Wiersze. Z Wielkopolski i z daleka Tom 2

Warta „Warto”, rzeko ziemi Wielkopolskiej, Kiedy wpłyniesz do tej krainy piastowskiej? Warta zbiera dopływów ponad trzydzieści, Aż dziw, że tyle wody w krainie tej się mieści. „Noteć” – ta z dopływów księżniczka, jest też „Prosna”, Okwita na Świętego Jana radosna. Płynie leniwie rzeka „Obra”. Nie opuszcza swej doliny, bo to rzeka dobra. „Sana” leniwa – Szamotuły ma za swego Pana, Rzeczka spokojna – lubi być kochana. Rzeczka nazywa się też tu „Wełna”, Zakrętów śmigłych i chichoczących pełna. A „Cybina”, gdy opuszcza Poznań, ma zagubioną minę, Zabiera falę, a z nią dziewczynę. W końcu Kostrzyn – koniec fal podroży, Trzydzieści dopływów Warty – początek ich nie znuży.