Dziedzictwo elfów. Tom 3

Rodziny Zalewskich, Jarosławskich i Siedleckich muszą odnaleźć się w coraz trudniejszych czasach historycznych. Dwa pierwsze tomy pozwoliły poznać ich życiowe tajemnice, ale czy do końca? Czy losy Amelii, Rozalii, Romka i głównej bohaterki Magdaleny Biłowicz mogą zaskoczyć czytelnika? Na to pytanie chciałem sobie koniecznie odpowiedzieć. Nie sądziłem jednak, że tak może skończyć się ta piękna, choć bardzo smutna opowieść.

Autorką trzech części powieści o posiadłości w Zalesicach i jej mieszkańców jest pani Agnieszka Janiszewska. Studiowała ona historię na Uniwersytecie Warszawskim. Pasję do historii kraju widać w jej powieściach. Związana jest ze stolicą, Warszawą, choć mieszka tuż obok, w jednej z podwarszawskich miejscowości. Wracając do historii, swoją wiedzę przekazuje uczniom w szkołach średnich, ucząc ich przedmiotu. Prócz powieści obyczajowo-historycznych z wątkami psychologicznymi, jest autorką monografii i biografii historycznych.

Akcja powieści toczy się w czasie, gdy naszej ojczyzny nie było na mapach Europy i świata. Pogrążeni w represjach ze strony cara i jego zwierzchników coraz trudniej przetrwać czas okrucieństwa z ich strony. Nawet niewinne wyjście uliczkami Warszawy mogło zakończyć się zatrzymaniem i represjami. W takim oto czasie toczy się niespokojne życie naszych bohaterów. W Zalesicach, gdzie posiadłość państwa Siedleckich zaczyna chylić się ku upadkowi, stery przejmuje nieoczekiwanie Amelia. Sędziwa jej babcia okazuje jej wsparcie, choć nie do końca spotyka się to z aprobatą rodziców, szczególnie matki. Magdalena wychowuje swoją córkę, choć coraz trudniej jest jej przebywać z teściową, która ma zawsze swoje racje. Młoda matka jednak zawsze stawia sprawy na swoim. Nie kocha swojego męża, Piotra, ten zaś zapada na ciężką chorobę.

A co dzieje się we Francji z Rozalią? Jej życie również nie jest usłane różami. Nie tak miało jej się żyć u boku męża w Paryżu.

Losy bohaterów to nie sielanka. To trudne, splątane nici kłamstw, półprawd oraz walki o przetrwanie u boku kochanków. Tu czai się śmierć i smutek. Tu tajemnice wreszcie ujrzą światło dzienne. Czy tego się można było spodziewać?

Cała trylogia bardzo mi się podobała. Pani Agnieszka ma swój niepowtarzalny styl, do którego trzeba się przyzwyczaić. Nie ma tu rozbudowanych dialogów, a raczej przemyślenia głównych bohaterów. Trzeba je poznać, by zrozumieć wszystkie niuanse. Dodatkowo ważne dla powieści jest tło historyczne. Dlatego też polecam powieść fanom literatury obyczajowo-historyczno-psychologicznej.