Petrus

Osiem wykładów, które składają się na niniejszą książkę, to fascynujące zaproszenie do tego wszystkiego, co w chrześcijaństwie najwspanialsze i nieprzemijające.Ojciec Jacek prosto i przekonująco potrafi wyjaśnić, że wiara jest realnym początkiem życia wiecznego, a więc czymś niewyobrażalnie więcej niż światopoglądem i nie da się jej sprowadzić tylko do religijnych przekonań. Wiara polega bowiem na realnej relacji z Jezusem Chrystusem, który przecież oddał za nas życie i zmartwychwstał, a zatem jest On wczoraj i dziś, ten sam także na wieki. Z wykładu o miłosierdziu Bożym dowiemy się, że jest to wierność Boga swojemu ojcostwu, również wtedy, kiedy my jesteśmy niewierni. Natomiast w wykładzie o Kościele autor z naciskiem podkreśla, że sam Chrystus nas Kościołem obdarzył jako szczególnie uprzywilejowanym miejscem Bożego miłosierdzia.

Autor niniejszej książki wprowadza czytelnika w universum teoretyczno - problemowe, obejmujące swym zakresem fundamentalne zagadnienia etyki ogólnej, jak i szczegółowej Tadeusza Ślipki. Etyka ta została osadzona na gruncie antropologiczno - aksjologicznym, przesyconym chrześcijańskim humanizmem, wchodzącym w polemikę z tymi stanowiskami etycznymi, które cechował daleko posunięty partykularyzm, prowadzący do niebezpiecznego relatywizmu etyczno - moralnego. Rekonstruowany w niej system nawiązuje jednoznacznie do korpusu prawd absolutnych i nadprzyrodzonych. Cechuje go otwartość na płynącą ze świata rzeczywistość, aktualne milieu problemy i wyzwania. Z tego też względu książka ukonkretnia i uszczegółowia problematykę osoby-w-świecie, bytu wolnego, ale zarazem zdeterminowanego celem ostatecznym. Prezentowany w niej proces konkretyzacji poszczególnych zagadnień jest równoznaczny z zejściem na poziom empirii świata doświadczalnego jak i zmysłowego, co stwarza niewątpliwe implikacje odzwierciedlone w całości przedstawionego w niej projektu badawczego. W publikacji tej czytelnik ma do czynienia z klasycznym przykładem synergii, sprzężenia całości z poszczególnymi częściami, jak i części z całością. Elementem centralnym owego ordo jest oczywiście podmiot moralny osoby rozpatrywany łącznie z zaistniałymi, jak też projektowanymi aktami. To wszystko zaś jest ściśle powiązane z konstytucją bytową człowieka, z jej istotą i naturą.

Wszystkie religie świata z wielkim szacunkiem podchodzą do ludzi starzejących się i starych. Niektórzy upatrują w tej prawidłowości regułę ich nie przemijania. Teksty biblijne, które mówią o starości, dzielą się wyraźnie na takie, które przedstawiają różne niedomagania późnego wieku i na takie, które ukazują jednak pewne uroki ostatnich lat ludzkiego życia. Można więc dostrzec z jednej strony obrazy starości godnej ubolewania, naznaczonej szeregiem niedomagań, bądź nawet odstręczającej w swym wyrazie moralnym. Z drugiej strony Biblia przedstawia starość jako błogosławiony etap życia, dar od Boga. Człowiek dojrzewa całe życie, dochodzi do pełni człowieczeństwa. Wiąże się to z podejmowaniem wysiłku, zmierzającego do zrozumienia siebie i sensu swego istnienia. Właściwe wykorzystanie przemijającego czasu wprowadza coraz głębiej w to zrozumienie, czyli w mądrość serca. To właśnie starość, ostatni etap ludzkiego życia i dojrzewania, to czas, w którym – zgodnie z wolą Bożą i Jego zamysłem – człowiek powinien najpełniej rozumieć sens życia i pełnie swej mądrości. W refleksji nauki Kościoła synonimem starości jest mądrość i umiejętność dzielenia się dobrymi radami. Obniżenie sprawności fizycznej nie przekreśla wartości duchowych, które niesie z sobą stary człowiek. Przeciwnie: mądrość, którą niesie stary człowiek stanowi zaletę, z której może skorzystać cała społeczność.

Życie człowieka jest kierowane kolejnymi celami, które wybiera sobie do realizowania. Można określić kierunek życia każdej jednostki jako ciąg realizacji kolejnych celów: od celu do celu. Ten porządek zachwiany jest wraz z przejściem na emeryturę. Stan zamożności ludzi otrzymujących emeryturę jest bardzo zróżnicowany. Często jest on niezwykle niski. Tymczasem, prawidłowość ekonomiczna mówi: "im więcej posiadasz, tym większe masz możliwości". Te, w przypadku osób starszych, zaraz po przejściu na emeryturę, ulegają znacznemu ograniczeniu. Badania przeprowadzone w Polsce w drugiej dekadzie XXI wieku, a dotyczące sytuacji materialnej starszych osób, pokazały, że pieniądze z emerytury nie wystarczają na cały miesiąc aż 44% osób powyżej 65. roku życia; 30% ma taki problem od czasu do czasu a 14% - często. A jednak wiek emerytalny nie jest wyrokiem, ale także szansą na znalezienie dla siebie nowych kierunków działań i realizacji, a także daje czas na poważna refleksję nad własnym życiem.

Głównym celem pedagogiki porównawczej jest międzynarodowe porównywanie systemów edukacyjnych. Dlaczego ta dyscyplina powstała? W jakim kierunku zmierza? Jakie metody są obecnie stosowane do porównywania systemów edukacyjnych? Książka odpowiada na aktualne pytania, dotyczące pedagogiki porównawczej oraz opisuje główne jej trendy, które określają jej formę i wyniki edukacji w różnych krajach, od edukacji przedszkolnej do szkolnictwa wyższego włącznie. Na podstawie rozwoju bazy instytucjonalnej pedagogiki porównawczej w XX wieku można udokumentować, jak rozwinęło się zainteresowanie różnymi problemami edukacyjnymi na przestrzeni lat. Duży nacik kładzie się w niej przede wszystkim na międzynarodowe badania efektów uczenia się: metodologię, korzyści, ryzyko i możliwości dostarczenia informacji, dotyczących historii rozwoju badań międzynarodowych, ich metodologii i przetwarzania uzyskanych danych. Równocześnie szuka ona odpowiedzi na pytania, w jakim stopniu krytyka jest uzasadniona i jakie korzyści przyniosły badania oraz jakie mogą nieść za sobą potencjalne szkody; czego można się z nich nauczyć i w których miejscach należy do nich podchodzić ostrożnie. Książka jest przeznaczona dla studentów kierunków pedagogicznych, nauk społecznych i ekonomii, nauczycieli oraz pracowników administracji publicznej zatrudnionej w placówkach edukacyjnych. * * * * * Strescienie: Mezinárodní komparace vzdělávacích systémů je hlavním cílem srovnávací pedagogiky. Proč vznikla tato disciplína? Kam směřuje vzdělávání ve světě? Jakými metodami se dnes vzdělávací systémy objektivně porovnávají? Kniha odpovídá na tyto aktuální otázky a popisuje významné trendy, které určují podobu a výsledky vzdělávání v různých zemích, od předškolního vzdělávání až po vysokoškolské. Na rozwoju bazy instytucjolnalnej pedagogiky porownawczej w 20. wieku lze dokumentovat, jak se vyvíjel zájem o různé edukační problémy w przestzeni lat. Důraz je zde kladen především na mezinárodní výzkumy výsledků vzdělávání: metodologie, přínosy, rizika a příležitosti, přináší informace o historickém vývoji mezinárodních výzkumů, jejich metodologii a zpracování získaných dat. Zároveň hledá odpovědi na otázky, do jaké míry je kritika výzkumů oprávněná, co užitečného výzkumy přinesly a kde mohou potenciálně škodit, v čem je možno se z nich poučit a kde je naopak třeba se mít na pozoru. Kniha je určena studentům pedagogických oborů, sociálních věd a ekonomie, učitelům a pracovníkům státní správy ve školství.

Każde z małżeństw w trakcie swego trwania przechodzi przez pewne, znaczące etapy, które można wyraźnie wyznaczyć. Niekiedy pomiędzy nimi pojawiają się kryzysy, które też są symptomem dokonujących się zmian. Każdy z kolejnych etapów rozwoju relacji między małżonkami czy małżonkami a potomstwem, jest też wyzwaniem dla nich. Te kolejne fazy rozwoju małżeństwa nie są problemem, ale raczej znakiem ewolucji, niezbędnej, aby małżonkowie podjęli kolejne wyzwania. Tylko bowiem w ten sposób może nastąpić rozwój rodziny i w taki sposób rozwija się jej trwanie. Z "Syndromem Pustego Gniazda", które pojawia się praktyce, po opuszczeniu rodziny przez wszystkie dzieci, które dotąd zapełniały go gwarem, krzykiem i obecnością - wiąże się coraz silniejsze poczucie osamotnienia osoby starszej. Nową jakością życia staje się bowiem wówczas zauważalna i coraz bardziej bolesna samotność. Samotność oznacza pozostawanie przez długi czas w pojedynkę, brak fizycznej możliwości kontaktu z innymi osobami, wynikającego z braku więzi społecznych, braku integracji z grupą, źle pełnionych ról społecznych. Przyczyna samotności może być obiektywna (brak krewnych, przyjaciół, znajomych, samotne zajmowanie lokalu mieszkalnego) lub subiektywna – wynikać może z cech danej jednostki zniechęcających do kontaktów z nią, bądź też z zamykania się jednostki we własnym wnętrzu. Jednak znaczenie słowa "samotność" jest bardzo nieostre. Ktoś może być samotny, ale nie czuć się osamotniony. Ktoś inny przeciwnie, czuje się osamotniony, mimo że nigdy nie jest sam. Samotny (sam) i osamotniony nie oznaczają więc tego samego. Samotność nie oznacza osamotnienia. Wielu ludzi szuka samotności i odczuwa ją jako dar.

Każdy z nas chciałby żyć piękniej. Naszym powołaniem jest stać się najlepszą wersją samego siebie. Naprzeciw tym potrzebom wychodzi niniejsza publikacja. Książka jest przystępnym ukazaniem różnorakich aspektów rozwoju osobowego w życiu chrześcijanina, począwszy od rozpoznania siebie jako istoty niedojrzałej, odkrycia wagi relacji z innymi, poprzez kształtowanie siebie, dzięki wydarzeniom życiowym i osobistemu zaangażowaniu, a kończąc na kwestiach wiary, sumienia i rad ewangelicznych. Publikacja ta daje możliwość przyglądnięcia się sobie i podjęcia przynoszącej radość sztuki rozwoju. o Autorze: Ks. Piotr Wieczorek (ur. w 1974). Kapłan archidiecezji krakowskiej. Ukończył studium z psychologii i antropologii chrześcijańskiej. Licencjat kościelny z filozofii oraz teologii. Moderator diecezjalny wspólnoty charyzmatyczno - ewangelizacyjnej. Doktoryzuje się z teologii duchowości na UPJP2 w Krakowie. Pracuje z kręgami rodzin Domowego Kościoła. Interesuje go pogranicze psychologii i duchowości.

Ekologia nazywana jest szczególnym wyzwaniem XXI wieku. Problemy ochrony środowiska, ekologia człowieka, edukacja ekologiczna, ekologia integralna stają się tematami tak prywatnych rozmów, publicznych debat jak i badań naukowych. Również teologia, a w niej biblistyka i katolicka nauka społeczna interesują się tematyką ekologiczną. Niniejsza publikacja, autorstwa reprezentantów krakowskiego i sandomierskiego środowiska teologiczno - biblijnego, jest próbą dotarcia do korzeni chrześcijańskiego ujęcia kwestii ekologicznej. Impulsem do jej powstania była wydana encyklika papieża Franciszka Laudato si, pierwsza w historii Kościoła "encyklika ekologiczna". Ta właśnie książka, w zamyśle autorów, chce być swoistym komentarzem teologiczno - biblijno - społecznym do dokumentu papieża Franciszka poświęconemu "trosce o wspólny dom". Pierwszy rozdział autorstwa ks. Tomasza Jelonka rozważa o biblijnych motywacjach ochrony przyrody w oparciu o Księgę Rodzaju – fundament Biblii hebrajskiej. Rozdział drugi autorstwa ks. Romana B. Sieronia przybiera postać syntezy kwestii ekologicznej w ujęciu Pisma Świętego i nauczania społecznego Kościoła katolickiego. Ostatni rozdział autorstwa ks. Bogdana Zbroi koncentruje się na „ekologicznych” akcentach znaku rozmnożenia chleba (J 6,1-15) – specjalistycznego tematu związanego ze studiami nad Ewangelią według św. Jana. Niniejszą publikację można polecić wszystkim zainteresowanym problematyką ekologiczną. Może być również lekturą uzupełniającą do lekcji i wykładów z edukacji ekologicznej.

Wakacyjny wyjazd sypie się jak domek z kart, a intuicja zdaje się zawodzić… Lecz dla Karoliny trudności są po to, żeby je pokonywać, nawet jeśli nowi członkowie jej gangu nie mają wprawy w poszukiwaniu przygód i skarbów. Jak jednak odkryć tajemnicę esesmana Wilhelma Mereca, skoro jedyny jej ślad to kilka niejasnych zapisków w niepozornym notesie z czasów II wojny światowej? Na dodatek kolejne tropy wiodą w ślepe uliczki, a skrytym w mrokach przeszłości żołnierzem zdaje się interesować ktoś jeszcze. Czy Wilhelm Merec rzeczywiście ukrył coś w gruzach powstańczej Warszawy? Czy Karolinie i jej gangowi uda się wyprzedzić konkurencję? I co wspólnego z tym wszystkim ma Szekspir? Bohaterowie znani z bardzo dobrze przyjętych przez młodszych i starszych czytelników powieści Szyfr, muzeum i sykomora, czyli gdzie jest skarb prapradziadka oraz Gdzie są kamedulskie piwnice, czyli dwór, gang i przypowieści powracają w kolejnej pełnej przygód i humoru odsłonie wakacyjnych perypetii, w której nowe wyzwania każą im odpowiedzieć na pytania o przyjaźń, przywództwo, lojalność i odpowiedzialność.

Biblia jest niewyczerpalną kopalnią tematów. Z tego bogactwa zaczerpnięte są myśli, dotyczące wybranych ksiąg Starego i Nowego Testamentu, zamieszczone w niniejszej publikacji. Wybór powstał niejako automatycznie, na zasadzie uwzględnienia tych ksiąg, które znalazły się w orbicie pracy dydaktycznej i zainteresowań autora. Publikację rozpoczyna Pięcioksiąg; jego ogólne omówienie, ze szczególnym uwzględnieniem początku Księgi Rodzaju - opisów początków świata i człowieka oraz stosunku tych opisów do badań naukowych w zakresie przyrodoznawstwa. Następnie omówione zostały księgi mądrościowe Starego Testamentu, najpierw ogólnie, a potem każda z siedmiu osobno. Z Nowego Testamentu zajmujemy się Ewangeliami oraz pismami św. Jana. Odnośnie Ewangelii mamy tu ogólne ich omówienie, następnie poruszony został temat dotyczący perykopy o pokłonie pasterzy. W dalszym ciągu szeroko omówione są umieszczone w Ewangeliach przypowieści Jezusa, choć trzeba zaznaczyć, że nie wszystkie potraktowane są jednakowo. Niektóre z nich są szczegółowo analizowane, a inne jedynie przytoczone. Z pism Janowych omówiono Apokalipsę, po ogólnym wprowadzeniu do apokaliptyki jako gatunku literackiego, trzy Listy, które zalicza się do tak zwanych Listów Katolickich, oraz Czwarta Ewangelia, której fragment, mówiący o umiłowaniu ludzi przez Chrystusa został bardzo szeroko potraktowany, jako ostatni poruszany tu temat. Oferta tej pozycji jest różnorodna i może okazać się bardzo pożyteczna dla pogłębienia znajomości Biblii.

Ziemniaki pojawiły się stosunkowo niedawno, przyjmowane podejrzliwie, z nieufnością, uważane za „heretyckie jadło”. Ba, nie bardzo wiedziano, jak je wykorzystać w kuchni. Zdarzało się nawet, że na wytworne stoły trafiały – zamiast smakowitych bulw – nadziemne, niejadalne części tych egzotycznych roślin. Szybko utraciły swoją egzotykę, stając się pospolitymi pyrami i grulami. Nie tylko spowszedniały, nabrały swojskości, ale zawładnęły naszą kuchnią, podobnie jak kuchniami innych europejskich krajów. Ba, miały nawet wpływ na losy całych narodów. Książka Andrzeja Kozioła, krakowskiego pisarza, pełna anegdot i kulinarnych przepisów, dowcipnie i ciekawie opowiada o niezwykłej historii ziemniaków.

Słownik wszystkich biblijnych nazw i imion własnych Piusa Czesława Bosaka zawiera wszystkie toponimy (nazwy miast, wiosek, krajów, rzek, mórz, jezior, zatok, pustyń, krain, gór i dolin) oraz antroponimy, które choć jeden raz zostały wspomniane w Starym lub Nowym Testamencie. Już z tego powodu książka jest pracą wyjątkową. Autor nie tylko przytacza niezwykle bogaty biblijny materiał onomastyczny, ale także podaje poszczególne hasła słownikowe w brzmieniu hebrajskim, aramejskim, arabskim, łacińskim czy greckim. Nawet pobieżne zapoznanie się ze słownikiem pozwala wyciągnąć wniosek, że większość nazw i imion występujących w Biblii jest pochodzenia hebrajskiego. Wiele pochodzi z języka arabskiego, perskiego, greki lub łaciny. W ciągu wieków niektóre nazwy nie hebrajskie były hebraizowane, powstawały zmiany w brzmieniu nazw własnych na skutek błędów kopistów, różnych tradycji przekładu Biblii. Zapisy zawarte w słowniku pozwalają dotrzeć do pierwotnego brzmienia nazwy. W Słowniku odnajdziemy imiona i nazwy, które mają swoją utrwaloną w tradycjach biblijnej translatoryki polską wersję np. Mojżesz, Jakub, Józef, Betlejem oraz te rzadsze, które autor podaje w brzmieniu oryginalnym, stosując jedynie transkrypcję. Pracę uzupełnia bogata bibliografia i indeks oraz zasady transkrypcji z poszczególnych języków. Słownik może stać się nieocenioną pomocą dla kaznodziei, katechetów oraz wszystkich zainteresowanych tematyką biblijną. dr hab. Ewa Golachowska, prof. IS PAN

Od pierwszych wieków chrześcijaństwa wierni odczuwają potrzebę udania się do tej ziemi, po której wędrował Jezus, na której stanął Jego Krzyż i znajdował się Grób, z którego Chrystus powstał z martwych. Tam też rozpoczyna się droga Kościoła, który wyszedł z Wieczernika Zielonych Świąt i rozprzestrzenił się po całym świecie. Ta ziemia była już wcześniej Ziemią Obiecaną Izraela, do której przywędrował praojciec Narodu, Abraham, do której dążyli Izraelici wyzwoleni z niewoli egipskiej, powracali z Babilonii po edykcie perskiego króla Cyrusa, a znajdując się później w rozproszeniu po całym ówczesnym świecie, zwracali się ku niej w czasie modlitwy i marzyli, aby ją odwiedzić. To ziemia, na której rozegrało się bardzo wiele wydarzeń zbawczej historii Starego Testamentu, który przygotowywał przyjście Chrystusa. Nic więc dziwnego, że pragnienia chrześcijan zmierzają w stronę tej Ziemi, która znalazła się w środku tak zwanego Żyznego Półksiężyca pomiędzy Egiptem i Mezopotamią, ośrodkami starożytnej cywilizacji. Prezentowana pozycja poświęcona jest tak pojmowanemu pielgrzymowaniu do Ziemi Świętej. Na początku omawia ogólnie pielgrzymowanie do Ziemi Świętej w aspekcie historii zbawienia, a następnie podaje praktyczne wskazania tego, co w tym aspekcie jest najważniejsze i jak to może być realizowane we współczesnych uwarunkowaniach. Zasadnicza część książki jest właściwie przewodnikiem pielgrzymkowym po tej części interesującego terenu, który leży wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, przez które pielgrzymi najczęściej tu przybywają i stąd tytuł całości: U wrót Ziemi Świętej. Oczywiście książka prosi się o kontynuację, dotyczącą innych obszarów, na które prowadzą pielgrzymki do Ziemi Świętej.

Przestrzeń medialna posiada nie tylko wymiar technologiczny i społeczny, ale przede wszystkim kulturowo-etyczny. Jest ona obszarem świadomych i wolnych działań człowieka, dlatego też obecność człowieka implikuje w sposób konieczny etyczny charakter mediów. Przestrzeń medialna jest bowiem przestrzenią wartości, powinności i celów realizowanych przez wszystkich ludzi, uczestniczących w komunikacji medialnej. Odnajdywanie się człowieka w mediosferze potrzebuje wielorakiej orientacji, dlatego niniejsza monografia ma na celu wyzwolić myślenie nad potrzebą poszukiwania orientacji etycznej w mediosferze. Odnajdywanie się w mediosferze rozumiane jest w niniejszej publikacji także w drugiej odsłonie. Chodzi w niej o wymiar kompetencji badacza mediów, który potrafi z jednej strony dostrzegać, diagnozować zjawiska współczesnych mediów, a z drugiej strony posiada wystarczające kompetencje metodologiczne, by rozwiązywać odkrywane problemy badawcze. Mam nadzieję, że prezentowane w niej myśli, pozwolą nam odnajdywać się w bogatym i dynamicznie rozwijającym się świecie mediów, zakorzenionym w przeszłości i otwartym na przyszłość oraz pomogą w odkrywaniu nowych przestrzeni badawczych wychodzącym naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom ludzi, a także przyczynią się do tworzenia i umacniania bezpieczeństwa etycznego człowieka w świecie współczesnych mediów. Od Autora (ze wstępu)

W ciągu wielu lat życia, jakimi Bóg mnie obdarzył, w różnych sytuacjach i w obliczu różnych problemów, dokonywałem wielu zapisów, bardziej całościowych, a także fragmentarycznych. Ten zbiór notatek okazuje się bardzo obszerny i w odniesieniu do niego pozostają aktualne przytoczone w tytule tej publikacji słowa łacińskie, które parafrazują znane powiedzenie, że to, co napisane, pozostaje. Parafraza dotyczy imperatywu: to powinno pozostać. Idąc po tej linii, dokonano wyboru bardzo różnych wypowiedzi, jakie zostały zapisane i znalazły się w różnych notatnikach. Są to najpierw pewne próby literackie, zazwyczaj krótkie szkice, dotyczące aktualnych problemów, mówiące o pewnych postawach życiowych. Szczególnie przyjęta została konwencja szkicu, który nie rozwiązuje całego problemu, ale w stosunkowo krótkich fragmentach porusza poszczególne aspekty zagadnienia. Daje to okazję do przemyśleń i uzupełnień, które pozostawia się czytelnikowi. Następnie umieszczono teksty o tematyce bardziej teologicznej. Na ich końcu przytoczono tekst misterium ułożonego i wykonanego w związku z poświęceniem kaplicy męczenników polskich. Uzupełnieniem jest opowiadanie, które pochodzi od mojego ojca zamordowanego w Charkowie, który pozostawił to przytoczone opowiadanie, jakie także nie powinno zaginąć. Ta różnorodna pod względem formy i tematyki antologia z pewnością jest bardzo osobista i jako taka niech będzie świadectwem, którym autor pragnie dzielić się z Czytelnikami.

Człowiek od wieków uświadamia sobie swoją wielkość i niezwykłość pośród stworzeń, a także ogromną władzę nad światem. Psalmista zadaje Bogu pytanie: „Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się o niego troszczysz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, złożyłeś wszystko pod jego stopy” (Ps 8, 5 – 7). Pytanie o swoją godność zadaje sobie człowiek wobec możliwości zwracania się do Boga. Psalmista wyznaje: „Kimże jest ten człowiek, który się boi Jahwe? Takiemu On ukazuje drogę, którą winien obrać” (Ps 25, 12). Bóg odpowiedział cała Biblią, która jest historią miłości do człowieka. Człowiek zaś formułował wiele odpowiedzi, raz zauważając ciało, innym razem ducha – jako elementy najważniejsze, aż w końcu w kategorii osoby skupił się nad istotą tego, kim jest. Ciągle on nowa musi też sobie uświadamiać skąd pochodzi i dokąd zmierza. Jako kolejne pokolenie ludzi stajemy przed pytaniem: „Kimże ja jestem?” i z pokorą sięgamy do mądrości tych, którzy też się z nim borykali.

Teologia jest nauką o Bogu, który przede wszystkim działa i objawia się jako Zbawiciel człowieka. Człowiek natomiast odpowiada Bogu przez oddawanie Mu należnej czci i spełnianie woli Bożej według danego mu powołania. Oddawanie chwały Bożej wiąże się ze sprawowaniem kultu religijnego, odczytaniu powołania pomaga poznanie spraw Bożych i rozpoznawanie znaków, jakie Bóg stawia w dziejach człowieka. Teologia jako nauka powinna pomagać każdemu w wypełnieniu wymienionych zadań. Teologia dla kandydatów do kapłaństwa przygotowuje przede wszystkim do sprawowania kultu, teologia studiowana przez świeckich w pierwszym rzędzie winna dać im narzędzia rozpoznawania znaków czasu, aby w świecie, w którym żyją i działają, mogli wprowadzać plany Boże. Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników jest zbiorem wypowiedzi nauczyciela i duszpasterza świeckich, którzy ukończyli studia teologiczne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Były drukowane w specjalnym biuletynie i nawiązując do konkretnych sytuacji miały pomagać w poznaniu znaków Bożych, które te sytuacje stanowiły. Dziś sytuacje częściowo uległy zmianie, ale wiele wskazówek, wyjętych z Bożego objawienia, zachowuje swą aktualność. Wydaje się, że ukazanie się drukiem tych pouczeń może nadal pomagać w ciągłej potrzebie odczytywania znaków czasu.

Co pozostaje żywego z pierwszych wieków Kościoła? Autor proponuje przyjrzeć się kilkudziesięciu postaciom Ojców Kościoła, naszych ojców we wierze, żyjących w pierwszych ośmiu wiekach ery chrześcijańskiej oraz ośmiu soborom powszechnym, wspólnym obydwu płucom Kościoła wschodniego i zachodniego, które miały miejsce w tymże czasie i na których określano główne prawdy wiary i zarys organizacyjny Kościoła; i w końcu odpowiada na pytanie, jak pierwsi chrześcijanie widzieli problem życia dzieci nienarodzonych

Nie z kapusty są dzidziusie, tylko z brzuszka od mamusi! A ja chciałbym wiedzieć za to, skąd się wziąłem w brzuszku, tato!? Nadchodzi czas w życiu Małego Człowieka, kiedy po raz pierwszy zadaje pytanie: „Skąd się wziąłem?” Przychodzi taki moment w życiu Rodzica, w którym staje przed nie lada wyzwaniem – jak w delikatny i nieodbiegający od prawdy sposób wytłumaczyć kilkulatkowi jego pojawienie się w mamusinym brzuszku… Luiza Borkowska-Ziółkowska, z lekkością i humorem – w przystępnej dla małego i dużego Czytelnika formie – oswaja kwestię poczęcia, znakomicie oddając skrępowanie i zakłopotanie rodziców, nieustępliwą dziecięcą ciekawość, a także towarzyszące temu niebłahemu problemowi emocje. Znana z książki Proszę, przepraszam, dziękuję. Małe wielkie słowa, mądra i doświadczona przez życie babcia Adelajda, opowiada historię, która w ciepły i rzeczowy sposób wyjaśnia, skąd się biorą dzieci oraz to, że są one NAJWIĘKSZYM SKARBEM tego świata! Wierszowane opowiadanie zawiera tzw. myślową furtkę (merytoryczną bazę), dzięki której rodzice – w miarę rozwoju intelektualnego i emocjonalnego swych pociech – będą mogli rozwijać o stosowne szczegóły poruszane w książce zagadnienia.

W nurcie ukazujących się wspomnień o Świętym Janie Pawle II, wyróżnia się zbiór opracowań faktograficznych ks. dr. Stefana Misińca – świadka tamtych czasów, opisujących na bieżąco wydarzenia w Kościele – w Polsce i w Watykanie, z udziałem ks. Karola Wojtyły /Jana Pawła II. Wraz z Autorem uczestniczymy w spotkaniach z współczesnym Świętym, przebiegających w różnych okolicznościach – od czasów krakowskich po Watykan, poznajemy poglądy Papieża z Polski na zagadnienia kulturalne i pracę duszpasterską z młodzieżą. Niemal dziennikarskie relacje, stają się barwne przez włączenie w opisy zdarzeń osobistych wrażeń i refleksji. Książka ilustruje czasy w jakich żył i pracował nasz Wielki Rodak, oraz atmosferę pewnej nadzwyczajności dostrzeganą już wtedy przez jego otoczenie. Publikacja została opracowana z myślą o ludziach wspominających z wzruszeniem Jana Pawła II oraz o młodzieży która z racji wieku nie może go już pamiętać. Atrakcyjnym atutem są liczne fotografie, wykonane przez samego Autora lub pochodzące z jego archiwum, przeważnie nigdy nie publikowane.