Córka księdza

Książka mnie zachwyciła od pierwszej strony. Autorka doskonale wie jakie tematy poruszać, żeby dotrzeć do docelowej grupy odbiorców. Tym razem zaprezentowała nam historię w historii. Wpierw wchodzimy do czasów teraźniejszości, gdzie pewna kobieta usilnie przekonuje drugą, że jest kimś innym. Zabiera ją nawet do umierającej staruszki, która rzekomo jest jej matką. Na miejscu po niepewnej wymianie zdań, starsza pani decyduje się opowiedzieć swoją opowieść. W ten sposób innym drukiem czytamy jak była jeszcze młoda. Niedawno zmarł jej tata, ona wraz z siostrą i matką zostają zmuszone wyprowadzić się do innego miejsca, gdzie Zofii nic się nie podoba. Jej marzeniem było uczyć się i dostać pracę w biurze. To niby mądra osoba, która w nowym otoczeniu czuję się niczym paw w stadzie ze srokami. Traktują ją jak kość dziobiąc, szarpiąc i popychając. Matka usilnie nakazuje jej wziąć pierwszego lepszego mężczyznę, żeby tylko nikt nie nazywał jej starą panną. Nikt nie liczy się z jej pragnieniami, ani priorytetami. W jej sercu wszystko się zmienia, kiedy poznaje pewnego przystojnego mężczyznę, który jest bardzo skryty. Dziewczynie imponuje jego sposób wysławiania się, postawa oraz nowe ubrania. Wie, że ona nie ma niczego wartościowego, ale serce bije już w innym rytmie. Nie wiadomo kiedy, a tych dwoje zbliża się do siebie. Owocem tego jest dziecko...
Pytanie brzmi, czy obecna kobieta w to uwierzy? Dlaczego przez tyle lat wmawiano jej, że matka zmarła? Dlaczego zanim zachorowała nie spróbowała się z nią skontaktować? Czy faktycznie jest jej matką?
Przepiękna historia, która zawróciła mi w głowie. Dawne czasy są mocno realistycznie opisane. Autorka w tej książce podzieliła ludzi na tych, którzy chcą czegoś więcej aniżeli życia z dnia na dzień, oraz na tych, którzy potrafią się cieszyć czymkolwiek. Którzy dziękują za dom, miejsce do spania i możliwość odłożenia sobie pieniędzy na nowe buty czy kurtkę. Obie strony były opisane od pozytywnej strony, od tego co dla kogo jest ważne. Również zakazane uczucie było romantycznie opisane. Ciężka praca, ból pleców, bąble na dłoniach i zmuszanie się do słuchania matki pomimo tego, że radziła ona niezbyt udolnie. Patrzyła tylko na swoje dobro, nie licząc się ze zdaniem córki, a jej marzenia biorąc za mrzonki. Było tu widać ograniczenie myślowe, które nie wychodziło ze swojej strefy komfortu. Jestem nawet świadoma, że w zależności od wieku czytelnika sposób oceny postaci będzie inny. Historia kontrowersyjna, ale dla każdego będzie to inna rzecz. Ja odebrałam ją jako lekcję na przyszłość, ale w jakim rozegraniu, to już pozwólcie, że pozostawię dla siebie:-)
Gorąco zachęcam do lektury. Dedykacja w tej książce jest jak najbardziej prawdziwa. Nie znam lepszej kobiety od Pani Anny Apanas:-)