Po roku 1945. Latencja jako źródło współczesności

W swojej przełomowej książce Hans Ulrich Gumbrecht łączy elementy autobiografii z historią Niemiec, refleksje poświęcone Samuelowi Beckettowi i Paulowi Celanowi z
drobiazgową egzegezą myśli Heideggera i Sartre'a oraz
zaskakującymi obserwacjami z dziedziny zjawisk kulturowych, od Edith Piaf po raport Kinseya. Efektem
tych zabiegów jest pasjonujący eksperyment badawczy mieszczący w sobie liczne dyscypliny naukowe i style
myślenia. Autor poszukuje wspłczesnych dylematów cywilizacyjnych świata zachodniego (kryzys instytucji społecznopolitycznych, schyłek myślenia w perspektywie historycznej, zbiorowe lęki egzystencjalne) w atmosferze intelektualnej powojennej Europy, która uformowała
myślenie tzw. pokolenia 68, dominującego w środowiskach opiniotwórczych i elit politycznych Europy po upadku komunizmu.
Nietypowa, znakomicie skomponowana i pełna niuansów [...] Całkowicie oryginalna medytacja nad tym, jak zmieniło się nasze poczucie czasu na przestrzeni trzech ostatnich dekad ubiegłego wieku.
Harold Bloom, Yale University
Hans Ulrich Gumbrecht (1948) profesor literatury na Uniwersytecie Stanforda, wcześniej wykładał na uniwersytetach w Bochum i Siegen, był wiceprzewodniczącym Niemieckiego Towarzystwa Romanistów. Wydał m.in. 1926(1998), Production of
Presence (2004) i Atmosphere, Mood, Stimmung (2012).