Człowiek o fasetkowych oczach

Człowiek o fasetkowych oczach to egzotyczna i niezwykle poetycka historia walki ze swoim przeznaczeniem i wewnętrznym bólem. Azjatyccy pisarze mają to do siebie, że nawet zwykłe czynności opisują barwnie, a słowa płyną niczym muzyka. Ich książki są specyficzne, pełne metafor i symboliki, a przy tym ma się wrażenie, że czyta się coś wartościowego. Książka jest prostą historią, ale napisaną w sposób niezwykły. Nie każdemu przypadnie do gustu, myślę jednak, że osoby lubujące się w poezji będą zadowolone. Ciężko jest mi ją określić pod kątem dialogów, bohaterów i akcji – wszystko zawiera pewien poziom abstrakcji i różni się znacząco od europejskich pisarzy.

Niezwykle piękna historia, która poruszy nawet najtwardsze serce. Książka opowiada o niesprawiedliwości, jaką jest utrata najważniejszych osób w życiu. W niektórych kulturach religijnych praktykuje się obrzezanie małoletnich dziewczynek, w innych wychodzenie dziewczynek za dorosłych mężczyzn, a tu mamy ukazane zrzucanie chłopców jako ofiara do morza, co jak można się domyśleć kończy się tragicznie.


Taki też los miał spotkać Atre jednak udaje mu się ujść z życiem dzięki zdolnościom pływackim i żeglarskim. Jednak nie na długo, ponieważ chłopaka wciąga wir i przenosi na brzeg Tajwanu, gdzie spotyka kobietę o imieniu Alice, która utraciła zarówno męża, jak i syna i z rozpaczy planuje się zabić, ale po spotkaniu z chłopcem kobieta decyduje się na poszukiwania syna i rozwiązania zagadki jego zaginięcia. Czy im się powiedzie?

Książka, warta przeczytania i potrafi znaleźć na pewno miejsce w naszym sercu jak i w pamięci. Polecam z całego serduszka każdemu, kto lubi wynosić książek do życia. Za przyjemność przeczytania dziękuje portalowi czytam pierwszy.

15-letni Atre opuszcza wyspę Wayo Wayo, bo jest drugim synem. Ma być ofiarą dla boga, ale przeżył, zmienił przeznaczenie. Trafił na wyspę unoszącą się nad wodą, złożoną z dziwnych kolorowych przedmiotów. Żyje na niej. Na Tajwanie wdowa Alice szykuje się do samobójstwa. Wspomina syna i męża. Żyje w domu, który jest coraz bliżej oceanu. Po fali tsunami i górze śmieci znalazła rannego nastolatka. Losy Artrego i Alice splotły się ze sobą, by poznać mroczną tajemnicę i rozwiązać zagadkę zniknięcia syna Alice.
Autor jest działaczem na rzecz ochrony środowiska, co widać w tej powieści. Wprost pisze o tragicznych skutkach wrzucania plastiku do oceanów, nazywa rzeczy po imieniu. Wyspa śmieci, sztucznie stworzona przez człowieka, od dawna dryfuje po Pacyfiku. Stała się domem Atrego, ale i jemu zaszkodziła. Autor pokazuje skutki działania fabryki petrochemicznej, przesunięciach linii brzegowej, wzrastania poziomu wody w oceanie. Wspomina o wielkich rurach pobierające wodę z dna morskiego, drążeniu tuneli w górach, polowaniu na wieloryby czy kotiki. Wszystko się zmienia. Ale są piękne widoki, słychać ptasie trele, czuć zapach lasu, ale i smród góry śmieci.
Akcja ma swoiste tempo, nie ma tu nagłych zwrotów akcji. Nawet uderzenie tsunami nie ma tak dramatycznego przebiegu jak opisane skutki, za to są różne emocje. W powieści splata się wiele wątków i tematów. Dla mnie na plan pierwszy wysuwa się problem niszczenia natury. Drugi ważny temat to utrata bliskich, odnalezienie ich ciał, przeżywanie żałoby, dążenie do prawdy. Do tego mnogość postaci sprawia, że łatwo się zaplątać, zagubić. Narrator przeskakuje między bohaterami, ich wspomnieniami, wydarzeniami, opisami miejsc, wplata do fabuły opowieści, artykuł. Zabiera na wyprawę w góry, do Leśnego Kościoła, chatki myśliwego czy lokalu. Przenosi czytelnika do krainy wierzeń, opowieści przekazywanych od pokoleń, przedstawiając m.in. boga Kabanga, duchy drugich synów, Starca Morza, tytułowego bohatera, skłaniając do zadumy i stawiania pytań.
Ta książka nie jest łatwa w odbiorze, nie każdemu przypadnie do gustu ze względu na specyfikę, fabułę i tematykę, ukryte symbole, pewną nieuchwytność i wieloznaczność. Tu wszystko jest po coś, choć nie zawsze dopowiedziane, przez co prowokuje i skłania do refleksji nad sensem życia i ekologią.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Książka „Człowiek o fasetkowych oczach” Wu Ming-yiego to opowieść o dwojgu ludzi pochodzących z różnych wysp. Atre z Wayo Wayo jest drugim synem w rodzinie, więc musi opuścić swoją wioskę, by stać się ofiarą dla morskiego bóstwa. Jednak przeciwstawi się swojemu przeznaczeniu i zawalczy o życie. Alice z Tajwanu straciła męża i syna i przygotowuje się do popełnienia samobójstwa, co zostanie przerwane przez ogromną falę, dzięki której pozna Atrego.

Podczas lektury poznajemy jeszcze Dahu i Hafay, którzy nie odegrają znaczącej roli w opowieści, która została zapowiedziana w opisie książki. Mimo to ich historie – podobnie jak historie Atrego i Alice – są ciekawe i na pewno uprzyjemniają czytanie. Dzięki nim możemy lepiej poznać postacie oraz świat, w jakim żyją.

Książka nie jest szczególnie porywająca, ale na pewno zachęca do zatrzymania się i refleksji nad poruszonymi w niej problemami, jak np. zwierzęta morskie, które giną przez wyrzucane do wody śmieci.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy