Droga ucieczki

Autorka jest znana z tego, że często porusza w swoich książkach tematy przemocy rodzinnej na wszelaki sposób. Nie boi się wchodzić na krab rodziny i ukazywać z jakimi problemami musza się mierzyć dzieci, kiedy w domu jest przemoc, nadużywanie alkoholu, bądź zarobek na własnym ciele. I właśnie z tego względu nie każdy jest w stanie uwierzyć w to, co pisze, gdyż żyją w przeświadczeniu, że tak ogromna krzywda z pewnością musiała być podkoloryzowana. A ja wam powiem, że może ta opowieść jest ukazana od strony fikcyjnych postaci, ale takie wydarzenia naprawdę mają miejsce. I wiem o czym piszę. Na tym jednak stwierdzeniu wolę poprzestać.
Książka ma 477 stron poświęcony danej opowieści. Na końcu książki znajdziecie podziękowania oraz podobne w temacie propozycje czytelnicze. Wydana w średnim druku, nieco ciaśniej osadzonym z opowieścią dziejącą się na wsteczności i ukazaniu dzieciństwa głównych postaci, oraz czasu kiedy są już dorosłe i mają osobne miejsca zamieszkania. Początek to prawdziwy horror, który przyśpieszył bicie mojego serca, gdyż to tam znalazła się największa krzywda jakiej mogły doświadczyć małe dziewczynki. Nie tylko fizyczna przemoc, ale i psychiczna, która rzutuje na ich dorastaniu. W późniejszym czasie są już kobietami i jedna z nich pozostała w domu matki, lecz diametralnie go zmieniła. Jej powodzi się bardzo dobrze, ma wspaniałego podobno męża, którego jednak zdradziła. Wiemy, że tamten mężczyzna zaczyna ją napastować jak najgorszy stalker. Przez jakiś czas mąż kobiety jest owiany tajemnicą, bardziej się o nim wypowiadają, wiec nie możemy jednoznacznie stwierdzić, czy jest prawdą to, co zostało powiedziane. Pewnego dnia druga siostra po latach przemogła się i przyjechała w odwiedziny do dawno nie widzianej siostry. Po opisach widać jak obie to przeżywają i tutaj mimika ciała będzie mówiła jedno, słowa drugie, a umysł trzecie. Mamy tutaj też postać miłego sąsiada, który jest policjantem, gdzie będzie zamieszany w sprawy manipulacyjne. Niby treść prosta, jednak nadchodzi kolejny wątek. Pewna kobieta zostanie tutaj potrącona i pozostawiona. To zapoczątkuje setki pytań bez odpowiedzi i sekretów, które na tyle długo trwały, że niemal same wyprosiły się o ujrzenie światła dziennego. Bądźcie pewni, że im mniejsza wioska, tym gęściejsze sekrety przed światem ukrywa:-)
Książkę czytałam przez kilka dni dawkując sobie emocje, które potrafiły być dogłębnie poruszające. Opowieść skrzywdzonych to nie tylko zwykła historia, ale i oddziaływanie na nas samych, gdzie i nasze traumy potrafią się ujawnić. A nie każdy czytelnik lubi takie doświadczenie. Autorka zastosowała tutaj dużo gry psychologicznej i ujawniła boleści kobiet, których wiele osób samych mogło doświadczyć. Czasami wydaje nam się, że mając wszystko jesteśmy szczęśliwi. Przeczytajcie zatem tą książkę, żeby zobaczyć, że szczęście potrafi być widoczne tylko dla tych, którzy go sami nie mają. Naprawdę świetna książka, bardzo ją polecam:-)