Za górami za latami

„Za górami, za latami” to poezja o przemijaniu wpisana w krajobraz górski i kulturę nim inspirowaną. Życiorys górski autorki to nie Arkadia, osobistym przeżyciom towarzyszy echo historii (repatriacja, akcja Wisła, tragedia żołnierzy wyklętych). Obszar ten był i jest szczególnie mocno zagrożony przez nadmierną komercjalizację. Próbuje się jej przeciwstawić sztuka, stąd hołd autorki złożony artystom usiłującym ocalić to, co niepowtarzalne. Antonina Sebesta terminowała u Jerzego Harasymowicza, który już w przedmowie do jej arkusza poetyckiego wydanego przez KDK „Pałac pod Baranami” określał wiersze jako bardzo wysublimowane, oparte na przyrodzie, mówiące ludziom tylko rzeczy najważniejsze, te które trzeba powiedzieć. Prezentowane utwory są tego świadectwem. *** Góry twój horyzont stelaż działań i marzeń jest traktowany jak manekin ubierany w lunapark sprowadzany do piargu komercji tło dla selfie oprawa sesji ślubnej nawet cisza zakrzykiwana jest w tylu językach próbujesz zresetować ten banał odsłonić widok klikasz i klikasz przerażony że zawiesił się twój świat z Kościelcem i Świnicą w miłosnym zbliżeniu mówiący gwarą jodeł i wodospadów