czasie sztormu... Thurston krok po kroku zaczyna odkrywać, że badania jego krewnego dotyczące kultu Cthulhu coraz bardziej zbliżały się do prawdy, a ukryci w mroku wyznawcy, dążący do obudzenia potwornego bóstwa, gotowi są pogrążyć ludzkość w szaleństwie i doprowadzić do końca świata. Gwiazdy ustawiły się we właściwym porządku. Czy koniec jest bliski? To napisane w latach dwudziestych XX wieku opowiadanie Lovecrafta stało się jednym z najsłynniejszych utworów amerykańskiej literatury fantastycznej, a Cthulhu, wielki przedwieczny, który śni i czeka w mrocznych głębinach oceanu, stał się symbolem całego uniwersum stworzonego przez pisarza z Providence. Zafascynowany od zawsze światami potworów kryjącymi się w mrocznych zakamarkach oraz tytanicznymi stworami, których wyobrażenie same z siebie wystarczyłoby do pogrążenia się w szaleństwie, François Baranger – znany na całym świecie ze swojego talentu ilustrator i artysta koncepcyjny, pracujący w przemyśle filmowym i grach wideo – wykonał „cyklopową” pracę, wizualizując główne utwory H.P. Lovecrafta. Prace François Barangera nacechowane są eleganckim umiarkowaniem: stanowią mrocznie sugestywne i pełne dramatyzmu wizje złowieszczego i gigantycznego piękna. Nie mam żadnych wątpliwości, że sam Lovecraft byłby nimi zachwycony. – John HOWE

Wprawdzie Waffen SS stało się legendą i jest uważane za elitarne jednostki bojowe II wojny światowej, istnieje niewiele relacji przedstawiających inne oblicze tych budzących lęk oddziałów. Erich Stahl był zawodowym dziennikarzem przydzielonym do relacjonowania działań niektórych najsłynniejszych jednostek – 1. Dywizji „Leibstandarte Adolf Hitler”, 5. Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Wiking”, zagranicznych ochotników walczących w Waffen SS na północnym odcinku frontu wschodniego pod Narwą. Pełnił w nich służbę i przeżywał wszystkie trudy, niedostatki i dramatyczne emocje człowieka, stającego z bronią w ręku przeciwko czołgom wroga. Erich Stahl przedstawia relację bacznego, krytycznego świadka brutalnych realiów wojny na wschodzie, połączoną z wnikliwymi obserwacjami i nieupiększonymi opiniami o tryumfach i błędach Niemiec. Chociaż autor był w tym czasie zdeklarowanym narodowym socjalistą, jego spostrzeżenia dotyczące sposobu prowadzenia wojny i polityki są prawdziwą rzadkością w tego typu literaturze.

Zaręczyny już za Wami – serdeczne gratulacje! Przyszedł czas na podjęcie decyzji o ślubie, a także o wszystkich związanych z nim szczegółach. Zanim jednak pochłonie was przedweselna gorączka, zdradzę wam pewien sekret… „Zaprojektuj swój ślub” to zbiór najważniejszych informacji i wskazówek niezbędnych do zorganizowania Waszego Wielkiego Dnia. Do dzieła!

Christopher nie skrzywdziłby nawet muchy. W każdym razie nie celowo. Nadal w to wierzę. Nawet pomimo tych wszystkich wydarzeń… Christopher Harris jest samotnym chłopakiem. Chłopakiem, który nigdy nie pasował do swojej rodziny i od zawsze czuł, że coś go w życiu omija. Aż do dnia, w którym odkrył aktówkę na strychu rodzinnego domu. Poznał wówczas sekret o swojej matce. Tego dnia wszystko się zmieniło. Oto w końcu Christopher ma szansę na szczęście. Szczęście, którego będzie bronił za wszelką cenę. A jaką cenę ty byłbyś skłonny zapłacić za idealną rodzinę? Powieść „Matka” S.E. Lynes przykuje waszą uwagę aż do ostatnich stron i sprawi, że zmiękną wam nogi. To idealna historia dla miłośników „Dziewczyny z pociągu” Pauli Hawkins, „Sióstr” Claire Douglas oraz „Mrocznego zaułku” Louise Doughty.

Dolnośląska prowincja w pierwszych latach XXI wieku. Poniemieckie miasteczka więdną w posępnym cieniu Gór Sowich. Tutaj ludzie umierają na życie. Może to coś w wodzie, albo w powietrzu? Dawnych mieszkańców tych okolic wyrwano z korzeniami, a trzecie pokolenie polskich przesiedleńców wciąż niepewnie bada niegościnny grunt. Bardziej przypominają w tym chwasty niż ludzi. Najmłodsze z latorośli muszą się jednak zmierzyć z trudną i straszną historią regionu. W miejscu, gdzie ludzie odwracają wzrok od zachodzącego słońca, przyjdzie im spojrzeć w puste oczy ciemności. Jakie sny będą śnić, kiedy miast kołysanki usłyszą tylko cichy szelest łuskowatych skrzydeł tysięcy ciem? Jakub Bielawski: Pierwszą książkę napisał w wieku 27 lat (zbiór opowiadań ,,Słupnik”), aktualnie ma ich 28. Lubił przeliczać swój wiek na psią miarę, ale powiedziano mu, żeby już przestał. No i przestał. Pisarzem raczej bywa, na co dzień nauczyciel i edukator muzealny. Zasadniczo ponury typ, szkoda tylko, że mało kto to zauważa. Gdyby mógł, zostałby kotem, takim domowym piecuchem. Wychował się w cieniu Gór Sowich, brak jodu i witaminy D3 w organizmie próbuje powetować sobie zarażaniem innych swoim egzystencjalnym niepokojem.

Fragmenty życia, epizody składające się na jedną, spójną historię. Wiele historii... W Poznaniu odbywa się maraton. Rywalizacja z innymi biegaczami, z czasem i samym sobą. Czas przemyśleń, rachunku sumienia. W trakcie biegu przeszłość wraca, wracają bolesne wspomnienia, szkolne perypetie, wybryki, pierwsze naiwne miłości i zdrady... od tajemnic pogrzebanych głęboko w umyśle ciężko uciec. Jednocześnie trwa inny, swoisty bieg. Pościg za seryjnym, nieuchwytnym mordercą, którego ofiarą padają młode kobiety. Miasto. Przemoc. Pożądanie. Wiele historii o miłości i złu. O tym co określa nasze życie. = = = Bartłomiej Grubich – wielokrotnie wyróżniany za swoje opowiadania, trzykrotnie w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kryminału (2015, 2016, 2018), jak i w ramach konkursów „Poznań Zły” (I miejsce – 2014), „Poznań Fantastyczny” (III miejsce – 2014) oraz „Literacki Konkurs Tematyczny” (2016, 2018). Autor kilkunastu artykułów w czasopismach „Nowy Obywatel” oraz „Take Me”. Z wykształcenia filozof i socjolog. Miły człowiek. Biega. Nie pali. Czasami pije. Żyje możliwie dużo. W miarę możliwości. „Biegacz” jest jego powieściowym debiutem.

Nasz poradnik: - pokazuje, jak spokojnie i bezstresowo uczyć psa grzeczności i ostrożności wobec małych i większych dzieci; - podaje wskazówki, jak tworzyć pozytywne i bezpieczne interakcje; - zawiera ilustracje edukacyjne, które zainteresują dzieci i pobudzą je do myślenia; - uczy dzieci właściwego zachowania wobec psów; - ma na celu dobro psa i został napisany przez autorki, które są treserkami, behawiorystkami – oraz matkami! Harmonijne relacje dzieci z psami przynoszą i psychiczną i fizyczną korzyść obu stronom. Dzięki psom dzieci uczą się empatii, zachowań społecznych oraz pewności siebie. Jest jednak równie ważne jest, aby i psy nabywały pewności siebie i były uczone bezpiecznych zachowań wobec dzieci. Zasadniczą sprawą jest zapobieganie pogryzieniom, musimy więc nauczyć nasze psy oraz nasze dzieci, jak mają się zachowywać we wzajemnych kontaktach. Poradnik „Dzieciaki i psiaki” pomoże wam tworzyć bezpieczne, pozytywne i harmonijne relacje pomiędzy waszymi dziećmi a waszym psem. Książka zwiera kolorowe fotografie instruktażowe, tabele pomagające w ocenie i szkoleniu psa oraz szczegółowo opisane ćwiczenia. Ilustracje edukacyjne o Champie i Charliem pomogą nauczyć dzieci właściwego traktowania psich przyjaciół. Książka promuje bezpieczne interakcje i rozwijanie wieloletnich przyjaźni. Melissa Fallon wykłada behawioryzm i uczy tresury. Pracuje jako behawiorystka kliniczna oraz jako treserka. Po uzyskaniu dyplomu magistra z behawioryzmu klinicznego na uniwersytecie Lincoln ciągle rozwija wiedzę i umiejętności. Ukończyła kurs dla treserów i uczestniczyła w licznych konferencjach oraz seminariach. Melissa mieszka w Yorku w Wielkiej Brytanii, jest matką trojga dzieci, które wychowuje razem z dwoma ukochanymi psami. Z wielkim zaangażowaniem promuje zapobieganie pogryzieniom przez psy i upowszechnia wiedzę o społecznych korzyściach, jakie daje relacja człowiek-zwierzę. Vickie Davenport jest wykwalifikowaną i doświadczoną treserką psów. Po uzyskaniu w 2004 roku dyplomu z behawioryzmu zwierząt na uniwersytecie Chester wyjechała do Tajlandii, gdzie prowadziła badania behawioralne i opiekowała się zwierzętami różnych gatunków. Pracowała jako rzecznik praw psów dla fundacji „Słyszące psy dla niesłyszących ludzi”. Obecnie uczy tresury psów i behawioryzmu na poziomie uniwersyteckim. Vickie mieszka i pracuje w Yorku w Wielkiej Brytanii. Jest dumną mamą dwóch chłopców oraz dwóch adoptowanych psów. Natasha Thompson, artystka pełna pasji, jest autorką zamieszczonych w tej książce rysunków o Champie i Charliem. Od chwili ukończenia wydziału sztuk pięknych cały czas zajmuje się sztuką, pracując w galeriach sztuki i na wystawach w całym Yorkshire. Dostaje zamówienia nie tylko od osób prywatnych, ale również od wydawnictw i firm prowadzących kampanie marketingowe. Natasha jest dumną mamą jednego synka. Jej pasją jest wykorzystywanie sztuki jako narzędzia edukacji i poradnictwa dla osób w każdym wieku.

Zew Cthulhu to zbiór pięciu najbardziej znanych, najstraszniejszych opowiadań niekwestionowanego mistrza opowieści niesamowitej – Howarda Phillipsa Lovecrafta. Zew Cthulhu, Widmo nad Innsmouth, Szepczący w ciemności, Zgroza w Dunwich oraz Kolor z innego wszechświata to absolutny kanon twórczości pisarza z Providence; utwory, które inspirowały całe późniejsze pokolenia pisarzy, malarzy, filmowców, a nawet muzyków. Zbiór ozdabiają klimatyczne ilustracje Krzysztofa Wrońskiego, a uzupełnia go posłowie tłumacza i znawcy twórczości Lovecrafta – Mateusza Kopacza. Wszystkie opowiadania są w nagrodzonym tłumaczeniu autorstwa Macieja Płazy.

Zew Cthulhu to zbiór pięciu najbardziej znanych, najstraszniejszych opowiadań niekwestionowanego mistrza opowieści niesamowitej – Howarda Phillipsa Lovecrafta. Zew Cthulhu, Widmo nad Innsmouth, Szepczący w ciemności, Zgroza w Dunwich oraz Kolor z innego wszechświata to absolutny kanon twórczości pisarza z Providence; utwory, które inspirowały całe późniejsze pokolenia pisarzy, malarzy, filmowców, a nawet muzyków. Zbiór ozdabiają klimatyczne ilustracje Krzysztofa Wrońskiego, a uzupełnia go posłowie tłumacza i znawcy twórczości Lovecrafta – Mateusza Kopacza. Wszystkie opowiadania są w nagrodzonym tłumaczeniu autorstwa Macieja Płazy.

Edgar Allan Poe (1809-1849) to najwybitniejszy poeta amerykańskiego romantyzmu. Arcymistrz formy, niezrównany stylista, a także twórca o otchłannej, mrocznej wyobraźni. W swoich wierszach i poematach – podobnie jak w opowieściach grozy – opiewał miłość i piękno, ale też dzielił się tym, czego nie poskąpiło mu krótkie, tragiczne życie: smutkiem, tęsknotą i lękiem przed śmiercią. Za życia nie doczekał się pełnego uznania. Krótkotrwałą sławę poetycką przyniósł mu Kruk, jeden z najsłynniejszych poematów wszech czasów. Dziś Poe zaliczany jest w poczet najwybitniejszych poetów języka angielskiego. Niniejszy wybór klasycznych przekładów Poego to pierwsza w Polsce dwujęzyczna edycja jego poezji.

To mit, że kawa stawia na nogi. Gówno prawda. Ten napój wcale nie rozcieńcza marazmu i nie mobilizuje. Mimo to perspektywa wypicia kilku łyków bywa jedynym powodem, by wyjść z wyra. Takie krótkoterminowe cele są jedynym, co pozwala mi zacząć dzień. Bo cele długoterminowe demotywują. Zwłaszcza że formułują je przełożeni w korporacji, która trawi ponad połowę mojego życia. Połowę? Tak, połowę. To wcale nie jest tak, że spędzam w pracy osiem godzin dziennie. Po powrocie z biura myśli o robocie nie chcą odlepić się od mojej kory mózgowej, chociaż powinny. Przecież słucham tam wyłącznie o deadlinach, coachingach i coraz to nowszych challengach. Jestem samotnym project managerem po trzydziestce. Szamoczę się w gęstej sieci fobii, natręctw i neuroz, dla których katalizatorem może być właściwie wszystko: począwszy od tłoku w środkach komunikacji miejskiej i skrojonych pod gusta młodych hipsterów ofert modnych restauracji, poprzez interakcje ze współpracownikami w pracowniczej kantynie, na dojmującej rutynie codziennych obowiązków skończywszy. Współpracowników tak w ogóle z trudem toleruję, a jedynym człowiekiem w biurowcu, z którym jestem w stanie konwersować bez fasady wysilonej neutralności, jest zatrudniony na umowie śmieciowej podstarzały recepcjonista. Na mój każdy dzień składa się seria powtarzalnych automatyzmów: wędrówka po labiryntach uzależniających mediów społecznościowych, kurtuazyjne rozmowy o niczym i przedłużające się wizyty w toalecie, mojej świątyni dumania. Ale wszystko zmieniło się, kiedy w biurze pojawiła się Agata. Boże, co to był za lachon.

Obrazowa, pogłębiona, niezwykle szczegółowa analiza największych bitew pancernych II wojny światowej na froncie wschodnim, między innymi pod Leningradem, Moskwą, Kijowem, Charkowem, Stalingradem i na Kaukazie. W jaki sposób wojska pancerne Armii Czerwonej zdołały pokonać wychwalane czołgi Wehrmachtu, podążające na czele Blitzkriegu rozpoczętego przez III Rzeszę przeciwko Związkowi Sowieckiemu w dniu 22 czerwca 1941 roku? W jaki sposób dwie najpotężniejsze armie zmotoryzowane doskonaliły taktykę i uzbrojenie w czasie bezlitosnej walki toczonej na froncie wschodnim? Wnikliwa praca Roberta Forczyka – czołowego eksperta historii wojny pancernej, który poświecił się badaniom działań bojowych na froncie wschodnim w czasie II wojny światowej – przedstawia fascynujące, nowe spojrzenie na walki pancerne tamtego okresu. Autor wykorzystał niemieckie, rosyjskie i angielskie źródła, aby sporządzić pierwszy tak wyczerpujący obraz i pogłębioną analizę wojny pancernej widzianej oczami obu stron konfliktu – zarówno Niemców, jak i Sowietów. Takie przedstawienie największej wojny pancernej w historii jest niezwykłą, fascynującą lekturą dla każdego pasjonata II wojny światowej.