Szturc Włodzimierz

Badania naukowe Włodzimierza Szturca charakteryzują się interdyscyplinarnym ujęciem problemu wyobraźni, szczególnie istotnej w literaturze wieku XIX oraz w dramacie i teatrze tego okresu – aż po współczesność. Ruch, gest, słowo, znak, ale t

Eseje zebrane w książce Włodzimierza Szturca tworzą osobną całość, kontekstualizują się i ramują nawzajem, sugerując nowe, często zaskakujące odczytania. Książka została podzielona na dwie części sygnalizowane w tytule: Diapazony i Fonosfer

Książka profesora Włodzimierza Szturca Eironeia jest zamknięciem trzydziestoletniego okresu jego badań nad ironią i ironicznością w filozofii, poetyce i literaturze. Jej przedmiotem jest teoria i praktyka ironii od najdawniejszej filozofii

Monografia powstała w ramach Humanistycznego Konsorcjum Naukowego UAM–UJ, artykuły dotykają wszystkich niemal zagadnień, aspektów oraz sfer aksjologicznych i znaczeniowych związanych z kulturowymi reprezentacjami pychy – od nowatorskiego sp

Maska jest echem tożsamości własnej podmiotu. Ulega wyobcowaniu w rytuale używającym jej po to, by rozdwojona tożsamość podmiotu wtargnęła, wbiła się w naturę jako obcy element, ale przecież w samej naturze tkwiący od początku. Rytuał jest

Zbiór studiów Włodzimierza Szturca jest wyrazem świadomości, że w dramacie ludzkiego życia najważniejsza staje się scena ostatnia. Autor z uwagą i wrażliwością przygląda się różnym tekstom artystycznym, by śledzić tropy zmagań z tanatycznym

Omawiana książka to nie konstrukcja licząca trzynaście rozdziałów, ale jakby droga krzyżowa trzynastu stacji namiętności, na której Autor daje głos postaciom tak różnym (zda się...), jak Racine, Descartes, Norwid, Novalis, Słowacki, Kleist,