Deklaracja nieśmiertelności

Oj autor sporo tutaj namieszał, zanim przedstawił o co tak naprawdę tutaj chodzi. Początkowe szczegółowe opisy nieco czytelnika rozpraszają. Długo zastanawiamy się co się tu wydarzy. Opisom towarzyszy wspaniały opis Krakowa i pieść hajnalisty. Wraz z jego zakończeniem, coś tam również się kończy. W treść wpleciona jest śmierć artysty, która daje nam do myślenia. Posiadał on całkiem spory dorobek, który został skradziony. Przyznaję, że ilekroć się tu ktoś nowy pojawiał, sądziłam, że to całe zło, które się wydarzyło było spowodowane właśnie z jego powodu. Uroku dodają tutaj postacie kobiece, które co jakiś czas będą się pojawiały. Jedna z nich uważa, że śmierć Grzegorza była romantyczna. Ciekawi was dlaczego?
Ciężko mi był wyczytać coś pomiędzy wierszami, gdyż oprócz myśli, które są tutaj dodatkiem w innym druku, nie wiemy za wiele. Przy dialogu mamy tylko rozmowę, bez opisów czy coś przy tym robią, bądź gestykulują. Zdarzają się wyjątki, ale rzadko. Czas bym powiedziała, że przypada na dalszy, gdyż używa tutaj sformułowań, których raczej się nie słyszy. Aurorowi nazbyt spodobało się słowo ,,wieszczy", gdyż często je spotykałam:-) Treść obraca się między dziewiętnastym, a dwudziestym wiekiem, być może dlatego:-)
Jakiekolwiek tropy będziemy poznawać, przeczytamy o wspaniałych opisach gór, czy też szlaków. Niby mamy tylko rozwiązać zagadkę śmierci, jednak sprawy innych osób okażą się nader interesujące. Treść wielokrotnie potrafi zaskakiwać, niekiedy bywa to plusem, innym razem większym natłokiem informacji, który troszkę dekoncentruje. Przewija się tu kryminał, nieco historii i sztuka. Bohaterów można polubić i nie pałać do reszty sympatią. Całość potrafi być interesująca, gdyż niektórzy bywają tu bardzo inteligentni. Według mnie warta uwagi:-)