Bestsellerowy thriller mistrza kryminału. Grupa trzydziestolatków, przyjaciół ze studiów, co roku wyjeżdża wspólnie ze swoimi rodzinami na wakacje. Tym razem trafiają do zagubionej wśród jezior i lasów agroturystyki w niewielkiej wsi Żmijowisko. Bawią się jak zwykle – odreagowując stres szybkiego wielkomiejskiego życia. Jest alkohol, są narkotyki. A także skrywane od lat urazy, dawne uczucia i wzajemne pretensje, które w czasie kolejnych dni wyjdą na jaw. Podczas jednej z mocno zakrapianych imprez ktoś kogoś prawie topi. Wywiązuje się kłótnia, rozdrapują dawne rany. Następnego dnia córka jednej z par, piętnastoletnia Ada, znika. Dosłownie rozpływa się w powietrzu. Pomimo intensywnych poszukiwań, nikomu nie udaje się jej odnaleźć. Rok po tym wydarzeniu, jej ojciec powraca do Żmijowiska, by podjąć ostatnią próbę odnalezienia córki. Ale – jak się okazuje – nie wraca tam sam… Żmijowisko to opowieść o tragedii, która niszczy wszystkich dookoła. O rodzinie, która musi stawić czoło próbie przekraczającej ludzkie wyobrażenia. Uczuciach, które trwają pomimo mijających lat, a które niosą destrukcję zamiast pocieszenia. Zdradzie, bólu i miłości. Strachu, zbrodni i karze. To opowieść o tym, jak wiele jesteśmy w stanie zrobić dla naszych dzieci i jak wiele nas to kosztuje. Wojciech Chmielarz (ur. 1984) – dziennikarz, zdobywca Nagrody Wielkiego Kalibru (2015) i Nagrody Czytelników Wielkiego Kalibru (2019), siedmiokrotnie nominowany do tej nagrody, zdobywca Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Kryminału (2019) i Złotego Pocisku (2019). Były redaktor naczelny serwisu internetowego niwserwis.pl, zajmującego się tematyką przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i bezpieczeństwa międzynarodowego. Uznawany za jednego z najbardziej obiecujących pisarzy kryminalnych młodszego pokolenia. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016) i Cienie (Marginesy 2018), cyklu gliwickiego: Wampir (2015) i Zombie (2017), postapokaliptycznej powieści Królowa głodu (2014) oraz Rany (Marginesy 2019). Mieszka w Warszawie. Czyta mariusz Bonaszewski

Pierwsza część cyklu z komisarzem Jakubem Mortką W zimową noc w willi na warszawskim Ursynowie wybucha pożar, w którym ginie właściciel domu, biznesmen, a jego żona, celebrytka, zostaje ciężko poparzona. Przez krótką chwilę wygląda to na nieszczęśliwy wypadek, straż pożarna jest jednak przekonana, że do tragedii przyczynił się ktoś trzeci. Co gorsza, nie jest to pierwsze podpalenie, jakiego dokonano w ostatnim czasie. Sprawą ma zająć się komisarz Jakub Mortka, skrupulatny i przenikliwy człowiek w prestiżowej komórce policji, która potrafi doszczętnie zrujnować życie osobiste – jak Mortce, któremu po rozwodzie alimenty pochłaniają połowę i tak skromnej pensji. Paradoksalnie szybkich wyników śledztwa oczekują nie tylko przełożeni, ale również świat przestępczy. Komisarz ma nadzieję, że to gangsterskie porachunki, ale wkrótce się okazuje, że trafił na seryjnego podpalacza, który krąży po mieście z koktajlami Mołotowa. Z pozoru prosta sprawa coraz bardziej się komplikuje i niepostrzeżenie zaczyna wpływać na życie prywatne komisarza. Czy Mortce uda się rozwiązać sprawę, zanim dojdzie do kolejnej tragedii? Jaki cel ma podpalacz? Dlaczego wybiera akurat te, a nie inne domy? A może zależy mu na konkretnej osobie, a pozostałe podpalenia mają tylko odwrócić uwagę? Czy komisarz, aby wyegzekwować sprawiedliwość, wejdzie w milczący sojusz z bezprawiem? Wojciech Chmielarz (ur. 1984) – autor kryminałów, dziennikarz, zdobywca Nagrody Wielkiego Kalibru (2015), wielokrotnie nominowany do tej nagrody, zdobywca Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Kryminału (2019) i Złotego Pocisku (2019). Publikował m.in. w „Pulsie Biznesu”, „Pressie”, „Nowej Fantastyce”, „Pocisku” i „Polityce”. Były redaktor naczelny serwisu internetowego niwserwis.pl, zajmującego się tematyką przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i bezpieczeństwa międzynarodowego. Uznawany za jednego z najbardziej obiecujących pisarzy kryminalnych młodszego pokolenia. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016) i Cienie (2018), cyklu gliwickiego: Wampir (2015) i Zombie (2017), postapokaliptycznej powieści Królowa głodu (2014) oraz bestsellera Żmijowisko (2018), na podstawie którego powstaje serial telewizyjny. Mieszka w Warszawie. Czyta Andrzej Mastalerz

Podobno czas leczy rany. Jednak niektóre nigdy się nie zabliźniają. Najpierw pod kołami pociągu ginie Marysia, uczennica ekskluzywnej prywatnej szkoły na warszawskim Mokotowie. Jej nauczycielka, Elżbieta próbuje odkryć, co się naprawdę stało. Rozpoczyna prywatne śledztwo tylko po to, żeby wkrótce sama zginąć. Ale jej ciało znika, a jedynymi osobami, które cokolwiek widziały, są Gniewomir, nieprzystosowany społecznie chłopak zafascynowany seryjnymi zabójcami, i Klementyna, doświadczona nauczycielka na życiowym zakręcie, której wydaje się, że zdobywszy pracę w poważanej szkole, los wreszcie się do niej uśmiechnął. Nic bardziej mylnego. Żadne z nich nie chce angażować się w tę sprawę – każde z nich ma swoje powody – ale żadne z nich nie ma wyjścia. Gdyby wiedzieli, dokąd zaprowadzi ich to śledztwo, nigdy by się na to nie odważyli. Szkoła okazuje się pełna tajemnic. Podobnie jak pracujący w niej nauczyciele… Rana to bezlitosne studium zła uśpionego w zaciszu domowego ogniska. Niepokojące i mroczne, odsłania najgłębiej skrywane tajemnice, o których nikt nie chce mówić. Nowa powieść jednego z najwyżej ocenianych i najchętniej czytanych współczesnych pisarzy odziera z wszelkich złudzeń. „To chyba najtrudniejsza książka, jaką kiedykolwiek napisałem. Dotykająca delikatnej materii, relacji pomiędzy rodzicem a dzieckiem i przemocy pojawiającej się w tej relacji”. Wojciech Chmielarz Wojciech Chmielarz (ur. 1984) – autor kryminałów, dziennikarz, zdobywca Nagrody Wielkiego Kalibru (2015), wielokrotnie nominowany do tej nagrody, zdobywca Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Kryminału (2019) i Złotego Pocisku (2019). Publikował m.in. w „Pulsie Biznesu”, „Pressie”, „Nowej Fantastyce”, „Pocisku” i „Polityce”. Były redaktor naczelny serwisu internetowego niwserwis.pl, zajmującego się tematyką przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i bezpieczeństwa międzynarodowego. Uznawany za jednego z najbardziej obiecujących pisarzy kryminalnych młodszego pokolenia. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016) i Cienie (2018), cyklu gliwickiego: Wampir (2015) i Zombie (2017), postapokaliptycznej powieści Królowa głodu (2014) oraz bestsellera Żmijowisko (2018), na podstawie którego powstaje serial telewizyjny. Mieszka w Warszawie. Czyta Grzegorz Damięcki

Komisarz Jakub Mortka powraca, by rozwikłać tajemnicze zabójstwo. W podwarszawskim Milanówku giną dwie kobiety – córka i żona słynnego gangstera, Wilka. Sam Wilk zaginął przed sześcioma laty w niewyjaśnionych okolicznościach, a po żmudnym i długotrwałym śledztwie jego ciało z przestrzeloną czaszką odnalazł podkomisarz Kochan. I to właśnie z jego broni zabito teraz obie kobiety... Na miejsce zbrodni przełożeni ściągają Mortkę – chcą, żeby sam się przekonał o winie kolegi i nie zaczął własnego śledztwa, zwłaszcza że wszystko świadczy przeciw niemu. Wszystko oprócz przeczucia Mortki. Ukrywający się Kochan dzwoni do komisarza i prosi o pomoc. Ktokolwiek go wrabia, musi mieć związek ze śmiercią Wilka i dwóch jego kolegów, Trójki z Neptuna. W tym samym czasie aspirantka Sucha próbuje rozwikłać sprawę nagrania z ukrytej kamery, na którym widać, jak kilku mężczyzn gwałci chłopaka. Zidentyfikowała kilku z nich – wysoko postawionych polityków. Wie, że jeśli ujawni nagranie, wszystkiego się wyprą, dlatego zamierza najpierw zebrać niepodważalne dowody. Dowiaduje się, że ofiara – chłopak pracował jako asystent w firmie konsultingowej – popełniła samobójstwo. Mortka i Sucha łączą siły – ona pomaga mu w sprawie Kochana, on jej w sprawie gwałtu – jeszcze nie wiedzą, że obie te sprawy się ze sobą łączą… Wojciech Chmielarz (ur. 1984) – autor kryminałów, dziennikarz, zdobywca Nagrody Wielkiego Kalibru (2015), wielokrotnie nominowany do tej nagrody, zdobywca Grand Prix Warszawskiego Festiwalu Kryminału (2019) i Złotego Pocisku (2019). Publikował m.in. w „Pulsie Biznesu”, „Pressie”, „Nowej Fantastyce”, „Pocisku” i „Polityce”. Były redaktor naczelny serwisu internetowego niwserwis.pl, zajmującego się tematyką przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i bezpieczeństwa międzynarodowego. Uznawany za jednego z najbardziej obiecujących pisarzy kryminalnych młodszego pokolenia. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016) i Cienie (2018), cyklu gliwickiego: Wampir (2015) i Zombie (2017), postapokaliptycznej powieści Królowa głodu (2014) oraz bestsellera Żmijowisko (2018), na podstawie którego powstaje serial telewizyjny. Mieszka w Warszawie. Czyta Janusz Zadura

Spać albo nie spać każdego rodzica. Sen dziecka spędza wam sen z powiek? Wypróbowaliście już wielu sposobów, a żaden nie pozwolił wam przespać nocy? Wasze wspaniałe dziecko z nadejściem nocy zmienia się w pana Hyde’a? A może próbujecie „wypłakać” dziecko od tygodnia, a jedynym rezultatem są awantury? To jest książka dla was. Każdy rodzic potrzebuje odpoczynku. Kiedy zbliża się wieczór, marzy o relaksie – o czytaniu, leniuchowaniu przed telewizorem lub w wannie... Jeśli jednak dziecko znów odmawia położenia się do łóżka, po raz piąty wstaje napić się wody lub chlipie, że nie zaśnie, jeśli mama nie będzie go głaskała po plecach, wszystkie te marzenia się rozwiewają. Narasta frustracja. Magda Kaczor i Magdalena Szczęsna pracują z dziećmi od wielu lat i na co dzień stykają się z rodzinami cierpiącymi z powodu trudności ze snem. Widzą krańcowo odmienne podejścia prezentowane przez zagraniczne poradniki, fora internetowe czy blogi parentingowe i rodziców zagubionych w natłoku informacji. Każde dziecko jest nieco inne i wstrzelenie się w jego potrzeby wymaga elastyczności, jednak ogólne zasady pozostają takie same. Ta książka pozwoli spojrzeć na trudności nieco z boku, dostrzec ich przyczyny, a przede wszystkim pomoże waszemu dziecku – i wam – się wyspać. Dr Magda Kaczor – lekarz, specjalista psychiatra dzieci i młodzieży, ekspert Polskiego Towarzystwa Badań nad Snem. Doświadczenie zawodowe zdobywała pracując w wiodących ośrodkach klinicznych w Polsce i Wielkiej Brytanii. Fascynatka snu i wszystkiego, co z nim związane. Przygodę z medycyną snu rozpoczynała pod okiem doskonałego nauczyciela dr. Michała Skalskiego. Publikuje teksty w czasopismach naukowych m.in. „Psychiatrii Polskiej” i „Psychiatrii po Dyplomie”. Autorka pierwszej polskiej monografii dotyczącej snu u dzieci, skierowanej do lekarzy. W przystępny sposób opowiada rodzicom o zagadkach wiążących się z tym najbardziej tajemniczym obszarem naszego życia. Matka trójki dzieci. Magdalena Szczęsna – lekarz, aktualnie w trakcie specjalizacji z pediatrii, odbywanej w jednym z warszawskich dziecięcych szpitali klinicznych. Od czasu studiów związana ze studenckimi kołami naukowymi pediatrii i neurologii dziecięcej, gdzie spotkała prawdziwych mistrzów w swoich dziedzinach, którzy nie tylko byli przewodnikami w świecie medycyny, ale również wzorem profesjonalnej i empatycznej relacji lekarz–pacjent. Tam stawiała również swoje pierwsze kroki w świecie nauki, zarówno tej profesjonalnej, jak i popularyzatorskiej. Współautorka pierwszej polskiej monografii dotyczącej snu u dzieci skierowanej do lekarzy oraz książki o tej samej tematyce skierowanej do rodziców w formie poradnika. Mama dwójki dzieci.

Mój nowojorski maraton scenariusz i rysunki: Sebastien Samson Sebastien, spokojny i nieśmiały nauczyciel rysunku, pod wpływem zakrapianej winem rozmowy z żoną i przyjaciółmi podejmuje szaloną decyzję – weźmie udział w nowojorskim maratonie! To, że nie prowadzi aktywnego trybu życia i nie biegał od prawie 20 lat nie ma znaczenia. Ważne, by udowodnić coś sobie i innym! Sebastien jeszcze nie wie, jakiemu reżimowi będzie musiał poddać własne, lekko już podstarzałe, ciało. Nie podejrzewa nawet, że równie wiele będzie musiała znieść jego psychika. Podejrzewa jednak, że to wyzwanie na zawsze odmieni jego życie. Autobiograficzny komiks Sebastiena Samsona to opowieść pełna humoru, ale też niezwykle ciekawych obserwacji o wyzwaniach, jakie niesie ze sobą wyczynowe bieganie i o tym, jak wpływa ono na pracę naszego ciała. To także list miłosny do Nowego Jorku i jednego z największych sportowych wydarzeń, jakie odbywają się w tym fascynującym mieście. „Nowojorski maraton jakiego jeszcze nie widzieliście! Francuski rysownik, który bez żadnego doświadczenia pobiegł w maratonie uczynił ze swoje niezwykłej podróży materiał na powieść graficzną. Oczami Samsona obserwujemy jeden z najsłynniejszych biegów świata i dowiadujemy się, jakiego hartu ducha wymaga jego ukończenie”. New York Times

Początkujący poeta bez centa przy duszy nęka zajadłymi wierszami nieuczciwego sprzedawcę samochodów. Kierowniczka oddziału bankowego po każdym orgazmie zapada w niepokojący, niekontrolowany sen, pełen osobliwych wizji. Zmarły ojciec wciąż komunikuje się z rodziną, doradzając zmęczonym, dorosłym już dzieciom. Ośmioletnia wychowanka szkółki niedzielnej drży na myśl, że Jezus żyje i może kryć się w najzwyklejszych przedmiotach. Odrzucony kochanek po dwóch dekadach odnajduje kobietę na drugim brzegu kontynentu, by wręczyć jej bardzo nietypowy prezent. W przesyconych dziwacznym humorem, nierzadko mrocznych opowiadaniach zagubieni bohaterowie po omacku szukają odpowiedzi na fundamentalne pytania. Bywają samotni, niezrozumiani, uparci, czasem absurdalni. W swojej groteskowości są jednak przejmująco ludzcy, a nawet niebezpiecznie znajomi. U Gastona humor podbiega smutkiem, a to, co tragiczne, zawsze nosi w sobie ślad niedorzeczności. Gaston sprawnie miesza rejestry języka i garściami czerpie z różnych tradycji: gotyku amerykańskiego południa, realizmu spod znaku Alice Munro czy minimalizmu Raymonda Carvera. W tych zabawnych, pozornie lekkich, błyskotliwych opowieściach czyha niejedna pułapka; historia miłosna potrafi przerodzić się w farsę, farsa zaś może okazać się drogą do objawienia.

Trzecia część losów Szury, znanej z serialu Imperium miłości. Szura po rozstaniu z miłością swojego życia, Kurtem Seyitem, wyjeżdża do Paryża z nowym kochankiem, Alainem. Zapewnia on jej wygodne i dostatnie życie, jednak Szura nie może zapomnieć o tym, co złamało jej serce i ducha. Choć jest pewna jego uczuć, nie podoba się jej bycie tą trzecią – Alain jeszcze nie uzyskał rozwodu. W Paryżu Szura wiedzie samotne życie pośród tysięcy Rosjan dzielących jej losy na wygnaniu. Gdy obok niej kwitnie życie towarzyskie i kulturalne, burzone są kolejne bariery moralne, Szura cierpi. Nie jest w stanie związać się z żadnym mężczyzną - wie, że nikogo nigdy nie pokocha z taką namiętnością, jaką kochała Seyita. Wkrótce zaczyna pracę w domu mody, którego właścicielem są książę Feliks Jusupow i jego żona Irina. Bracia Szury, Mikołaj i Władimir, wyjechali do Nicei, zostawiając w Rosji nie tylko majątek, ale też część rodziny. Szura zaczyna snuć niebezpieczne plany uratowania matki i bratanków. Wkrótce na swojej drodze spotyka największe osobowości epoki: od Picassa po Strawińskiego. I Pawła, który wydaje się mężczyzną, dzięki któremu zapomni o Kurcie. Jednak coś w duszy Szury cały czas powtarza: to nie jest twój czas, to nie twoje miejsce…

Dajcie się zainspirować. Nic tak nie poprawia humoru jak satysfakcja i radość, że zrobiło się coś dobrego. Że się komuś pomogło. Że dzięki nam wzrosła suma szczęścia. Nie trzeba wiele, żeby świat stał się bardziej przyjazny dla ludzi i zwierząt. I nie znaczy wcale, że należy rewolucjonizować swojego życie. Wystarczy odrobinę więcej współczucia. Ta książka daje siłę i pomoże stworzyć lepszy świat dla przyszłych pokoleń. A pierwszy krok bywa banalnie prosty. Marc Bekoff, światowej sławy etolog, mówi, że lepsze traktowanie zwierząt nie tylko dobrze wpływa na naszą planetę, ale i na nas samych. Pokazuje, że zwierzęta kochają, tęsknią i się złoszczą, że są zdolne do reakcji motywowanych współczuciem, okazują sobie życzliwość i empatię, że – zupełnie jak my – wyraźnie odróżniają dobro od zła. Manifest zwierząt powstał dla wszystkich – zwierząt i ludzi. Przedstawia sześć zasad, na których skorzysta każdy, bo humanitarne traktowanie zwierząt może przynieść obopólne korzyści. Siła tej książki polega na zachęcaniu do życzliwości zarówno człowieka wobec zwierząt, jak i wobec tych ludzi, którzy patrzą na świat nieco inaczej. Jedno jest pewne: im lepiej nauczymy się rozumieć zwierzęta, tym lepiej zrozumiemy samych siebie. A to sytuacja, w której nie ma przegranych.

Nastoletnia Tracy, urodzona traperka, wychowana w dzikich ostępach Alaski, spędza całe dnie na tropieniu zwierząt i powożeniu psim zaprzęgiem w lasach otaczających jej rodzinny dom. Chociaż czuje się bezpieczna w tej dziewiczej krainie, zawsze przestrzega zasad, których nauczyła ją matka, zanim zginęła. Nigdy nie trać domu z oczu. Nigdy nie wracaj do domu z brudnymi rękami. A przede wszystkim: Nigdy nie rań innych ludzi do krwi. Pewnego dnia obcy mężczyzna napada na Tracy w lesie. Dziewczyna nie pamięta dokładnie, co się stało, ma jednak wrażenie, że zanim straciła przytomność, zraniła go nożem. Do krwi. Następnego dnia zauważa dziwnie znajomą postać, która wyłania się spomiędzy drzew. Zajęta wspieraniem ojca i przygotowaniami do zbliżających się zawodów Iditarod, Tracy nie ma czasu się nad tym zastanawiać. Niespodziewanie w domu pojawia się Jesse Goodwin, tajemniczy wędrowiec poszukujący pracy. Dziewczyna wyczuwa, że Jesse coś ukrywa, lecz nie może ostrzec ojca, nie wyjawiając przy tym prawdy o napaści. Wkrótce zauważa, że dzieje się coś niebezpiecznego… sztuczki Jesse’ego, który podstępnie wkrada się w łaski rodziny… groźna twarz nieznajomego w tłumie… odcisk buta na skraju lasu. Rodzina Tracy jest w tarapatach. Dzikie serce to nietypowa opowieść o miłości i niesamowity horror – jak połączenie sióstr Brontë ze Stephenem Kingiem. John Irving Jamey Bradbury napisała mocną powieść o delikatnej równowadze między życiem a śmiercią, o istocie oraz kruchości człowieczeństwa w obliczu sił natury, a także o tym, jak to jest być nie do końca człowiekiem. „Library Journal” Bradbury debiutuje oszałamiającą książką pełną tajemnic i głodu, smutku i tęsknoty. Niczym zima na Alasce, ta powieść zmroziła mnie i zdjęła milczącą grozą. Jennifer McMahon Jamey Bradbury zadebiutowała Dzikim sercem, które szturmem wdarło się do świata literackiego i prawa do książki kupiły wydawnictwa między innymi z Francji, Węgier i Włoch. Jej utwory publikował „Black Warrior Review” (zwyciężczyni dorocznego konkursu na opowiadanie), „Sou’wester” i „Zone 3”. Zdobyła także Estelle Campbell Memorial Award przyznawaną przez National Society of Arts and Letters. Mieszka w Anchorage na Alasce.

Podobno czas leczy rany. Jednak niektóre nigdy się nie zabliźniają. Najpierw pod torami pociągu ginie Marysia, uczennica ekskluzywnej prywatnej szkoły na warszawskim Mokotowie. Jej nauczycielka, Elżbieta próbuje odkryć, co się naprawdę stało. Rozpoczyna prywatne śledztwo tylko po to, żeby wkrótce sama zginąć. Ale jej ciało znika, a jedynymi osobami, które cokolwiek widziały, są Gniewomir, nieprzystosowany społecznie chłopak zafascynowany seryjnymi zabójcami, i Klementyna, podstarzała nauczycielka na życiowym zakręcie, której wydaje się, że zdobywszy pracę w poważanej szkole, los wreszcie się do niej uśmiechnął. Nic bardziej mylnego. Żadne z nich nie chce angażować się w tę sprawę każde z nich ma swoje powody ale żadne z nich nie ma wyjścia. Gdyby wiedzieli, dokąd zaprowadzi ich to śledztwo, nigdy by się na to nie odważyli. Szkoła okazuje się pełna tajemnic. Podobnie jak pracujący w niej nauczyciele Rana to bezlitosne studium zła uśpionego w zaciszu domowego ogniska. Niepokojące i mroczne, odsłania najgłębiej skrywane tajemnice, o których nikt nie chce mówić. Nowa powieść jednego z najwyżej ocenianych i najchętniej czytanych współczesnych pisarzy odziera z wszelkich złudzeń To chyba najtrudniejsza książka, jaką kiedykolwiek napisałem. Dotykająca delikatnej materii, relacji pomiędzy rodzicem a dzieckiem i przemocy pojawiającej się w tej relacji.

Tajemnicza grupa wpływowych mężczyzn przez dziesięciolecia wykorzystywała seksualnie nastolatki, brutalnie uciszając każdego, kto tylko spróbował ją zdemaskować. W trzeciej części cyklu o osobliwych partnerach, eksgangsterze Teddym i adwokatce Emelie, sprawa siatki powraca i zyskuje na aktualności. Utworzona przez policję specjalna jednostka ma za zadanie odkryć, kto należał do szajki, ale śledztwo utyka w martwym punkcie. Do tego jedyna z wykorzystywanych kobiet, która zgodziła się zeznawać, zostaje zamordowana. Zdesperowana Emelie zwraca się o pomoc do swojego byłego partnera i kochanka. Ktoś jednak próbuje zmylić ich trop, sięgając po ekstremalne środki. Nikola, siostrzeniec Teddy’ego, postanawia nie popełniać przestępczych błędów wuja. Ale gdy w porachunkach gangsterskich ginie jego najlepszy przyjaciel, chęć zemsty zwycięża nad rozsądkiem. Życie na krawędzi prowadzi też studentka Roksana, marząca o tym, by zostać zauważoną, bawić się w najlepszych klubach i liczyć w towarzystwie nadającym ton bogaczy… Ściga ją jednak samozwańczy król koksu. Żeby wyjść z tego starcia zwycięsko, Roksana musi zrobić coś równie szalonego, co śmiertelnie niebezpiecznego. Top Dogg jest mocnym zakończeniem trylogii Jensa Lapidusa – VIP Room i Sztokholm Delete, cieszących się w Szwecji dużą popularnością.

Finałowa odsłona bestsellerowej serii Królowie bourbona. Dynastia Bradfordów chyli się ku upadkowi. Śmierć Williama Baldwine’a, głowy rodu, uznano początkowo za samobójstwo, ale wkrótce jego najstarszy syn i zarazem największy wróg przyznaje się do morderstwa. W policyjnym areszcie Edward rozpacza nie tylko z powodu rozpadu rodziny i utraty wolności, ale też kobiety… Sutton Smythe, jego wielka miłość i jedyna osoba, o którą naprawdę zabiegał, została prezeską konkurencyjnej firmy, a to z góry skazuje ich związek na porażkę. Edward musi także stawić czoło twardej więziennej rzeczywistości. Młodszy brat Edwarda, Lane, planował na zawsze pozostać bawidamkiem, chowającym się w cieniu brata. Tymczasem przekorny los stawia go w roli głowy rodziny i lidera firmy. Przekonany, że Edward nie jest mordercą, Lane i jego ukochana, Lizzie King, wyruszają na poszukiwanie prawdziwego sprawcy – jednak odkryją coś, co nie tylko nimi wstrząśnie, ale i zmieni reguły gry. Sutton nie może oprzeć się pokusie i wbrew wszelkim przeciwnościom stara zbliżyć się do Edwarda. Tymczasem życie mieszkańców Easterly się zmienia. Są tacy, których to cieszy, dla innych staje się to tragedią. Jedno tylko jest pewne: miłość zwycięży wszystko. Nawet morderstwo.

Po tym jak Leona cudem unika śmierci i udaje jej się zatuszować swój udział w głośnym napadzie, zmienia taktykę. Odtąd zamierza działać na własną rękę, a jej plan jest prosty: odbierać pieniądze złym ludziom, a dawać potrzebującym, czyli sobie… Tymczasem policja przyjmuje zgłoszenie: psychicznie chora kobieta wpadła pod pociąg. Początkowo wszystko wskazuje na próbę samobójczą, szybko jednak wychodzą na jaw nowe fakty. Wygląda na to, że wcześniej ktoś wyciął jej nerkę. Wkrótce w centrum Sztokholmu zostaje znaleziony zakrwawiony żebrak i policja zaczyna podejrzewać, że chodzi tu o grupę handlującą narządami. A sama Leona? Skąd się wzięła blizna na jej brzuchu? Czy na pewno powstała w wyniku pobicia? Leona nie jest w stanie znieść tej myśli. To śledztwo nabiera dla niej wymiaru osobistego. Pragnie zemsty. Na dodatek chłodna i wyrachowana śledcza odkrywa u siebie pokłady uczuć, o które nigdy się nie posądzała. Czyżby była w stanie naprawdę kogoś pokochać? David, młody kryminalista poza nią nie widzi świata. I jako jedyny zna prawdziwą twarz Leony. Tylko czy policjantka zdecyduje się posłuchać głosu serca, skoro przez tyle lat tłumiła w sobie wszelkie emocje? Czy jest w stanie porzucić dotychczasowe metody działania i zaprzestać popełniania przestępstw, do czego David ją namawia? Jenny Rogneby (ur. 1974) – kryminolożka i śledcza policyjna. Ukończyła też kursy z prawa i rozwiązywania konfliktów. Jej debiut Leona. Kości zostały rzucone (Marginesy 2016) szturmem podbił serca czytelników i okazał się literackim przełomem w karierze Rogneby. Książka odniosła sukces nie tylko w Szwecji, wydano ją jeszcze w jedenastu krajach, a prawa do ekranizacji sprzedano do Hollywood. Druga powieść, Leona. Cel uświęca środki (Marginesy 2017), ugruntowała pozycję Rogneby wśród najlepszych skandynawskich autorów kryminalnych.

Oparta na faktach opowieść o miłości, stracie i surfingu. Zachwycająca wizualnie powieść graficzna, w której surfer i ilustrator AJ Dungo opowiada o swojej ukochanej i ich wspólnej miłości do surfingu, który pomógł im przetrwać najtrudniejszy w życiu czas – czas zmagania się ze śmiertelną chorobą. Dungo po raz pierwszy spotkał Kristen na szkolnej dyskotece i od tamtego przypadkowego spotkania dziewczyna stała się nieodłączną częścią jego życia. Nie tylko była jego pierwszą miłością, ale odkryła przed nim niesamowity świat surfingu. Osobista historia autora przeplatana jest rozdziałami, w których w fascynujący sposób opowiada on o korzeniach, ewolucji i najważniejszych dla tej dyscypliny sportu, a w zasadzie stylu życia, postaciach. Obserwujemy rozwój surfingu od prostej rozrywki dawnych mieszkańców Hawajów, aż do popkulturowego fenomenu, z którym związana jest moda, czy muzyka. Poruszający i mądry debiut AJ Dungo to zarówno miłośna historia, jak i oryginalne spojrzenie na zjawisko, jakim jest surfing. Dla autora to nie tylko hobby, ale także filozofia pozwalająca radzić sobie z najtrudniejszymi życiowymi falami.

Wyznania botaniczki opisującej rozmaite ekspresje roślinnego życia, przypatrującej się ruchom pędów mięty i dyni, działaniu wiatru na korony drzew, wodzie płynącej od korzeni przez pnie aż do najmniejszych liści, gojeniu się ran sosem, deformacjom i pędowi roślin do przeżycia w każdych warunkach. I śmierci. Śledzi spotkania człowieka z wnętrzem ciał roślin odczytywanym jako ich język widoczny w budowie liści, łodyg czy korzeni. Jest to też opowieść o języku i historii roślin, pisana hieroglifami ich anatomii. O przebiegu życia drzew, skrzypów i mchów w świecie złożonym z powietrza, światła, grawitacji i wody. O dębie Bartku, chwastach i podziwie dla pokrzywy. W ludzkim rozumieniu świat roślin toczy się innym torem, stąd nasze niezauważanie i niewrażliwość na ich przemiany, co przekłada się na to, że od zawsze rośliny traktowane są jak tło naszego życia, ozdoba lub pokarm – a nie jako bogaty świat niezależnych istot, które odznaczają się niezwykłą wrażliwością, zdolnością do przekształcania własnych ciał i które istniały na długo przed tym, zanim pojawił się na ziemi jakikolwiek ssak. Patyki, badyle to relacja badaczki samotnie podążającej ścieżkami natury. To pogranicze fizyki Newtona i poetyki, to matematyka i filozofia, a przede wszystkim szczera czułość dla żyjących zielonych istot.

Przełom XIX i XX wieku. Cora Cash jest jedyną dziedziczką ogromnej fortuny, co czyni ją najbogatszą panną w Ameryce. Jest niewiarygodnie piękna i uprzywilejowana. Wychowała się w domu wzorowanym na Wersalu, a na jej debiutancki bal przyszło ośmiuset gości. Jest pewna, że każde drzwi stoją przed nią otworem. Jednak gdy matka zabiera ją do Anglii, by tam znaleźć dla niej odpowiednio urodzonego narzeczonego, Corę spotyka rozczarowanie: zostaje przywitana z dystansem. Szybko się też przekonuje, że wspaniałymi angielskimi posiadłościami rządzą intrygi i plotki. Wydaje się, że do Cory uśmiechnie się szczęście, gdy zaręczy się z poznanym na polowaniu przystojnym i tajemniczym Ivo, księciem Wareham, i wyjdzie za niego. Ale nic nie jest takie, jak się wydaje: Ivo jest wycofany i skryty, a angielskie wyższe sfery pełne są pułapek. Życie w zimnym zamku w Lulworth okazuje się równie trudne: z jej amerykańskich manier drwią nie tylko arystokratyczni krewni i przyjaciele męża, ale nawet służba. Cora wkrótce boleśnie się przekonuje, że pieniądze to nie wszystko. I musi zdecydować, co tak naprawdę liczy się i w życiu, i w małżeństwie. Dowcipna, poruszająca i błyskotliwie zabawna historia Cory to wspaniały debiut autorki, która wnosi powiew świeżości do świata Edith Wharton i Henry’ego Jamesa. Inteligentna opowieść o przepaści dzielącej stary i nowy świat… i o kobiecie, która próbuje je połączyć. „Guardian” Daisy Goodwin pracowała jako prezenterka oraz producentka przy takich programach telewizyjnych jak Reader I Married Him, Bookworm czy The Nation’s Favourite Poems; współtworzyła także program Grand Designs. Jest redaktorką licznych antologii wierszy, wliczając bestsellerowy zbiór 101 Poems That Could Save Your Life. Goodwin regularnie pisuje recenzje dla „Timesa” i „Sunday Timesa”, a także prowadzi dział biblioterapii na łamach „Daily Mail”. Napisała scenariusz do serialu Wiktoria, który można oglądać w TVP1. Obecnie pracuje nad jego kontynuacją. Wydawnictwo Marginesy opublikowało dwie jej powieści: Wiktorię (2017) i Łowcę posagów (2018).

Tetris to jedna z najdoskonalszych i najpopularniejszych gier wideo w historii. Prosta, ale niezwykle wciągająca. Niekończąca się łamigłówka, od której uzależniły się miliony graczy na całym świecie. Choć powstała 35 lat temu, do dziś cieszy się wielką popularnością. Z tym, że teraz najczęściej gra się w nią nie na komputerze, a w telefonie. Wystarczy spędzić z Tetrisem trochę czasu, by wszędzie widzieć spadające bloki o charakterystycznych kształtach. By zacząć o nich śnić. Aleksiej Pażytnow stworzył Tetrisa w 1984 roku w zasadzie przypadkiem, pracując tak naprawdę nad oprogramowaniem dla radzieckiego rządu. Gra szybko podbiła serca jego współpracowników, którzy nie mogli się od niej oderwać, zawalając obowiązki służbowe. Tetris szybko wyciekł za Żelazną Kurtynę i wzbudził pożądanie gigantów ówczesnej cyfrowej rozrywki. Pragnęły jej Nintendo, Atari, Sega – najważniejsi w tamtych czasach wydawcy gier. Komiks Boxa Browna to fascynująca i wciągająca opowieść o przebłysku geniuszu, wojnie o prawa do wydania gry – pełnej potajemnych wizyt w Moskwie, sekretnych umów, niezliczonych nieporozumień i bezczelnych kradzieży – ale także o roli gier w sztuce, kulturze i przemyśle czy w życiu człowieka w ogóle.

Ronit jest doradczynią finansową, mieszka w Nowym Jorku. Kiedy umiera jej ojciec, szanowany rabin, nie może dłużej uciekać od przeszłości i wraca do ortodoksyjnej dzielnicy żydowskiej w Londynie, gdzie dorastała. W rodzinnych stronach czuje się wyobcowana. Jej ojciec na swego następcę wybrał Dovida. A Dovid ożenił się z Esti, która kilkanaście lat wcześniej towarzyszyła Ronit w poszukiwaniu tożsamości seksualnej. Teraz jednak dzieli je przepaść. W powieści przeplatają się dwa głosy. Jeden z nich to narracja Ronit, bezpośredniej i zadziornej czarnej owcy, która wyrwała się z konserwatywnej rodziny. Drugi mógłby należeć do Esti – pokornej, pogodzonej ze swoim losem, starającej się sprostać oczekiwaniom i w tradycji odnaleźć spełnienie. Opowieść o żydowskich zwyczajach staje się pretekstem do rozważań o sprawach uniwersalnych: słowie i milczeniu, wolności i obowiązku, buncie i pokorze, szczęściu i miłości, wreszcie – o religijności. Alderman unika społecznych i psychologicznych uproszczeń, opisuje tradycje ortodoksyjnych żydów z czułością i szacunkiem dla punktów widzenia obu bohaterek. Obraz tej społeczności nie jest tu ani arkadią, ani ciemnogrodem tłamszącym wolność jednostki. Nieposłuszeństwo to głos sprzeciwu wobec każdej ortodoksji, ale obrona świadomości religijnej. Zabawna, czuła i wnikliwa. „Guardian” Wspaniała powieść… bogata, odkrywcza i fascynująca. „Sunday Times” Naomi Alderman wychowała się w Hendon, ortodoksyjnej dzielnicy żydowskiej w Londynie. Nieposłuszeństwo to jej debiutancka powieść, nagrodzona prestiżową Orange Award for New Writers. Zekranizował ją Sebastian Lelio, a w rolach głównych wystąpiły Rachel Weisz i Rachel McAdams. Najnowsza powieść Alderman, Siła (Marginesy 2018), zdobyła Bailey’s Women Prize for Fiction i tytuł najważniejszej książki roku m.in. „ New York Timesa”, „Los Angeles Timesa”, „Washington Post”, „Entertainment Weekly”. Trwają prace nad przeniesieniem jej na ekrany telewizyjne.

„Wciąga bardziej niż Jo Nesbo, ma w sobie więcej mroku niż Stieg Larsson” – Tony Parsons. Ogarnięty obezwładniającym poczuciem winy Fabian Risk udaje się na zasłużony urlop, by zająć się rodziną, a szczególnie leżącą w śpiączce Matildą. Tymczasem miasto pogrąża się w chaosie: zaczyna się od wyjątkowo brutalnego morderstwa małego chłopczyka z Syrii, później ginie pracownik supermarketu, a kolejne zbrodnie wskazują, że jedyny możliwy motyw mordercy – lub morderców – ma podłoże rasowe. Skomplikowane śledztwa przerastają policjantów, dlatego Fabian musi wrócić na posterunek, a jego szefowa, Astrid, przerwać dopiero co rozpoczętą kurację odwykową. Tylko jak złapać seryjnego mordercę, który za każdym razem zabija inaczej? Na dodatek Fabian nieoficjalnie prowadzi śledztwo związane z tajemniczymi dokumentami, które odnalazł po śmierci Hugo Elvina. Jego wyniki mogą na zawsze zmienić relacje w zespole. Motyw X to czwarta odsłona serii o zmaganiach Fabiana Riska ze szwedzką przestępczością. Poprzednie tomy rozeszły się na świecie w ponad milionie egzemplarzy, a Stefan Ahnhem uważany jest za jednego z najlepszych, najbardziej ambitnych i mrocznych twórców skandynawskich kryminałów. Seria o Fabianie Risku ukazuje się w kilkunastu krajach, trwają także prace nad jej adaptacją filmową. Stefan Ahnhem od ponad dwudziestu lat pracuje jako scenarzysta telewizyjny i filmowy. Jest autorem scenariuszy do najpopularniejszych szwedzkich seriali kryminalnych, m.in. tych o Kurcie Wallanderze. Zadebiutował Ofiarą bez twarzy (Marginesy 2016), która spotkała się z fantastycznym przyjęciem, a jej prawa sprzedano do dwunastu krajów. Dziewiątym grobem (Marginesy 2016) i Osiemnastoma stopniami poniżej zera (Marginesy 2017) tyko umocnił swoją pozycję jednego z najciekawszych pisarzy skandynawskich.