Recenzje:

Lektura tej książki była dla mnie przyjemnością. Poznajemy tutaj wraz z Leorą, historię, tradycje i zwyczaje drugiej strony konfliktu. Trzeba jednak ustawić filtr na uzyskane informacje, bo nie wszystko okazuje się takie jakim jest na prawdę. Te niespodziewane zwroty akcji, które są zastosowane na końcu książki sprawiają, że chce się szybko sięgnąć po bliznę. Jestem ciekawa jak zakończy się ta historia. Dotychczasowe wydarzenia zapowiadają jednak mnóstwo akcji i emocji.

Jeżeli podobał Ci się Tusz, to Iskra Cię pochłonie. Nie jest to książka tylko dla młodzieży. Starszy czytelnik również może zostać wciągnięty w tę magiczną historię. Przykładem jestem chociażby ja sama.

Możecie się ze mnie śmiać, ale bardzo się boję na wszelakich horrorach. A najbardziej tych nagłych krzyków głównych bohaterek. Wzdryga mnie wtedy okropnie. W książce ciężko krzyczeć, jednak autorce udało się mnie przestraszyć, a po młodzieżowym horrorze na pewno się tego niespodziewałam. Ale jakie to było pozytywne zaskoczenie!

Tajemnicze domostwo, dziwni kuzyni, niewyjaśnione okoliczności śmierci i laleczki, które chcą się bawić. Niby brzmi jak standardowy przedstawiciel gatunku, ale książka ma niepowtarzalny klimat. Ciężki, posępny i deszczowy. Umiejscowienie fabuły na wietrznej, odciętej od świata wyspie daje idealny bodziec dla naszej wyobraźni, a wciągająca zawartość nie pozwala odłożyć książki na sekundę. Powieść nie jest długa, ale bardzo treściwa. Nie przgadana, a konkretna. Akcja toczy się szybko, wydarzenia są spójne i wbrew pozorom bardzo logiczne, chociaż mamy tu wątki paranormalne, a sytuacje odbiegają od przyjętych norm.

Powieść przeczytałam kilka dni temu, ale laleczki z serii Zamarznięta Charlota nie dają mi o sobie zapomnieć. Przy czytaniu towarzyszył mi ciągły dreszcz niepokoju, ale i ekscytacji. Mam nadzieję, że wydawnictwo zdecyduje się na wydanie kontynuacji, bo to świetna i klimatyczna powieść!

Przebudzeni to pierwszy tom cyklu Strażnicy gwiazd. W tej książce znajdujemy historię, która przydarzyła się Lily. Dziewczyna pragnąc w spokoju zastanowić się nad wyborem studiów udała sie w spokojne miejsce - muzeum. Od tego momentu jej życie staje do góry nogami, a wszystko za sprawą Amona, księcia Egiptu, który powstaje z martwych i łączy się na poziomie energetycznym z dziewczyną. Amon obudził się by jak co milenium odprawić wraz ze swoimi braćmi rytuał mający chronić ludzi przed Serem. Jednakże napotykają pare problemów, a jednym z nich jest fakt, że Amon znajduje się w Nowym Jorku i musi czerpać energię od Lily.
Po przeczytaniu książki uważam, że jest to coś czego jeszcze nie czytałam. Połączenie mitologii Egipskiej, historii miłosnej i dobrego pomysłu na akcje sprawia, że książkę czyta się stosunkowo szybko i nie da się nudzić. Bohaterowie zachowują się w sposób na tyle logiczny na ile można tego oczekiwać od bohaterów książek fantastyki, a przy tym zachowują swoją osobowość i poczucie humoru, co osobiście bardzo mi odpowiada.
Przebudzonych, jak i zapewne całą serię mogłabym polecieć młodzieży, jak również osobom, które chcą przeczytać coś lekkiego i dobrze się bawić przy lekturze.

Już rozumiem, dlaczego tyle osób zachwyca się tą książką. Nie mogłam się od niej oderwać nawet na chwilę i bardzo żałuję, że nie będzie kolejnego tomu. W tej części było wszystko: walka, zdrada, miłość, nowe sojusze, wybaczenie. Historię poznajemy raz oczami Lary, a raz Arena. Dzięki temu dokładnie wiemy co, każde z nich czuje, z czym muszą się zmagać. Razem z nimi przeżywałam każdą sytuację, a na koniec miałam nawet łzy w oczach. Jest to zdecydowanie najlepsza książka autorki.Już rozumiem, dlaczego tyle osób zachwyca się tą książką. Nie mogłam się od niej oderwać nawet na chwilę i bardzo żałuję, że nie będzie kolejnego tomu. W tej części było wszystko: walka, zdrada, miłość, nowe sojusze, wybaczenie. Historię poznajemy raz oczami Lary, a raz Arena. Dzięki temu dokładnie wiemy co, każde z nich czuje, z czym muszą się zmagać. Razem z nimi przeżywałam każdą sytuację, a na koniec miałam nawet łzy w oczach. Jest to zdecydowanie najlepsza książka autorki.

Książka od razu skusiła mnie swoją tematyką. Chyba każdemu z nas znane są te słynne małe, wrocławskie krasnale, a to własnie w tej książce one królują! Autor na prawie 200 stronach stworzył dla nas aż 22 krótkie historyjki i przybliża nam on Wrocław oraz jego okolicę. Powieść raczej skierowana jest dla młodszych czytelników, chociaż i dorośli znajdą w niej coś dla siebie. Na pewno warto wspomnieć o tym, że jest przepięknie wydana! W jej wnętrzu mamy całą masę pięknych ilustracji oraz dodatkowo załączoną mamy do niej mapę!

Jak już wspomniałam nie jest to długa książka, raczej taka na jedno popołudnie i na pewno spodoba się ona Waszym dzieciom. Historyjki są króciutkie, kilkustronicowe i czyta się je lekko i przyjemnie. Pokażą one Waszym pociechom kim są te małe stworzonka i jak potrafią nam pomagać, a czasami trochę i poprzeszkadzać. Czy poznamy bliżej Wrocław? Zdecydowanie tak, chociaż ja przyznam szczerzę, że liczyłam na odrobinę więcej historii tego miasta! Mimo to jestem bardzo ciekawa drugiego tomu i będę na niego wyczekiwać.

Zdecyduj się na zakup tej książki, jeśli zależy Ci na znalezieniu czegoś odświeżającego Twój umysł, który zarzucany jest różnymi obietnicami kolejnych diet, które w ostateczności okazują się pustymi deklaracjami i nie działają!

W treść od razu się angażujesz, a po skończeniu czujesz się odrobinę jak zdobywca, ponieważ emocjonalnie tam byłeś, towarzyszyłeś autorce w tej podróży. Pozwala oderwać się od szarej rzeczywistości zamknięcia w domu.

Łukasz, mający problemy zarówno w życiu zawodowym jak i prywatnym za namową przyjaciela instaluje aplikację "Pokaż mi". Jej użytkownicy zabiegają o względy tajemniczej Królowej. Pokonując kolejne poziomy zmieniają swoje miejsce w rankingu. Użytkownik, który znajdzie się na szczycie listy będzie miał szansę spotkać się z Królową na żywo. Jednak zadania, które trzeba przejść są coraz bardziej szalone i erotyczne, a czasami wręcz niedorzeczne . Chłopak tak bardzo się wciąga w "grę", że nawet nie zauważa kiedy przekracza swoją własną granicę prywatności i moralności. Królowa skrywa wiele tajemnic, które dane będzie mu poznać, jednak po drodze czeka go wiele wyzwań i decyzji, które wpłyną nie tylko na jego karierę, lecz także na życie prywatne. Książkę polecam osobom lubiącym czuć dreszczyk emocji podczas czytania. Autor świetnie ujął kwestie "anonimowości" w sieci i w dość szokujący sposób pokazał, jak łatwo przekraczamy granice własnej prywatności i zatracamy się w cyberprzestrzeni.

Seria Żniwiarz Pauliny Hendel to jak połączenie Wiedźmina od Sapkowskiego i przygód Gosławy z "Kwiatu paproci" od Katarzyny Bereniki Miszczuk. Sięgnęłam po tę serię bo spodobała mi się nasza rodzima słowiańska mitologia. Wszystkie te bóstwa i potwory nadają klimat. Historia nie jest usiana różami, bywa brutalnie i mrocznie przez co nie jest to kolejna historia romantyczna z jakimś błahym wątkiem w tle. Jeśli chodzi o fabułę to znajdujemy się w naszym świecie gdzie nadal, żyją słowiańskie stworzenia tylko ludzie są na nie ślepi a bronią ich przed nimi żniwiarze. Tutaj poznajemy Feliksa - żniwiarza od wielu pokoleń, który bywa uszczypliwy ale i opiekuńczy, szczególnie gdy chodzi o jego siostrzenicę Magdę, która chociaż bardzo by chciała to żniwiarzem nie jest. Magda jest naszą główną bohaterką. To silna i uparta dziewczyna, mająca też swoje słabsze strony, szczególnie gdy na jej drodze staje przystojny Mateusz. Każdy chciałby się z nią przyjaźnić. Historia jest pisana w zrozumiały, prosty sposób. Akcja goni akcję. Autorka nie daje nam odetchnąć, mrozi krew w żyłach, bawi i wzrusza jednocześnie. Dialogi pojawiające się w książce mają głębie przez co nie wydają się puste ani bez wyrazu. Oczywiście jak zawsze nie może też zabraknąć niespodzianek. Autorka potrafi zaskoczyć czytelnika, nie wszystkie wątki jesteśmy zgadnąć od razu. Szczególnie gdy zbliżamy się do zakończenia i przeżywamy chwilową eksplozję mózgu xD Warto zwrócić też uwagę na dopracowanie świata fantasy. Opisy potworów i wszelkie sceny ich unicestwiania są opisywane w wyczerpującym stopniu. Czasami mam wrażenie, że po lekturze Żniwiarza sama mogłabym się bronić przed strzygą albo jakimś topielcem, w końcu wiem jak je skutecznie zabić i jakich używać ziół xD Ciekawym zabiegiem jest też to, że autorka daje "nowe życia" żniwiarzom, przez co nie raz bywa to zabawne i kłopotliwe. Tom "Pusta noc" otwiera serię, którą czyta się z zapartym tchem, strona za stroną, tom za tomem. Gorąco polecam fanom mitologii słowiańskiej jak i fanom młodzieżówek. Świetna zabawa dla każdego!

Na początku ciężko było mi się wciągnąć w tą historię, ale wydaje mi się, że było to spowodowane jedynie natłokiem zajęć i chwilowym zastojem czytelniczym. Później wszystko wróciło na dobre tory. Wszystkie części serii, które do tej pory przeczytałam są na równym poziomie. Jest to oczywiście dużym plusem ze względu na to, że ten poziom to dla mnie 5/5 gwiazdek. Widzę w tej książce pewne minusy (przede wszystkim to, że głównej bohaterce udaje się dosłownie wszystko i jest bardzo wyidealizowana). Nie ma to jednak najmniejszego znaczenia podczas czytania. Jest to na tyle wciągająca i angażująca pozycja, że nie zwracam uwagi na mniejsze nieścisłości. Tym, co najbardziej lubię jest humor w tej powieści. Trafia do mnie idealnie i sprawia, że cały czas się śmieję. Bardzo się cieszę, że wydawnictwo SQN postanowiło wydać te książki w nowej odsłonie i to w tak pięknej oprawie graficznej. Zarówno okładki, jak i ilustracje w środku dodają klimatu. Autorka sprawiła, że mam ochotę pochłonąć na raz wszystko, co tylko wyszło spod jej pióra. Lekka, wciągająca, wywołująca uśmiech. Bardzo mocno polecam :)

„Przejażdżka życia. Czego nauczyłem się jako CEO The Walt Disney Company” napisana została przez Roberta Igera, dzięki któremu firma zwiększyła swoją wartość pięciokrotnie. Pokazuje jego drogę od pracownika najniższego szczebla, aż na sam szczyt.
Tematami związanymi z Disneyem jestem zainteresowana już od dłuższego czasu. Na jednych z zajęć na uczelni dowiedziałam się, że po otwarciu Disneylandu w Paryżu firma miała tak duże problemy, że zarząd bliski był podjęcia decyzji o zamknięciu parku rozrywki. Zaintrygowało mnie to do tego stopnia, że postanowiłam napisać na ten temat pracę licencjacką. W związku z tym bardzo chętnie sięgnęłam po książkę, która miała mi przybliżyć funkcjonowanie firmy od środka. Pomimo tego, że byłam nastawiona bardzo pozytywnie, nie spodziewałam się tego, że ta pozycja aż tak mi się spodoba. Jak tylko do mnie przyszła wzięłam ją na chwilę, żeby przejrzeć środek. Potem zdałam sobie sprawę z tego, że jestem już po 100 stronach 😊 Książka jest z jednej strony poradnikiem dla liderów z masą porad odnośnie prowadzenia firmy. Okazała się jednak czymś więcej. Iger napisał ją w taki sposób, że byłam bardzo zaangażowana podczas czytania. Co więcej, popłakałam się ze wzruszenia na jakiejś 20 stronie. Anegdoty autora są jednocześnie zabawne, ciekawe i pouczające. Dostałam dużo więcej niż oczekiwałam po tej pozycji. Jeżeli ktoś jeszcze nie był przekonany, to ja bardzo polecam. Zdecydowanie 5/5 gwiazdek.

Nie czytałam, co prawda pierwszej części książki autorstwa Pana Georges Flipo o pracy Komisarz Viviane Lancier z III Wydziału Kryminalnego Policji, ale można wiele wywnioskować, kiedy zapoznaje się z początkowymi wątkami umieszczonymi w tej kryminalnej niezwykle zaprezentowanej powieści.

Komisarz Viviane Lancier jako główna bohaterka kryminału autorstwa Pana Georges Flipo pt. ''Pani komisarz nie czuje się w klubie jak w raju'' skrywa w sobie bardzo dużo wad i zalet. W sprawach zawodowych jest na ogół zasadnicza, pracowita, spostrzegawcza, dokładna. Bawiły mnie jedynie w trakcie czytania te momenty jej zachowania, kiedy robiła zakupy. Odnosiłam wrażenie, że nie lubi ich wykonywać, gdyż często podczas nich jest zamyślona.

Nie ukrywam, że kiedy zapoznawałam, się z całościową treścią tego kryminału to zastanawiałam, się czemu Pani komisarz, zamiast myśleć, pod względem miłosnym to zbyt często fantazjowała, nadając przy tym zbyt dużą liczbę cech charakteru pracujących z nią podwładnymi.

Zwróciłam uwagę na tutaj na charakter podejścia pracy pani komisarz, która nie była zadowolona od samego początku, że musi wyjechać i działać w nowej sprawie zabójstwa jako incognito.

Trudno było mi tak naprawdę rozszyfrować jej nietypowe zachowania, gdyż ona sama była dla mnie największą zagadką oraz charakter pracy, z którym musiała się na ten czas zmagać.

Być może autor chciał tutaj jej osobę przedstawić, że jako kobieta nie jest łatwo, gdyż kręcą się wokół niej koledzy z pracy, którzy mogą jej zazdrościć lub życzyć źle.

Najbardziej podobał mi się porucznik Willy, który bardzo się stara być pracowity i pomysłowy. Nie poddaje się i wciąż szuka nowych rozwiązań zagadki, a przy okazji stara się stworzyć w trakcie wykonywanej pracy odpowiednią atmosferę.

Poznajemy tu mocne i słabe charaktery bohaterów, ale nie ukrywam, że nie brakuje tu opisanych sytuacji bardzo zabawnych, które dla co poniektórych zachowania bohaterów drugoplanowych są dla mnie nieco niezrozumiałe.

Przyznam, że wyjątkowo autor utrudniał, kim kto ukrywa się pod maską prawdziwego mordercy, a to daje wiele do myślenia, gdy zapoznajemy się z główną jej treścią tematyczną.

Polecam przeczytać ten kryminał.

"Błękitne niebo zostawili nam ojcowie
Pijemy czystą wodę i oddychamy pełnymi płucami
Zatem nie niszczcie tego, co już macie
Bo Świat ten swoim dzieciom zostawiacie"
~
Tak właśnie brzmi jeden z wierszy, który możecie odnaleźć w tomiku ze zdjęcia. "Perły koloru atramentu" to książka w której każde słowo może stanowić inspirację. Na tomik składa się 89 wierszy o różnej tematyce. Każdy z nich jest prosty do interpretacji, co tylko sprawia, że łatwiej może do nas docierać jego treść. Przy niektórych, szczególnie na początku miałam problem z przyzwyczajeniem się do rymów, jednak z czasem przestało mi to przeszkadzać, a wiersze czytało się jeszcze przyjemniej. Wiele z nich pozaznaczałam i na pewno będę do nich wracać, ponieważ ich treść odnosi się do ważnych tematów, ale zarówno jest prosta w odbiorze. Są też takie, które po prostu chwyciły mnie za serce, ponieważ idealnie obrazują moje własne podejście do poruszanej wartości, np. miłości. Wiele wierszy właśnie o niej mam zaznaczone. Podsumowując, tomik jest bardzo przyjemny, prosty w odbiorze i przede wszystkim inspirujący, dlatego gorąco polecam go zarówno osobom, które poezję lubią, jak i się dopiero przymierzają do jej czytania. Na pewno znajdziecie coś dla siebie. Serdecznie gratuluję autorowi tak dobrej książki i czekam na kolejne.

"Każdego ranka budzimy się jako nowa osoba. Przeszłość nie musi cię definiować, Leoro. Twoje błędy nie są wieczne. Odkupienie jest możliwe. Zawsze."
~
Długo zwlekałam z czytaniem "Tuszu". W jednym momencie bardzo dużo osób się za to zabrało, co mnie dosyć zniechęciło. Jednak całe to nagłośnienie książki według mnie było jak najbardziej warte! Pierwszy tom cyklu "Księgi skór" zdecydowanie trafia do grona najlepszych książek jakie przeczytałam w tym roku, jak i do ogólnych ulubieńców. Aż ciężko pomyśleć, że książka to debiut autorki. "Tusz" wprowadza nas w świat, gdzie na skórze człowieka tatuuje się symbole odzwierciedlające każdy uczynek, wydarzenia i zachowanie danej osoby. Po śmierci tatuaże zostają usunięte i przekształcone w księgę skóry, która stanowi upamiętnienie, jak i dowód nieskalanej duszy zmarłego. Leora, główna bohaterka, w momencie, gdy umiera jej ojciec, jest święcie przekonana, że nie zostanie on zapomniany. Nie znała osoby o czystszym sercu niż on. Jednak, kiedy odkrywa ona, że księga jest fałszywa, przez myśl przechodzi jej kim jest osoba, którą przez lata nazywała swoim ojcem.
Sam pomysł na fabułę tego cyklu jest świetny i bardzo oryginalny. Dodatkowo historia jest opowiadana w taki sposób, że z chęcią się ją czyta, a od książki ciężko się oderwać. Klimat tajemnicy jaki panuje wokół głównego wątku, to tylko ogromny plus nadający charakteru całej opowieści. Co tu dużo mówić, "Tusz" mogę nazwać swego rodzaju odkryciem roku 2020, a po kolejne tomy, czyli "Iskrę" oraz "Bliznę" zamierzam sięgnąć jak najszybciej, bo pierwszy ogromnie mnie przekonał do dalszego czytania. Bardzo, ale to bardzo polecam zapoznanie się z debiutem Alice Broadway. Jest to coś nowego pośród literatury, dlatego nawet jeżeli historia nie ujmie was tak samo jak mnie, to będzie ona idealną odskocznia od schematów, które już znacie.



Recenzja była publikowana na innych portalach.

"Miłość - to jest najważniejsze. Dla niej warto się nie bać, ona chroni przed lękami."
~
"Miłość warta wszystkiego" to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Agnieszki Jeż. Opowiada ona o miłości, jak wskazuje sam tytuł. Jednak skupia się na sile tego uczucia oraz tym, jak może ono na nas oddziaływać. Poznajemy dwie historie rozgrywająca się na dwóch różnych płaszczyznach czasowych. Jedna z nich to opowieść z okresu II wojny światowej, gdzie młoda Żydówka - Sara Flinkierówna - zakochuje się w polskim lekarzu, Janie Górskim. Ich uczucie spotyka na swojej drodze wiele przeszkód powiązanych z rozgrywającymi się wydarzeniami. Druga Historia opowiada o Annie Matkowskiej, która poznaję na portalu internetowym Marcina Zielińskiego. Od pierwszej chwili łączy ich silne uczucie, które z czasem zamienia się w szaloną miłość. Historie pozornie się praktycznie nie łączą jednak jak mówi nam sam opis, przyjdzie moment kiedy się przetną. 
Książka pani Agnieszki Jeż była bardzo przyjemną lekturą. Opisywane przez nią relacje miłosne, jak i przyjaźnie wpływały na bardzo ciepły odbiór książki. Historia również była bardzo ciekawa i dążyłam do tego, aby jak najszybciej poznać prawdę jaka się w niej kryje. Piękna opowieść o miłości która przetrwała próbę czasu, przeszkody oraz źle podjęte decyzje. Myślę, że warto poznać tę historię. Może nie jest to coś zaskakującego, takiego co sprawi, że czytelnik wyskoczy z butów, ale nie zmienia to faktu, że książka bardzo mi się podobała. Zakończenia w niewielkiej części się domyśliłam, jednak nie też tak od razu, dlatego mały element zaskoczenia u mnie pozostał. Nie żałuję, że ją przeczytałam i myślę, że dzięki niej w moje plany wpisały się także inne książki pani Jeż. Styl, w jakim jest napisana powieść jest prosty i zarazem bardzo ciepły. Miałam wrażenie, jakby ktoś bliski opowiadał tę historię, a ja siedziała przy tej osobie i uważnie słuchała. Godziny spędzone z tą książką były dla mnie świetną odskocznią i mile spędzonym czasem, dlatego bardzo ją polecam. 



Recenzja była publikowana na innych portalach. 

„Żniwiarz. Droga dusz” to czwarty tom serii powieści Pauliny Hendel, która w znakomity sposób pokazała, że polska fantastyka też może być fajna i ciekawa. Z drugiej strony akcja tomu skupia się tylko na jednym wątku i to spowodowało, że historia trochę się rozciągnęła w czasie. Jest zbyt dużo bohaterów, którzy w różnym czasie i miejscu mają przygody, ale nie znalazłam nic, co by mnie powaliło na kolana. Czytałam, bo chciałam wiedzieć co będzie dalej z bohaterami. Nic poza tym.
W tomie nie da się wyodrębnić jednego – głównego bohatera. Jest ich kilku. Są to m.in. Magda, Feliks, Sebastian, Adrian i inni. Dwójka pierwszych przeze mnie wymienionych jest żniwiarzem, który walczy z demonami, które wyszły na powierzchnię podczas trzynastej pełni. Jest to dla nich ryzykowne zadanie, gdyż są śmiertelni a potwory z piekła rodem strasznie niebezpieczne. W jednej z takich potyczek ginie Magda. Trafia do Nawii, czyli królestwa zmarłych. Tamten świat jest niestety bardziej przerażający niż ten ziemski. Dziewczyna musi walczyć o przetrwanie. W trakcie swojej podróży przez Nawię spotyka Pierwszego żniwiarza, który ma plan jak zabić Niję – władcę Nawii i tym sposobem wyeliminować demony. Udaje im się to. Ale co dokładnie wydarzyło się, doczytacie sami. Dodam tylko, że jestem ciekawa, co będzie w ostatniej – piątej części. Mam nadzieję, że będzie dużo walk i że demony opuszczą Wiatrołom.
Podsumowując, chciałabym polecić tę powieść wszystkim fanom fantastyki oraz książek przygodowych. Według mnie najciekawszą akcją całego utworu był czas, gdzie Magda była w Nawii i walczyła o przetrwanie, gdyż w tamtym świecie zmarły sam musiał sobie zdobywać pożywienie i dbać o własne życie a dziewczyna pochodziła z czasów współczesnych. Nam teraz wydaje się, że potrafimy być niemal bogami, ale gdyby przyszłoby nam znaleźć się w świecie bez prądu, internetu, gdzie na posiłek trzeba by było zapolować, strasznie by było nam ciężko. Dlatego pielęgnujmy takie umiejętności, które czynią nas ludźmi a nie bóstwami.
Powieść zdobyłam na portalu Czytam pierwszy.

"Połączeni" to ostatni tom cudownej trylogii Strażnicy gwiazd.

Tak jak poprzednie tomy serii, książka zachwyciła mnie. Przeczytałam ją w jeden wieczór (a także noc) i dopadł mnie olbrzymi kac książkowy.

Książka ma zdecydowanie bardzo wciągające zakończenie i przykro mi, że już się zakończyła.
Akcja była bardzo szybka i wartka, co sprawiało, że nie dało się od niej oderwać.
Colleen Houck wykreowała cudowne i zaskakujące elementy fantastyczne, jakie chciałabym żeby istniały w prawdziwym świecie.
Aż do samego końca wstrzymywałam oddech w oczekiwaniu co się stanie. Podczas lektury odczuwałam wiele emocji, które dały swój upust poprzez łzy.

Autorka przebiła samą siebie i nie mogę doczekać się następnych książek spod jej pióra.

Psychologicznie, ale również z praktycznego doświadczenia autorki – miłośniczka jogi – o nabywaniu istotnej dla wygodnego życia zdolności, czyli odpuszczaniu sobie kiedy organizm, umysł, ciało nie dają rady.

Uprzedzenia wobec kobiet są na porządku dziennym w środowisku wysokogórskim. Tym bardziej gratuluję kobiecie, że dopięła swego. Książka dla osoby, która nie była w Himalajach będzie prawdziwym odkryciem.

Po tej książce się nie pozbierasz! Jeśli nie zaczniesz być aktywnym to normalnie dostaniesz depresji. Zmiany się napędzają, każda kolejna staje się podstawą dla nowej. Warto pracować nad lepszymi wersjami samego siebie.