Sztuka aktorska Aleksandry Śląskiej

W książce przedstawiono badania dotyczące dorobku artystycznego Aleksandry
Śląskiej, ze szczególnym uwzględnieniem wizerunku zimnej aktorki specjalistki od
ról Niemek i arystokratek. Cel monografii sprowadza się do ukazania okoliczności
sprzyjających kształtowaniu powstałego stereotypu oraz próby rozbicia
powszechnego wyobrażenia na temat Śląskiej poprzez prezentację jej mniej znanego
oblicza zawodowego i prywatnego. Książka podzielona została na dziewięć części,
poświęconych określonym kręgom tematycznym, którymi do pewnego stopnia rządzi
porządek chronologiczny. W pierwszej sekwencji przedstawiono rodzinne oraz
aktorskie korzenie Śląskiej. Niemało miejsca zajęły opisy studiów w Państwowej
Szkole Dramatycznej w Krakowie, pierwszych kroków stawianych na deskach
Miejskich Teatrów Dramatycznych oraz fascynacji Juliuszem Osterwą. Druga
sekwencja dotyczy samej Śląskiej cech jej charakteru, metod twórczych oraz
poglądów na teatr i sztukę aktorską, z czego wyłonił się obraz wielkiej,
momentami bezkompromisowej indywidualności. W kolejnym rozdziale wizerunek ten
ulega poszerzeniu o wątek przynależności artystki do pokolenia, które, tworząc
zjawiska polskiej szkoły słuchowiska, polskiej szkoły dubbingu oraz Teatru
Telewizji, zasłużyło się dla rozwoju polskiej kultury w latach PRL-u. Dokonano
również przeglądu kreacji aktorskich Śląskiej mogących wywoływać największe
zdziwienie, gdyż najbardziej odległych od powszechnego wyobrażenia na temat
Śląskiej a mianowicie ról kobiet perwersyjnych, znerwicowanych, o demonicznej
naturze, a także wcieleń z repertuaru komediowego. W ostatnich odsłonach książki
ukazano naturalne konsekwencje artystycznej drogi, która doprowadziła Śląską do
podjęcia reżyserskich wyzwań oraz długoletniej pracy pedagogicznej. Powrót
Śląskiej do szkoły miał wymiar symboliczny, pokazywał, jak historia zatoczyła
koło. Oddając się wychowaniu młodego pokolenia ludzi sztuki, spłacała dług swym
wielkim mistrzom.