Masa nie zna litości. I w tej książce opowiada o wszystkim bez cienia litości – dla siebie, dla matki, dla sadystycznych kolegów z podwórka i ze szkoły, dla bezdusznego lekarza, który zniszczył mu karierę zapaśnika, dla nikogo. Szczery do bólu, ale nieobwiniający innych za to, że został bestią-gangsterem. Został, bo chciał być kimś, bo zapamiętywał wszystkich, którzy go poniżyli, i spokojnie czekał na zemstę. Ale nie czekał z założonymi rękami. Po raz pierwszy szczegółowo opisuje swoje katorżnicze treningi na siłowni, które zrobiły z niego 150-kilogramowe, siejące przerażenie monstrum. Po raz pierwszy przeczytasz jego szczere słowa o sterydach, dawkach, rodzajach i cyklach. Masa dawała siłę, siła dawała władzę, a władza dawała pieniądze i wpływy. Tak powstał Masa.

Janusz Kondratowicz – poeta polskiej piosenki, autor ponad siedmiuset piosenek, z czego prawie dwieście stało się przebojami, tworząc dziś kanon polskiej muzyki rozrywkowej. Autor między innymi takich hitów jak: 'Tyle słońca w całym mieście', 'Powrócisz tu', 'Biały Krzyż', 'Zaopiekuj się mną', 'Powiedz stary gdzieś ty był', 'Jaka jesteś Mario' czy 'W drodze do Fontainebleau'. W bardzo szczerej, momentami zaskakującej rozmowie z Rafałem Podrazą zdradza tajemnice polskiego show biznesu. Dlaczego Irena Jarocka nie zrobiła światowej kariery? Jak naprawdę wyglądały relacje małżeńskie Anny Jantar i Jarosława Kukulskiego? Co było powodem wyrzucenia Krzysztofa Klenczona z Czerwonych Gitar? W czym Urszula Sipińska była lepsza od Maryli Rodowicz? I w końcu dlaczego Władysław Szpilman nie lubił Wiery Gran? Te i wiele innych pytań nie pozostało bez odpowiedzi. 'Wieczór nad rzeką zdarzeń' – to swoisty artystyczny testament zmarłego 2 lipca 2014 roku wybitnego autora tekstów i poety.

Alfabet to zbiór niepublikowanych dotychczas materiałów oraz wywiadów, które powstały podczas realizacji głośnego filmu dokumentalnego o tym samym tytule w reżyserii Erwina Wgenhofera. Książka zawiera też zapiski z dziennika o szczęśliwym dzieciństwie Antonina Sterna, syna André. Ponadto w Alfabecie zabrali głos: światowej sławy ekspert w dziedzinie edukacji sir Ken Robinson, uznany neurobiolog Gerald Hüther, Arno, André i Pauline Sternowie, a także Pablo Pineda – pierwszy Europejczyk z zespołem Downa, który ukończył studia wyższe i wielu innych. Alfabet to książka dedykowana rodzicom i nauczycielom, która dodaje odwagi, by porzucili to, co stare i ruszyli - przez otwarte już drzwi - na spotkanie się z tym, co nowe. "Gdyby słowo edukacja zastąpić po prostu słowem relacja, wówczas świat nagle zacząłby wyglądać zupełnie inaczej. Aby żyć inaczej, będziemy potrzebowali nowego języka, będziemy musieli wymyślić nowe słowa, niezbędny okaże się nowy alfabet – to właśnie ma sugerować tytuł filmu i książki. Każdy z nas doświadczył tego, że ani szkoła, ani czas poświęcony nauce nie umacniały nas i nie dodawały nam odwagi. Czyniły to bliskie nam osoby, które obdarzyły nas zaufaniem i szacunkiem! Chcielibyśmy poprzez tę książkę dodać odwagi jej czytelnikom i samym sobie, żebyśmy ośmielili się porzucić to, co stare i spotkali się z tym, co nowe, co już na nas czeka". E. Wagenhofer, S. Kriechbaum, A. Stern, Alfabet "Rodzice powinni przeczytać tę książkę, żeby podejmować decyzje o edukacji ze świadomością ich wagi i konsekwencji. „Alfabet” to nie instrukcja, ale inspiracja do działania". Elżbieta Manthey, Juniorowo.pl

Jego biografię można utkać z samych anegdot. Bohdan Łazuka, choć zwykle nie grał głównych ról, zawsze cieszył się sympatią widzów. Książka „Przypuszczam, że wątpię” to zapis pasjonującej rozmowy z tym znanym i lubianym w Polsce aktorem, piosenkarzem i satyrykiem. To opowieść o środowisku, które Bohdan Łazuka poznał i współtworzył, o aktorstwie, kobietach, o barwnym i jednocześnie zgrzebnym życiu w PRL-u. W latach 60. ubiegłego stulecia młody Łazuka był u szczytu popularności. Rozchwytywany przez reżyserów, kochany przez publiczność, swobodnie poruszał się na scenach festiwalowych, kabaretowych, teatralnych, na planach filmowych i wśród artystycznej bohemy. Zawsze w doborowym towarzystwie. W kolejnej dekadzie umocnił wizerunek świetnego aktora, zwłaszcza komediowego, w filmach Stanisława Barei, Tadeusza Chmielewskiego, Jerzego Gruzy. Do historii przeszła jego rola w „Nie lubię poniedziałku”, gdzie był jakby sobą samym, artystą, który w Warszawie, po nocnym recitalu, w nonszalanckim nastroju, bez cienia stresu wędruje do domu wzdłuż torów tramwajowych z korbą od samochodu. W latach 80. i 90. Łazuka częściej wybierał kabaret. Dużo jeździł z koncertami po Polsce i świecie. Pozostał wędrującym aktorem do dziś. Ostatnio częściej znów widać go w filmach. Ma też stałą przystań w postaci Mazowieckiego Teatru Muzycznego. Dowcipny, elegancki, szarmancki, a kiedy trzeba dosadny. Lekkoduch, który docenił wartość rodziny. Miał cztery żony, jednak wciąż nie wie, dlaczego kobiety są tak atrakcyjne. W rozmowie z Karoliną Prewęcką dzieli się swoimi przemyśleniami na temat rodziny, zawodu aktora, Polski, cywilizacji. I prosi, żeby nie traktować jego historii jako zamkniętej. Ma jeszcze wiele do powiedzenia, ale wyznaje, że bywają momenty, kiedy stokroć wymowniejsze wydaje mu się milczenie. Atutem książki są smakowite anegdoty ze świata artystycznego oraz wypowiedzi przyjaciół i znajomych Bohdana Łazuki, m.in.: Daniela Olbrychskiego, Olgi Lipińskiej, Grażyny Szapołowskiej, Marii Czubaszek, Jerzego Owsiaka, Krzysztofa Kowalewskiego, Barbary Krafftówny i Vadima Brodskiego.

Ogień Ducha Świętego to jedno z najważniejszych dzieł rosyjskiej duchowości. To zapis rozmowy, jaką ze św. Serafinem z Sarowa przeprowadził jego wierny uczeń Mikołaj Aleksandrowicz Motowiłow (1809–1879). Serafin w rozmowie objaśnia swoją duchowość, którą można streścić jego słowami: „Celem życia chrześcijanina jest nabycie Ducha Świętego”. Słowa Świętego Starca są skarbnicą przenikliwych refleksji. Odbija się w nich doświadczenie wielu lat życia w heroicznej ascezie i głębokiej modlitwie. Jego pokora, głęboka świadomość tego, że tylko na darach Bożej łaski można budować swoje życie, a przede wszystkim umiejętność rozeznawania duchów prowadzą nas do poznania pełni rzeczywistości duchowej. Seria „Perły Duchowości” zainicjowana przez Wydawnictwo Esprit to zbiór klasycznych tekstów w nowych przystępnych tłumaczeniach.

Nakładem Fundacji na Rzecz Myślenia im. Barbary Skargi ukazał się wybór wywiadów o filozofii i literaturze, które przez ponad 10 lat Anton Marczyński robił na potrzeby swej rubryki "Hortus (In)Conclusus" w Redakcji Ukraińskiej Polskiego Radia dla Zagranicy. Są to rozmowy m.in. z Barbarą Skargą, Myrosławem Popowyczem, Władysławem Stróżewskim, Ihorem Byczko, Tadeuszem Gadaczem, Tarasem Wozniakiem, Jerzym Prokopiukiem, Zbigniewem Mikołejko, Adamem Pomorskim, Dmytrem Stepowykiem oraz wieloma innymi ważnymi i ciekawymi ludźmi. Większość z nich pochodzi z Polski i Ukrainy, lecz do współtworzenia tomu zaproszeni zostali również Tomas Venclova i Andrij Okara. Jest to zbiór eklektyczny i popularyzatorski. Sam tytuł tomu na to wskazuje. Dokonując wyboru z ponad 300 rozmów, Anton Marczyński pragnął chociażby część z nich ocalić przed całkowitym zniknięciem, stąd pomysł wydania ich w postaci książki. Książka w opracowaniu graficznym Marka Sobczyka. W dyskusji wezmą udział: Dr hab. Myrosław Trofymuk Dr Bartosz Działoszyński Dr Mateusz Falkowski Dr Anton Marczyński

Druga część książki Mój ojciec był nazistą zawiera kolejne poruszające rozmowy z potomkami czołowych dygnitarzy Trzeciej Rzeszy. Tym razem młoda rosyjska dziennikarka, Tatiana Freidensson, spotkała się z rozrzuconymi po całym świecie członkami rodzin: Heinricha Himmlera, Hermana Göringa, Alberta Speera, Karla Ottona Saur’a i Baldura von Schiracha. Autorka nie ucieka od trudnych pytań, często skłania swoich bohaterów do intymnych wręcz wyznań, ukazując kipiące w nich emocje. Przy okazji dzieli się osobistymi wrażeniami i odsłania kulisy swojej pracy dziennikarskiej.

W 1987 roku w polskich szkołach pojawił się podręcznik do edukacji seksualnej. O seksie mówił bez ogródek, radził, jak podjąć decyzję, jak się kochać, by było przyjemnie, jak nie zajść w ciążę. Związki homoseksualne prezentował jako nieróżniące się od heteroseksualnych. Nie straszył seksem w pojedynkę. W szkołach utrzymał się tylko dwa miesiące. Konserwatyści okrzyknęli go „podręcznikiem masturbacji i defloracji”. Postępowcy w zasadzie go nie bronili, uznając za zbyt progresywny. Protestowała tylko młodzież, bo wreszcie ktoś odpowiedział na pytania, które zadawała w szkole i stawiała w listach do seksuologów. Wiesław Sokoluk, pomysłodawca i główny autor podręcznika, opowiada Agnieszce Kościańskiej, jak to się stało, że to właśnie on go stworzył. Jaką drogę intelektualną i życiową przeszedł? Co chcieli wiedzieć młodzi ludzie, którzy pisali do niego listy, z czym przychodzili do poradni, jakie tematy drążyli na lekcjach? Skąd wiedział, jak pisać, by trafić do serc nastolatków? I co stało się później?

Opowieść o lwowskim dzieciństwie, wojennej młodości, początkach pisarskiej drogi i pierwszych podróżach Stanisława Lema, zilustrowana fotografiami z archiwum rodzinnego, przechodzi niepostrzeżenie w refleksję o świecie schyłku minionego wieku, o szansach i zagrożeniach, o błędnych drogach kultury, o problemach Polski i przyszłości całego naszego globu. W bezpośredniej, skrzącej się dowcipem, ale też momentami „ostrej” rozmowie Stanisława Lema z Tomaszem Fiałkowskim znalazły odbicie współczesne lęki i nadzieje, etyczne i polityczne spory. Wszystko to postrzegamy przez pryzmat biografii pisarza, myśliciela i wizjonera, który przemawia do nas na nowo, w pierwszą rocznicę swojej śmierci.

Ojciec Dolindo – człowiek, którego ustami przemawiał sam Jezus, przyjaciel Zbawiciela i apostoł wielkiego cierpienia, mistyk, skromny i ubogi ksiądz. Jako sługa Boży zyskuje niebywałą popularność oraz rzeszę oddanych czcicieli. Nasi autorzy ruszyli tropem charyzmatycznego kapłana, by odkryć jego tajemnice, by dotrzeć do żyjących świadków, którzy pamiętają drogę, jaką przebył Ojciec Dolindo; gdzie stał konfesjonał, w którym spowiadał; klęcznik, przy którym na małych obrazkach zapisywał słowa do duszy. Przede wszystkim jednak pamiętają oni cuda i łaski wyproszone przez wstawiennictwo Ojca Dolindo. W książce pojawia się więc obszerna rozmowa z krewną Ojca Dolindo Marią Grazią Ruotolo, absolutnie unikatowa relacja sióstr zakonnych, które doświadczyły spowiedzi w konfesjonale Ojca Dolindo. Zamieszczone zostały również relacje świadków codzienności mistyka z Neapolu, a także refleksje ks. Skrzypczaka – wielkiego propagatora jego kulktu.

Irena A. Stanisławska, dziennikarka, zadaje trudne pytania o stereotypy dotyczące kobiet i dziewczynek. Aleksandra Piotrowska, doktor psychologii, i Dorota Sumińska, lekarz weterynarii i psycholog zwierzęcy – odpowiadają. Niezwykle ciekawa rozmowa, która obala niejeden mit. Ważny głos w dyskusji na temat roli kobiet w domu, pracy, społeczeństwie. W poważnej niepoważnej rozmowie autorki szczerze i bez wybielania swojej płci rozprawiają się ze stereotypami dotyczącymi kobiet oraz z sądami, które niejednokrotnie kobiety same głoszą i wzmacniają. Mówią . o stereotypie „miłej i ładnej dziewczynki” i jego wpływie na dorosłe życie, o wartościowaniu swojego życia poprzez związek z mężczyzną, rozprawiają się z mitami związanymi z instynktem macierzyńskim oraz o byciu „niezastąpioną i samowystarczalną”. Pytają też o kobiecą solidarność – jest czy jej nie ma? Te tematy i wiele innych w rozmowie tylko między kobietami.

Wywiad – rzeka z mecenasem Jackiem Taylorem. Fascynująca podróż przez lata PRL-u i blisko trzy dekady wolnej Polski. Jacek Taylor praktykę adwokacką rozpoczął w roku 1968. W latach 70. związał się z opozycją demokratyczną. Występował jako obrońca w wielu procesach politycznych, broniąc m.in. Władysława Frasyniuka, Andrzeja Gwiazdę, Adama Michnika, Zofię i Zbigniewa Romaszewskich, Annę Walentynowicz, Lecha Wałęsę. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1991–1997 był posłem na sejm z listy Unii Demokratycznej.

Żyjemy w szybko zmieniającej się rzeczywistości biznesowej i trudno nie zauważyć, że modele zarządzania, jakie sprawdzały się jeszcze kilka lat temu, przestają funkcjonować. Kadra kierownicza i działy personalne odczuwają silną presję, aby od nowa wypracować zasady strategii biznesowych, funkcjonowania organizacji, pozyskiwania klientów, czy rozwoju i motywowania pracowników XXI wieku. A to już zupełnie inni ludzie, niż jeszcze kilka lat temu. W pracy nastawieni na nowości technologiczne, doskonale czują się w świecie mediów społecznościowych, są zwolennikami różnorodności a wirtualna rzeczywistość czy sztuczna inteligencja nie jest im obca. Jednocześnie zupełnie inne wartości są dla nich istotne: zaufanie w stosunku do bezpośredniego przełożonego, wiara w jego kompetencje, życzliwość, uczciwość. Te zmiany wymagają przede?niowania dotychczasowych koncepcji zarządzania ludźmi i przewodzenia im. Pomoże w tym ta książka. Proponujemy Czytelnikom zbiór najciekawszych wywiadów, które ukazały się w latach 2015-2018 w miesięczniku „Personel i Zarządzanie”, który od 1994 roku towarzyszy menedżerom i specjalistom personalnym w kształtowaniu efektywnej polityki zarządzania ludźmi w organizacji. W książce znajdą Państwo rozmowy z uznanymi psychologami, autorami bestsellerów, konsultantami biznesowymi czy mówcami motywacyjnymi z Polski i zagranicy. Nie zabraknie inspiracji ze świata nauki reprezentowanego przez wykładowców prestiżowych uczelni europejskich. Polecamy także rozmowy z menedżerami praktykami – prezesami, dyrektorami zarządzającymi i menedżerami personalnymi firm, które odniosły sukces biznesowy. Można się od nich wiele nauczyć. I temu właśnie służy ta książka. Czytelnicy znajdą w niej wiele inspiracji nie tylko w zakresie efektywnego zarządzania firmą i pracownikami, ale także w zakresie rozwoju zawodowego i osiągania stawianych sobie celów osobistych.

Profesor Andrzej Rzepliński – żywy symbol niezależności oraz integralności sądownictwa, a także oporu w wojnie hybrydowej wytoczonej demokracji konstytucyjnej, trójpodziałowi władz oraz godności człowieka przez rząd Prawa i Sprawiedliwości. Studiował z Jarosławem Kaczyńskim na jednym roku, po latach spotkali się ponownie, stając po przeciwnych stronach barykady. Kim jest człowiek, który na ponad rok zablokował rewolucyjne plany prezesa PiS-u? W długiej i szczerej rozmowie opowiada, dlaczego został prawnikiem, jak znalazł się w PZPR i w "Solidarności", z jakiego powodu tworzył do szuflady projekty ustaw, które po kilku latach doczekały się wykorzystania przez profesora Strzembosza przy Okrągłym Stole. Zdradza również, między innymi, kulisy ratowania niezależności Trybunału Konstytucyjnego i – po raz pierwszy opowiada o dwóch tajnych rozmowach z emisariuszem Jarosława Kaczyńskiego. Andrzej Rzepliński – w latach 2007-2016 sędzia Trybunału Konstytucyjnego, a w latach 2010-2016 – jego prezes. Sędzia sprawozdawca w precedensowych sprawach konstytucyjnych. Profesor nauk prawnych, kierownik Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej UW, wykładowca akademicki, dr h.c. Uniwersytetu w Osnabrück. Dziekan Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji UW w latach 2002–2005. Autor polskich i zagranicznych publikacji naukowych, m.in. na temat prawa, działania państw totalitarnych, kryminologii, sądownictwa. W latach 1980-1990 ekspert Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych NSZZ "Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z Komitetem Helsińskim. Autor i współautor 19. ustaw, w tym w 1989-1990 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa, Sądzie Najwyższym, Kodeksu karnego wykonawczego. Karty Praw i Wolności, ustawy konstytucyjnej procedowanej przez Sejm w latach 1992–1993. Jako przedstawiciel prezydenta Lecha Wałęsy współtwórca ustawy zasadniczej z 1997 roku. W 1998 roku autor projektu ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej. Współautor projektu zmian w Konstytucji dla spodziewanego rządu PO–PiS w 2005 roku. Ekspert komisji sejmowych i senackich. Animator społeczeństwa obywatelskiego, współtwórca i członek wielu stowarzyszeń polskich i międzynarodowych. Ekspert organów Rady Europy i ONZ w dziedzinie praw podstawowych, bioetyki, sądownictwa, rządów prawa. Animator umacniania współpracy sądów konstytucyjnych w Europie. Jan Osiecki – z wykształcenia socjolog, z zawodu i pasji dziennikarz. Przez piętnaście lat odsłaniał kulisy prac polityków, przygotowując materiały dla "Newsweeka", Radia PiN, Programu III Polskiego Radia oraz innych redakcji. Jest autorem wywiadu rzeki "Zbigniew Religa. Człowiek z sercem w dłoni" oraz współautorem bestsellerowej serii książek "Ostatni lot", dziennikarskiego śledztwa dotyczącego przyczyn i przebiegu katastrofy smoleńskiej.

ks. Jerzy Czerwień * Szymon Hiżycki OSB * Damian Mrugalski OP * ks. Józef Naumowicz Danuta Piekarz * ks. Marek Starowieyski * ks. Przemysław Szewczyk * Michał Wilk * Maciej Zachara MIC Dziewięciu wybitnych biblistów, patrologów i historyków Kościoła, w rozmowach z Maciejem Müllerem, przypomina spory i dyskusje, których temperatura swego czasu sięgała zenitu. Dzięki historycznej perspektywie współczesne debaty o sensie celibatu, obecności religii w szkole, zasadności spowiedzi w konfesjonale czy kształcie liturgii zyskują nowy wymiar. Suche fakty dostępne na wyciągnięcie ręki w internetowej wyszukiwarce, w rozmowach fachowców zmieniają się w barwne, pełne życia historie, w których to, co święte, miesza się z tym, co grzeszne, wielcy Kościoła mają swoje słabości, a idealizowana przeszłość okazuje się wcale nie taka idealna.

Tadeusz Tomaszewski od wielu lat śledzi losy dawnych wilnian – głównie Polaków, którzy albo urodzili się w Wilnie w okresie Dwudziestolecia międzywojennego, albo spędzili w mieście nad Wilią ważne lata swego życia. Książka Wracając do Wilna jest efektem licznych rozmów z tymi osobami, prowadzonych już na początku XXI wieku. Zawiera 21 wywiadów; wśród rozmówców Autora znaleźli się wybitni przedstawiciele polskiej kultury, sztuki i nauki, między innymi Barbara Skarga, Hanna Świda-Zięba, Danuta Szaflarska, Emil Karewicz, Jadwiga Pietraszkiewicz, Romuald Twardowski, Franciszek Walicki, mieszkający po wojnie w Polsce w jej nowych granicach; a także osoby, które w Wilnie pozostały: Polka Jadwiga Gieczewska i Litwinka Birute Mackonyte. „Jest to książka nie tyle napisana, co «nagadana», zbiór wspomnień sięgających czasów polskiego Wilna i okresu wojny oraz lat powojennych, przez większość moich rozmówców spędzonych w nowej Polsce, tej bez Wilna, do którego jednak każdy z nich tak czy inaczej wracał. Ci natomiast, którzy Wilna nie opuścili, sięgali we wspomnieniach do lat swojego dzieciństwa i młodości, przywołując obrazy miasta sprzed epoki powszechnego dostępu do techniki fotograficznej i filmowej. Jest zgrabne litewskie słowo: pakeleivis, znaczące tyle, co towarzysz podróży. Słuchając opowieści o powrotach do niegdysiejszego i współczesnego Wilna, czułem się takim cichym pakeleivisem, zasłuchanym w głosy ludzi na zawsze z tym miastem związanych i ich niepowtarzalne historie. Zebrane razem składają się one na portret zbiorowy wilnian XX wieku i historię miasta, do którego się wraca”. (Ze wstępu Tadeusza Tomaszewskiego do książki). Teksty uzupełnia zbiór kilkudziesięciu fotografii; większość z nich pochodzi z archiwów rodzinnych rozmówców autora książki (wiele zdjęć nie było dotąd publikowanych), a część to fotografie Wilna i Wileńszczyzny z okresu Dwudziestolecia. Ponadto w książce zamieszczono dwie oryginalne, historyczne mapy: Wileńszczyzny oraz śródmieścia Wilna w latach 30. XX wieku. Tomaszewski Tadeusz Urodził się w 1957 r. na Wileńszczyźnie, ukończył studia aktorskie w Mińsku na Białorusi oraz reżyserskie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Pracował następnie w Instytucie Polskim w Wilnie jako koordynator przedsięwzięć kulturalnych, a od ponad 10 lat jest redaktorem audycji polskich w wileńskim Radiu Litewskim.

Jarosław Maringe PS. "Chińczyk", były członek mafii pruszkowskiej tym razem podejmuje się roli dziennikarza śledczego. W wywiadzie z Dorotą B. PS "Dolores", właścicielką jednego z najsłynniejszych burdeli w Europie "Rasputina" i jej wspólnikami obnaża kulisy tego niegodziwego procederu.

Mało który naród wie tak dobrze jak Polacy, że niepodległość łatwo stracić, a odzyskać ciężko; nieraz w ogóle to się nie udaje. Polakom się udało, 100 lat temu, jednak niebawem okazało się, że trwanie jako suwerenny kraj jest równie trudne, jak walka o wolność. Najpierw usiłowali nas zniewolić bolszewicy, ale polegli pod Warszawą w 1920 r. Niespełna 20 lat później porwali się na naszą niepodległość Niemcy. Niby ostatecznie przegrali wojnę, jednak zagrabionych wówczas zdobyczy nie musieli oddawać. Mało tego, zostali wsparci amerykańskim planem Marshalla. Rzeczypospolitej nie tylko nikt nie wsparł, ale wyniszczona niemiecką okupacją, popadła w kolejną zależność: sowiecką. Nie było wolności, choć była praca dla wszystkich; cóż z tego, skoro nie pracowaliśmy na swoje… O to swoje, o niepodległość, znów trzeba było walczyć. Więc walczyliśmy. Po latach podległości nadeszła wielka nadzieja nazwana III Rzeczpospolitą, która jednak również przyniosła sporo rozczarowań. Przed Polakami ponownie stanęło bowiem podstawowe pytanie: czy na pewno pracujemy na swoim? Zrodziło ono pytania kolejne: jak zagwarantować narodowi bezpieczeństwo, jak utrzymać suwerenność? Mijały kolejne ekipy rządowe, a konkretne odpowiedzi nie padały. Unia Europejska, w której pokładano nadzieje, że ich udzieli, przeszła w międzyczasie metamorfozę. Zdominowana przez hegemonów (czyli dawne imperia), porzuciwszy koncepcję Europy ojczyzn, okazuje się nową formą zniewolenia. Pytań, fundamentalnych, zasadniczych dla przyszłości naszego kraju, jest zresztą więcej. Stawia je wybitny historyk i pisarz prof. Andrzej Nowak. Stawia je zasłużonym patriotom polskim, prezydentom, premierom, ministrom, ludziom, którzy mieli i mają wpływ na bieg historii. A przede wszystkim ludziom, którym sprawa niepodległości i suwerenności Ojczyzny leży głęboko na sercu, którym hasło „Bóg, Honor, Ojczyzna” wyznacza kierunki myślenia i działania. Niezwykle ciekawym zabiegiem autora jest zestawienie prognoz sprzed kilku, a nawet kilkunastu lat – zaprezentowanych w przeprowadzonych dawniej przez niego rozmowach – z obecną rzeczywistością. Najnowsze wywiady zapowiadają natomiast, czego możemy spodziewać się po polskiej polityce w najbliższych latach. Inteligentnie prowadzone rozmowy kreślą również portrety intelektualne i psychologiczne ludzi uchodzących za autorytety. Poznajemy bliżej kto nami rządzi. „Filary niepodległości” – napisane w związku ze stuleciem odzyskania przez Polskę suwerenności – stają się zatem równocześnie chcąc nie chcąc aktualnym, pasjonującym i inteligentnym poradnikiem wyborczym!

Nie spodziewałem się, że tyle emocji wywoła zwykła modlitwa. (…) Nie spodziewałem się po tylu latach życia w wolnym kraju, że to będą takie emocje. A jak mówił Zenon Laskowik: „Emocje są to wytwory serca bez kontroli rozumu” – czyli czysta krystaliczna głupota. Cezary Pazura Zbiór wypowiedzi i wywiadów, na temat akcji modlitewnej Różaniec do granic - wspólnej modlitwy wokół polskich granic o pokój i bezpieczeństwo w Polsce oraz na całym świecie. Inicjatywa ta spotkała się z szerokim odzewem wśród polskich wiernych – uczestniczyło w niej ponad milion osób. Równocześnie wywołała wiele emocji i dyskusji nie tylko w polskich mediach ale również poza jej granicami. W książce umieszczono wypowiedzi za i przeciw: hierarchów Kościoła, znanych dziennikarzy i polityków, aktorów oraz świadectwa osób uczestniczącymi w tym spotkaniu.

Kim byli zabójcy, którzy wykonywali wyroki śmierci na zlecenie bossów polskiego świata przestępczego? Czy rzeczywiście byli zimnymi profesjonalistami, dla których ludzkie życie nie miało żadnej wartości? Czy wywodzili się z radzieckich służb specjalnych i swój chrzest bojowy przechodzili na frontach wojny w Afganistanie? Czy za swoje usługi pobierali bajeczne honoraria, a może raczej strzelali za darmo, bo nie mieli innego wyboru? Jakimi metodami wykonywali swoją robotę? I czy każdego z nich dosięgnął wymiar sprawiedliwości? Fascynująca opowieść o zabójcach pracujących na zlecenie mafii.