Daleko od Babiej Góry. Baśka Zajda. Tom 3

Już dawno przyjęłam sobie zasadę, że jak pierwsza czytana przeze mnie książka autor_ nie zrobi na mnie wrażenia, ale nie była też zła to czytam jeszcze kolejną, by się przekonać czy nie leży mi styl autor_, czy to tylko jedna powieść mniej mi podeszła, co zdarza się nawet u moich ulubieńców.

Przyznaję, że przy debiucie autorki nie poczułam wielkiego zafascynowania, a wręcz mimo elementów, które lubię, czyli zagadki kryminalnej, dwóch osi czasowych i umieszczenie rzeczywistych wydarzeń w fikcyjnej fabule, czułam się jakbym była obok tej historii, a nie w jej środku, chociaż pochłonęłam ją dość szybko. Do drugiego tytułu z tego cyklu jakoś mnie nie ciągnęło, ale jak pojawiła się propozycja przeczytania trzeciej to pomyślałam, że w sumie mogę się przekonać i ostatecznie się upewnić jak to jest z autorką w moim przypadku. I co się okazało?

Tym razem jestem pod dużym wrażeniem i kartki uciekały mi spod palców już nie tylko ze względu na moje tempo czytania, a autentyczne wsiąknięcie w całą akcję. Już wcześniej nie miałam nic do głównej bohaterki, a teraz jeszcze bardziej polubiłam Baśkę Zajdę. Bardzo mi podpasowało przeniesienie akcji na Śląsk, a konkretnie do Mysłowic. Autorka w umiarkowany, a przede wszystkim przystępny sposób wplotła do książki mowę śląską i góralską, która nie sprawiała trudności w odbiorze, a dodawała odpowiedniego klimatu.

Linia czasowa, która pojawia się tutaj dotyczy autentycznych wydarzeń emigracyjnych z 1912 roku w Myslowitzach i najpierw zaskoczyła mnie połączeniem z czasami współczesnymi swoją płaszczyzną i to już mi się wydawało bardzo dobre, ale jeszcze na koniec ta czasowość zaskoczyła mnie kolejnym połączeniem. Rozwiązanie kryminalnej sprawy było bardzo satysfakcjonujące i w pewnych względach nieoczywiste w czym swoją zasługę miały zwroty akcji. Teraz pozostaje mi nadgonić drugą część z Baśką Zajdą i wyczekiwać kolejnych. 🔥