Historie kryminalne i obyczajowe Wiek XIX. Część 2

Piotr i Karol Ryttel postanowili poszerzyć zakres terytorialny swoich historii kryminalnych. Dlatego w książce znajdziemy więcej rozdziałów poświęconych sprawom, które miały miejsce poza granicami dzisiejszej Polski i jej sąsiadów (min. sprawa dotycząca doktora Webstera). Warto również wspomnieć, że w tytule książki dodano słowo „obyczajowe”. Dlatego tym razem odnajdziemy więcej spraw związanych z oszustwami, zawodami miłosnymi czy malwersacjami.

Oczywiście nie zabrakło również spraw o zabójstwa oraz okaleczenia, które niezmienne towarzyszą nam od wieków. W ten sposób autorom książki udało się stworzyć barwny zbiór blisko osiemdziesięciu spraw kryminalnych z XIX w. Do ich opisu posłużyli się kronikami sądowymi, wyrokami, przekazami oraz relacjami medialnymi. W szczególności te ostatnie źródło jest interesuje ze względu na inny niż w dzisiejszych mediach stosowany język oraz zupełnie odmienny zestaw wartości. To sprawia, że zapoznając się z kolejnymi sprawami mamy możliwość doświadczyć życia codziennego XIX w.

Druga część „Historii kryminalnych…” jest równie wciągająca jak jej poprzedniczka. Jej zaletą jest przystępny język, wartka akcja oraz krótkie rozdziały, które pozwalają delektować się treścią publikacji. Wszystkie z opisanych historii są interesujące i warte uwagi. To sprawia, że każdy znajdzie coś dla siebie. Książkę polecam wszystkim miłośnikom dobrej książki, w szczególności fanom kryminałów.

Pełna recenzja na stronie http://www.sladamihistorii.pl/2019/02/22/recenzja-ksiazki-historie-kryminalne-i-obyczajowe-wiek-xix-czesc-2/

Pierwszy tom "Historii..." ukazał się w tamtym roku i z miejsca pochłonął mnie jak gąbka wodę. Kilkadziesiąt opowiadań kryminalnych stworzonych przez panów Ryttel, których lektura była dla mnie niesamowitą atrakcją. Zarówno pierwszy jak i drugi tom „Historii…” zawierają opowieści o prawdziwych zbrodniach i przestępstwach, jakie miały miejsce na ziemiach polskich w XIX wieku. Świetna lektura nie tylko dla pasjonatów historii kryminalnych, ale również dla tych, którzy lubią poczuć klimat tamtej epoki. W drugim tomie autorzy sięgają nie tylko po historie z terenów Polski, ale również troszkę dalej. Mając na względzie to, że Polska wówczas właściwie nie istniała na mapach, autorzy sięgnęli także na tereny naszych zaborców. Poznajemy najsłynniejsze historie nie tylko z Rosji i Austrii, ale również z Francji, Hiszpanii, a nawet Stanów Zjednoczonych. Mamy więc historię o więzieniu w Niżnym Nowogrodzie, opowieść o trójce rozbójników grasujących w Niemczech czy też o zaginionym bostońskim lekarzu.
Godne podkreślenia jest to, że źródłami wszystkich opowiadań są roczniki zawierające prasę codzienną z tamtego okresu. Spory szacunek obudził się w moim sercu, gdy uzmysłowiłam sobie, ile pracy musieli włoży autorzy, aby każde opowiadanie miało i opis zdarzenia i jego rozwiązanie. Co poraża czytelnika w trakcie lektury, to wszędobylska bieda. XIX wiek to okres wielkich przepaści wśród społeczeństwa. Garstka bogaczy żyła i bogaciła się kosztem biednego ludu, cierpiącego nędze i niedostatek. To właśnie one popychają wielu ludzi do przestępstw. Chcąc zapewnić godny byt rodzinie, mieszkańcy XIX wiecznych metropolii popełniali naprawdę brawurowe czyny, nie myśląc o konsekwencjach. Obok przestępstw popełnianych po prostu z rozpaczy i braku nadziei, mamy również kilka historii, które budzą śmiech i podziw, co do pomysłowości bohaterów - np. wytwórca łańcuszków, które wytwarzały wokół ciała pole mające chronić przed zachorowaniem na cholerę. Należy jednak zwrócić uwagę nie tylko na samą historię, ale również na tło. Przy historii o łańcuszku i walce z cholerą widać wyraźnie, jak ciemny był wówczas lud. Autor opisuje, jak komisja sanitarna musiała uczyć mieszkańców podstaw higieny – tego, że nie wolno pić wody prosto z Wisły i że należy zadbać o toalety w każdym gospodarstwie.



Sporo opowiadań dotyczy konfliktów na tle narodowościowym. Bardzo często kupiec chrześcijański robił wszystko, aby kupiec pochodzenia żydowskiego miał gorzej. Zresztą w każdej grupie społecznej znajdziemy bohatera opowiadań. Jest i arystokrata - oszust, jest zamordowany biskup, są rozbójnicy, którzy rabują z czystej przyjemności czynienia złego. Zapewniam Was, że każda historia stanowi perełkę sama w sobie. Świetnie się czyta zwłaszcza, że historyjki są krótkie i treściwe, często opatrzone zdjęciami i ilustracjami.

Polecam zarówno fanom zagadek kryminalnych jak i tym którzy fascynują się XIX wiecznym społeczeństwem z jego podziałami i animozjami. Naprawdę „Historie kryminalne…” mogą być kopalnia ciekawostek dla każdego chętnego odkrywcy.

Książka już od pierwszych stron wciąga. Każda z opisach historii jest na swój sposób interesująca. Ogromną zaletą niniejszej pracy są krótkie rozdziały, w których opisano wydarzenia w bardzo dynamiczny sposób. Dlatego też zaczynając czytać daną sprawę chcemy jak najszybciej znaleźć się na jej końcu, by dowiedzieć się jakie były kulisy zbrodni i zrozumieć motywację przestępcy. Książkę polecam wszystkim miłośnikom dobrej książki, w szczególności fanom kryminałów.

więcej na stronie: http://www.sladamihistorii.pl/2018/12/28/recenzja-ksiazki-historie-kryminalne-wiek-xix-czesc-1/

„Historie kryminalne i obyczajowe wiek XIX” to interesująca lektura, łącząca wiedzę historyczną, socjologiczną, posypane szczyptą ciekawostek obyczajowych. W tej książce nie zawsze jest poważnie i groźnie. Zdarzają się też opowiastki żartobliwe (choć nie wiem, czy do śmiechu było na przykład żonie, którą usiłował sprzedać własny mąż). W lekturze znaleźć można także odpowiadające wydarzeniom ilustracje, skany ogłoszeń z prasy, rycin czy portretów, które dodatkowo przybliżają tamten okres i pozwalają się bardziej wczuć w te opowieści.

„Historie kryminalne i obyczajowe wiek XIX” mogą stanowić odskocznię od powieści kryminalnych czy historycznych.

http://dlalejdis.pl/artykuly/historie_kryminalne_i_obyczajowe_wiek_xix_czesc_2_recenzja

Rafał Jurkowski

Warto podkreślić, że autorzy nie poskąpili czytelnikom licznych ciekawostek obyczajowych. Postarali się także spojrzeć na większość opisywanych spraw od strony prawnej. Należy bowiem dodać, że w burzliwym XIX stuleciu, zdarzało się nierzadko, że litera prawa znaczyła mniej niż oczekiwania społeczne. Na ostatnich stronach znajdziemy wykaz źródeł wykorzystanych w trakcie pracy nad książką. Polecam.

http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/09/historie-kryminalne-i-obyczajowe-wiek.html