Wakacyjny wyjazd sypie się jak domek z kart, a intuicja zdaje się zawodzić Lecz dla Karoliny trudności są po to, żeby je pokonywać, nawet jeśli nowi członkowie jej gangu nie mają wprawy w poszukiwaniu przygód i skarbów. Jak jednak odkryć tajemnicę esesmana Wilhelma Mereca, skoro jedyny jej ślad to kilka niejasnych zapisków w niepozornym notesie z czasów II wojny światowej? Na dodatek kolejne tropy wiodą w ślepe uliczki, a skrytym w mrokach przeszłości żołnierzem zdaje się interesować ktoś jeszcze.Czy Wilhelm Merec rzeczywiście ukrył coś w gruzach powstańczej Warszawy? Czy Karolinie i jej gangowi uda się wyprzedzić konkurencję? I co wspólnego z tym wszystkim ma Szekspir?

Biblia jest niewyczerpalną kopalnią tematów. Z tego bogactwa zaczerpnięte są myśli, dotyczące wybranych ksiąg Starego i Nowego Testamentu, zamieszczone w niniejszej publikacji. Wybór powstał niejako automatycznie, na zasadzie uwzględnienia tych ksiąg, które znalazły się w orbicie pracy dydaktycznej i zainteresowań autora. Publikację rozpoczyna Pięcioksiąg; jego ogólne omówienie, ze szczególnym uwzględnieniem początku Księgi Rodzaju - opisów początków świata i człowieka oraz stosunku tych opisów do badań naukowych w zakresie przyrodoznawstwa. Następnie omówione zostały księgi mądrościowe Starego Testamentu, najpierw ogólnie, a potem każda z siedmiu osobno. Z Nowego Testamentu zajmujemy się Ewangeliami oraz pismami św. Jana. Odnośnie Ewangelii mamy tu ogólne ich omówienie, następnie poruszony został temat dotyczący perykopy o pokłonie pasterzy. W dalszym ciągu szeroko omówione są umieszczone w Ewangeliach przypowieści Jezusa, choć trzeba zaznaczyć, że nie wszystkie potraktowane są jednakowo. Niektóre z nich są szczegółowo analizowane, a inne jedynie przytoczone. Z pism Janowych omówiono Apokalipsę, po ogólnym wprowadzeniu do apokaliptyki jako gatunku literackiego, trzy Listy, które zalicza się do tak zwanych Listów Katolickich, oraz Czwarta Ewangelia, której fragment, mówiący o umiłowaniu ludzi przez Chrystusa został bardzo szeroko potraktowany, jako ostatni poruszany tu temat.Oferta tej pozycji jest różnorodna i może okazać się bardzo pożyteczna dla pogłębienia znajomości Biblii.

Ziemniaki pojawiły się stosunkowo niedawno, przyjmowane podejrzliwie, z nieufnością, uważane za heretyckie jadło. Ba, nie bardzo wiedziano, jak je wykorzystać w kuchni. Zdarzało się nawet, że na wytworne stoły trafiały zamiast smakowitych bulw nadziemne, niejadalne części tych egzotycznych roślin.Szybko utraciły swoją egzotykę, stając się pospolitymi pyrami i grulami. Nie tylko spowszedniały, nabrały swojskości, ale zawładnęły naszą kuchnią, podobnie jak kuchniami innych europejskich krajów. Ba, miały nawet wpływ na losy całych narodów.Książka Andrzeja Kozioła, krakowskiego pisarza, pełna anegdot i kulinarnych przepisów, dowcipnie i ciekawie opowiada o niezwykłej historii ziemniaków.

Każde ludzkie działanie przebiega w czasie i uwarunkowane jest wieloma czynnikami. W każdym przypadku człowieka, który w przestrzeni publicznej dokonuje dzieł twórczych, jego życie, wspomniany czas i okoliczności mogą stanowić przedmiot zainteresowań tych, którzy się z daną działalnością spotykają. W szczególności autor licznych prac drukowanych, nauczyciel akademicki i pracownik naukowy w dziedzinach związanych z Biblią, jakim jest emerytowany profesor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, ks. Tomasz Jelonek może stać się przedmiotem takiego zainteresowania. Profesor Albert Gorzkowski z Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego przygotował szereg pytań w odniesieniu do przebiegu studiów i działalności naukowej wspomnianego biblisty, które były podstawą przeprowadzonych rozmów, a następnie, wraz z odpowiedziami stały się treścią prezentowanej książki.

Słownik wszystkich biblijnych nazw i imion własnych Piusa Czesława Bosaka zawiera wszystkie toponimy (nazwy miast, wiosek, krajów, rzek, mórz, jezior, zatok, pustyń, krain, gór i dolin) oraz antroponimy, które choć jeden raz zostały wspomniane w Starym lub Nowym Testamencie. Już z tego powodu książka jest pracą wyjątkową. Autor nie tylko przytacza niezwykle bogaty biblijny materiał onomastyczny, ale także podaje poszczególne hasła słownikowe w brzmieniu hebrajskim, aramejskim, arabskim, łacińskim czy greckim. Nawet pobieżne zapoznanie się ze słownikiem pozwala wyciągnąć wniosek, że większość nazw i imion występujących w Biblii jest pochodzenia hebrajskiego. Wiele pochodzi z języka arabskiego, perskiego, greki lub łaciny. W ciągu wieków niektóre nazwy nie hebrajskie były hebraizowane, powstawały zmiany w brzmieniu nazw własnych na skutek błędów kopistów, różnych tradycji przekładu Biblii. Zapisy zawarte w słowniku pozwalają dotrzeć do pierwotnego brzmienia nazwy. W Słowniku odnajdziemy imiona i nazwy, które mają swoją utrwaloną w tradycjach biblijnej translatoryki polską wersję np. Mojżesz, Jakub, Józef, Betlejem oraz te rzadsze, które autor podaje w brzmieniu oryginalnym, stosując jedynie transkrypcję. Pracę uzupełnia bogata bibliografia i indeks oraz zasady transkrypcji z poszczególnych języków. Słownik może stać się nieocenioną pomocą dla kaznodziei, katechetów oraz wszystkich zainteresowanych tematyką biblijną. dr hab. Ewa Golachowska, prof. IS PAN

Od pierwszych wieków chrześcijaństwa wierni odczuwają potrzebę udania się do tej ziemi, po której wędrował Jezus, na której stanął Jego Krzyż i znajdował się Grób, z którego Chrystus powstał z martwych. Tam też rozpoczyna się droga Kościoła, który wyszedł z Wieczernika Zielonych Świąt i rozprzestrzenił się po całym świecie. Ta ziemia była już wcześniej Ziemią Obiecaną Izraela, do której przywędrował praojciec Narodu, Abraham, do której dążyli Izraelici wyzwoleni z niewoli egipskiej, powracali z Babilonii po edykcie perskiego króla Cyrusa, a znajdując się później w rozproszeniu po całym ówczesnym świecie, zwracali się ku niej w czasie modlitwy i marzyli, aby ją odwiedzić. To ziemia, na której rozegrało się bardzo wiele wydarzeń zbawczej historii Starego Testamentu, który przygotowywał przyjście Chrystusa. Nic więc dziwnego, że pragnienia chrześcijan zmierzają w stronę tej Ziemi, która znalazła się w środku tak zwanego Żyznego Półksiężyca pomiędzy Egiptem i Mezopotamią, ośrodkami starożytnej cywilizacji. Prezentowana pozycja poświęcona jest tak pojmowanemu pielgrzymowaniu do Ziemi Świętej. Na początku omawia ogólnie pielgrzymowanie do Ziemi Świętej w aspekcie historii zbawienia, a następnie podaje praktyczne wskazania tego, co w tym aspekcie jest najważniejsze i jak to może być realizowane we współczesnych uwarunkowaniach. Zasadnicza część książki jest właściwie przewodnikiem pielgrzymkowym po tej części interesującego terenu, który leży wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego, przez które pielgrzymi najczęściej tu przybywają i stąd tytuł całości: U wrót Ziemi Świętej. Oczywiście książka prosi się o kontynuację, dotyczącą innych obszarów, na które prowadzą pielgrzymki do Ziemi Świętej.

Zaczynając od źródeł z pierwszych wieków chrześcijaństwa, posiadamy liczne zapisane wspomnienia z pielgrzymek odbywanych do Ziemi Świętej, na której wierni szukali śladów historii zbawienia, a przede wszystkim spotkania z Chrystusem, który na tej ziemi rozbił namiot między nami, tu spędzał lata swojego ziemskiego pobytu i tu dokonał dzieła zbawienia przez swoje nauczanie, dokonane cuda, a zwłaszcza mękę, śmierć i Zmartwychwstanie. Autor prezentowanej książki miał tę łaskę, że mógł prawie trzy miesiące przebywać w Ziemi Świętej (od 8 lutego do 3 maja 1995 roku) i śladem wielu poprzedników w czasie tego pobytu regularnie prowadził pamiętnikarskie notatki. Znalazły się w nich wspomnienia kolejnych wydarzeń, jak pobyty w różnych miejscach, spotkania z licznymi osobami, refleksje na temat doznanych wrażeń, ale także zostały zanotowane informacje o poznanych miejscach, zaczerpnięte z autopsji, z przekazu przewodników, którzy prowadzili konkretne wycieczki o charakterze wybitnie religijnym, lecz też turystycznym, a również wyciągi z odpowiedniej literatury. W sumie zebrał się bogaty materiał nie tylko o charakterze osobistym, którego nie brakuje, ale także ogólnym, który może służyć lepszemu poznaniu tej Ziemi, która ukazuje nam tak wiele w pielgrzymce wiary. Dlatego te osobiste notatki mogą stać się pożyteczne dla wielu ludzi, którzy pielgrzymują na te święte miejsca, albo śledzą je z daleka, kiedy odbywają swoistą duchową pielgrzymkę po śladach Boga, który w konkretnych miejscach chciał do ludzi przemówić i ukazać im swoje zbawienie. W tym duchu proszę przyjąć te notatki i będzie to wielką radością dla Autora, jeżeli okażą się Czytelnikom przydatne w ich drodze do Boga, który zawsze do każdego człowieka wychodzi.

Przestrzeń medialna posiada nie tylko wymiar technologiczny i społeczny, ale przede wszystkim kulturowo-etyczny. Jest ona obszarem świadomych i wolnych działań człowieka, dlatego też obecność człowieka implikuje w sposób konieczny etyczny charakter mediów. Przestrzeń medialna jest bowiem przestrzenią wartości, powinności i celów realizowanych przez wszystkich ludzi, uczestniczących w komunikacji medialnej. Odnajdywanie się człowieka w mediosferze potrzebuje wielorakiej orientacji, dlatego niniejsza monografia ma na celu wyzwolić myślenie nad potrzebą poszukiwania orientacji etycznej w mediosferze. Odnajdywanie się w mediosferze rozumiane jest w niniejszej publikacji także w drugiej odsłonie. Chodzi w niej o wymiar kompetencji badacza mediów, który potrafi z jednej strony dostrzegać, diagnozować zjawiska współczesnych mediów, a z drugiej strony posiada wystarczające kompetencje metodologiczne, by rozwiązywać odkrywane problemy badawcze. Mam nadzieję, że prezentowane w niej myśli, pozwolą nam odnajdywać się w bogatym i dynamicznie rozwijającym się świecie mediów, zakorzenionym w przeszłości i otwartym na przyszłość oraz pomogą w odkrywaniu nowych przestrzeni badawczych wychodzącym naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom ludzi, a także przyczynią się do tworzenia i umacniania bezpieczeństwa etycznego człowieka w świecie współczesnych mediów. Od Autora (ze wstępu)

W ciągu wielu lat życia, jakimi Bóg mnie obdarzył, w różnych sytuacjach i w obliczu różnych problemów, dokonywałem wielu zapisów, bardziej całościowych, a także fragmentarycznych. Ten zbiór notatek okazuje się bardzo obszerny i w odniesieniu do niego pozostają aktualne przytoczone w tytule tej publikacji słowa łacińskie, które parafrazują znane powiedzenie, że to, co napisane, pozostaje. Parafraza dotyczy imperatywu: to powinno pozostać. Idąc po tej linii, dokonano wyboru bardzo różnych wypowiedzi, jakie zostały zapisane i znalazły się w różnych notatnikach. Są to najpierw pewne próby literackie, zazwyczaj krótkie szkice, dotyczące aktualnych problemów, mówiące o pewnych postawach życiowych. Szczególnie przyjęta została konwencja szkicu, który nie rozwiązuje całego problemu, ale w stosunkowo krótkich fragmentach porusza poszczególne aspekty zagadnienia. Daje to okazję do przemyśleń i uzupełnień, które pozostawia się czytelnikowi. Następnie umieszczono teksty o tematyce bardziej teologicznej. Na ich końcu przytoczono tekst misterium ułożonego i wykonanego w związku z poświęceniem kaplicy męczenników polskich. Uzupełnieniem jest opowiadanie, które pochodzi od mojego ojca zamordowanego w Charkowie, który pozostawił to przytoczone opowiadanie, jakie także nie powinno zaginąć. Ta różnorodna pod względem formy i tematyki antologia z pewnością jest bardzo osobista i jako taka niech będzie świadectwem, którym autor pragnie dzielić się z Czytelnikami.

Człowiek od wieków uświadamia sobie swoją wielkość i niezwykłość pośród stworzeń, a także ogromną władzę nad światem. Psalmista zadaje Bogu pytanie: „Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym syn człowieczy, że się o niego troszczysz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, złożyłeś wszystko pod jego stopy” (Ps 8, 5 – 7). Pytanie o swoją godność zadaje sobie człowiek wobec możliwości zwracania się do Boga. Psalmista wyznaje: „Kimże jest ten człowiek, który się boi Jahwe? Takiemu On ukazuje drogę, którą winien obrać” (Ps 25, 12). Bóg odpowiedział cała Biblią, która jest historią miłości do człowieka. Człowiek zaś formułował wiele odpowiedzi, raz zauważając ciało, innym razem ducha – jako elementy najważniejsze, aż w końcu w kategorii osoby skupił się nad istotą tego, kim jest. Ciągle on nowa musi też sobie uświadamiać skąd pochodzi i dokąd zmierza. Jako kolejne pokolenie ludzi stajemy przed pytaniem: „Kimże ja jestem?” i z pokorą sięgamy do mądrości tych, którzy też się z nim borykali.

Teologia jest nauką o Bogu, który przede wszystkim działa i objawia się jako Zbawiciel człowieka. Człowiek natomiast odpowiada Bogu przez oddawanie Mu należnej czci i spełnianie woli Bożej według danego mu powołania. Oddawanie chwały Bożej wiąże się ze sprawowaniem kultu religijnego, odczytaniu powołania pomaga poznanie spraw Bożych i rozpoznawanie znaków, jakie Bóg stawia w dziejach człowieka. Teologia jako nauka powinna pomagać każdemu w wypełnieniu wymienionych zadań. Teologia dla kandydatów do kapłaństwa przygotowuje przede wszystkim do sprawowania kultu, teologia studiowana przez świeckich w pierwszym rzędzie winna dać im narzędzia rozpoznawania znaków czasu, aby w świecie, w którym żyją i działają, mogli wprowadzać plany Boże. Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników jest zbiorem wypowiedzi nauczyciela i duszpasterza świeckich, którzy ukończyli studia teologiczne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Były drukowane w specjalnym biuletynie i nawiązując do konkretnych sytuacji miały pomagać w poznaniu znaków Bożych, które te sytuacje stanowiły. Dziś sytuacje częściowo uległy zmianie, ale wiele wskazówek, wyjętych z Bożego objawienia, zachowuje swą aktualność. Wydaje się, że ukazanie się drukiem tych pouczeń może nadal pomagać w ciągłej potrzebie odczytywania znaków czasu.

Co pozostaje żywego z pierwszych wieków Kościoła? Autor proponuje przyjrzeć się kilkudziesięciu postaciom Ojców Kościoła, naszych ojców we wierze, żyjących w pierwszych ośmiu wiekach ery chrześcijańskiej oraz ośmiu soborom powszechnym, wspólnym obydwu płucom Kościoła wschodniego i zachodniego, które miały miejsce w tymże czasie i na których określano główne prawdy wiary i zarys organizacyjny Kościoła; i w końcu odpowiada na pytanie, jak pierwsi chrześcijanie widzieli problem życia dzieci nienarodzonych

Nie z kapusty są dzidziusie, tylko z brzuszka od mamusi! A ja chciałbym wiedzieć za to, skąd się wziąłem w brzuszku, tato!? Nadchodzi czas w życiu Małego Człowieka, kiedy po raz pierwszy zadaje pytanie: „Skąd się wziąłem?” Przychodzi taki moment w życiu Rodzica, w którym staje przed nie lada wyzwaniem – jak w delikatny i nieodbiegający od prawdy sposób wytłumaczyć kilkulatkowi jego pojawienie się w mamusinym brzuszku… Luiza Borkowska-Ziółkowska, z lekkością i humorem – w przystępnej dla małego i dużego Czytelnika formie – oswaja kwestię poczęcia, znakomicie oddając skrępowanie i zakłopotanie rodziców, nieustępliwą dziecięcą ciekawość, a także towarzyszące temu niebłahemu problemowi emocje. Znana z książki Proszę, przepraszam, dziękuję. Małe wielkie słowa, mądra i doświadczona przez życie babcia Adelajda, opowiada historię, która w ciepły i rzeczowy sposób wyjaśnia, skąd się biorą dzieci oraz to, że są one NAJWIĘKSZYM SKARBEM tego świata! Wierszowane opowiadanie zawiera tzw. myślową furtkę (merytoryczną bazę), dzięki której rodzice – w miarę rozwoju intelektualnego i emocjonalnego swych pociech – będą mogli rozwijać o stosowne szczegóły poruszane w książce zagadnienia.

W nurcie ukazujących się wspomnień o Świętym Janie Pawle II, wyróżnia się zbiór opracowań faktograficznych ks. dr. Stefana Misińca – świadka tamtych czasów, opisujących na bieżąco wydarzenia w Kościele – w Polsce i w Watykanie, z udziałem ks. Karola Wojtyły /Jana Pawła II. Wraz z Autorem uczestniczymy w spotkaniach z współczesnym Świętym, przebiegających w różnych okolicznościach – od czasów krakowskich po Watykan, poznajemy poglądy Papieża z Polski na zagadnienia kulturalne i pracę duszpasterską z młodzieżą. Niemal dziennikarskie relacje, stają się barwne przez włączenie w opisy zdarzeń osobistych wrażeń i refleksji. Książka ilustruje czasy w jakich żył i pracował nasz Wielki Rodak, oraz atmosferę pewnej nadzwyczajności dostrzeganą już wtedy przez jego otoczenie. Publikacja została opracowana z myślą o ludziach wspominających z wzruszeniem Jana Pawła II oraz o młodzieży która z racji wieku nie może go już pamiętać. Atrakcyjnym atutem są liczne fotografie, wykonane przez samego Autora lub pochodzące z jego archiwum, przeważnie nigdy nie publikowane.

Dzisiaj wielu mówi: Msza jest nudna. Niczego z niej nie rozumiem... Wystarczy jednak bardzo niewiele, by wszystko stało się jasne i proste; wystarczy przeczytać tę niewielką książkę, aby otworzyła się przed człowiekiem nowa perspektywa bycia chrześcijaninem. Przewodnik po Mszy świętej nie jest rozprawą naukową i nie ma wnim aparatu naukowego. Książka pisana jest sercem kapłana, który tłumaczy sens poszczególnych części Mszy św. Nie jest to książka tylko dla dzieci, choć o poważnych rzeczach nawet z dziećmi trzeba rozmawiać poważnie. W sposób jasny i prosty porządkuje poszczególne części Mszy świętej omawiając je i wjaśniając. Jeśli nie rozumiesz Mszy św. to nie znaczy, że Twoja wiara jest słaba. Masz okazje jednak ją zrozumieć dzięki tej niewielkiej książeczce. Masz okazję zrozumieć wszystkie słowa i treść, zrozumieć sens wyrażeń, takich jak: Pan z wami, alleluja, Bóg zapłać, Amen i wiele innych, wypowiedzianych podczas Mszy św. Sięgając po tę książkę szukasz, a szukając właśnie znalazłeś.

Jedną z największych trudności jakich przysparza język polski studentowi władającemu językiem rodzimym innym niż słowiański jest rola aspektu czasownika w wyrażaniu różnych czasów. Aspekt może być niedokonany lub dokonany, odnosząc się odpowiednio do czynności niezakończonych i zakończonych. Zazwyczaj trudność nie dotyczy tylko zrozumienia istoty aspektu oraz jego zastosowania, lecz przede wszystkim zapamiętania obydwu form danego czasownika, z tego powodu zaleca się naukę czasowników parami. Nie zawsze jednak łatwo jest się domyślić która forma czasownika jest dokonana, a która niedokonana. Przykładami par czasowników są: pisać - napisać, prosić - poprosić, mówić – powiedzieć, wracać - wrócić, powtarzać - powtórzyć. Celem niniejszej publikacji jest zaproponowanie osobie uczącej się języka polskiego rozbudowanej listy czasowników uporządkowanych w parach: niedokonany – dokonany, jak również tych występujących pojedynczo. Czasowniki są przedstawione w porządku alfabetycznym i rozpoczynają się od bezokolicznika formy niedokonanej, w sposób, który ułatwia studentowi ich wyszukiwanie, sprawdzanie i naukę. Chcąc ułatwić uczącemu się korzystanie z podręcznika, zwłaszcza poza domem, przedstawiamy jedynie niezbędne informacje potrzebne studentowi do samodzielnej odmiany i korzystania z danych czasowników, takie, jak nieregularności czy inne wyjątkowe cechy. Ponadto przedstawiamy najbardziej powszechne tłumaczenia czasowników na jęyzyk angielski i hiszpański, dwa najczęściej studiowane języki na świecie.

Orientalia to nie tylko egzotyczne notatki z podróży, w których autor wręcza nam kolejne fotografie fascynujących miejsc. W tych tekstach słychać bicie serca, polskiego serca: ks. Henryk jest tutaj indyjski, nepalski czy birmański, ale nade wszystko wielkanocny, wigilijny, polski, co nie jest takie oczywiste w świecie, który łatwo ulega zgubnej fascynacji innością nieznanych kultur. Można tak zachłysnąć się nowością innych, że zatracimy swoją tożsamość. Że zapomnimy, kim jesteśmy… i skąd nasz ród! Można tak zaczytać się hieroglifami z kamiennych tablic, że przestaniemy śpiewać psalm, który Najwyższy wypisał na żywych tablicach naszych serc. Dlatego warto czytać zapiski podróżne ks. Henryka, pamiętając jednocześnie o naukach, których autorem jest św. Josemaría Escrivá: Boże wezwanie ukazało ci konkretną drogę: uczestniczyć we wszystkich sprawach świata, pozostając zawsze – także podczas swojej pracy zawodowej – zakotwiczonym w Bogu (Forja, 748). I jeszcze: Staraj się, by stamtąd, z owego miejsca pracy, twoje serce wyrywało się do Pana ku tabernakulum, bo powiedzieć Mu po prostu: Jezu mój, kocham Ciebie. Nie bój się tak do Niego zwracać – Jezu mój – i powtarzać Mu to często (Forja, 746). Ks. Stefan Radziszewski

Święty Paweł był, jest i będzie najwspanialszym mistrzem dla chrześcijan, zwłaszcza dla tych, których Bóg powołał do misji apostolskiej wśród pogan, których w naszym świecie jest coraz więcej. Od niego można się uczyć, jak żyć i nie żyć, aby Stwórcy się podobać, jaką drogą iść albo nie iść do Źródła i wiecznych pastwisk, utraconego raju, do apokalipsy już teraz i tutaj, a nie dopiero kiedyś. Został powołany do głoszenia Ewangelii Bożej, do szerzenia orędzia łaski Bożej, która w Chrystusie jedna człowieka z Bogiem, z samym sobą i z innymi. Choć żył przed dwoma tysiącami lat może być mistrzem każdego czasu, także naszego. Uważał siebie za apostoła narodów i nim był duszą i ciałem, bez reszty, głęboko przekonany, że to Bóg go powołał, wybrał i posłał. I to przekonanie oraz troskę o to, aby imię Jezusa znane było wszystkim ludziom przypieczętował męczeńską śmiercią. Temu przewspaniałemu Apostołowi, jego życiu i działalności oraz jego światu jest poświęcona niniejsza praca. Każdy człowiek ma swój świat. Zwiększa się on z jego wiekiem. Począwszy od tego małego w łonie matki po ten nieskończony po przekroczeniu bram wieczności. Jest świat wewnętrzny i zewnętrzny. To przede wszystkim ludzie, z którymi i wśród których on żyje, których spotyka, których kocha lub którzy go kochają albo nienawidzą. To także miejsca, w których był lub pragnął być, wsie i miasta, góry i doliny, wyspy, kraje, kontynenty — najogólniej mówiąc żywy lub nieożywiony świat, w którym człowiek został zanurzony lub w który świadomie albo przypadkowo wchodzi. Nieskończona jest lista elementów tego geograficzno–polityczno–religijnego świata człowieka, w którym się rodzi, wzrasta, żyje i pracuje, raduje się i cierpi, i umiera. Także objawienie Boga ma wymiary geograficzne i topograficzne. Temu Apostołowi i jego światu jest poświęcona niniejsza pozycja. Dlatego składa się z trzech części. Najpierw została ukazana ta wspaniała postać herolda chrześcijańskiego, jego wzloty i upadki, a przede wszystkim wyprawy misyjne, które po odnalezieniu Niewidzialnego stały się jego życiem. Druga część to ludzie, z którymi żył, których spotkał lub których pociągnął za sobą na drogę łaski. Trzecia część to miejsca, które go kształtowały i które on kształtował i to tak bardzo, że jego pieczęć w nich widać do dzisiaj. Aby ułatwić odnalezienie się w tym bogactwie świata Pawłowego praca niniejsza jest słownikiem, a nie powieścią historyczną, których wiele. Życzeniem autora jest, aby spotkanie z Pawłem i jego światem pomogło korzystającym z niniejszej pracy było światłem na drodze przemiany naszego?świata w świat błogosławionych. (Ze wstępu)

Coraz rzadziej widuję moje dziecko, ale słyszę jej nóżki, tupiące po podłodze i wiem, że nie dzieje się jej nic złego. Chciałabym móc czasem stąd wyjść, pooddychać świeżym powietrzem, ale wiem, że to niemożliwe. Losy trzech kobiet – bohaterek powieści – spinają klamrą wydarzenia, rozgrywające się na przestrzeni 75 lat. Skrywane tajemnice rodzinne powoli zaczynają wychodzić na jaw, a przeszłość nabiera zupełnie innych barw i nie pozostaje bez wpływu na teraźniejszość. Jak poradzi sobie z tą przeszłością Anna – najmłodsza z kobiet, urzędująca burmistrz małego miasteczka? Dziesiątki lat wcześniej jego żydowscy mieszkańcy zmagali się z życiem, którego kres był już z góry przesądzony. Mimo to nielicznym udało się wyrwać ze szponów niemieckiej machiny śmierci. W jaki sposób się ratowali i jak dostosowali się do realiów powojennej rzeczywistości? Do czego byli zdolni, by po latach walki o przetrwanie zbudować podwaliny nowego życia? Grzegorz Miśkiewicz (ur. w 1969 r.), jest kompozytorem, historykiem i nauczycielem. W 2013 r. otrzymał tytuł doktora nauk humanistycznych. W swoim dorobku pisarskim posiada m. in. pozycję popularno-naukową z zakresu badań nad Holokaustem pt.: Życie i Zagłada Izraelickiej Gminy Wyznaniowej w Jordanowie. W dziedzinie muzyki jest laureatem wielu konkursów kompozytorskich. Jego utwory miały światowe i europejskie premiery, m. in. w Stanach Zjednoczonych (Louisville, Nowy Jork - Carnegie Hall), Holandia (Utrecht). Muzykę G. Miśkiewicza znajdziemy również w produkcjach filmowych i serialach (m. in. Na dobre i na złe - TVP, czy filmie dokumentalnym Vitch, wytwórni filmowej Marc Pingry Productions, USA).

Historia Izraela jest projektem niezwykle szerokim, stąd w jego ramach mieszczą się różne ujęcia dziejów narodu wybranego. Opracowując różne fragmenty zagadnienie, musimy zdać sobie sprawę, że do całościowego jego opanowania pozostało jeszcze bardzo wiele. Liczne fragmenty zostały jednak zapisane i te warto przekazać, choć o pełnej całości nie ma co marzyć. W ramach tego kompletowania powstały już trzy części dotyczące początków Izraela. Materiał natomiast, który chcemy obecnie przedstawić dotyczy dłuższego okresu historii od deportacji babilońskiej do upadku powstania Bar-Kochby, a więc od szóstego wieku przed Chrystusem, do trzydziestych lat drugiego stulecia ery chrześcijańskiej. Początek i koniec tego okresu odnosi się do pewnego zakończenia dziejów. Najpierw koniec monarchii dawidowej i czasowe opuszczenie ziemi Kanaan w czasie deportacji babilońskiej, a potem koniec wyznaczony przez trwającą przez wieki diasporę po upadku ostatniego powstania, pod wodzą Bar-Kchby. Ten bardzo schematyczny i skrótowy wykład powinien jednak orientować w bogatych dziejach Izraela trwających siedem wieków, które zostały także opisane na kartach Starego Testamentu.