Świetna wizja literacka o uniwersalnym przekazie i epickim rozmachu, a jednocześnie, spójna wewnętrznie, dynamiczna, fabularna przypowieść, stanowiąca ostrzeżenie przed konsekwencjami ludzkich szaleństw. Pełnokrwiste postacie ziemskich bohaterów na tle walk o sprawy ostateczne ektoplazmicznych niebian z demonicznymi siłami podziemi. Dariusz Wróblewski Krótki wstęp do apokalipsy jest jak pędząca kolejka górska zmierzająca w nieprzewidywalnych kierunkach: zaczyna się jak mroczny dreszczowiec od trzęsienia ziemi, przechodzi w dramatyczną, czasem okrutną historię życia wewnętrznego, by wreszcie stać się oniryczną przypowieścią. Nie grożą nam jednak zawroty głowy i mdłości, ponieważ sprawy filozoficzne i światopoglądowe nie zacierają czułości, z jaką pisarz oddaje losy bohaterów.

Szatan we własnej osobie, ekscentrycznie ubrany Korowiow, gadatliwy kot Behemot , Asasello z kurzym udkiem w kieszeni marynarki i rudowłosa wiedźma Hella. Woland – wraz ze swą świtą - dokona niemałego zamieszania, gdy pojawi się w Moskwie. Ale czego spodziewać się po kimś, kto jadł śniadanie z samym Immanuelem Kantem, choć ten – gdy rozgrywa się akcja powieści - nie żyje od ponad stu lat…? Chcesz dołączyć do tej kompanii? Uczestniczyć w wielkim diabelskim balu? A może przysłuchać się rozmowie Piłata z Jeszuą? W tej wielowymiarowej, tajemniczej powieści możliwe jest wszystko. Nawet szatan, który czyni dobro.

Druga część wielkiego tryptyku powieściowego Alejo Carpentiera, Podróż do źródeł czasu (której oryginalny tytuł dosłownie można rozumieć jako „Zagubione kroki”), eksploatuje stary mit poszukiwania zaginionego Eldorado, krainy szczęścia odległej od koszmarów cywilizacji. „Świat na tyle tylko istnieje – pisał Rajmund Kalicki – na ile odciska się w naszej duszy”. Można tę powieść - której bohater wędruje przez równiny, dżungle i epoki, przez płaskowyż, góry i odmęty czasu - rozumieć nie tylko jako „metaforyczną podróż od kultury ku naturze, od miasta ku przyrodzie […], ale jako wędrówkę w głąb siebie, w głąb duszy”.

Przekład: Maria Kurecka i Witold Wirpsza Wstęp i opracowanie: Hubert Orłowski Powieści Manna wyczekiwano z niecierpliwością, czego najlepszym dowodem był wysyp recenzji i komentarzy po jej wydaniu w 1947 roku. Spodziewano się, że książka udzieli odpowiedzi na pytanie, dlaczego naród „poetów i myślicieli” stał się na dwanaście lat ojczyzną „sędziów i katów” (słowa Karla Krausa). Nie powinno zatem dziwić, że interpretacja „Doktora Faustusa” jako powieści-paraboli zdominowała jej recepcję, a stawianie znaku równości między kuszeniem Adriana Leverkühna a uwiedzeniem narodu niemieckiego przez nazizm stało się czytelniczym nawykiem. Huber Orłowski we „Wstępie” do niniejszej edycji zwraca uwagę na nurt kontestujący tę tradycję. Przywołuje m.in. opinię Stanisława Lema: „Diabeł faszyzmu to wielki i straszny skutek przyczyn małych i trywialnych, to reakcja lawinowa, zapoczątkowana rozkładem społecznym. Tak więc «Doktor Faustus» milczy o Niemcach z czasów połowy naszego stulecia. Opowiada podniosłą historię pewnego artysty, który miał szczęście wyjątkowe przeżyć tragedię, a zatem rzecz pełną najgłębszej wymowy cierpienia uzasadnionego, winy i kary zasłużonej”. Komukolwiek przyznamy rację, „Doktor Faustus” pozostanie arcydziełem sztuki powieściowej XX wieku. „Samotny myśliciel i badacz, teolog i psycholog w swej pustelni, który w pożądaniu rozkoszy światowych i władzy nad światem zapisuje własną duszę diabłu – czyż nie nastał teraz właściwy moment, aby w tym obrazie ujrzeć Niemcy, dziś, gdy Niemcy dosłownie diabli wzięli. Wielkim błędem sagi i dramatu jest to, że nie wiążą Fausta z muzyką. Musiał być muzykalny, musiał być muzykiem. Muzyka jest obszarem demonicznym”. Thomas Mann, „Niemcy i naród niemiecki” „«Doktor Faustus» już w chwili powstania [...] stał się jednym z ważniejszych punktów w powojennej dyskusji na temat niemieckiej tożsamości. Dyskusja ta trwa do dzisiaj, do dzisiaj też książka Tomasza Manna odgrywa w niej istotną rolę. Ale obok tej dyskusji toczy się inna: to dyskusja na temat autonomii sztuki, suwerenności literatury. I tu również powieść Manna odgrywa rolę znaczącą: ta książka bardziej niż wszystkie inne jego dokonania skupia uwagę na etycznym wymiarze dzieła literackiego”. Leszek Szaruga Thomas Mann (1875–1955) – wybitny prozaik niemiecki, od 1933 roku na emigracji, autor esejów, pism publicystycznych i autobiograficznych oraz dzienników. Laureat Literackiej Nagrody Nobla z roku 1929 za powieść „Buddenbrookowie” (1901). Jego najważniejsze dzieła to opowiadanie „Śmierć w Wenecji” (1912) oraz powieści: „Czarodziejska góra” (1924), „Józef i jego bracia” (tetralogia publikowana w latach 1933–1943), „Doktor Faustus” (1947) i „Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla” (1954). W 1936 roku został pozbawiony niemieckiego obywatelstwa. Od października 1940 roku nadawał za pośrednictwem BBC comiesięczne mowy do niemieckich słuchaczy „Deutsche Hörer!”. Był reinterpretatorem niemieckiej tradycji romantycznej, a w swoich utworach często poruszał wątki biblijne. Jego powieści mają głęboko intelektualny i humanistyczny charakter.

Słynna, napisana w formie zabawnych dialogów powiastka filozoficzna Denisa Diderota, twórcy Wielkiej Encyklopedii Francuskiej. Zarówno humor, jak i rewolucyjność formy i treści tego utworu nic nie straciły na aktualności, mimo że pierwsze wydanie Kubusia Fatalisty i jego Pana ukazało się w 1796 roku.

Język angielski Poziom B2 Lubisz czytać dobre powieści a jednocześnie chcesz doskonalić swój angielski? Mamy dla Ciebie idealne połączenie! Klasyka literatury światowej w wersji do nauki języka angielskiego. CZYTAJ – SŁUCHAJ - ĆWICZ CZYTAJ – dzięki oryginalnemu angielskiemu tekstowi powieści The Picture of Dorian Gray przyswajasz nowe słówka, uczysz się ich zastosowania w zdaniach i poszerzasz słownictwo. Wciągająca fabuła książki sprawi, że nie będziesz mógł się oderwać od lektury, co zapewni regularność nauki. Czytanie tekstów po angielsku to najlepsza metoda nauki angielskiego. SŁUCHAJ – pobierz bezpłatne nagranie oryginalnego tekstu The Picture of Dorian Gray dostępne na poltext.pl/pobierz Czytaj jednocześnie słuchając nagrania i utrwalaj wymowę. ĆWICZ – do każdego rozdziału powieści przygotowane zostały specjalne dodatki i ćwiczenia na marginesach stron znajdziesz minisłownik i objaśnienia trudniejszych wyrazów; w części O słowach poszerzysz słownictwo z danej dziedziny, a w części gramatycznej poznasz struktury i zagadnienia językowe; dzięki zamieszczonym na końcu rozdziału testom i różnorodnym ćwiczeniom sprawdzisz rozumienie przeczytanego tekstu; odpowiedzi do wszystkich zadań zamkniętych znajdziesz w kluczu na końcu książki. Przekonaj się, że nauka języka obcego może być przyjemnością, której nie sposób się oprzeć. POSZERZAJ SŁOWNICTWO – UTRWALAJ – UCZ SIĘ WYMOWY Dorian Gray, młodzieniec o hipnotyzującej urodzie, pozuje do portretu malarzowi Bazylemu Hallwardowi. To wydarzenie rozpoczyna historię, która pozwala wniknąć w świat grupy młodych wielbicieli sztuki i wyznawców hedonizmu. Czy w drodze do absolutnego piękna można bezkarnie porzucić kategorie moralne i dotrzeć do wiecznego szczęścia? *** Marta Fihel – anglistka, nauczycielka z wieloletnim stażem. Współautorka książek do nauki języka angielskiego i słowników. Prof. dr hab. Dariusz Jemielniak – wykładowca w Akademii Leona Koźmińskiego, pracował jako tłumacz agencyjny i książkowy, współautor kilkunastu podręczników do nauki języka angielskiego, twórca największego polskiego darmowego słownika internetowego ling.pl. Grzegorz Komerski – absolwent filozofii, tłumacz, współautor książek do nauki języka angielskiego. Prowadzi blog komerski.pl, poświęcony historii języków i etymologii. Maciej Polak - z wykształcenia filozof, z zamiłowania historyk obyczajowości i kultury w czasach nowożytnych, prowadzi blog poświęcony historii.

Al-Moustapha, bohater tej filozoficznej opowieści, jest prorokiem. Jedynie on widzi prawdziwą twarz życia. Przez jego postać Khalil Gibran mówi o wygnaniu, miłości, dzieciach, bólu, przyjaźni, śmierci ... Koncentrat filozofii, który w języku poetyckim uczy nas, że świat jest całością i łagodzi sprzeczności, które nas ożywiają.

Powieść ukazuje filozoficzną pielgrzymkę młodego naukowca imieniem Timm, w poszukiwaniu granicy Wszechświata. Przedstawia on, profesorowi Lorensowi z Genewy swój rewolucyjnie nowatorski projekt pracy doktorskiej. Tematem tym jest znalezienie granicy światów i uchylenie rąbka tajemnicy, co znajduje się poza nimi. Dla wykonania niezbędnych w tej pracy eksperymentów, potrzebuje przydzielenia go do zespołu prowadzącego badania na najbardziej nowoczesnym i super gigantycznym przyspieszaczu hadronów, który właśnie oddano do eksploatacji na orbicie wokół Jowisza. Rozpędzony do prędkości światła, Timm wkracza w świat wielu wymiarów i wędrując w czasie i przestrzeni doświadcza dziwnych przygód, poznając przy tym zadziwiające tajemnice wielowymiarowego Wszechświata, które nie zauważalne są w naszej codziennej rzeczywistości. Czy znajdzie tam poszukiwaną granicę?

Akcja powieści rozpoczyna się w Babilonie (w Zadigu symbolizującym Paryż i Francję), w którym za panowania króla Moabdara żyje bohater powieści – tytułowy Zadig. Młody człowiek (którego imię w języku arabskim znaczy „prawdomówny”, a języku hebrajskim „sprawiedliwy”, por. żydowskie „cadyk”) jest bogaty i szlachetnie urodzony, a przy tym pełen wszelkich zalet: unika szyderstwa, nie chełpi się, jest wspaniałomyślny i wykazuje zainteresowanie wszelkimi naukami, zwłaszcza przyrodniczymi. Książka w języku francuskim

Kolejny tom w nowej edycji klasycznych dzieł Hermana Hessego. Spragniony sensu życia Sinclair, znudzony iluzorycznością świata, w którym się wychował, wyrusza w fascynującą duchową podróż. Stawia pytania, które mają go doprowadzić do prawdziwego oświecenia, a w poszukiwaniu niełatwych odpowiedzi wspomaga go niezwykły przyjaciel – Max Demian. Ta pasjonująca opowieść o budowaniu własnej tożsamości pióra noblisty Hermana Hessego porusza kwestie o wymiarze tak uniwersalnym, że niezmiennie chwyta za serce zarówno dojrzewających, jak i dojrzałych czytelników na całym świecie.

Oblat to kontynuacja wydanej w zeszłym roku Katedry, ostatni tom trylogii obrazującej mozolny proces nawrócenia głównego bohatera i zarazem autora książki. Powieść ukazuje jak z pozycji dekadenta, literata i satanisty, bohater przechodzi poprzez osobiste spotkanie z Bogiem, do poświęcenia mu życia w charakterze świeckiego mnicha. To przepiękna klasyczna książka katolicka, arcydzieło literatury francuskiej.

„Jak nazwać Pannę młodą Alessandra Baricco? Może surrealistyczną apologią? Filozoficzno-libertyńską relacją? Kapryśną i jednocześnie odważną historią miłosną?” Lorenzo Mondo, „Tuttolibri” (dodatek do „La Stampa”) Mamy początek ubiegłego wieku. Do Rodziny przybywa z daleka młoda dziewczyna, narzeczona Syna. Rodzina przyjmuje ją w swojej eleganckiej rezydencji, nie poświęcając gościowi większej uwagi. Syna nie ma, w odległym kraju troszczy się o to, żeby interes tekstylny dobrze prosperował. Przysyła do domu zbędne prezenty. Panna młoda cierpliwie czeka na przyjazd narzeczonego, a tymczasem dostosowuje się do niezmiennych zwyczajów, jakie panują w domu, zwłaszcza do obfitych i niekończących się śniadań. Dni wypełniają podekscytowanie, radość i nieustający gwar, noce zaś strach i udręka, bo jak głosi legenda, właśnie w godzinach nocnych od wielu pokoleń umierają członkowie tej Rodziny. O zachowanie codziennego rytmu troszczy się perfekcyjny majordomus Modest. Przez sen działa i doradza Wuj, który nie przebudza się, nawet gdy rozgrywa partię tenisa. Ojciec, człowiek stanowczy, choć łagodny, w każdy czwartek udaje się do miasta. Córka co noc walczy z koszmarami. A Matka żyje w aurze swojej legendarnej urody. Wszystko rozgrywa się w cieniu ogólnego oczekiwanie na powrót Syna. I w tej atmosferze czekania bohaterowie starają się znaleźć dla siebie ratunek. „Dzieła tego autora są niewątpliwie czymś wyjątkowym na literackim tle naszego kraju – pod względem niezbadanej lekkości, umiejętności wzbudzania emocji i niepowtarzalnej siły przyciągania”. Alfonso d’Agostino

Najsłynniejsza, pisana częściowo dialektem, a zatem z trudem poddająca się przekładowi, powieść wybitnego włoskiego prozaika, w Polsce nadal mało obecnego. Carlo Emilio Gadda został uznany przez krytykę za pisarza, który pchnął włoską prozę na nowe tory, a emancypacja języka wyznacza mu w literaturze miejsce obok Joyce’a i Céline’a. Pisał Italo Calvino: „Pasztet opowiada o śledztwie, jakie policja prowadzi w dwóch sprawach, jednej banalnej, drugiej makabrycznej; scenerią obu przestępstw dokonanych w odstępie zaledwie kilku dni jest kamienica w centrum Rzymu, w której doszło do kradzieży klejnotów wdowie szukającej pocieszenia, oraz do okrutnego zabójstwa zamężnej kobiety, niepocieszonej, bo bezdzietnej […] należy od razu powiedzieć, że Pasztet jest nie tylko powieścią kryminalną czy filozoficzną, lecz także powieścią o Rzymie. Prawdziwy protagonista książki to Wieczne Miasto, jego klasy społeczne, od klasy średniej po ludzi z marginesu, jego mowa dialektalna złożona z wielu dialektów, zwłaszcza południowych, które wynurzają się z rzymskiego kotła, z jego ekstrawersji i mętnej podświadomości”. Gadda opisuje świat małostkowych uczuć i śmiesznych ambicji, świat zarazem groteskowy i patetyczny, gdzie głupota sąsiaduje z cierpieniem. Ponieważ opis tego świata nie mieści się tradycyjnych konwencjach literackich, Gadda te konwencje rozsadza. Posługuje się wieloma rejestrami języka, przechodzi od tonacji wysokiej do niskiej, wprowadza dialekt i żargon, miesza gatunki literackie. Stał się twórcą osobnego języka, który przeszedł do literatury pod nazwą barocco gaddiano.

Od „Szpitala Przemienienia” zaczyna się droga pisarska Lema. Powieść to inna niż pozostałe, bo współczesna, a nawet „wojenna”. A przecież udało się w niej autorowi – na małej przestrzeni odciętego od świata szpitala psychiatrycznego – zainscenizować dramat człowieka. Człowieka jako istoty rozdartej dziwacznie między umysł i ciało, a przy tym desperacko poszukującej sensu egzystencji i próbującej ocalić swój etyczny instynkt w obliczu nowego europejskiego nihilizmu, atakującego od zewnątrz i także od środka – pod postacią choroby duszy. Wbrew pozorom, najważniejsze książki fantastyczne Lema tu, w „Szpitalu Przemienienia”, mają swoje korzenie.

Władimir Megre „Dzwoniące Cedry Rosji” Księga II – pełne wydanie uwzględniające aktualizacje autorskie. Anastazja jest potomkinią starożytnego ludu żyjącego od tysiącleci w cedrowym gaju w głębi syberyjskiej tajgi z dala od cywilizacji. Ludu, który znajduje się w posiadaniu wiedzy wywodzącej się jeszcze z Praźródeł. Posiadają oni zdolności uważane obecnie za „paranormalne”, takie jak telepatia, prekognicja, teleportacja oraz bezpośredni dostęp do Uniwersalnego Wymiaru Mądrości, który wypełniają światłe myśli kiedykolwiek wytworzone przez wszystkich żyjących dotychczas na Ziemi ludzi oraz Stwórcę. Księga II pt.: „Dzwoniące Cedry Rosji” (tytuł zbieżny z nazwą całej serii) to kontynuacja historii Autora po spotkaniu z Anastazją oraz dalszy, poszerzony zbiór wyjątkowych, otrzymanych od niej informacji. Anastazja ujawnia historyczne tajemnice tysiącleci, które całkowicie zmieniają zrozumienie naszej przeszłości. Mówi m.in. o tajemnicach egipskich piramid (których jak dotychczas współczesnym naukowcom nie udało się rozwikłać ), przeznaczenie starożytnych dolmenów, podaje metodę uzyskiwania wysoce leczniczego oleju cedrowego, mówi o warunkach koniecznych dla zaistnienia uzdrowienia nie tylko ciała fizycznego, ale także i duszy. Ponadto Anastazja przekazuje Czytelnikowi bezcenną wiedzę dotyczącą istnienia Uniwersalnego Wymiaru Mądrości wypełnionego świetlistymi myślami wytworzonymi przez wszystkich żyjących dotychczas na Ziemi ludzi oraz Stwórcę. Bohaterka książki wyjawia możliwości i sposoby czerpania wiedzy z tego przebogatego źródła. Autor przenosi Czytelnika od rajskiej polanki Anastazji do zurbanizowanych zakątków Moskwy, od starożytnych tajemnic naszych przodków ku świetlistej wizji ludzkości. Księga II zawiera wiele unikalnych, istotnych informacji, których nie znajdziecie Państwo w żadnych innych publikacjach. Jest pięknie, starannie wydana i należycie przetłumaczona. Gorąco zachęcamy do jej lektury. Wiedza zawarta w tej książce istotnie i trwale odmienia życie milionów ludzi na całym świecie. Odmienia je na lepsze, bardziej zgodne z Naturą, istotą człowieczeństwa i odwiecznymi Prawami Wszechświata. Słowa Anastazji z Księgi I w zaskakujący sposób staja się rzeczywistością. Niezwykły łańcuch zdarzeń, który miał miejsce po spotkaniu Autora z Anastazją ukazuje duchową siłę jej słowa. Księga II przedstawia tło, jak doszło do napisania "Anastazji", oferuje głębszą eksplorację tematów poruszanych w Księdze I, mówi się o niej, że: "dotyka Duszy, uwalnia głęboką siłę uzdrawiania". Anastazja oferuje nową i promienną wizję przyszłości.

Poruszająca serca i umysły historia spotkania Autora z piękną i niezwykle mądrą kobietą – Anastazją – żyjącą w głębi syberyjskiej tajgi i posiadającą unikalną wiedzę na temat fizycznych oraz duchowych praw szczęśliwego bytu, właściwego stosunku do natury, dzieci, drugiego człowieka oraz wszystkiego, co żyje i istnieje we Wszechświecie. Wypowiadane przez Anastazję treści są unikalne i, według powszechnych opinii, nie znajdują sobie analogii w świecie. Anastazja odsłania przed nami wiedzę, o której ludzkość zapomniała w swoim pośpiechu, a która to wiedza drzemie w każdym z nas od Praźródeł i czeka aby rozkwitnąć, aby uczynić nas szczęśliwymi ludźmi. Anastazja, jak nikt inny dotychczas, ukazuje możliwości Człowieka-Stwórcy, jego boski, twórczy potencjał, zdolności oraz umiejętności przynależne nam od zarania dziejów.

Doktor Jekyll był pewien, że jego przypuszczenia muszą być prawdziwe: człowiek nie był jeden, ale dwa w jednym ciele i musiał istnieć jakiś sposób oddzielenia tych dwóch elementów, uwolnienia jego dobrego ja od złego ja. W tym celu pracował i pracował w swoim laboratorium, dopóki nie znalazł rozwiązania: napoju, który musiał go przekształcić.

Taoizm, konfucjonizm i buddyzm uznawane są za trzy intelektualne filary tradycyjnej kultury chińskiej. Taoizm, który głosi "nierobienie niczego" (tzw. brak działania) oraz przyzwala na to, by rzeczy toczyły się swoim torem, miały szczególny wpływ na historię chińskiej myśli i kultury.

Książka zawiera 2 mini powieści autorstwa Thomasa Bernharda (w przekładzie Sławy Lisieckiej), austriackiego poety, dramaturga i prozaika, którego twórczość jest uznawana, za największe osiągnięcie literatury niemieckojęzycznej drugiej połowy XX wieku.

Powieść opowiada o losach przybysza (K.), który zjawia się we wsi leżącej u stóp góry zamkowej. Jakie są jego intencje, możemy się jedynie domyślać. Bohater podaje się za geometrę i choć wszystko wskazuje na to, że nigdy w tym zawodzie nie pracował, powinniśmy traktować jego deklarację poważnie. Być może celem K. jest zlikwidowanie lub chociaż przemieszczenie obowiązujących granic...