Po dwóch stronach nieba

Tom poetycki Po dwóch stronach nieba to swoista forma rozmowy z Czytelnikiem za pośrednictwem poezji, a głównym wątkiem tej rozmowy jest niejednoznaczność, dualizm, dwutorowość zjawisk. Obecnym czasom można bowiem przeciwstawić odległe dziś lata wojny, współczesny pęd życia zestawić z dawnym spokojem choćby poprzez powrót do domów naszego dzieciństwa, a wartość otaczającego nas dobrobytu ocenić przez pryzmat utraty tego, co naturalne. Mijają epoki, czy jednak można powiedzieć, że mijają pewne uniwersalne wartości? Zebrane w prezentowanym tomie wiersze to jednak również próba poszukiwania źródła i sensu słów. Uważam bowiem, że wyrazy wyrażające uczucia nie stanowią jedynie budulca zwyczajnej wypowiedzi, lecz wypowiadane uparcie, cierpliwie, wielokrotnie, budują rzeczywistość i stale wskrzeszają to, co nam dane, a co jednak pochodzi z niedostrzeganej przez nas rzeczywistości. Mogę powiedzieć, parafrazując słowa Hamleta: reszta jest niezrozumieniem. Mogę powiedzieć tylko tyle i aż tyle.. Zaskoczenie Nie zdumiewa mnie zło w człowieku Nie zdumiewa mnie zło – to źle Nie zdumiewa mnie mróz bez śniegu Nie zdumiewa mnie świat we mgle. Zaskakuje mnie dobro w Bogu Zaskakuje mnie Bóg – to źle Zaskakuje poezja w głogu Zaskakuje mnie dobro w tle. Nie zdumiewa mnie zło przed metą Zaskakuje brak zła – to źle Zaskakuje mnie że poetą Ktoś się staje tuż obok mnie. Zaskakuje mnie wiersz w człowieku Choć nie wyszedł mu z ust – to źle Nie zdumiewa mnie że poetów Dziś najwięcej jest w moim śnie. Nie zdumiewa mnie że herezją Bywa wolność i wiersz – to źle Zaskakuje mnie że poezją Jest zło w centrum i dobro w tle.