Madryckie Museo del Prado należy do największych muzeów świata ? jego zbiory obejmują około 8000 obrazów, 5000 rysunków, 2000 grafik, 700 rzeźb i 2000 innych dzieł sztuki. Nie istnieje porównywalna pod względem wielkości kolekcja klasycznego malarstwa hiszpańskiego, a są tu również obecne arcydzieła z innych krajów, które cieszą się światową sławą, na trwałe bowiem wpisały się w historię sztuki Zachodu. Należą do nich przykłady renesansowego malarstwa tablicowego z północnych obszarów Europy, flamandzkie obrazy barokowe, włoskie arcydzieła powstałe między XV a XVIII wiekiem oraz prace reprezentujące francuski i niderlandzki klasycyzm.

Publikacja przedstawia niezbędną wiedzę o dziejach polskiego malarstwa przez pryzmat sylwetek artystów oraz ich najważniejszych dzieł. Jednocześnie ukazuje przemiany w naszej kulturze i historii odzwierciedlone na obrazach. Wielu dziełom poświęcono eseistyczne opisy, którym towarzyszą liczne, efektowne reprodukcje, w tym wyjątkowe autoportrety. Całość wzbogacają teksty o kierunkach artystycznych, technikach malarskich, a także ciekawostki, cytaty i noty o osobach przedstawionych na obrazach.

Jak architektura i urbanistyka pomagały w realizacji dążeń społeczno-politycznych w nowo powstałych państwach w Europie Środkowej po I wojnie światowej? Gdzie burzono stare, a gdzie wznoszono nowe pomniki i mauzolea, by umocnić młode narodowe tożsamości? Czy międzywojenny modernizm w architekturze to wyłącznie specyfika dużych ośrodków miejskich? Jakie dążenia podejmowały w tym czasie niepodległa Polska, Czechosłowacja, Jugosławia czy kraje bałtyckie, by stworzyć nowemu obywatelowi godne warunki życia? Publikacja wielowymiarowo prezentuje relacje architektury i polityki po I wojnie światowej. Znalazły się w niej obszerne eseje poświęcone nowej geografii politycznej w Europie Środkowo-Wschodniej po konferencji pokojowej w Paryżu (1919-1920), środkowoeuropejskiej architekturze modernistycznej czy nowej polityce mieszkaniowej w regionie. Szczegółowe szkice poświęcono m.in. modernistycznej wsi Lisków w Wielkopolsce, międzywojennej architekturze Czechosłowacji, Jugosławii i krajów bałtyckich, a także transformacji i modernizacji Kowna – tymczasowej stolicy Litwy w latach 1919-1939.

W książce podjęto temat relacji między awangardą, neoawangardą a kulturą undergroundową i popularną w Europie Środkowej. Stanowi ona porównawcze studium dotyczące kultury alternatywnej i tradycji awangardowej w PRL i Czechosłowacji w latach siedemdziesiątych-dziewięćdziesiątych XX wieku. Tom zawiera niepublikowane dotąd w języku polskim teksty czeskojęzyczne i polskie źródła archiwalne (Tajna Kronika Pięciu Osób), przedstawia działalność mało znanych grup artystycznych i alternatywnych (m.in. Oneiron w Polsce i ważne dla czeskiej sceny kulturalnej środowisko „Revolver Revue", z którego do polskiej świadomości przebił się jedynie Jáchym Topol), podejmuje też temat muzyki alternatywnej w relacji z ruchami neoawangardowymi i undergroundowymi końca XX wieku. „Antologia podejmuje problematykę awangardy, neoawangardy, kontrkultury i undergroundu oraz niedostatecznie dotąd przebadanych związków między nimi. Mamy tu między innymi analizę czeskiej i polskiej alternatywnej sceny muzyki rockowej, odwołania do opozycyjnych ruchów politycznych w Czechach i w Polsce, „sprawozdanie" o Křižovnickiej Szkole Czystego Humoru bez Żartu, panoramę kontrkulturowych działań we Wrocławiu i Łodzi, prekursorskie omówienie niezwykle ważnej katowickiej grupy Oneiron, historię działalności polskich galerii niezależnych, kariery artystycznej Józefa Robakowskiego, praktyk twórczych Józefa Wodiczki... To pozycja nowatorska i inspirująca, a zarazem rzetelna i oparta na gruntownej wiedzy oraz szerokiej erudycji, komparatystycznie z różnych perspektyw autorskich ujmująca związki i paralele polsko-czeskie, a także związki między różnymi dziedzinami sztuki". Z recenzji prof. dr. hab. Leszka Engelkinga

Akt oskarżenia jest bardzo długi: że brzydkie, że nieludzkie, że można się na nich zgubić, że niebezpieczne… A przecież na blokowiskach żyją tysiące warszawiaków. Bloki znajdziemy wszędzie, nawet w centrum miasta. Trudno udawać, że ich nie ma. Dlatego warto im się przyjrzeć – docenić ich różnorodność, poznać historię, dostrzec urok, polubić. Bloki i blokowiska mają swoje miejsce w naszej kulturze, nie tylko architektonicznej i urbanistycznej, ale też społecznej. Są obecne w sztuce, literaturze i filmie. Przechodzą powoli do przeszłości, w sferę sentymentu. Niekiedy stają się zabytkami – jako kawałek historii Warszawy, taki sam jak Stare Miasto czy inne obowiązkowe atrakcje. Zapraszamy na spacer po siedemnastu warszawskich blokowiskach, dzięki któremu poznają Państwo specyfikę tych osiedli. O historiach ukrytych między wielkimi płytami opowie dr Jarosław Trybuś – krytyk architektury, historyk sztuki, od 2012 roku wicedyrektor Muzeum Warszawy. Publikacja jest wznowieniem wydania z 2011 roku.

Banksy. His work. Photographed. In a book. This is that book.

Posągi i utopie. Rzeźba jako metafora nowoczesnej formy artystycznej, podmiotowości i politycznej wspólnoty to opowieść o literaturze europejskiego modernizmu poprzez interpretację obecnych w niej rzeźbiarskich metafor, służących konceptualizacji problemów istotnych dla jej twórców: formy artystycznej, podmiotowości i wspólnoty. Rzeźbiarska materialność posągów i ich właściwości wywołują wiele możliwych skojarzeń – od stałości i zamknięcia materii w harmonijnym kształcie klasycystycznego artefaktu po ulotność i kruchość form Alberta Giacomettiego. Nowoczesna literatura rejestruje to zróżnicowanie i szuka w nim utopijnych projektów estetycznych, antropologicznych i politycznych, ocalających przed chaosem modernizującego się świata. Rzeźba daje bowiem poczucie niezmienności świata wobec przepływu zdarzeń, jest jego nieporuszonym punktem. Ale literacka rzeźbiarskość równie skutecznie rozbija iluzję trwałości ideału, ujawniając jego rewers – pozbawiony życia bezruch posągowego ciała. Nowoczesność jest formacją sprzecznych tendencji – pragnienie formalnej dyscypliny i porządku świata współistnieje tu z demaskacją jego sztuczności i poszukiwaniem pęknięć dyscyplinującej formy. To napięcie kumuluje się w literackich sposobach wykorzystania rzeźby. Ich różnorodność rozpina się choćby między parnasistowskim cyzelowaniem formy poetyckiej a jego nieoczekiwanym powtórzeniem w monumentalności realizmu socjalistycznego. Literackie reprezentacje rzeźb i ich właściwości nie tylko materializują idee nowoczesności, ale ponadto służą ich weryfikacji. Techniczna precyzja formowania kształtu rzeźbiarskiego i tekstowego podszyta jest bowiem przemocą narzucania scalającej formy na nieukształtowane słowa i materiały. Książka ta jest próbą ujęcia rzeźby nie tylko jako figury opisowej, ale przede wszystkim krytycznej wobec nowoczesnych utopii sztuki i życia.

Meble są przedmiotami, które użytkujemy przez całe życie. Łóżka, fotele czy krzesła mają bezpośredni kontakt z naszym ciałem – szafy, regały, komody zaś pośredni. Wszystkie mają znaczący wpływ na estetykę wnętrz, lecz co ważniejsze – na nasze bezpieczeństwo i stan zdrowia. Powstanie atrakcyjnego w formie, funkcjonalnego, ergonomicznego i bezpiecznego mebla jest wysiłkiem wielu osób pracujących w interdyscyplinarnych zespołach. Współpraca architektów, projektantów, konstruktorów i technologów podczas formułowania założeń projektowych nowego wyrobu, często ujawnia nieporozumienia i uporczywe narzucanie własnych koncepcji, co istotnie ogranicza pasję twórczego poszukiwania rozwiązań satysfakcjonujących wszystkich członków zespołu projektowego. Niniejsza książka jest drugim, rozszerzonym wydaniem opracowania, które może przybliżyć niektóre zagadnienia wspólne dla twórców nowego mebla. Opracowanie to przygotowano nie tylko z myślą o studentach wydziałów technologii drewna Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu i SGGW w Warszawie, ale kierowane jest ono także do studentów architektury uczelni technicznych czy akademii sztuk pięknych podejmujących się kształcenia na kierunku projektowanie mebli. Podręcznik powinien być także pomocny inżynierom rozwiązującym na co dzień problemy techniczne w projektowaniu mebli.

Książka wydana z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości. od Autora: " Przystępując do realizacji dzieła artystycznego, już od samego początku zdawałam sobie sprawę, że dla moich młodych wykonawców będzie to niezwykła lekcja historii i dziejów naszego narodu. Dobór repertuaru, przedstawienie go w odpowiednim świetle historycznym przyczynia się do zaciekawienia i zainteresowania nim oraz wyrabia w młodym człowieku szacunek do przeszłości i dziedzictwa kulturowego ojczyzny. (...) Książka adresowana jest do wszystkich Polaków oraz wychowawców młodego pokolenia, którym leży na sercu pielęgnowanie naszych tradycji, pięknych tradycji śpiewaczych, umiłowanie pieśni,w tym pieśni historycznej, patriotycznej, ludowej itp. Publikacja ta może być pomocą dla nauczycieli wszystkich poziomów edukacyjnych: dla szkół podstawowych, średnich, kształcenia zawodowego, kształcenia wyższego oraz w edukacji dorosłych." - dr Jolanta Grygielska Książka zawiera teksty, nuty oraz płytę CD audio.

Ogrody są wyjątkowymi dziełami sztuki, które pierwiastki żywy w postaci przyrody i nieożywiony łączą twórczą myślą planisty ogrodowego. Warunkiem przetrwania założeń ogrodowych jest zapewnienie stałej ochrony, właściwej opieki i odpowiedniego użytkowania. Narastające zróżnicowane zagrożenia powodują, że problematyka ochrony i konserwacji zabytkowych założeń ogrodowych jest stale aktualna, tak w kraju, jak i na świecie. Stan zabytków ogrodowych w Polsce pokazuje jak ważne i pilne są to zagadnienia. Z przedmowy do pierwszego wydania Poprzednie wydanie niniejszej książki ukazało się w 1993 roku i była to pierwsza kompleksowa publikacja dotycząca ochrony i rewaloryzacji zabytków ogrodowych w Polsce. Zawarto niej wyniki badań konserwatorskich ośrodków polskich i zagranicznych, oraz bogate doświadczenia własne autora publikacji. Longin Majdecki to wybitny planista ogrodowy, a także niekwestionowany autorytet w dziedzinie ochrony i rewaloryzacji ogrodów. Drugie wydanie, bogato ilustrowane, ukazuje się po 26 latach i zawiera uzupełnienia wynikające ze zmian w prawodawstwie, teorii konserwacji i stosowanych metodach, oraz przedstawia realizacje konserwatorskie aż do czasów współczesnych. Książka polecana miłośnikom sztuki ogrodowej, profesjonalistom zajmującym się problematyką ochrony i konserwacji ogrodów historycznych, pracownikom służb konserwatorskich, właścicielom i opiekunom zabytkowych parków i ogrodów; przydatna dla studentów kierunków: architektura krajobrazu, architektura i urbanistyka, historia sztuki.

Pierwsza i za życia jedyna publikacja książkowa po polsku "Zbiegi okoliczności" (zbiór szkiców), wyszła najpierw w kraju w drugim obiegu wydawniczym w 1981 roku, następnie w roku 1982 w Instytucie Literatury w Paryżu (wydanie rozszerzone). Obecne wydanie stanowi integralne powtórzenie edycji Instytutu Literackiego wzbogacone dodatkiem obejmującym wybór najważniejszych tekstów napisanych po roku 1982.

NA STRONACH TEJ KSIĄŻKI CZYTELNIK POZNA ŻYCIE I TWÓRCZOŚĆ FASCYNUJĄCEJ POSTACI, JAKĄ BYŁ LEONARDO - CZŁOWIEKA, KTÓRY BEZUSTANNIE POSZUKIWAŁ... NIGDY NIE TRACĄC PRZY TYM CIEKAWOŚCI WOBEC FENOMENÓW OTACZAJĄCEGO ŚWIATA. Fascynacja, jaką do dnia dzisiejszego budzi Leonardo da Vinci, bierze się nie tylko z jego wielkości jako malarza, ale również z wielowymiarowości pracy artystycznej i naukowej. Malarz i architekt, matematyk i naukowiec, badacz przyrody i teoretyk malarstwa, geolog i fizyk – wszystkie te zainteresowania i umiejętności, a także wyobraźnia nieznająca granic są widoczne przede wszystkim w jego malarstwie, ale nie tylko. Rysunki i szkice Leonarda, w których zawarł swoje błyskotliwe obserwacje dotyczące wielu dziedzin nauki, obejmują setki zeszytów.

W książce znalazły się 32 wiersze zestawione z odpowiednimi dziełami sztuki polskiej i obcej. Całość wzbogaca komentarz historyczno-plastyczny, ukazujący pierwotny kontekst poszczególnych obrazów i ich symbolikę. Z kolei analiza literacka odnosi się do wierszy Kaczmarskiego, ich wymowy i okoliczności powstania.

— Ever wanted to save the world? — It’s easy to feel like we can’t make a difference. But small, easy actions, if taken by enough people, can move mountains – and save planets. Written in collaboration with leading environmental experts from WWF, this short book provides simple changes we can all make to our everyday lives, from morning to night. These aren’t the only things you can do. Nor are they things you have to do. But these 12 small acts are basic steps anybody can take, and if even one of them sticks, our children will inherit a better world. Acts like: – Turning off devices instead of leaving them on standby – Buying less cotton clothing (a T-shirt needs 2,400 litres of water to make!) – Using reusable straws when possible – Turning off the tap while you brush your teeth will take only moments, but if enough people commit to them, we can make a real difference to our planet.

Monografia jest rozprawą przekrojową i multidyscyplinarną. Z jednej strony, dotyczy ona rynku dzieł sztuki jako przykładu rynku efemerycznego dobra unikatowego, które wymyka się zasadom ekonomii neoklasycznej i teorii użyteczności von Neumanna-Morgensterna. Z drugiej, koncentruje się na typowo neoklasycznych parametrach inwestycyjnych: stopy zwrotu, wskaźników korelacji i efektywności rynkowej. Trzecią dziedziną włączoną do dyskursu jest ekonomia behawioralna, której zadaniem jest wytłumaczenie powtarzalnych i systematycznych nieefektywności rynku dzieł sztuki, związanych z nieracjonalnym zachowaniem uczestników rynku, kiedy to emocje łączą się z próbami przeprowadzania racjonalnych inwestycji. Rynek dzieł sztuki cieszy się obecnie ogromnym zainteresowaniem ekonomistów i inwestorów. Może to prowadzić do wystąpienia określonych zagrożeń. Jednym z nich jest zaliczenie w ogólnej świadomości dóbr unikatowych (a razem z nimi i dzieł sztuki) do kategorii produktów sensu stricto inwestycyjnych. Jako takowe byłyby tylko kolejną klasą aktywów, Podobnie jak akcje, obligacje czy jednostki funduszy inwestycyjnych. Celem tej monografii jest wykazanie, iż takie rozumowanie niesie ze sobą ryzyko popełnienia błędu.

After a career spanning sixty years, Sir Don McCullin, once a witness to conflict across the globe, has become one of the great landscape photographers of our time. McCullin’s pastoral view is far from idyllic. Though the woods and stream close to his house in Somerset have offered some respite, he has not sought out the quiet corners of rural England. He is drawn, instead, to the drama of approaching storms. He has an acute sense of how the emptiness of his immediate landscape echoes a wider tone of disquiet. McCullin is based in the geographical centre of southern England. The presence of sacred mounds, hill forts, ancient roads and the nearby monuments of the prehistoric era have shaped his sense of nationhood. But down on the Somerset Levels, he has tramped through the flooded lowlands. The imagery of his home county, ravaged by storms, inevitably projects the associations of a battlefield, or, at least, the views of one intimate with scenes of war. He is not alone in his preference for darkened clouds over clear skies. McCullin’s West Country is not far removed from the East Anglia of Constable’s Dedham Vale two centuries earlier. His knowledge of his historical predecessors places him deep in a Romantic tradition. His experience as a traveller reinforces the sense of a man on the edge of civilisation under siege. Nowhere is this more apparent than in his repeated views of the glories of Palmyra and of the destruction of this ancient Syrian city. The Landscape is the last in a long series of books published by Jonathan Cape, which encompasses the entirety of McCullin’s working life.

Wszechstronny obraz Belwederu w czasie jego 200-letniej historii. Opis jego przebudowy i zmian zachodzących w pałacu we wszystkich epokach oraz ludzi z nim związanych, z księciem Konstantym Romanowem, Marszałkiem Józefem Piłsudskim, generalnym gubernatorem Hansem Frankiem, Bolesławem Bierutem, przewodniczącymi Rady Państwa i Prezydentami suwerennej Polski na czele.

„Wartością tej pracy jest […] to, że jej Autorzy wykazali się znajomością najbardziej współczesnych zjawisk […], nabrali do nich dystansu i potrafili wyciągnąć rzetelne, głębokie wnioski, które mogą być inspiracją dla czytelnika. Obok tej książki nie da się przejść obojętnie i długo nie zapomni się jej treści, będzie intrygować, zmuszać do refleksji”. Z recenzji prof. dra hab. Kazimierza Wolnego-Zmorzyńskiego „Książka Fakty i artefakty. Formy paraartystyczne w mediach ma na celu przedstawienie wielopłaszczyznowych zależności dostrzegalnych pomiędzy twórczością artystyczną a środkami masowego przekazu. Współcześnie trudno już mówić o hermetycznych granicach pomiędzy tymi formami, choć przez wiele lat zarówno medioznawcy, jak i literaturoznawcy zdecydowanie częściej skłonni byli akcentować różnice pomiędzy sztuką a dziennikarstwem, aniżeli wzajemne ich wpływy i podobieństwa. Zamierzeniem naszym jest przeanalizowanie oddziaływania na siebie form artystycznych i mediów, a także opisanie skutków tego procesu.” Z wprowadzenia

Wartość materiału zebranego przez Gretę Gober wynika nie tylko z konsekwentności i ukierunkowania badań, ale także z faktu, iż były one prowadzone w instytucji medialnej, do której nie jest łatwo przeniknąć. Jak się okazuje, fakt, że przedmiotem badania była polska telewizja publiczna, wcale nie ułatwiał autorce tego zadania. Zaprezentowane w książce analizy oraz obserwacje pokazują, iż struktura tej instytucji pozostaje hermetyczna i hierarchiczna, bez względu na przypisany jej status i funkcje, także te związane z realizacją polityki równościowej. (prof. Małgorzata Radkiewicz) Autorka ukazuje kwestie męskiej hegemonii w instytucji medialnej w perspektywie diachronicznej, posiłkując się rozmaitymi memuarami i dokumentami sporządzonymi przez telewizyjnych bossów (nigdy nie miałem wysokiego mniemania o zarządcach i władcach telewizyjnego świata, ale czasem, przyznaję, podczas lektury ich wynurzeń włos się na głowie jeżył), a przesuwając się po osi czasu, cytuje (niekiedy przejmujące) głosy respondentów uwikłanych dziś w dziennikarstwo telewizyjne. Ta panoramiczność spojrzenia pozwala wzajemnie oświetlać się przeszłości i współczesności. A zarazem dowodzi, że jeśli mowa o dziennikarskich rolach społecznych, tak wiele się nie zmieniło. (prof. Mariusz Czubaj)

Photographs and stories of 500 women from around the world, based on the author's hugely popular website. Since 2013 Mihaela Noroc has travelled the world with her backpack and camera taking photos of everyday women to showcase the diversity and beauty all around us. The Atlas of Beauty is a collection of her photographs that celebrates women from fifty countries across the globe and shows that beauty is everywhere, regardless of money, race or social status, and comes in many different sizes and colours. Mihaela's portraits feature women in their native environments, from the Amazon rain forest to markets in India, London city streets and parks in Harlem, creating a mirror of our varied cultures and proving that beauty has no rules. 'Stunning . . . aims to challenge the ideals of beauty dictated by the women's fashion magazine industry' Independent 'A startling and revealing project' Daily Mail 'Scrolling through "The Atlas of Beauty", beauty becomes not a universal standard, but a complicated tapestry' Huffington Post