Jak adoptowałem Antona

Cała książka jest napisana jako jedno wielkie oczekiwanie. Przedstawia historię pewnego mężczyzny, który wpierw adoptował jedno dziecko, a później drugie z zupełnie innego kraju. Opowiada nam zdawkowo przez co przeszedł z pierwszym synem i dużo bardziej dokładnie jak było w przypadku drugiego. Jedna trzecia książki jest ułożona pod opis systemu, jego wydatków odnośnie adopcji i samej podróży. On sam chciał, żeby było to jak najszybciej załatwione, gdyż w domu zostawił pierwsze dziecko o którym nieustannie rozmyślał. Tutaj dosłownie brakuje tchu do czytania, jakby sam autor bał się, że coś przegapi. On bardzo dokładnie opisuje jak wiele musiał stracić, by zyskać drugiego syna. Często podkreśla, że pieniądze zawsze miały znaczenie. W innym kraju nikt nie patrzył czy na jakiekolwiek opłaty go stać, tylko zwyczajnie, choćby podczas podróży, wchodzili i żądali zapłaty za rzeczy, które niedawno opłacił. Nadchodził moment, że musiał dobrze oszczędzać, by na wszystko mu starczyło, gdyż wciąż pojawiały się niespodziewane koszty. Na dodatek jechał po syna, którego nie mógł sobie wybrać, a który już na niego czekał. Z tego powodu był nieco zaniepokojony, gdyż nie wiedział czego może się spodziewać. Kiedy już zobaczył z czym się mierzy, okazało się, że jest dużo trudniej niż się spodziewał. Chłopiec był z trudnej przeszłości i cokolwiek nowe dla niego, oznaczało kolejne wyzwania. Miał to szczęście, że inni mu pomagali, jednak bywało, że był z nim sam i wtedy serce najbardziej bolało, że nie potrafił mu pomóc. Więcej wam nie zdradzę, ale wiedzcie, że od tej książki naprawdę trudno się oderwać. Może nie napisał jej w sposób wrażliwy, ale było wiele elementów, które na to wskazywały. Czasami jednym zdaniem, w naszych myślach wywoływał ich setki. Ja sama próbowałam wyobrazić sobie przez co przechodził, bo ta opowieść aż krzyczy o uwagę. Na początku dał takie fajne podsumowanie swojego przyjaciela, który twierdził, że najlepiej jest samemu zrobić sobie dziecko, bo gdy się nie da, w końcu był tylko mężczyzną, to państwo i systemy robią wszystko, by tylko wykluczyć ludzi, którzy chcą dać innym nowy dom. Niekiedy brakuje już cierpliwości na wszystkie formalności, które wciąż dochodzą robiąc z człowieka kogoś, kim nigdy nie był. Nikt nie myśli o tym, że niektórzy ludzie bardzo pragną mieć dzieci i chcą im dać szczęście i miłość. Tym samym podkreślił, że adopcja chłopca z Ukrainy przysporzyła mu tylko samych kłopotów finansowych. Jednak zawsze wiedział, że było warto. Myślę, że ci, których ten temat interesuje, znajdą naprawdę wiele cennych wskazówek. Można by rzec, że czyta się jednym tchem. Naprawdę godna uwagi.