Od słowa do słowa. Rozmowy z pisarzami o świadomości pisania

To było bardzo dziwne przeżycie czytać tą książkę w której szerokie grono autorów napisało w jaki sposób zbierają pomysły na napisanie książek. Czytając ich sekrety, czy też wytyczne, których się trzymają zdałam sobie sprawę, że pisanie książki, to proces indywidualny. U każdego z nich widziałam mały odłamek siebie, gdyż nie ukrywam, że sama interesuję się pisarstwem. Pani Bonda w swoim eseju była bardzo konkretna. Pomimo tego, że nikt z nich nigdy nie wie o czym napisze, to jednak wystarczy dla nich jakiś głos, urywek filmu, czy też słowo i z tego powstaje cała historia, które według pani Bondy powinna zawsze zaskakiwać. Według pani Guzik mieć nutę poezji, wszak przychodzi ona wraz ze wschodem słońca. U pani Janiszewskiej jest to stanowczość, gdyż to ona stawia warunki, które postacie muszą wypełnić. U pani Krajniewskiej są to treści wydobyte z jej dobrostanu. Według pana Małeckiego twórczość pisarska rośnie z chwilą, kiedy czytamy innych dobrych pisarzy. Pani Matusiak jest mi najbardziej bliska, gdyż potrafi obserwować drugiego człowieka i stawiać się na jego miejscu. Pani Tomkiel była dla mnie najbardziej ogólną osobistością, gdyż ma dar słowa okrągłego, które nie wypowiada niczego wprost, a jedynie lawiruje pomiędzy tematami, by ujrzeć, czy nie krzywdzi czasem drugiej strony. Pani Witkiewicz pisze swoje myśli i smutki, gdyż wtedy czuje się oczyszczona ze wszystkich złych emocji. Może dlatego jej książki są bardzo ludzkie. Pisze o ludziach do ludzi. Zresztą podobnie jak pan Przemysław Kowalewski, tylko on w bardziej władczej i zdecydowanej barwie. Oczywiście pana Przemysława tutaj nie ma. Pan Woźniak był tutaj największą odskocznią od reszty, gdyż czuć wielką sztywność w tym, co przedstawia, a jednocześnie zahacza o psychoanalizę ukazując swój niepowtarzalny styl. Zresztą on sam wierzy, że pisanie to rzeczy indywidualne każdego człowieka. Nie osądza, a jedynie stwierdza. Na koniec wystąpił pan Żak ze stwierdzeniem, że zanim cokolwiek napisze, to robi wszystkie czynności niczym normalny człowiek, po czym układa sobie w głowie wszystkie sceny i w ten sposób gotów z całą pomysłowością, siada do pisania. Oczywiście to tylko skrawek tego, co autorzy mają nam do opowiedzenia. Odpowiadając na pytania oddają całych siebie, czyli dokładnie takich, w jaki sposób piszą własne książki. Uważam, że to doskonała lektura dla każdego, bez względu na to, czy chce ktoś napisać książkę, czy nie ma tego w planach, czy już od jakiegoś czasu to robi. Dostaliśmy tu wiele cennych rad i porad jak odnaleźć swój świat w którym może zagościć nasze pióro. Pozycja jest pięknie wydana, co nowy autor, to piękny obraz duszy danej osobistości. Przeczytałam ją z przyjemnością i niedosytem. Przyznaję, to był doskonały pomysł na książkę. Bardzo ją wam polecam!