Nieszczęście niewinności. Listy Stefana Napierskiego do Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów

Listy Stefana Napierskiego (1899–1940) do Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów stanowią ważkie dzieło epistolograficzne zarówno pod względem artystycznym, jak i treściowym. Zachowało się 45 listów obejmujących okres od lutego 1928 do 23 sierpnia 1939 roku. Nie ma nigdzie porównywalnych dokumentów o życiu Napierskiego. Listy przynoszą także niemało informacji o Annie i Jarosławie Iwaszkiewiczach, nawiązując do ich biografii i aktywności literackiej. Przede wszystkim jednak korespondencja jest obfitym źródłem informacji o samym Napierskim, o jego tragicznym losie, o jego życiu wewnętrznym. Autor listów znalazł w obojgu Iwaszkiewiczach, a zwłaszcza w Annie, uważnych i serdecznych „słuchaczy” jego wyznań. Napierski był jednym z najwybitniejszych stylistów literackich w dwudziestoleciu międzywojennym, co znalazło wyraz w jego wierszach, esejach, powieściach, przekładach, a także w listach, które pod jego piórem stawały się eseistycznymi miniaturami. Jeszcze ważniejsza jest ich warstwa merytoryczna, gdyż Napierski zawarł w nich dużo informacji o podejmowanych przez siebie licznych inicjatywach literackich, jak choćby założenie dwumiesięcznika „Ateneum”, jednego z najlepszych pism kulturalnych w latach 30. XX wieku. Wskutek tragicznej śmierci autora nie zachowały się listy Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów do niego.