With DRIVE YOUR PLOW OVER THE BONES OF THE DEAD, Man Booker International Prize-winner Olga Tokarczuk returns with a subversive, entertaining noir novel. In a remote Polish village, Janina Duszejko, an eccentric woman in her sixties, recounts the events surrounding the disappearance of her two dogs. She is reclusive, preferring the company of animals to people; she's unconventional, believing in the stars; and she is fond of the poetry of William Blake, from whose work the title of the book is taken. When members of a local hunting club are found murdered, Duszejko becomes involved in the investigation. By no means a conventional crime story, this existential thriller by `one of Europe's major humanist writers' (GUARDIAN) offers thought-provoking ideas on our perceptions of madness, injustice against marginalized people, animal rights, the hypocrisy of traditional religion, belief in predestination - and caused a genuine political uproar in Tokarczuk's native Poland.

Piłkarz odpowiada przed komisją dyscyplinarną. - Z jakiego powodu rozmyślnie kopnął pan w jądra obrońcę przeciwników? - Omyłka, słowo honoru! Myślałem, że to sędzia liniowy!

Portret Doriana Graya jest powieścią uniwersalną, w której współczesny czytelnik może odnaleźć własne problemy i rozterki. To lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy w świecie wszechobecnych obrazów i wizerunków szukają własnego oblicza i kształtują obrazy innych, a także dla wszelkiej maści moralistów, którzy nazbyt łatwo szafują potępiającymi wyrokami. Moglibyśmy powiedzieć za Gombrowiczem, który wyciągnął z lektury Wilde’a znakomitą lekcję, że „człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna”. Portret Doriana Graya jest bez wątpienia duchową autobiografią Oscara Wilde’a. Sam artysta uważał, że bohaterowie tej powieści odzwierciedlają różne cechy jego osobowości. Autor pisał w jednym z listów – Portret… „zawiera wiele ze mnie. Bazyli Hallward jest tym, za kogo się uważam; lord Henryk – tym, za kogo uważa mnie świat; Dorian – tym, kim chciałbym zostać – być może w innych czasach”. Pośmiertne życie Portretu Doriana Graya zaczęło się w Polsce w 1905 roku, kiedy to nakładem „Przeglądu Tygodniowego” ukazał się pierwszy polski przekład powieści autorstwa Marii Feldmanowej. Przekład ten, zachowujący niepowtarzalny klimat epoki, celebrujący modernistyczną dbałość o styl i poetyckie piękno, może pretendować do arcydzieł sztuki translatorskiej. Prezentowane wydanie Portretu Doriana Graya w przekładzie Marii Feldmanowej wzbogacone zostało pięknymi ilustracjami i secesyjnymi zdobieniami autorstwa Henry’ego Westona Keena (1899–1935), znanego ilustratora książek i litografa, symbolisty i dekadenta tworzącego pod wpływem tradycji Aubreya Beardsleya i secesji. – z posłowia dr. Tomasza Kaliściaka, Uniwersytet Śląski

Wyznania i anatemy to późny zbiór aforyzmów Emila Ciorana (1911–1995) opublikowany w 1987 roku, choć część tekstów powstała wcześniej, a wszystkie właściwie były obecne w myślach autora od początku: samotność, śmierć, iluzja, sceptycyzm, a zarazem Bóg, buddyzm, nirwana, muzyka. Cioran, klasyk filozoficznej mizantropii, a zarazem miłośnik życia, które paradoksalnie cenił właśnie za brak – jego zdaniem – jakiegokolwiek sensu czy celu, w tym zbiorze prezentuje się od strony autoironii, melancholii i lżejszego niż wcześniej stylu. Rezerwuar tej tematyki stanowią tysiącstronicowe, wydane pośmiertnie, choć nieprzeznaczone do druku Zeszyty 1957–1972 (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2016). W późnych latach Cioran wyprecyzował i oszlifował te myśli przewijające się od dziesięcioleci w jego zapiskach i zawarł je w Wyznaniach…, ostatnim wydanym za życia własnym dziele (Rozmowy opublikowane na miesiąc przed śmiercią Ciorana są zbiorem wywiadów). Jest to tym cenniejsze literacko, że autor, rumuńskiego pochodzenia, zaczął pisać po francusku w dojrzałym wieku, kiedy na stałe osiadł w Paryżu, a mimo to zyskał sławę wybitnego stylisty. Teraz, u kresu drogi, w finezyjnych formułach każe nam cenić „niedookreśloną myśl, która nie przeradza się w słowo, i myśl jak błysk flesza, co może zaistnieć tylko przez słowo”. Przeczucie i aforyzm.

Krzysztof Bielawski (ur. 1969) Adiunkt w Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykładowca krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych, patrolog, tłumacz, współzałożyciel i wieloletni redaktor naczelny wydawnictwa Homini. Zajmuje się badaniami nad leksykografią grecką, religiami antycznymi, kultami misteryjnymi oraz związkami tragedii z teologia. Ostatnio opublikował także: Ofiara krwawa w Grecji starożytnej w świetle danych filologicznych. Tragedia attycka (Warszawa 2017). Delfy – jako siedziba najważniejszej panhelleńskiej wyroczni, miejsce igrzysk pytyjskich, ośrodek Amfiktionii Delfickiej, pępek świata wyznaczony przez omphalos i wreszcie źródło promieniowania mądrości Siedmiu Mędrców – stanowią rzeczywiste centrum greckiej kultury. Śledzenie związków i wzajemnych wpływów mantyki – tradycji profetycznej – i literatury sapiencjalnej okazało się fascynującą podróżą po samej istocie greckości. Sentencje ze świątyni delfickiej zawierają podwójny komunikat: z jednej strony przypominają wchodzącym do świątyni, że odpowiedzi Pytii zawsze mają w sobie tę mądrość, której z pozoru zdają się pozbawione, a z drugiej wskazują, że z trudem wypracowana mądrość mędrców dopiero w legitymizacji u delfickiego boga znajduje potwierdzenie swej wartości i siły. Mędrzec i Pytia to dwie strony tego samego. To dwa sposoby manifestacji podstawowych ludzkich potrzeb, pragnień, pytań i obaw, skupionych na dramatycznym napięciu między niewiedzą a poznaniem, wątpieniem w możliwości poznania a równoczesnym nieustannym zabieganiem o zdobywanie wiedzy. Chcemy wiedzieć, co jest ważne i dokąd zmierzamy, i pytamy albo mędrców, albo boga. Podpowiedz delficka mówi, że najlepiej uciekać się do jednego i do drugiego równocześnie. Że między irracjonalnością boskich natchnień i oświeceń sięgających poza słowa a racjonalizmem wyrażonym z siłą w lapidarnym słowie jest nie tylko wieczne napięcie, ale też wieczna równowaga i pełna komplementarność. Na linii tego napięcia dokonuje się zwykle to, co w życiu najważniejsze, także w codziennym i niedramatycznym doświadczeniu.

Literatura, alkohol, seks i Bóg, który jest... kosmitą. Adam Szydera, bezrobotny pisarz i wolnomyśliciel, spędza dzień za dniem w podłej kieleckiej knajpie o nazwie Cicha Wóda. Nieustannie rozpamiętując swoje rozstanie z ukochaną, wlewa w siebie litry alkoholu i toczy dysputy z barmanem na temat wydarzeń, które elektryzują opinię publiczną na całym świecie: oto chińska ekspedycja ląduje po ciemnej stronie Księżyca i znajduje tam wylegującego się na leżaku... Boga. Czy uda się sprowadzić go na Ziemię? Jak to sensacyjne odkrycie wpłynie na polską rzeczywistość? I co wspólnego ma z tym wszystkim Adam Szydera? Ta szalona powieść z pogranicza surrealizmu, groteski i surowego realizmu skrzy się błyskotliwym humorem i intryguje gorzkim spojrzeniem na naszą codzienność, w której wszyscy pragną duchowości, ale nikt nie ma odwagi, by się z nią zmierzyć. Wszystko zaczęło się od Daisy, bo kiedy ona odeszła, pojawiła się pustka, wraz z pustką – alkohol, a przez picie straciłem pracę, równo dwa tygodnie temu. Teraz jestem w dość głębokim dołku i błąkam się po całych Kielcach, szukając dla siebie zajęcia. Cholernie potrzebuję pracy, obojętne jakiej, muszę mieć przecież fundusze na alkohol, inaczej moja egzystencja nie ma najmniejszego sensu. Tomasz Parkita - urodzony w 1990 roku w Kielcach, obecnie mieszka w Zielonej Górze. Debiutował eksperymentalnym utworem Złe wieczory w 2016 roku. Każdą wolną chwilę poświęca Sztuce, bo, jak sam twierdzi, tylko w Sztukę wierzy.

Jak wyjaśniać dzieciom porzekadła? Jak zachęcić do ich używania, skoro wiele z tych utartych zwrotów zawiera przestarzałe słownictwo, a inne są językową zagadką? „Dla chcącego nie ma nic trudnego…” – polecamy naukę poprzez zabawę z „Czego się Jaś nie nauczył, tego Jan nie będzie umiał”. Książka składa się z wpadających w ucho rymowanek o zwierzętach, w których użyto popularnych zwrotów frazeologicznych. Każde z ponad 100 zastosowanych powiedzonek zostało tu w przystępny sposób wyjaśnione lub ma formę intrygującej ciekawostki. Potraktujmy tytuł książki jak przestrogę. Zachęcajmy dzieci, by chciały ruszyć głową, aby gdy dorosną, nigdy nie zabrakło im odpowiednich słów.

Rodzinka na wesoło – duża dawka humoru w niewielkiej książeczce.

Książeczka pełna humoru – wesołe zagadki dla małych i dużych.

Fachowcy na wesoło – budowlańcy, hydraulicy, mechanicy, fryzjerzy, lekarze, włamywacze i wielu innych. Duża dawka humoru w kieszonkowej książeczce.

Dorian is a good-natured young man until he discovers the power of his own exceptional beauty. As he gradually sinks deep into a frivolous, glamorous world of selfish luxury, he apparently remains physically unchanged by the stresses of his corrupt lifestyle and untouched by age. But in a locked room, hidden behind a curtain, his portrait tells a very different story...

"Szatańskie wersety", jako pełna literackich aluzji i cytatów, misternie skonstruowana opowieść o tym – cytując samego autora – „w jaki sposób nowe wkracza do świata”, pozostają jednym z kluczowych dzieł naszych czasów. Porwany przez terrorystów samolot Bostan, lot AI-420 z Bombaju do Londynu, zostaje wysadzony w powietrze nad kanałem La Manche, a jedynymi pasażerami, którzy cudem wychodzą z katastrofy cało, są dwaj indyjscy aktorzy, wcielający się w role bogów Dżibril Fariśta i człowiek o tysiącu i jednym głosie Saladyn Ćamća. To cudowne miękkie lądowanie rodzi jednak pewne nieoczekiwane konsekwencje… W ten oto sposób rozpoczyna się jedna z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych powieści XX wieku, książka przez wrogów uważana za bluźnierstwo, przez wielbicieli zaś za arcydzieło współczesnej literatury. Rushdie po swojemu splata w niej liczne historie, rozsnuwa je między teraźniejszością a przeszłością, światem rzeczywistym i wyśnionym, Zachodem a Wschodem, dobrem a złem, tworząc monumentalny, erudycyjny pean na cześć wielokulturowości, hybrydowości, swobodnego mieszania się ras i idei. Część książki, zainspirowana historią powstania islamu, studium zjawiska objawienia z punktu widzenia niewiernego, w której fikcyjny Prorok ukazany jest jako człowiek z krwi i kości, wywołała w świecie muzułmańskim falę protestów, a ich kulminacją było ogłoszenie przez ajatollaha Chomejniego fatwy równoznacznej ze skazaniem autora na śmierć. Był luty 1989 roku, dla autora początek batalii o życie i wolność słowa. Salman Rushdie urodził się w 1947 roku w Indiach. Od czternastego roku życia mieszkał w Wielkiej Brytanii, potem także w Stanach Zjednoczonych. Jest absolwentem Cambridge. Zadebiutował w 1974 roku powieścią Grimus. Międzynarodową sławę przyniosły mu dopiero opublikowane w 1981 roku Dzieci północy, które zdobyły Nagrodę Bookera, a następnie w roku 1993 Bookera Bookerów i w roku 2008 Best of the Booker. Rushdie jest laureatem wielu nagród literackich. W 1988 roku ukazały się Szatańskie wersety – jego najsłynniejsza powieść. W 2006 roku odwiedził Polskę. Królowa Elżbieta II nadała mu w 2007 roku szlachectwo.

„Nieustanne i powszechne wykorzystanie mediów jest możliwe dzięki temu, że powstają coraz nowsze odmiany urządzeń pozwalających na mobilny dostęp do treści i aktywności, takich jak czaty czy fora. Do takich fenomenalnych urządzeń informacyjno-komunikacyjnych XXI wieku należą smartfony. Powstanie i szerokie rozpowszechnienie smartfonów zmieniło podstawy komunikacji w skali globalnej. Analizując wpływ smartfonów na losy świata, należy zwrócić uwagę na istotę zmiany, którą obserwujemy. [...] Niniejsza książka proponuje rozważania na temat roli współczesnych technologii w przestrzeni społecznej. Publikacja składa się z trzech części. Część pierwsza koncentruje uwagę na edukacyjnym kontekście mediów, a więc także smartfonów. Oba teksty w niej przedstawione wnoszą nowe spojrzenie na edukacyjną rolę smartfonów w edukacji. Część druga prezentuje możliwości stosowania nowoczesnych mobilnych urządzeń informacyjno-komunikacyjnych przez studentów. Urządzenia te ułatwiają studiowanie, ale także mogą sprzyjać rozwijaniu kompetencji i zainteresowań. Natomiast część trzecia zawiera teksty pokazujące rolę smartfonów w życiu. Pierwszy z prezentowanych artykułów dotyczy wykorzystania tych urządzeń przez osoby niedowidzące i niewidome, kolejny ukazuje bogactwo zastosowań smartfonów przez studentów. Wszystkie artykuły pokazują cząstkę rzeczywistości, która ze względu na dużą dynamikę rozwoju technologii jest zmienna i wymaga nieustannych badań i refleksji”. (prof. Grażyna Penkowska)

Jak wyjaśniać dzieciom porzekadła? Jak zachęcić do ich używania, skoro wiele z tych utartych zwrotów zawiera przestarzałe słownictwo, a inne są językową zagadką? „Dla chcącego nie ma nic trudnego…” – polecamy naukę poprzez zabawę z „Czego się Jaś nie nauczył, tego Jan nie będzie umiał”. Książka składa się z wpadających w ucho rymowanek o zwierzętach, w których użyto popularnych zwrotów frazeologicznych. Każde z ponad 100 zastosowanych powiedzonek zostało tu w przystępny sposób wyjaśnione lub ma formę intrygującej ciekawostki. Potraktujmy tytuł książki jak przestrogę. Zachęcajmy dzieci, by chciały ruszyć głową, aby gdy dorosną, nigdy nie zabrakło im odpowiednich słów.

Janusz Wasylkowski (ur. w 1933 r. we Lwowie), założyciel Studenckiego Teatrzyku Satyry „Ponuracy” i współzałożyciel tygodnika „Poglądy” we Wrocławiu (1955–1956), publicysta, poeta (Są słowa. Wiersze o mieście, które samo się nie broni; Łatwo się pisze wiersz o miłości; Drzewostan. Wiersze sprzed lat), dramatopisarz (m.in. Benudasz, Królewski błazen; Przegrańcy; Upalny dzień; Węzeł rodzinny), satyryk (Myśli cokolwiek zezowate; Samotny jak pies w butonierce. 200 limeryków, w tym jeden sprośny, no może nie jeden; Myśli niewątpliwie zezowate; Myśli jak najbardziej zezowate; Myśli poniekąd zezowate), autor książek o Lwowie (Lwowskie misztygałki; Piosenki lwowskiej ulicy; Ni ma jak Lwów; Teatr ulicy Kopernika. Polski teatr Ludowy we Lwowie (1958–2008), a także monografii polskiej organizacji niepodległościowej w Danii (Na rzecz Wolnej Polski). Od 1991 r. prowadzi Instytut Lwowski i jest red. nacz. „Rocznika Lwowskiego”. Dawniej prawo było czytelne nawet dla analfabetów: oko za oko, ząb za ząb… Widziałem wiele niemolestowanych kobiet. Żal był patrzeć. Rozpanoszyło się to chamstwo, rozpanoszyło, schamiało państwo, schamiało… Przyśnił mi się anioł. Za przepaską okalającą jego anielską szatę ujrzałem niewielki rewolwer. – To aniołowie są uzbrojeni? – spytałem. – Czasy się zmieniają, więc aniołowie też – powiedział. Był to zapewne mój anioł stróż. Najwyżej nas nie ocenili. Najwyżej ocenili naszą słabość do wysokoprocentowych wyrobów i niechęć do pracy, chociaż w tych dziedzinach konkurencja była wyjątkowo silna. Walka o nowe jest stara jak świat. Podobno się nie zastarzała.

Z pomocą tego bezcennego podręcznika uzytkowanika możesz w swoim Nowym Malżeństwie uzyskać wiele lat bezawaryjnej i nieprzerwanej małżeńskiej rozkoszy. Nasz wyczerpujący poradnik powie ci wszystko, co powinien wiedzieć nowy uzytkownik, wyjaśnia tematy tak ważne, jak:- obsługa odstawowa i układ kierowniczy- standardowa obsluga i konserwacja,- diagnozowanie usterek- procedury awaryjne- samodzielne naprawy- akcesoria dodatkowe- specyfikacja techniczna i wiele innych.

OstrzeżeniePod żadnym pozorem nie powinno się podejmwać prób uruchomienia nowego yrządzenia typu mężczyzna, lub dalszego uzytkowania posiadanego obecnie modelu męskiego bez uprzedniego, uważnego przeczytania zaleceń zawartych w instrukcji.Nie zastosowanie się do powyższego może sopwodować całkowitą ytratę gwarancji na szczęśliwy, długoterminowy związek z wybranm modelem męskim i/lub doprowadzić do powaznych rozczarowań i niespelnionych oczekiwań odnośnie tego, co obejmuje wykaz podstawowch możliwości i zakres dzialania przeciętnego modelu męskiego.Jednak korzstając z pomocy tej nieocenionej instrukcji obslugi, powinnaś, szanowna właścicielko/użytkowniczko, szybko dowiedzieć się wszystkigo co kiedykolwiek chcialaś wiedzieć (i kilka rzeczy, ktorych pewnie wolałabyś nie wiedzieć) na temat tego jak działa urządzenie tyu mężczyzna i czego się możesz po min spodziewać, a czego nie należy od niego oczekiwać.

Pod żadnym pozorem nie należy uruchamiać nowego modelu lub kontynuować użytkowania aktualnie posiadanego modelu kobiecego bez wcześniejszego, uważnego przeczytania tej instrukcji! Zaniedbanie może mieć zły wplyw na gwarancję szczęśliwego i długotrwałego związku z wlasnym modelem i/lub zakończyć się wieloma bardzo poważnymi nieporozumieniami, permanentnym brakiem zgodności i okazjonalnym kopniakiem w jaja.Jenak przy pomocy tej bezcennej instrukcij, nawet najbardziej beznadziejnie niekompetentny uzytkownik, może szybko stać się ekspertem w dziedzinie radzenia sobie, współpracowania z, opieki nad i zajmowania sie swoim modelem kobiecym, z gwarancją życia pełnego szczęścia i wzajemnego seksualnego spełnienia.

Ta bezcenna instrukcja obsługi zagwarantuje ci wiele lat bezawaryjnego działania Twojego Nowego Dziecka. Obejmuje ona tak wazne tematy jak:- podstawowe i zaawansowane tryby i funkcje działania,- wybór programu- akcesoria dodatkowe- obsługa techniczna- specyfikacja i wiele, wiele inych.

George Orwell, właśc. Eric Arthur Blair (1903-1950), angielski powieściopisarz, eseista i publicysta o przekonaniach demokratyczno-socjalistycznych. Uczestnik wojny domowej w Hiszpanii (1936-1937) po stronie anarchistów, w czasie II wojny światowej był korespondentem BBC. Z tych doświadczeń wyniósł silną niechęć do ustroju totalitarnego, komunizmu, co znalazło odbicie w jego twórczości. Rozgłos przyniosły mu powieści Folwark zwierzęcy i Rok 1984. Orwell pisał: ,,Folwark zwierzęcy miał być przede wszystkim satyrą na rewolucję rosyjską. Jednak, jak podkreślam, przesłanie utworu jest szersze: chciałem wyrazić w nim myśl, iż ów szczególny rodzaj rewolucji (gwałtowna rewolucja oparta na konspiracji, z motorem napędowym w postaci nieświadomie żądnych władzy osób) może doprowadzić jedynie do zmiany władców. Mój morał brzmi tak oto: rewolucje mogą przynieść radykalna poprawę, gdy masy będą czujne i będą wiedzieć, jak pozbyć się swych przywódców, gdy tamci zrobią, co do nich należy. [...] Nie można robić rewolucji, jeśli nie robi się jej dla siebie; nie ma czegoś takiego, jak dobrotliwa dyktatura”.