Wiersze 1946-1996 - A. Międzyrzecki

Dokonać wyboru wierszy klasycznego, ważnego poety z ponad półwiecznego obszaru, w którym te wiersze powstały wydaje się prawie niemożliwością.Poeta często skupia uwagę na drobiazgach, szczegółach ""ludzkich spraw"" i ""ludzkich rzeczy"", po to, by powiedzieć ,że w szczegółach ukryte są rzeczy naprawdę ważne, że w nich właśnie i tylko poprzez nie, możemy dotknąć ""istoty rzeczy"", tylko poprzez pozornie banalne i zwyczajne ""bycie w świecie"" wyraża się sens naszej ludzkiej egzystencji, ale też i metafizyka tej egzystencji: momenty ulotne, niedostrzegalne zjawiska, niepokojące doznania. Na kartach wybranych wierszy Artura Międzyrzeckiego poza dialogiem poety z domenami kultury (np. ""Port"" ), sztuki (np. Z pamięci"") można usłyszeć jeszcze jeden, niezwykle interesujący dialog, mianowicie dialog poetów.Bowiem Międzyrzecki jest tu zobaczony przez Wisławę Szymborską . To ona dokonała wyboru, ona napisała słowo komentarza, ona ogarnęła ponad półwieczny poetycki dorobek. Wybrała wiersze jej szczególnie bliskie i cenne: ""za stoickie męstwo"", z powodu ""pytań zadawanych sobie"", ""zdumienia"", upodobania do malarstwa Vermeera, poczucia humoru, ""obrazków"", mini-scenek"" będących zapisem ""ludzkich spraw"". Liryczne ""Spotkanie w czasie umownym"" Międzyrzeckiego"" rozpoczynające się od słów: cieszę się , że cię widzę wchodzą w dialog z lirycznym spotkaniem choćby z wiersza Szymborskiej : ""tak nagle, kto by się spodziewał"", z tą brodą to bym pana nigdy nie poznała"".