"Wierzysz w Elfy, Syreny i Jednorożce? To świetnie, bo za chwilę się z nimi spotkasz. Lindsay to zwyczajna nastolatka, której pasją jest taniec, a sposobem na chandrę – pyszna kawa w ulubionej kawiarni. Dziewczyna wiedzie normalne, spokojne życie do czasu, gdy splot wielu pozornie niezwiązanych ze sobą wydarzeń wstrząsa jej bezpiecznym światem. Jej ukochany kuzyn, Eric, nagle znika bez śladu, i to w dniu swoich urodzin, a niedługo później w szkole pojawia się nowy chłopak, który wywraca życie Lin do góry nogami. W dodatku okazuje się, że Wielka Wojna była czymś zupełnie innym, niż twierdzą wszyscy dookoła, i uczestniczyli w niej nie tylko ludzie... Jak te wszystkie rewelacje wpłyną na życie Lindsay? Czy będzie umiała odnaleźć się w nowej rzeczywistości? I czy drzemiąca w niej moc, o której istnieniu wcześniej nie wiedziała, pozwoli jej uratować siebie i bliskich? Ta książka to podróż do niezwykłego świata pełnego niespodzianek. Napisana z rozmachem, zawiera wszystko czego potrzeba – nieziemskie uczucie, odrobinę niebezpieczeństwa i wiele emocji. To cudowna historia, która zostanie w moim sercu na długo. Patrycja Sudoł, www. recenzjekrolewskie.blogspot.com Katarzyna Izbicka zabierze cię w magiczny świat, o którego istnieniu nie wiedziałeś (lub nie chciałeś wiedzieć). Oprowadzi cię po nim Lindsay, młoda dziewczyna, którą polubisz od pierwszej chwili. Czy może być coś lepszego od magicznych stworzeń, wciągającej fabuły i plastycznego języka? Zdecydowanie nie! Serdecznie polecam! Karolina ""Lotta"" Krakowiak, www.lottaczyta.com.pl Świat, w którym mieszkasz ma wiele tajemnic. Przeszłość skryta za mrokiem niewiedzy odkryje wkrótce prawdziwe oblicze, a moc splecie się z nadejściem istot, które zachwycą i przerażą. Czy jesteście gotowi, by poznać, kto jest sprzymierzeńcem w tej wojnie? Marta Daft, www.papierowemotyle.pl Katarzyna Izbicka - niepoprawna miłośniczka czworonogów- w szczególności psów, z którymi zawsze znajdzie nić porozumienia. Uśmiechnięta, otwarta na ludzi, uzależniona od kawy...""Dzieci Gwiazd"" to jej pierwsza opowieść wydana drukiem, inne czekają na swoją kolej."

Bohaterowie tej opowieści są bohaterami prawdziwymi, tak jak prawdziwą była rodzina Herzogów [czytaj: hercogów], w której przyszli na świat: Franek, nazywany w domu Kika, i młodszy od niego o trzy lata Staszek, o przezwisku Siupajdana. Młodszy od Staszka o dwa lata Stefek, którego nazywano Maćkiem, i najmłodszy – Józek, zwany Organistą. Czterej bracia, ale też czterej „chorzy na Polskę” młodzi legioniści, którzy stali się symbolem rodzinnego zaangażowania w walkę o niepodległość Ojczyzny. „Miałam wspaniałych braci” – wspomina Helenka, ich siostra, której barwna opowieść pozwala poznać bliżej tych, którzy wierzyli, że „chcieć to móc” i nie wahali się oddać własnego życia, byleby tylko móc przywrócić je tej, którą tak bardzo kochali.

Niektórym nastolatkom przed wyjściem do szkoły dane jest spokojnie poprzeglądać się w lustrze... Ale w tej zwariowanej rodzinie po prostu nie da się! Poranek Kari zawsze zaczyna się od budzenia rodzeństwa. I tak, najpierw brutalne ściąganie pościeli z Edki, potem „trąbnięcie” Szczurkowi do ucha, a to dopiero początek! Wyjazd mamy do sanatorium stawia na drodze Kari nie lada wyzwanie. Nie dość, że musi ratować dom przed zagładą, ujarzmić ponoć spokrewnione z nią dwa karaluchy, to jeszcze jakoś zagłuszyć swoją samotność. Co więcej, to chyba jakaś rodzinna dolegliwość. Jak nic, świadczy o tym przypadkowo znaleziony pamiętnik mamy – Karoliny – z okresu dorastania. Mnóstwo irytacji, wariacji i śmiechu, czyli wszystko, co zna każda z nas! A do tego platoniczna miłość i trochę prehistorii z epoki naszych rodziców...

Trzy siostry Bronzik z dnia na dzień muszą zmierzyć się z życiowym wyzwaniem. Kiedy ich mama wyjeżdża w bardzo długą delegację, a ojciec nagle postanawia zostać pustelnikiem – życie rodzinne dosłownie staje na głowie.Czy sytuację uratuje przybycie wymagającego dziadka Melchiora? I czy naprawdę można się ze sobą porozumieć za pomocą ludowych przysłów? Kim jest Ciotka Wiem Wszystko?Odpowiedzi szukajcie w książce!

Jeśli myślisz, że w Polsce nie można nauczyć się magii, to jesteś w błędzie! Julka, Jagoda i Nikodem kontynuują naukę w Szkole Magii. Zima w ukrytej w warmińskich lasach szkole to okres bardzo intensywnych treningów, podczas których przyszli magowie będą szukać odpowiedzi na pytanie: czy zwierzęta czują i myślą? Drugi trymestr przynosi też nowe tajemnice i niebezpieczeństwa. Julka zaczyna chorować, z niewiadomych powodów nawiedzają ją dziwne koszmary. Dodatkowo - rękopis znaleziony w pokoju budzi niepokój. Czy osoba, która go podrzuciła, miała wobec Julki dobre czy złe zamiary? To wcale nie jest oczywiste. Nie wiadomo też, czy wszyscy nauczyciele i uczniowie mają szlachetne intencje, co gnębi Malinę i Piotra i kto okaże się zdrajcą. Emocje rosną, na szczęście także te dobre. "Adam, chłopak z wilkiem" wcale nie jest dzikim odludkiem. I nie zamierza dłużej ukrywać, ze jest w Julce zakochany.

Bądź gotowy na przygody nie z tej ziemi! Dwoje nastolatków, Małgosia i Michał, dorasta w cieniu opowieści o tajemniczych Drągalach, którą często słyszeli w dzieciństwie od babci i dziadka. Trudno im jednak do końca uwierzyć w to, że fantastyczne stwory żyjące gdzieś w odległym świecie mogą być prawdziwe... Jak bardzo się mylą! Pewnego dnia zostaną wraz z rodzicami porwani do krainy ciemiężonej przez bezlitosnego władcę, który nie liczy się z nikim i z niczym. Czy wystarczy im odwagi, by stawić czoła oprawcy? Czy znajdą sprzymierzeńców w tej dziwnej krainie? Czy uda im się wrócić na ziemię i uratować innych porwanych? To wciągająca, pełna szalonych przygód opowieść o przyjaźni, walce dobra ze złem, sile uczuć i... całkiem ludzkich kosmitach. Nagle usłyszeliśmy głośny dźwięk. Początkowo zdawało nam się, że to muzyka z filmu, ale to, co działo się na ekranie, nie pasowało do dobiegających nas odgłosów. Zaciekawieni jednocześnie podnieśliśmy się z kanapy i natychmiast osłupieliśmy z przerażenia. Za oknem unosiły się powietrzne pontony. W jednej chwili prysnął nasz spokój. Tata starał się być jak zawsze opanowany i analizował sytuację, zdenerwowanie można było jednak wyczytać z jego twarzy. Mama trzęsącymi się dłońmi zasłoniła twarz, Michał z szeroko otwartymi oczami nie poruszył się nawet o milimetr, a ja miałam wrażenie, że zaraz zemdleję. Drżałam na całym ciele, a serce waliło mi tak, jakby za chwilę miało wyskoczyć z klatki piersiowej. Szybko zrozumieliśmy, że przestrogi dziadków nie były pustymi słowami. Opowieść o Drągalach nie była bajką.

Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej są bohaterami wielu książek, po które chętnie sięgają zarówno młodzi, jak i starsi czytelnicy. Indianie – bo o nich mowa – stanowią barwną grupę etniczną, której kultura i wierzenia budzą powszechne zainteresowanie. Winnetou, tytułowy fikcyjny bohater powieści Karola Maya, którego podziwiali chłopcy i do którego wzdychały dziewczęta, czy też Pocahontas, córka indiańskiego wodza, wzbudzająca zachwyt wszystkich, przybliżyli ludziom na całym świecie codzienne życie Indian, ich walkę o tożsamość oraz wierzenia. Tę wiedzę doskonale uzupełnia Sylwester Przybyło, autor „Opowieści indiańskich”. Zebrał on czternaście legend opowiadających o wykuwaniu zasad rządzących codziennym życiem Indian. Stare, mądre przekazy w prosty sposób wyjaśniają podstawowe zjawiska towarzyszące ludziom na co dzień. Zachęcają do zastanowienia się nad tym, skąd przyleciały do nas ptaki, dlaczego nie można uciec przed własnym cieniem, skąd się wzięły nenufary, jak powstała tęcza… Barwne opisy nie pozwalają nawet na chwilę oderwać się od tekstu i przeżywania opowiadań na równi z bohaterami legend. To świetna lektura pozwalająca nie tylko pogłębić własną wiedzę, lecz także miło spędzić czas, oczami wyobraźni podziwiając piękno przyrody.

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946. Reprint z 1921 r. "Skauci. Powieść dla młodzieży". ZAKOŃCZENIE Pani Nartowska z obudzoną już Józią stały na ganku, upatrując. Matka była tak blada, że musiała mocno trzymać się poręczy. Wtem, za domem, za Prutem, rozległ się śpiew. Popłynęły słowa: Kto się w opiekę podda Panu swemu... — Bronek! — zawołała matka i biegła w stronę głosów... Po chwili nad Prutem ukazała się gromadka. Na czele szedł ojciec, po prawej ręce Bronek, po lewej Władzio. Za nimi zwarta gromadka. ...W cieniu swych skrzydeł zachowa się wiecznie... Pieśń przerwała się... Bronek dojrzał matkę, siostry. Biegł ku nim... Przed matką uklęknął. Kolana jej objął, a ona nachyliła się i drżącemi usty szeptała: — Synu mój! Synu! Trwali tak długo. Wreszcie wstał i głosem doniosłym zaintonował: Stateczność jego tarcz i puklerz mocny... Wszyscy podjęli te słowa i szli z pieśnią, z radością w duszy, z głęboką wdzięcznością. * * * A nazajutrz w kościołku worochciańskim ksiądz Skowronek, jeszcze osłabiony, odprawił mszę dziękczynną. Po jej skończeniu, od ołtarza rzucił skautowskie hasło: — Czuwaj! Chłopcy, ustawieni w jeden rząd, przyłożyli palce do skroni. A on mówił, naprzód słowami Skargi: — Jam oddawał suplikację potrzeb waszych Panu. I macie właściwą odprawę. W imię Pana, jako rogami, na wiatr rozproszym nieprzyjaciele i śpiewać zwycięskie pienie Tobie będziem. A dalej tak do nich przemawiał: — Oto zgromadziliśmy się, aby złożyć podziękę, za wyprowadzenie jednego z naszych, a może i wielu, ze złej przygody. Niechże was to w dumę nie wbija. Nie wasza ręka wyprowadziła jednego lub wielu ze złych terminów. Wyście jeno dopomogli ręce Boskiej. I nie gardzić nieprzyjaciółmi, ani się ponad wywyższać będziecie, aby baczyć, by każdy z was poskromił to, co mu najbardziej pochlebia, co mu dogadza. Więc wzywam was byście tu, w tej świątyni, bez zwłoki, każdy z osobna i wszyscy razem zajrzeli do serc waszych i wydobyli przed oczy swoje to, co poskromić, co zdusić należy i, nie mieszkając, odrazu zabrali się do roboty, bo z takich poskromionych przywar, z takich uchybień wobec ludzi i siebie, buduje się i odbudowywa to, co każdemu z was drogie. I wtedy tylko budować i wznieść można, jeżeli „każdy nie upatruje, co swego jest, ale tego, co drugich“, jak mówi św. Paweł. Więc na moje ręce złóżcie przysięgę, że walczyć będziecie każdy z sobą i tego, co wzwyż szukać będziecie, pomni słów: „Twoimi byli i dotąd są ci, którzy kochają i chcą“. A wtedy Bóg zmiłuje się nad Sjonem, bo już czas zmiłowania nad nim. „Obyś, Panie wysłuchał wzdychania okowanych i rozwiązał syny — pomordowanych“ — kończył słowami Psalmisty. W kościołku zaległa cisza, skupiona, uroczysta. Chłopcy stali długo, tropiąc, ścigając to, co każdy w sobie potępiał. I zanim złożyli głośną przysięgę, ślubowali sobie w duszy. — Panie, broń mnie od pychy i dobrego rozumienia o sobie. Tak modlił się Bronek. A Władzio: — Boże, pozwól mi tchórzliwość poskromić. A Genio: — Połóż, o Panie, pieczęć roztropności na mojej mowie. A Romek: — Spraw, Boże, bym nie wpadł w za dobre o sobie mniemanie. I tak każdy duszę swoją w obliczu własnem obnażał i skaz na niej upatrywał, a potem wszyscy podnieśli trzy palce do góry i jednozgodnie, jednogłośnie zawołali: — Przysięgam! Zawołali tak głośno, że aż im odpowiedziały góry. Ksiądz Skowronek rzucił hasło: — Czuwaj! Wzruszeni, pokrzepieni wyszli, idąc w życie.

"Przeczucia" to książka o pierwszej miłości. Elżbieta Górska, główna bohaterka, w przeddzień rozpoczęcia nauki w liceum przeprowadza się wraz z całą rodziną do nowego miasteczka. Już pierwszego dnia roku szkolnego poznaje Emilię — pozornie będącą zupełnym jej przeciwieństwem. Choć szybko zaprzyjaźniają się, wkrótce ich relacja zostaje wystawiona na ciężką próbę — w życiu Emilii pojawia się pewien chłopak… Tytułowe Przeczucia to przeczucia przez duże „P”. Zdarzają się Elżbiecie dość często i zazwyczaj sprawdzają się w stu procentach. Związane są z ludźmi, ale także z wydarzeniami, w których ona sama bierze udział. Elżbieta nie wie, skąd się biorą. Prawdopodobnie z niewytłumaczonej (a może niewytłumaczalnej) intuicji… Książka Przeczucia jest autorskim debiutem Leny Klimki.

Podróż przez świat może być podróżą przez samego siebie. Możesz odkryć nieznane sobie zakątki… Objazdówka po Europie… Marzenie połowy licealistów i trzech czwartych studentów. Na dosyć odważne spełnienie takiego marzenia dosyć spontanicznie zdobyło się dwóch przyjaciół z Warszawy ze swoimi partnerkami. Magda i Kuba – dwudziestoletni studenci germanistyki, znający się od półtora roku, aktualny status związku: zaręczeni. Damroka i Wiktor – ona osiemnastolatka, on rok starszy, niedawno się poznali i są na etapie odkrywania swoich zalet i… jak to w związkach bywa - wad. Status związku: "to skomplikowane". Książkę można bez wahania określić jako książkę drogi. Bohaterowie pochodzą z różnych domów, mają odmienne doświadczenia życiowe. Różnice te właśnie w podróży dosyć szybko wychodzą na jaw. Różni ich niemal wszystko - środowisko, w którym dorastali, status majątkowy, poglądy na życie, postrzeganie siebie, sposób wyrażania opinii, sposoby zwiedzania, stosunek do jedzenia, a co najbardziej trudne, gdy jest się w związku – postrzeganie miłości. Podróż przez Niemcy, Francję i Hiszpanię jest okazją do sprawdzenia trwałości ich związków. Do poszukania (wspólnie lub odrębnie) odpowiedzi na pytanie o wzajemne zaufanie, o granice, których nie można przekroczyć, by nie zranić drugiego człowieka, o wymagania i oczekiwania wobec innych. Podróż staje się szybko trudną lekcją docierania się. Tu nie można, jak w domu, trzasnąć drzwiami i odciąć się od świata. Od domu dzielą ich setki kilometrów. Jest tylko "tu i teraz". Nie wszystko da się przewidzieć, ale nie ma tego złego, co by… Poznają przecież ciekawych ludzi i dowiedzą się o sobie ciekawych rzeczy. Czy wrócą tacy sami jak byli? Czy ich związki przetrwają? Co im po tej "podróży życia" pozostanie – tylko wspomnienia i masa pamiątek? "Lawenda w chodakach" Ewy Nowak to świetna młodzieżówka dla ludzi w każdym wieku. Z dawką humoru, ale także przekazująca nam wartości i podejmująca niekiedy ważne tematy, takie jak alkoholizm czy kalectwo, ale to chyba jak każda książka, która wyszła spod pióra tej autorki. Polecam ją naprawdę wszystkim, którzy chcą miło spędzić czas przy lekkiej lekturze. panikultura.pl Ewa Nowak – polska pisarka, pedagog, terapeuta, publicystka. Zadebiutowała w 1997 r. w "Filipince" tekstem dotyczącym zdawania egzaminów ustnych. Współpracuje z czasopismami "Cogito", "Victor Junior", "Trzynastka", "Sens". W 2002 roku ukazała się jej pierwsza powieść – Wszystko, tylko nie mięta. Od tamtej pory napisała już trzydzieści książek, które poruszają aktualne problemy współczesnej młodzieży, co wynika z doświadczenia zawodowego autorki. Rodzicom, czasem zagubionym w meandrach psychiki swoich dzieci, lektura tych powieści na pewno ułatwi obranie właściwego kierunku na rodzicielskiej busoli. Misja Ewy Nowak polega bowiem na stawianiu pytań i pozwalaniu bohaterem odpowiadać na nie po swojemu. Ważniejsze wyróżnienia i nagrody otrzymane przez Ewę Nowak: "Bardzo biała wrona" – Książka Roku 2009 Stowarzyszenia Przyjaciół Książki dla Młodych Polskiej Sekcji IBBY, Wyróżnienie w I Konkursie Literatury Dziecięcej 2009 za książkę "Pajączek na rowerze".

"Możesz iść, dokąd chcesz. Ale jeśli zabłądzisz, czy znajdzie się ktoś, kto pomoże ci wrócić? Życie dziewiętnastoletniego Marcina przypomina dopracowany w każdym szczególe scenariusz filmowy. Chłopak wie, że po ukończeniu studiów medycznych czeka go świetlana przyszłość – praca w prestiżowej klinice u boku ojca i zapewniony dobrobyt. Nie wszystko jednak pójdzie zgodnie z planem, który przygotowali rodzice Marcina... Już wkrótce pilny student zamieni się w bezwzględnego gangstera handlującego narkotykami, a bezpieczny świat, w jakim się do tej pory obracał, przestanie mieć dla niego znaczenie. Czy dwie młode kobiety, które nagle pojawią się na jego drodze, uświadomią mu, jak wiele stracił? Czy zbuntowany chłopak będzie umiał przyznać się do popełnionych błędów? I czy da się je kiedykolwiek naprawić? Wciąż myślałem o swoim nowym życiu. Już nie o tym, w co się władowałem. Coraz bardziej podobało mi się to, kim mogę być. Już nie Marcinkiem. Teraz będę Lukasem. Wściekłym i zawziętym Lukasem. Dzięki ojcu stałem się kimś zupełnie innym. Kiedyś miałem marzenia, jakieś dobro w sobie. Teraz z tego wszystkiego nic już nie zostało."

"Czy zastanawiałeś się kiedyś, kim tak naprawdę jest człowiek, którego widzisz w lustrze? Kim jest człowiek? Czy życie to tylko gra, a śmierć to dopiero początek? Jak obudzić się ze snu wariata śnionego nieprzytomnie? Dlaczego warto być „tu i teraz”? Gdzie szukać radości i spełnienia? I jak nie dać się Systemowi? „Lekcje radości” to próba odpowiedzi na pytania o sens, cel i wartość życia. To zapis rozmowy człowieka poszukującego z tym, który wie już, czego i gdzie szukać. To także 13 fascynujących opowieści o ludzkości – wędrówka przez wieki ewolucji, erudycyjna podróż przez systemy religijne, modele wychowawcze i dziedzictwo kulturowe. Życie polega na ciągłym rozwoju i ciągłej eksploracji samego siebie i otaczającego nas świata. Gdyby człowiek nie miał pytań, zostałby sprowadzony do roli biernego konsumenta rzeczywistości (…). Automatyczne życie, bez ciekawości tego, co wkoło nas, jest nudne. Ty masz pytania, mówisz. To zacznij szukać odpowiedzi! Dzięki temu dowiesz się o wielu rzeczach, które chcesz poznać, oraz o takich, o których teraz nie masz bladego pojęcia. Będziesz wiedział, jak być lepszym człowiekiem, i poznasz ciekawych ludzi – takich ludzi, którzy podobnie jak ty bawią się życiem, cenią sobie rozwój i czują swoją Świadomość Duszy. Tego nikt cię nie nauczy. Sam musisz do tego dojść. „Lekcje radości” to idealna lektura dla młodych ludzi, którzy szukają przepisu na życie pełne radości i spokoju, i dla tych, którzy chcą wiedzieć więcej i nie zadowalają się prostymi odpowiedziami. Bo miarą człowieczeństwa jest umiejętność zadawania odpowiednich pytań."

Przygody szesnastoletniej Ewy zaczynają się od ucieczki przez okno od opiekunki, u której umieścił ją ojciec, wyjeżdżając za granicę. Do jego powrotu Ewa zdąży wiele narozrabiać, ale również pomóc nowym znajomym wyjść z tarapatów. Kornel Makuszyński (1884–1953) – pisarz optymista, uwielbiany przez dzieci i młodzież, niezrównany gawędziarz, gejzer humoru, prekursor komiksu, członek Polskiej Akademii Literatury i honorowy obywatel Zakopanego. Jego twórczością wciąż żywią się film i teatr, nie mówiąc o czytelnikach od lat pięciu do stu!

"Czasem dobrze się zgubić by odnaleźć swoje miejsce. Kilka dni z życia siedemnastoletniego chłopaka, który u progu dorosłości postanawia wybrać się w spontaniczną podróż do Francji. Zostawia za sobą wszystko to, co go przytłaczało, i pozwala się poprowadzić drodze. Tylko on, jego motocykl i zmieniające się jak w kalejdoskopie, zachwycające krajobrazy – czy trzeba czegoś więcej do szczęścia? Ta niezwykła historia jednej podróży utkana jest z mglistych wspomnień, tęsknot za tym, co minione i planów cierpliwie czekających na realizację. Pierwszy seks, pierwsza miłość, pierwszy alkohol... Melancholia miesza się z humorem, przeszłość z przyszłością, a pewne jest tylko jedno: żeby odnaleźć swoje miejsce na ziemi, trzeba najpierw się zgubić. Ściemniało się, gdy dojeżdżałem do znajomych przedmieść. Nie śpieszyło mi się. Chyba przeczuwałem, że dziś nie zasnę szybko. Trzymałem motocykl tylko jedną ręką, drugą zaś oparłem na lewym udzie. W lekko pochylonej pozycji wjeżdżałem do miasta i przypominałem sobie miejską dżunglę. Pode mną trzypasmowa droga, a tam, po prawej, znajomy przystanek, na którym często łapie za szybkich klientów policja w nieoznakowanych radiowozach; znajoma stacja, do której kiedyś pchałem motocykl dwa kilometry, gdy zabrakło mi paliwa, a nie wiedziałem, że mogę przełączyć kranik na rezerwę; znajome budynki, do których dojeżdżało się wieczorami, koczując kolejną imprezę, i te, których barwy znałem od małego, ale nigdy nie przechodziłem chociażby przylegającymi do nich uliczkami, w których mieszkali moi byli znajomi od kłopotów i pięknych chwil dzieciństwa. W końcu to znajome uczucie – że dojeżdżam."

Powieść przygodowa Wiesława Wernica Ucieczka z Wichita Falls należy do kanonu polskiej literatury młodzieżowej o Dzikim Zachodzie. Głównym bohaterem powieści jest Robert Dreer, młody pomocnik szeryfa z małej miejscowości Wichita Falls w Teksasie. Charyzmatyczny Robert Dreer, równie szlachetny, jak i niedoświadczony życiowo i nieświadomy ludzkiej podłości, z jaką przyjdzie mu się zmierzyć, pada ofiarą obłudnej intrygi, w konsekwencji której zostaje wpleciony w próbę zabójstwa kolegi z pracy, Boba Locka. Dreer musi udowodnić swoją niewinność i odnaleźć prawdziwego sprawcę przestępstwa. Wyrusza w samotną podróż, w czasie której poznaje tajemniczego Allana Bowa, człowieka o którym nie wiadomo ani skąd przybywa, ani dlaczego nie opuszcza niechętnego mu bohatera. Ucieczka z Wichita Falls należy do cyklu powieści o Dzikim Zachodzie, obfitujących w pełne niebezpieczeństw przygody, niespodziewane zwroty akcji i zaskakujące odkrycia. Autor cyklu, Wiesław Wernic, jest cenionym mistrzem gatunku. Świat przygody łączy się zawsze w jego książkach z piękną narracją, charakterystycznym dla westernu przesłaniem moralnym, fascynującymi postaciami i wartościowym odzwierciedleniem realiów Ameryki w czasach westmanów i groźnych rewolwerowców.

Jak sprytna Una przechytrzyła olbrzyma Angusa? Czym skończyła się przygoda Oisina w Krainie Wiecznej Młodości? Kogo przypomina prawdziwy leprikon? Przepięknie ilustrowany zbiór dwunastu irlandzkich legend „Magiczna Harfa” Jakuba Krajewskiego zabierze Was w niezwykły świat dzielnych rycerzy, groźnych druidów, przebiegłych skrzatów i pięknych księżniczek. Zapraszamy do poznania Zielonej Wyspy, tej magicznej i tajemniczej!

Podróże, przygody i egzotyczne krajobrazy, czyli to, co dzieci lubią najbardziej Wciągająca niemal od pierwszej strony historia rodzeństwa, które musi się zmierzyć z bardzo niebezpiecznymi wydarzeniami. Okazuje się, że w dzieciach drzemie więcej siły i odwagi, niż można by sądzić. Lektura rozwija wyobraźnię, inspiruje, zaciekawia. Klasyczna literatura, która nie traci na swojej popularności.

Czy w dobie Lary Croft i Matriksa jest jeszcze miejsce na proste poruszenie serca? Albo czy świat przygód z wiekową tradycją może być atrakcją dla pokolenia, którego wizytówką stają się pośpiech i megarozrywka? „W pustyni i w puszczy” w wersji „do odsłuchu” to propozycja zarówno dla tych, którzy na powieści noblisty się wychowali, jak i tych, którzy z różnych powodów dotąd po nią nie sięgnęli. Może uatrakcyjniona forma przekazu sprawi, iż odżyją wspomnienia, rozwinie się wyobraźnia, a osłuchanie z Sienkiewiczowską polszczyzną rozbudzi pragnienie powrotu do klasyki… Niech przygodą stanie się już samo podążanie za lektorem, zaś koniec każdego rozdziału - okazją do refleksji nad wartością i tradycją. Polecamy! Agnieszka Warecka dziennikarka

Pożerasz książki? Uważaj! Ta książka może pożreć ciebie! Wiktoria, studentka socjologii, ze zdziwieniem obserwuje fascynację młodych dziewcząt starą powieścią Internat, której czytelniczki tworzą subkulturę – przebierają się za bohaterki, spotykają na zlotach, są aktywne w mediach społecznościowych. Wiktoria postanawia napisać na ten temat pracę magisterską, a jako rzetelna studentka chce zacząć od poznania treści Internatu. Niestety, odkąd wzięła do rąk egzemplarz książki, jest uwięziona w powieściowym świecie, w ciele powszechnie nielubianej szesnastoletniej Anny Wolf. Szkołę z internatem otacza nieprzepuszczalna bariera, piętra i ludzie czasami znikają, a wszystkie zdarzenia powtarzają się w rocznej pętli. Kiedy Wiktoria odkrywa tajemnicę zaginionych wcześniej czytelniczek, jest już pewna, że ucieczka z Internatu to kwestia życia lub śmierci. "Internat bez głównej bohaterki działał jak źle naoliwiony mechanizm. Lekcje przebiegały według starego schematu, ale nikt na nich nie uważał. Nauczyciele tracili zainteresowanie nauczaniem już po odczytaniu listy obecności, pustaki się nie odzywały, postacie trzecioplanowe mechanicznie odtwarzały dialogi z książki, a te „zasiedlone” łatwo poddawały się upodobaniom i temperamentowi ożywiających je dusz. Zuta Szemiotówna nie zaklęła ani razu, Mici Horn, jedna z najlepszych uczennic w szkole, bezczelnie poszła na wagary i spędziła cały dzień w parku, a Katia Trocka poruszała się z zadziwiającym wdziękiem, jakby nagle ubyło jej kilogramów. Nawet mnie poszło całkiem nieźle, skoro podczas gimnastyki nie rzuciłam grubasce żadnej złośliwej uwagi."

DRUGA POWIEŚĆ SZESNASTOLATKA! Jak to jest z tymi dziewczynami? Czy Kazik Staszewski miał rację, śpiewając, że “to nic więcej jak tylko kłopoty”? Czy warto zadzierać z miejscowymi dresiarzami? Czy matematyka jest tak niezbędna do życia, jak wszyscy twierdzą? Tomek, uczeń liceum, na własnej skórze przekonuje się, że życie z kobietami nie jest łatwe. Zwłaszcza jeśli na horyzoncie pojawia się ideał, który może być znakomitą odskocznią od zaborczej i zadufanej w sobie drugiej połówki. Idealna książka dla wszystkich, którzy cenią sobie poczucie humoru, mają dystans do siebie oraz chcą się dowiedzieć, jak NIE postępować z kobietami… i są ciekawi, jakie zastosowania może mieć kostium Batmana