Cassirer Ernst

W trzecim i ostatnim tomie Filozofii form symbolicznych przedstawione zostały najważniejsze elementy, niejako szkielet misternego systemu stworzonego przez Ernsta Cassirera. Pierwszorzędnym zagadnieniem tego tomu jest ogólnie pojęta świadom

rzekład, wstęp i opracowanie: Przemysław Parszutowicz Niniejsza rozprawa Cassirera pochodzi z najważniejszego bodaj okresu jego twórczości okresu współpracy z Biblioteką Warburga i mimo niewielkich rozmiarów jest w dużej mierze reprezentaty

Cassirerowska interpretacja myślenia mitycznego nie koncentruje się na badaniu treści wyobraźni mitycznej czy jej konkretnych przejawów (tutaj opiera się na ustaleniach etnologii, etnografii, językoznawstwa, filologii klasycznej, mitoznawst

Jeden z najwybitniejszych XX-wiecznych filozofów niemieckich Ernst Cassirer (1874–1945) przeszedł do historii jako teoretyk „form symbolicznych”. Jego monumentalna Philosophie der symbolischen Formen (Filozofia form symbolicznych, 1923–1929

Substanzbegriff und Funktionsbegriff jest zcałą pewnością jedną znajważniejszych prac dwudziestowiecznej filozofii, oniewątpliwym wpływie na późniejszą myśl. Wyartykułowane wniej rozróżnienie ujęcia substancjalnego ifunkcjonalnego odbija si

Znamienne dla „szalonych lat dwudziestych” niemieckiej filozofii było przekształcenie się tradycyjnych prądów filozoficznych w nowe dyscypliny filozoficzne. F i l o z o f i a ż y c i a, reprezentowana przez tak różnych autorów jak Nietzsche

Logika nauk o kulturze Ernsta Cassirera to zbiór pięciu powiązanych wzajemnie rozpraw, który pełni w jego dorobku podobną rolę w stosunku do nauk o kulturze, co praca Substancja i funkcja w stosunku do nauk ścisłych - na podstawie badań his

Filozofia oświecenia jest książką obejmującą - w wymiarze dobrze pojętej, wzorcowej niejako syntezy - szeroki zakres problemów idei i myśli XVIII wieku, których znajomość jest niezbędna nie tylko historykom filozofii, ale też - historykom s

Klasyczny zbiór esejów z zakresu historii idei, w których Kant, czołowy przedstawiciel filozofii osiemnastowiecznej, zostaje skonfrontowany z dwoma innymi, na pozór całkiem odmiennymi twórcami kultury europejskiej – Goethem i Rousseau. Pod