Prze otwarte okno

Piotr Kominek pomimo młodego wieku jest już w pełni dojrzałym twórcą. Nie tylko dlatego, że trzymany właśnie w dłoniach tom jest już dziesiątym w jego dorobku. Ważniejszym jest, że przez ten czas autor wypracował swój własny i niepowtarzalny styl zarówno wypowiedzi poetyckiej, jak i literackiego imaginarium. Kominek jest wierny sobie w tym, co chce przekazać czytelnikowi i w jaki sposób zamierza to zrobić. Należy w pełni docenić jego odporność na mody i style zmieniające się podobnie jak pogoda w naszej szerokości geograficznej. […] Ze wstępu Pawła Kołodziejskiego jak odnaleźć jutro kończy się lato nadchodzą jesienne deszcze i nie wróci już to co za nami drzwiami nocy wejdziemy do siebie zbiorę dla ciebie wszystkie gwiazdy księżycową łódką popłyniemy uliczkami nieba zostawimy na ziemi wszystkie sprawy tutaj niczego nam nie potrzeba nie boisz się kolejnych nocy bo jest z tobą Jezus może gdzieś na końcu drogi ujrzymy jego twarz twoje serce nigdy się nie cofa ani nie zatrzymuje ono bije wciąż dalej bez Jezusa dni są tak puste wiesz to już teraz gdy patrzysz przez swoje okno nie wiemy jak długo jeszcze będziemy tak wędrować wszystkie najpiękniejsze chwile schowałem dla ciebie tacy sami jesteśmy tacy sami choć w każdym z nas bije inne serce tylko my tak patrzymy na siebie jak wiele zostało nam jeszcze spotkań gdy stajesz w moim oknie tak dobrze się znamy ale jeszcze nie zrozumiał nas świat choć tego bardzo pragniemy wiemy że go nigdy nie zatrzymamy tylko dzięki tobie poznaję ulubione miejsca tego miasta które chcesz mi pokazać każdego dnia podróżujemy do Jezusa którego miłość jest szczęściem zmoczeni deszczem do suchej nitki uczymy się tej miłości gdy jesteśmy tak blisko a gdy minie kolejny dzień pragniemy się wsłuchać w melodię bicia naszych serc