Bóg lasów

„Bóg lasów” autorstwa Liz Moore, to niepokojąco wciągająca opowieść, która zaczyna się jak klasyczny thriller, ale szybko odsłania swoje literackie ambicje. Autorka z chirurgiczną precyzją rozkłada na części składowe społeczne napięcia, rodzinne tajemnice i emocjonalne pęknięcia, które kryją się za fasadą letniego obozu dla dzieci z wyższych sfer. To historia zaginionej dziewczynki, ale też portret świata, w którym status społeczny decyduje o tym, kto zostanie usłyszany, a kto zignorowany. Moore z wyczuciem i napięciem prowadzi czytelnika przez gęsty, pełen niedopowiedzeń las – dosłownie i metaforycznie – budując powieść, która z każdą stroną wciąga głębiej i pozostawia z pytaniami na długo po zakończeniu lektury.
Autorka przenosi nas w sierpień 1975 roku do górzystego regionu Adirondack, gdzie działa Camp Emerson, letni obóz dla dzieci, prowadzony przez wpływową rodzinę Van Laarów. Kiedy pewnej nocy znika 13-letnia Barbara Van Laar, która jest córką właścicieli, to obóz pogrąża się w panice. Jej zaginięcie jest tym bardziej bolesne, że 14 lat wcześniej bez śladu zaginął jej brat, Bear.
Akcja toczy się wielowątkowo i z kilku perspektyw. Poznajemy losy Barbary, jej matki Alice, młodej policjantki Judy Luptack, opiekunek Louise i Tracy oraz postaci męskich jak słynny seryjny morderca Sluiter, który niedawno uciekł z więzienia. Dzięki temu mamy możliwość stopniowego poznawania szerszej perspektywy wydarzeń i odkrywania kolejnych tajemnic.
Autorka znakomicie buduje napięcie w powieści. Zamiast brutalnych zwrotów akcji oferuje gęsty klimat, napięcie i refleksję nad społecznymi podziałami i relacjami międzyludzkimi. Najmocniejszy jest portret społeczny: bogaci posiadacze i lokalni robotnicy – ta nierównowaga władzy i zasobów kształtuje dynamikę obozu i wpływa na losy bohaterów.
„Bóg lasów” to znakomita powieść dla czytelników lubiących thrillery z duszną atmosferą, głębokimi portretami bohaterów i społecznym kontekstem. Ja przyznam, że mnie książka zaintrygowała i wciągnęła, dlatego bardzo polecam!