Bittersweet Memories. Off-Limits. Tom 4

Spotkali się jako nastolatkowie, połączyło ich tak mocne uczucie, że aż nierozerwalne. Ale czy na pewno…? Pewnej nocy Alana wybiega z domu po kłótni, co kończy się tragicznym wypadkiem. Znika z życia Silasa w niewyjaśnionych okolicznościach. Mężczyzna nie daje za wygraną i mimo złamanego serca szuka Alanny. Gdy po pięciu latach w końcu mu się to udaje, widzi swoją ukochaną w ramionach innego mężczyzny. Na domiar złego dowiaduje się, że Alanna w wypadku straciła pamięć i nie poznaje Silasa…

To największy grubasek z całej serii “Off-limits”. Jeśli chodzi o mnie, to ja lubię takie słodkie, romantyczne historie, które z góry są łatwe do przewidzenia. Najlepiej przy nich odpoczywa moja głowa. Tak samo jest z książkami autorki. Jednak w tym ostatnim tomie coś mi nie pasuje. W ogóle odniosłam wrażenie, jakby to pisał ktoś inny (jakkolwiek to brzmi), aczkolwiek widziałam gdzieś opinie, że może to być spowodowane złym tłumaczeniem, ale nie wiem- nie znam się. Może po prostu jej objętość, bo to najgrubsza z powieści Maury, bo liczy niecałe 600 stron, przez co momentami była nudna i akcja trochę się przeciągała.

Oczywiście w drugiej połowie zaczyna się dziać o wiele więcej. Jest mnóstwo intryg, tajemnic, prób przypomnienia sobie przeszłości. Co podnosi moją ocenę.

Jeśli chodzi o bohaterów to nie jestem zachwycona. Alanna raz była kreowana jak sierotka Marysia, którą każdy może popychać w prawo i lewo, do tego jest niezdecydowana, mdła i łatwowierna. By chwilę później czytać, że potrafi się zawziąć i być jak to nazwał jej mężczyzna zazdrosną „psycholką”, która jest zdeterminowana i waleczna. Nie przemawia to do mnie, nawet przez pryzmat amnezji i poznawania siebie na nowo. Silas mimo tych wszystkich romantycznych rzeczy był dla mnie jakiś nijaki i pusty.

Nie jest to moja ulubiona część. Trochę się zawiodłam bo poprzednie bardzo mi się podobały.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.