Dzikie serca

Nieufna, ale mająca przyjaciół. Zaradna, choć odnosząca kolejne porażki. Wytrzymała, waleczna, na zewnątrz twarda, choć w środku wrażliwa, potrzebująca tego, czego potrzebuje każdy człowiek, wsparcia, bezpieczeństwa i miłości. Taka właśnie jest Savvy, główna bohaterka tej powieści. Niewyidealizowana, nie zawsze postępująca według wzorców idealnego zachowania, choć ja za każdym razem byłam w stanie ją zrozumieć. Cameron – to druga, nienarzucająca się czytelnikowi, aczkolwiek istotna postać tej książki. Chłopak posiadający dobry samochód i zamożnych rodziców nie powinien uczęszczać do szkoły, w której znajduje się zbieranina grzesznych nastolatków. Cameron nie jest ani zadufanym dupkiem, ani też wywyższającym się bogaczem. Jak zatem trafił w progi Brooks Academy? Według mnie autorka nie do końca dopracowała pomysł na fatalny incydent z nim związany, bo na tle całej jego dobroci takowy wydaje się mało uzasadniony. Niemniej jednak jako bohatera, całkiem go polubiłam.

Są także dobrze nakreślone postaci drugoplanowe, będące przedstawicielami różnorodnych problemów. Pojawia się więc zarówno temat alkoholizmu, uzależnienia od narkotyków, są rozbite rodziny i jest chore dziecko, nie do końca sprawne umysłowo, jednak pomimo wszystko potrafiące autentycznie zmiękczyć czytelnicze serce. Osadzając akcję w szkole z młodymi ludźmi po przejściach, autorka przygotowała sobie spore pole manewru nie tracąc na wiarygodności. Wiele się tutaj dzieje i raczej trudno doszukać się przejaskrawionych elementów, nawet w kwestii uczucia, które poniekąd okazuje się jednym z najistotniejszych składników tej fabuły.

„Dzikie serca”, jak sam tytuł sugeruje, to powieść o ludzkich uczuciach, pragnieniach, potrzebach – od tych podstawowych zaczynając, na ambitnych kończąc. Pojawia się tutaj stawiający nieśmiałe kroki związek młodych osób, ale to nie ten typ powieści, w której słodka miłość pokonuje wszystkie trudy. Autorka zachowała równowagę sypiąc równą garścią szczęścia i smutku oraz pamiętając o tym, że życie nie jest bajką i nie zawsze wszystko dzieje się tak, jakbyśmy tego chcieli.

Nieprzesadzona, wielowątkowa, mądra powieść dla młodzieży. O ludziach z problemami, o rozbitych rodzinach, przyjaźni i miłości. Z happy endem uczącym akceptacji tego, co przynosi nam życie. Podobało mi się, a przyznam, że sięgając po tę książkę spodziewałam się raczej romantycznej historii ze schematyczną koncepcją uzdrawiającej mocy uczucia i niczym więcej poza tym. Nie wiem, czy zapamiętam tę powieść na długo, ale przeczytałam ją w jeden wieczór i to nie tylko dlatego, że liczy niespełna 300 stron. To po prostu dobra książka.

Są takie książki, które od samego początku przyciągają do siebie. Często ma na to wpływ urokliwa okładka, po której już wiele można się domyślać. Tym razem było troszkę inaczej. Gdybym kierowała się tylko wyglądem zewnętrznym, z całą pewnością po Dzikie serca bym nie sięgnęła. Czy wnętrze, które nota bene jest najważniejsze zaskoczyło mnie pozytywnie? Czy może treść nie okazała się wiele lepsza od okładki?

Savannah musi bardzo się starać, żeby jej życie nie rozpadło się na kawałki. Przebiła ołówkiem na wylot rękę swojego ekschłopaka Patricka i z diagnozą "problemy z kontrolą gniewu" trafiła do Brooks Academy, szkoły dla uczniów wyrzuconych z innych placówek. Nieważne, że zrobiła to, bo drań wyśmiewał się z jej młodszego, upośledzonego brata... a braciszek jest dla niej najważniejszą osobą na świecie. Dziewczyna desperacko usiłuje zająć się nim sama, bo ich matka dawno odeszła, a ojciec alkoholik nie radzi sobie nawet z własnym życiem. Dla dobra chłopca opiekę nad nim chce przejąć ich ciotka (która już spisała Savvy na straty), na co dziewczyna za nic nie chce pozwolić. Co gorsza, Patrick nie zamierza zapomnieć o tym, co mu zrobiła. Dlatego nie szuka dodatkowych kłopotów i gdy Cameron, kolega z Brooks Academy, ale pochodzący z totalnie innego świata próbuje zburzyć mury wokół niej, Savvy nie chce pozwolić sobie na zaufanie mu. Bo może się okazać, że wszystko, co z takim trudem próbuje trzymać w ryzach, rozpadnie się z hukiem. Ale jak to zrobić, kiedy jedyne, co się ma, to dzikie serce?

Suzanne Young do teraz była dla mnie autorką nieznaną, choć oczywiście kojarzyłam jej twórczość, o której ciągle jest głośno. Zazwyczaj przez długi czas nie sięgam po książki, które są mi polecane z każdej strony. Biorąc Dzikie serca nie miałam świadomości, że napisała je właśnie ta autorka. W końcu miałam jednak szansę zmierzyć się z jej piórem i przyznam, że pierwsze spotkanie uważam za bardzo udane.

Nie wiedziałam czego się spodziewać. Przypuszczałam, że szybko domyślę się, o czym to będzie i jak się zakończy. Faktycznie w dużej mierze moje przypuszczenia pokryły się z prawdą. Jest w tej powieści jednak coś, co mnie do niej wciągnęło i trzymało do samego końca. Jest w tej książce coś, co hipnotyzuje na tyle mocno, że zapomina się o otaczającym nas świecie. Tym czymś są emocje. Ogromne emocje przelewające się ze strony na stronę. Autorka porusza w swojej książce bardzo ważny temat - miłość do najbliższych. Miłość, dla której poświęcenie własnego życia, to nic takiego. Miłość, dla której nie straszne są wielkie cierpienia. Taką miłością darzy swojego młodszego, chorego braciszka Savannah - siedemnastoletnia dziewczyna, która może być przykładem do naśladowania dla wielu ludzi, nie tylko jej rówieśników.

Bardzo podoba mi się dokładna kreacja bohaterów, przy których Suzanne Young zadbała o każdy szczegół. Młoda dziewczyna, która właściwie poświęca własne życie, by dbać o dużo młodszego braciszka, chorego i niemogącego rozwijać się normalnie tak, jak inne dzieci. Bardzo wzruszające i mądre opisy. Pisarka niesamowicie przedstawiła więź, jaka łączy rodzeństwo. Napakowana emocjami do granic możliwości! Przyznam szczerze, że nigdy bym się nie spodziewała, że ta książka tak mnie poruszy i zapadnie głęboko w pamięć. Autorka, oprócz braterskiej przyjaźni pokazuje również miłość do płci przeciwnej, która została przedstawiona w sposób przyjemny i delikatny oraz wielką, prawdziwą przyjaźń.

Dzikie serca to powieść, którą szczerze mogę polecić zarówno młodzieży, jak i dorosłym czytelnikom. To historia o pięknej i prawdziwej przyjaźni, ogromnej braterskiej miłości i prawdziwym życiu młodych ludzi. Jest to książka, którą zapamiętacie na długo i choć można przewidzieć, co się w niej wydarzy, zaskoczy Was ogromem emocji, jakie zostały zawarte niemalże w każdym słowie. Polecam!

Savannah uczy się w Brooks Academy, szkole, do której trafia młodzież z problemami, usunięta z innych placówek. Dziewczyna wylądowała tu po tym, jak przebiła rękę swojego chłopaka ołówkiem. Diagnoza: problemy z kontrolą gniewu. Prawda: Savannah broniła dobrego imienia swojego młodszego, upośledzonego brata. Od kiedy opuściła ich matka, nastolatka zajmowała się Evanem najlepiej jak mogła, dlatego gdy jej chłopak nazwał go matołem, nie wahała się i po prostu go dźgnęła. Szkoła dla wyrzutków i całkowite odcięcie się od dotychczasowego życia to jednak najmniejszy problem dziewczyny – ciotka chce przejąć opiekę nad Evanem, ojciec popada w alkoholizm, a były chłopak ją prześladuje...
Dzikie serca to powieść młodzieżowa napisana przez Suzanne Young znaną z serii Program. Główną bohaterką w najnowszej książce autorki Plagi samobójców jest nastoletnia Savannah. Dziewczyna jest przepełniona gniewem, jednak nie rwie się do bójek na każdym kroku. To raczej gniew pochodzący z bezsilności – nagle musiała stać się zastępczą matką dla brata, służącą dla ojca, została wyrzucona ze szkoły i wymazana z pamięci dawnych przyjaciół. Savannah jest opiekuńcza i czuła, jednak też bardzo zaborcza, nie chce nawet dopuścić do siebie myśli, że Evan może zostać jej odebrany, mimo że zapewne miałby lepsze warunki do życia niż obecnie. Na dodatek nastolatka nie zawsze potrafi poradzić sobie z sytuacją, w której się znalazła – momentami zachowanie i opieka nad Evana zaczynają ją przytłaczać.
Dzikie serca pokazują, co musi znosić dziewczyna, która z miłości do brata gotowa była zniszczyć sobie życie. Oddanie i przywiązanie do Evana pchnęło ją do napaści. To jednak nie tylko książka o tym, ile była w stanie poświęcić Savannah dla ukochanego brata. To też powieść o przyjaźni, oddaniu, miłości, niepewności i strachu. Główna bohaterka odkrywa, że mimo że w domu nie może na nikogo liczyć, to są jeszcze na tym świecie ludzie, którzy dobrze jej życzą i pomogą jej w każdej sytuacji.
Plusem pozycji jest na pewno pokazanie, co przeżywają osoby, które zajmują się członkami rodziny z różnymi schorzeniami. Evan nie jest łatwym dzieckiem. Savannah nie raz złościła się, przeklinała, płakała, była zażenowana jego zachowaniem, ale jakoś potrafiła sobie z nim poradzić. Nie odsuwała go od siebie, nieważne w jakim stanie zastała go po powrocie do szkoły. Całkowicie podporządkowała swoje życie jemu i choć nie było jej łatwo – w końcu miała swoje problemy, potrzeby i pragnienia – to robiła wszystko, by nikt nie mógł powiedzieć, że Evanowi jest z nią źle.
Dzikie serca to słodko-gorzka powieść dla młodzieży, w której nie brakuje emocji. To nie lekka opowiastka o pierwszej miłości. To lektura, w której czytelnik odnajdzie obraz dziewczyny, która gotowa była zniszczyć własne życie, by chronić brata. Autorka pokazuje jednak, że nieważne, w jak ciężkiej sytuacji się znajdujemy i jaką przeszłość mamy za sobą, zawsze jest nadzieja na to, że znajdzie się ktoś, kto nas zrozumie i będzie chciał nam pomóc, choćby wesprzeć dobrym słowem. I takiego dobra nie można odrzucać.

Myślę, że ta książka zdecydowanie warta jest uwagi. Może nie powala na kolana zwrotami akcji, może łatwo przewidzieć jak się skończy, ale ma w sobie coś co sprawia, że jest cudowna. Pokazuje jak bardzo jesteśmy w stanie się poświęcić w imię miłości dla bliskich nam osób. Uczy jak wiele można przez to cierpieć, a mimo wszystko brnąć w to dalej. Savvy, główna bohaterka, to dzielna siedemnastolatka, która mimo, że w życiu ma pod górkę nie poddaje się, a wszystko dla Evana, jej niepełnosprawnego siedmioletniego brata. Siła miłości jest naprawdę ogromna i na tym właśnie autorka skupia się najbardziej. Muszę też napomknąć (bo nie byłabym sobą, gdybym tego nie zrobiła), że bardzo spodobała mi się ta prosta, a zarazem tajemnicza okładka. Po prostu cudo. Idealnie oddaje zawartość książki. Ja polecam Wam tą historię, bo być może spędzicie przy niej miły wieczór, jak to było w moim przypadku ;).

Fragment tekstu pochodzi z mojego bloga, po ciąg dalszy zapraszam tutaj:
https://jabluszkooo.blogspot.com/2017/04/82-suzanne-young-dzikie-serca.html