Bracia Slater. Alannah

Recenzja Alannah

Alannah to kontynuacja piątej i ostatniej części Damien Braci Slater, autorki L.A.Casey.

Alannah Ryan po przykrych przeżyciach,może wreszcie powiedzieć że jest szczęśliwa i wszystko zaczęło się układać.Lecz dziewczyna boi się przyjąć oświadczyny od Damiena.

Nie może przestać myśleć o człowieku który chciała skłócić ją z przyjaciółmi i miłością jej życia.Ma też z tego powodu koszmary,lecz nie chce martwić swojego chłopaka.

Damien chce aby jego kobieta była szczęśliwa i chciałby się z nią ożenić i mieć dzieci.

Zazdrości braciom tego że wszyscy mają już rodziny.Męczy go fakt że Alannah coś przed nim ukrywa.Boi się że tajemnice znów ich rozdzielą.Postanowił że zrobi wszystko by nic nie stanęło im na drodze do szczęścia.

Czy Damien i Alannah w końcu będą szczęśliwi ?

Czy Alannah poradzi sobie z koszmarami i w końcu powie o wszystkim Damienowi ?

Książka ta,to zakończenie całej serii.Bardzo ciężko się z nimi rozstać , są zabawni,pełni miłości nie brakuje im też chwil grozy.Wciąż coś się dzieje i nigdy się nie nudzimy.

Na pewno jeszcze wrócę do tej serii :)Bardzo POLECAM !!

Książka "Bracia Slater. Alannah" to, zgodnie z panującą w tej serii tradycją, dopełnienie tomu głównego. Życie chłopaków Slater powoli się stabilizuje, jednak relacje międzyludzkie i zaufanie zostało mocno nadszarpnięte. Autorka pokazuje nam, że czasem warto wybaczyć i dać sobie drugą szansę.
W tej części mamy okazję zobaczyć spore wahania Alanny względem Damiena i całej tej wesołej ferajny. To, co wydarzyło się w części piątej mocno obciążyło psychicznie wszystkich bohaterów, szczególnie tytułowa bohaterka nie potrafi sobie poradzić ze wszystkimi bolesnymi, natrętnymi myślami i lekkimi fobiami, których nabawiła się przez trudne wydarzenia. To wszystko powoduje, że oddala się od nich, tym samym tracąc poczucie przynależności do grupy. Próbuje żyć normalnie, ale każdy dzień przynosi nowe myśli, które jeszcze mocniej ją dobijają. Jak dla mnie ta nowelka jest najsłabszą ze wszystkich przeczytanych dopełnień. Brak akcji, sztuczne dialogi i naciągane zdarzenia powodują, że zakończenie serii leży po całej linii. Połączenie słodko-gorzkich chwil w poprzednich tomach miało jakiś mniejszy lub większy sens, a tutaj z każdą przeczytaną stroną miałam wrażenie, że autorce brakło pomysłu na to, w jaki sposób zakończyć tę spektakularną serię. Żaden inny cykl książkowy nie wywarł na mnie tak skrajnych i mieszanych emocji. Każdy tom jest genialny, a jednocześnie pełen tak znaczących wad, po których myślę, że następnej części nie przeczytam. I jaki jest efekt? Tak czy inaczej trzymam w rękach kolejny tom i z wielką ciekawością pochłaniam losy braci. I chyba właśnie na tym polega fenomen tego cyklu, że choć ma się co do niego zastrzeżenia, to i tak łatwo się wybacza wszelkie nieścisłości i niedogodności. Myślę, że wielu z Was uważa podobnie, dlatego też jeśli przeczytaliście poprzednie części, z pewnością nie trzeba Was namawiać do lektury tej krótkiej nowelki.
Jeśli macie chęci przekonać się jak potoczyły się dalsze losy Damiena i Alanny, to ten tytuł jest dla Was. Może nie zaskoczy niesamowitą fabułą i akcją, ale sprawi choć odrobinę przyjemności.