Patrząc na współczesny świat, niejeden z nas się zastanawia: „Czy to już? Czy zbliża się kres wszystkiego? Czy za naszego życia Ziemię strawi ogień, żywioły od żaru stopnieją, a niebiosa się zwiną jak płonąca księga? Wokół tyle zła, nieprawości, niesprawiedliwości i serc z kamienia”. Lecz przecie koniec ten nie nadejdzie, zanim się najpierw nie objawi „człowiek grzechu i syn zatracenia”, który zasiądzie w Świątyni Bożej, podając się za Boga... antychryst, który musi pochodzić z plemienia Dan, a przecież to plemię od wieków nie istnieje! Więc? Jak jego duchowy ojciec – Szatan poradzi sobie z tą trudnością? Bo przecież wszystko, co przed tysiącleciami zostało zapowiedziane, musi się wypełnić... Antychryst będzie synem biskupa i „hebrajskiej zakonnicy, fałszywej dziewicy”, jak głosi objawienie z La Salette... Z tym już nie powinno być większego problemu, bo czyż to jeden biskup w dziejach kościoła miał dziecko z zakonnicą?... Może i z Żydówką nawet?... Wszystko to kanwa najnowszej powieści z gatunku theological thriller – Andrzeja Juliusza Sarwy, w której poznajemy dalsze dzieje rodu Białeckich, któremu ustawicznie towarzyszy zły duch, mający jakiś plan wobec tej rodziny, rodziny, z którą spotkaliśmy się już książkach „Wieszczba Krwawej Głowy”, „Cmentarz Świętego Medarda” i „Tumanie krwawej mgły”. Teraz dowiemy się wreszcie jaki to był plan i poznamy zakończenie historii ciągnącej się przez wieki...

Jest schyłek czerwca 1941 r. Na północno-wschodnie Mazowsze, po 21 miesiącach okupacji sowieckiej, wkraczają Niemcy. Rozpoczyna się nowa okupacja. Dla Żydów zamieszkujących miasta i miasteczka takie, jak Łomża, Stawiski, Radziłów czy Rutki-Kossaki oznacza ona śmiertelne zagrożenie. Wielu z nich biernie poddaje się losowi w obliczu nadchodzących wydarzeń, wierząc w nieuchronność przeznaczenia. Główny bohater, Elian Wiernik nie zamierza jednak być bierny. Chce walczyć o przetrwanie, swoje i rodziny. Jego los zależy nie tylko od niego samego, ale tez od postawy Polaków i pewnego Niemca… „Więzy śmierci” to powieść o dramatach osobistych i tragedii tysięcy naznaczonych, o bezprzykładnej zbrodni, zaplanowanej i bezwzględnie, metodycznie wykonanej. Jest to także powieść o odwadze, poświeceniu i miłości, która sięga aż za grób.

W niniejszej książce zostały zebrane pouczające utwory polskich pisarzy, m.in. Marii Konopnickiej, Stanisława Jachowicza czy Aleksandra Fredry, pięknie zilustrowane przez artystkę Elżbietę Zubowską. Dodatkowo publikację wzbogacają zamieszczone pod wierszami i bajkami zakładki: Zastanów się i Moje zasady. Stanowią one pomoc w interpretacji utworów, odczytywaniu z nich morałów.

To kolejny, już czwarty tom przygód Roberta Karcza, który – jak twierdzi sam autor – „jak nikt inny potrafi wpadać w tarapaty i skutecznie uprzykrzać życie tym, którym wejdzie w drogę”. Tym razem Karcz, archeolog i awanturnik, trafia do Czeladzi i Będzina. Przypadkiem, bo wybiera się do Krakowa i przy okazji podrzuca do Czeladzi Zuzę Nir, która zamierza odwiedzić swoją babcię. Przypadkiem również krótka wizyta w tym niewielkim mieście zmienia się w pełen nieprawdopodobnych zdarzeń i przedziwnych splotów okoliczności pobyt. Gdyby bowiem ford mustang nie stracił drzwi, Karcz nie musiałby spędzić nocy w Czeladzi. Gdyby nie spędził nocy w Czeladzi, nie widziałby pożaru kościoła i nie spotkałby tajemniczego motocyklisty w masce. Nie dowiedziałby się też o pożarze na zamku w Będzinie. Nie byłby przesłuchiwany przez policję. Nie musiałby opędzać się od wścibskich dziennikarzy. Nie trafiłby do aresztu. Nie spotkałby się znowu z „człowiekiem z ministerstwa”, niejakim Tomaszem Kubkiem. Wreszcie – nie szukałby klucza do skarbca… Ale Karcz został w Czeladzi, a to, co się tam wtedy działo, mogłoby – jak zawsze – posłużyć za scenariusz filmu przygodowego, a może i niezłego kryminału. Jest tu bowiem śmierć w płomieniach. Jest miłość i oszustwo. Są szemrane interesy w pewnym antykwariacie w Krakowie. Są rany szarpane i postrzałowe, jest rozbita głowa i złamana ręka. I wiele, wiele tajemnic, których nie trzeba szukać, bo one, jak na „Miasto tajemnic” przystało, czają się tuż za rogiem. Miłej lektury i proszę uważać, żeby się nie poparzyć!

Trzy przyjaciółki, trzej bracia, trzy historie, jedno zakończenie. Czy będzie ono szczęśliwe? Los zdecyduje. Leśna Polana to więcej niż dom, to bezpieczna przystań. Tutaj wszystko się zaczęło i tu wszystko się skończy. Jednak droga do ostoi spokoju nie jest prosta. Los nadal doświadcza tych, których kochamy. Majka i Marcin trafiają do szpitala w stanie krytycznym. Z nim jest lepiej, on przeżyje, ale ona… Julia i Patryk zostają obdarowani najcenniejszym skarbem. Jednak ona nie jest gotowa na takie szczęście, zaś on sam przyjąć go nie może… Gabriela i Wiktor mają szansę na stworzenie kochającej się rodziny. Lecz ona potrzebuje czasu, on zaś czekał wystarczająco długo… Błękitne Sny to ostatni tom bestselerowej „Leśnej Trylogii”, opowieści o uczuciach silniejszych niż miłość i przyjaźniach trwalszych niż więzy krwi. Katarzyna Michalak, autorka ponad trzydziestu bestsellerów. Zajmuje pierwsze miejsce w rankingu najpopularniejszych pisarzy w 2015 roku. Wyprzedza w tym zestawieniu m.in. Stephena Kinga, Norę Roberts czy Paulo Coelho*. Sprzedała prawa do ekranizacji kilku swoich książek. * Źródło: Raport Biblioteki Narodowej na podstawie danych TNS.

Każda dziewczynka wie, że przyjaźń na całe życie to wspaniała sprawa i dla takiej przyjaźni warto zrobić naprawdę wiele. Iwa, Patka i Anka przyjaźnią się ze sobą, ale Anka uważa, że przyjaźń we trzy jest niemożliwa i dlatego zarządza rywalizację między Iwą i Patką o to, która z nich jest lepszą przyjaciółką. To już wystarczający problem dla Iwy - a do tego dochodzi sympatyczny nowy kolega w klasie, irytujący młodszy brat przekonany, że opętał go duch, i jakby tego było mało, to jeszcze ta okropna niewidzialność! Poznaj Iwę i jej przyjaciółki i dowiedz się, jaka jest recepta na prawdziwą przyjaźń!

Pasjonująca historia człowieka, który spełnia swoje marzenia. Całkowicie autentyczna, choć czasem wręcz niewiarygodna opowieść o chłopaku z warszawskiej ulicy Chmielnej, który wyrusza w podróż przez życie. Staje się świadkiem i aktywnym uczestnikiem wydarzeń prowadzących do upadku komunizmu i poszerzania wolności. Jego książka nie jest jednak autobiografią – opowiada przede wszystkim o radości istnienia. Opisuje prawdziwe historie człowieka spełnionego. Inspiruje i zachęca do tego, żeby żyć, a nie tylko egzystować. Autorowi przychodzi to z łatwością – jest marzycielem, który potrafi swoje marzenia spełniać. Dzięki temu i my możemy wyruszyć w niekończącą się podróż dookoła świata.. Z pokładu jego jachtu wiele spraw widać lepiej i wyraźniej, wszak morze, ocean to przestrzeń nieograniczona ziemskimi troskami i zasadami. Może właśnie dlatego potrafi się tak intensywnie cieszyć wspaniałością świata. Pisze: „Jak wielkim cudem jest byt pojedynczego człowieka i jaką tajemnicą jesteśmy my – ludzie, zwierzęta, czy rośliny, a nawet planety i gwiazdy. Wszystko jest życiem, a my jego wspaniałą częścią”. Ta przygoda zaczęła się „od jednego głębokiego marzenia, które choć raz życiu mamy niemal wszyscy”. On potrafił zmienić swoje marzenia w rzeczywistość, a myślenie – w działanie. Ale czy nie jest za późno na realizację naszych marzeń? Po przeczytaniu tej książki odpowiedź na to ważne pytanie jest dużo łatwiejsza. Ale czy nie jest za późno na realizację naszych marzeń? Po przeczytaniu tej książki odpowiedź na to ważne pytanie jest dużo łatwiejsza.

Niniejsza publikacja prezentuje cztery nowele, które mają wspólny mianownik: zaczynają się na „S” lub „Ś”; dotyczą miłości; są mieszanką epiki, liryki i dramatu; wykorzystują szeroką wiedzę autora na temat muzyki. „Zanzara” wprowadza nas w klimat medyczny, który staje się podłożem do snucia opowieści o miłości, przeważnie trudnej, nieszczęśliwej, ale takiej, która rzeczywiście może spotkać każdego z nas. Fabuła noweli przenosi nas z miejsca na miejsce, niemal przez całą kulę ziemską. Tej swoistej podróży towarzyszy wykorzystanie przez autora rozmaitych gatunków literackich, zupełnie jakby cel i tempo wyprawy wymagały własnego głosu. Jacek Antoni Jackvill poprzez umiejętne wplatanie w nowele elementów liryki i dramatu oraz liczne odniesienia do muzyki wprowadza nas w fascynujący świat miłości, w której królują one: Boginie.

Ma na imię Akira i jest zwykłą, siedemnastoletnią dziewczyną, której życie całkowicie wywraca się do góry nogami. Na jej drodze pojawiają się tajemnicze istoty, a ludzie, którzy są jej bliscy, staja się jej najgorszymi wrogami. Komu może zaufać ? Jak ma poradzić sobie z tym, co ją spotyka ? I jak nie stracić przy tym zdrowego rozsądku ? Czy zdąży znaleźć odpowiedzi na wszystkie pytania, zanim bestia ją dopadnie ?

"Rozrusznik Ktoś wszczepił mi napęd Każe działać Narzuca tempo ponaddźwiękowe Czasem się zawiesza Ciężko go poruszyć kiedy zaciąga hamulce Ktoś wszczepił mi napęd Wychowanie? Edukacja? Bóg?"

"Gdy czytam wiersze Wiesława Kulikowskiego, myślę, że każdy, kto żyje wystarczająco długo, zna miejsca niegdyś kwitnące, owe wiśniowe sady, bliskie imiona, nazwy miast, które zginęły w wypadkach historii i zostały już tylko w pamięci. Kulikowski jest twórcą całkowicie oryginalnym, nieulegającym żadnej literackiej modzie. Gdy czytam jego wiersze, odzyskuję spokój; to o czym myślę jest w jego mądrych książkach, w których posłuszne Autorowi słowo budzi tęsknotę za głębszą refleksją. Te wiersze zostają z nami jak przywoływana w nich muzyka, jak zapachy i kolory Prowansji. Czytam wiersze Wiesława Kulikowskiego, aby uporządkować swój świat. To pomaga." - Elżbieta Zechenter-Spławińska

Na nowo wydany zbiór opowieści o przedwojennych i tuż powojennych Alpach, autorstwa jednego z najwybitniejszych ówczesnych polskich wspinaczy, Wawrzyńca Żuławskiego. “Wędrówki alpejskie” to zapis wspinaczkowych przeżyć autora na alpejskich ścianach. Od Mont Blanc, przed Matterhorn, aż po Grossglocknera – i wiele innych. Żuławski przyjechał w Alpy po raz pierwszy w 1936 roku i został przez nie momentalnie oczarowany, co odbija się w jego prozie. Czytając coraz to kolejne opowiadania, mamy przed oczami śnieżne burze, poszarpany lodowiec, podniebne biwaki, wyczerpujące wspinaczki, porażki i zwycięstwa. W tle wciąż są skalne olbrzymy Alp. Pierwsze wydanie opowiadań pojawiło się jeszcze przed wojną, w 1939 roku, kolejne, rozszerzone, w roku 1956. Wydanie, które oddajemy w w ręce czytelników, jest opracowane zupełnie na nowo. “Wędrówki alpejskie” wzbogaciliśmy o zdjęcia nie tylko Wawrzyńca Żuławskiego, lecz także archiwalne Janusza Kurczaba. Ponadto można podejrzeć, jak powstawały opowiadania, dzięki zamieszczonym rękopisom oraz maszynopisom. Całość została opracowana tak, by współczesny czytelnik nie miał problemów ze zrozumieniem elementów z poprzedniej epoki.

Młodsze pokolenie Familii dorasta. I – jak to w życiu bywa – im większe dzieci, tym większy kłopot. Nela, córka Marty i Michała, po wypadku zamienia się w wyobcowaną dzikuskę, dopuszczając do swojego świata jedynie brata. Daniel, syn Oleńki i Andrzeja, używa studenckiego żywota, beztrosko korzystając z pieniędzy ojca. Zośka, córka Weroniki i Radka, wyrosła na urodziwą, ale rozpuszczoną, złośliwą pannicę, a Grzesiek, jedynak Doroty i Kamila, marzy o karierze estradowej i wciąż siedzi na utrzymaniu rodziców. Diablęta czy anioły? Odpowiedzialni, kochający rodzice, paczka zżytych przyjaciół wzajemnie się wspierających, a jednak… Co poszło nie tak? Czy na zawiłych ścieżkach dorosłego życia dzieciaki Familii odnajdą własne drogi?

Piękny Kraków i trzy wyjątkowe kobiety. Pozornie nic ich nie łączy – ani praca, ani status materialny, ani historia życia. Okazuje się jednak, że w sercu każdej z nich tkwi to samo – chęć kochania i bycia kochaną. Poznajemy je w momencie, gdy stają na krawędzi swojego życia. Muszą zmierzyć się z odrzuceniem, bólem rozstania, chorobą i lękiem o przyszłość. Czy wybory, których dokonają, zaprowadzą je ku temu, czego najbardziej pragną? Tylko do końca życia to pierwsza powieść w dorobku Anny Kaik, autorki książki Deszczowi ludzie. Prawdziwe historie osób z autyzmem. Debiut to bardzo udany, bo Anna Kaik swą otwartość na to, co kryje się w sercu każdego człowieka, z niezwykłą wrażliwością wykorzystała do nakreślenia poruszających portretów współczesnych kobiet. Kobiet zmagających się ze zranieniami z przeszłości, z niedojrzałością mężczyzn, z problemami w relacjach rodzinnych, z anonimowością wielkiego miasta. Co jednak najważniejsze – powieść Anny Kaik nie zatrzymuje się jedynie na opisie świata, w którym przyszło żyć bohaterkom. Tylko do końca życia to bowiem inspirująca i dająca nadzieję opowieść o tym, że gdy człowiek uzdrowi swoje serce, może uzdrowić całe swoje życie. Anna Kaik – dziennikarka, redaktorka, pisarka. Absolwentka dziennikarstwa i Studium Literacko-Artystycznego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracowała w Interii i krakowskim „Gościu Niedzielnym”, a obecnie współpracuje z portalem DEON. Pasjonatka gotowania oraz podróży dalekich i bliskich. Żona Roberta i mama Natalii. Mieszka w Niepołomicach, na skraju Puszczy Niepołomickiej.

Jest rok 1778. Trwa wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Brytyjczycy dostrzegają słaby punkt w amerykańskiej linii obrony, prawdziwą piętę Achillesową. Na szczęście dowódcy Armii Kontynentalnej są również tego świadomi. Owo krytyczne miejsce znajduje się u ujścia rzeki Hudson do Atlantyku. Czy Amerykanie zdążą obwarować tę strategiczną pozycję? Potężna flota brytyjska w każdej chwili może wtargnąć tędy w głąb kraju. Anglicy za wszelką cenę chcą opanować rzekę Hudson, bo to pozwoli im przeciąć kontynent na dwie części i otworzy pewną drogę do zwycięstwa. Kto zdoła uzbroić skaliste ujście rzeki? Kto zamknie morską bramę wiodącą do Ameryki? Generał George Waszyngton powierza to zadanie młodemu, ale doświadczonemu inżynierowi z Polski. Pułkownik Kościuszko z wielkim zapałem buduje fort West Point. Musi się spieszyć. Czy zdąży zatrzasnąć wrota do kraju, zanim zaatakują Anglicy?

To nie żarty, to nie przelewki, tu się dzieje, i to jak! W roku 2014 Daniel Wyrwa był jeszcze żołnierzem 6. Batalionu Powietrzno-Desantowego w Gliwicach, a Maria Zimnicka – dobrze zapowiadającą się aplikantką adwokacką. Daniel, delikatnie mówiąc, nie miał dobrej reputacji. Wszyscy – poza Marią – wiedzieli o jego problemach z prawem, z narkotykami, ze skłonnością do przemocy i do maczania palców w nielegalnych przedsięwzięciach, ale przecież miłość nie wybiera… Maria urodziła córeczkę, Daniel wylądował na odwyku, Maria wyszła za mąż za kolegę z dzieciństwa, a potem… Potem zrobiło się szybko, ostro, groźnie, błyskotliwie, zaskakująco i wciągająco. Fani Pauliny Świst dostaną więcej, niż oczekują, nowi czytelnicy natychmiast sięgną po jej wcześniejsze książki. Gwiazda świeci coraz jaśniej!

Remigiusz Koczy w znakomitej formie! Thriller. Świat wydaje się oczywisty. Wydaje się! Poza zasłoną naszej własnej oczywistości czai się inna rzeczywistość, której ludzkim wzrokiem nie dostrzegamy. Piotr Szymonowicz był martwy, ale otworzył oczy. Powrót do życia nie był prosty – razem z nim, za sprawą mnemovalidulanu, umarła pamięć. Potem widział rzeczy nieopisane, niemożliwe, absurdalne. Absurdalne w jego mniemaniu, bo wszystko działo się naprawdę. Zaginięcie małej Irmy. Kognicja anomalna. Abwera. Wiedźma. Opiekun. Biały czakram. Abussos. I Jeszua, syn Adonai. Piotr Szymonowicz musiał odzyskać samego siebie. Znalazł się ktoś, kto postanowił pomóc… „TENEBRIS” opowiada o ciemności, która zagraża każdemu człowiekowi. To także powieść o tym, że ratunek przed tą ciemnością jest dostępny – zawsze i wszędzie. „Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich.” List do Efezjan 6:12 BW

Książka poetycka Dawida Junga „Glosy” to zbiór wierszy oraz glos do liryków, autorskich komentarzy poświęconych jednemu miastu oraz kulturom, które niegdyś tworzyły ciekawą mozaikę, a dziś czas po tych kulturach zatarł większość śladów. Ta książka to pogłębiona refleksja, jak przeszłość wciąż może oddziaływać na współczesność. „Glosy”, zdaniem Jury Nagrody Identitas 2018, stanowią jedną z pięciu najważniejszych książek polskiej humanistyki roku 2017. W opinii kapituły: >>„Glosy” Dawida Junga to poezja dedykowana Gnieznu, intymny zapis związku poety z miejscem, ludźmi, krajobrazem. Miasto nie jest jednak przychylne poetom, artystom i tym, którzy chcą pielęgnować pamięć… Czy jest pocieszenie?<<

Wspomnienia niebieskiego fartuszka Renaty Kopczewskiej to aluzja literacka do Wspomnień niebieskiego mundurka Wiktora Gomulickiego i ich - sto lat późniejsza - kontynuacja. To samo miejsce akcji - Pułtusk, jedno z najstarszych miast na Mazowszu, z zacną szkołą, której historia zaczęła się niemal sześćset lat temu, oraz z dominującym nad miastem i Narwią zamkiem niegdyś biskupów płockich, po wojnie siedzibą urzędów rad narodowych, a dziś ośrodkiem Towarzystwa Polonia. Historyczne realia - u Gomulickiego był to zabór rosyjski, u Kopczewskiej - biedne lata pięćdziesiąte, a więc okres stalinizmu i utrwalania władzy ludowej, obowiązkowych pochodów pierwszomajowych i kultu wodza. We Wspomnieniach niebieskiego fartuszka autorka ze swadą i humorem kreśli widziany oczami dziecka obraz miałomiasteczkowego życia w czasach, które dziś już należą do historii. Bo konne wozy na żelaznych obręczach już nie turkoczą w dni targowe po kocich łbach, na naukę pływania w Narwi nie wychodzi się z panią od wuefu przez dziurę w płocie, nikt też nie nazywa dziś uczniów liceum pedagogicznego "pedałami", choć to słowo miało wówczas całkiem inne znaczenie. Lektura tej książki obudzi miłe wspomnienia lat szkolnych w każdym, choćby nawet nigdy nie nosił mundurka czy fartuszka.

Oświeceniowy wiek XVIII dobiegł końca. Rewolucja francuska w pełnym rozkwicie. Paryż upstrzony trójkolorowymi barwami. On – Armand Grandjean – słusznego wzrostu, muskularny, zadbany brunet, umiarkowany, idealistyczny jakobin, z czasem pojmujący perfidię i fałsz rewolty. Ona – Irena Legrand – ładna, miła, wesoła mieszczanka, córka wroga arystokratów, wierząca w szlachetne ideały... wdeptywane właśnie w błoto gwałtu i przemocy.A pomiędzy nimi: narastające rozbestwienie rozhisteryzowanych mas i ludzie wykorzystujący nową, lepszą pozycję w społeczeństwie do prywaty, zbrodni i zemsty. Jeske-Choiński wspaniale, epicko przybliża klimat początkowych lat przewrotu i końca monarchii, gdzie pierwsi entuzjaści nowego porządku niepostrzeżenie zostają mianowani wrogami przez szybko radykalizujący się motłoch.