Echo

Kryminalną naturę piśmienniczą Nataszy Sochy poznałam niedawno i nie żałuję tego kroku. Początkowo wydawało mi się, że pisarka nie odnajdzie się w historiach z mordem w tle. Jeśli ktoś zna inne tytuły pani Sochy, to doskonale wie, że ona nigdy nie stroni od sarkazmu, ciętego języka i specyficznego humoru, który jednym się podoba, a drugim nie. Ja jestem czytelniczką zmienną i bardzo podobają mi się pisane przez nią opowieści.
Jeśli chodzi o kryminały, w serii GREY BOOK ukazały się jak dotąd dwa cykle. Pierwszy z nich to trzytomowe DEMONY PRZESZŁOŚCI. Drugi natomiast składa się z sześciu części i nazywa się po prostu FLORENTYNA. Co istotne, w żadnym z obu cykli nie musimy sztywno trzymać się chronologii. To bardzo dobra informacja dla osób, które nie mogą ani zakupić sobie każdej wymarzonej pozycji, ani kolejno wypożyczyć tytułów w najbliższej filii.
„Echo” to tom trzeci opowiadający o pracy charakterystycznej Florentyny Bory. Kobieta jest policjantką z wydziału dochodzeniowego. Nigdy nie robi niczego byle jak. Wręcz przeciwnie- każdą sprawę traktuje absolutnie poważnie, a szczegóły sprawy znajduje na cito. Jej postawa, a także niecodzienne upodobanie do różu, wynikają z jej dramatycznych zdarzeń z przeszłości. Policjantka jest już bowiem wdową, a ukochany mąż Mikołaj był dla niej wszystkim. Teraz praca pomaga jej nie myśleć o ogromnej pustce.
Tym razem sprawa kryminalna dotyczy szesnastoletniego Stanisława Kalika, który został odnaleziony martwy nad poznańskim jeziorem Rusałka. Sprawa jest o tyle dziwna, że chłopak potrafił perfekcyjnie pływać… Jakie jednak były jego relacje z rodziną? Czy miał problemy w szkole? Tego nie zdradzę, ale dochodzenie prowadzone przez Florentynę okazało się bardzo ciekawe, a zakończenie nieoczywiste. Wyobrażałam sobie zupełnie inny finał tej historii, natomiast autorka mocno mnie zaskoczyła. Za to należy jej się dodatkowy plus- nikt przecież nie lubi nudy i przewidywalności w literaturze, prawda?
Autorka po raz kolejny dokonała swego rodzaju miksu gatunkowego. Historię kryminalną połączyła z obyczajem, co w ogóle mi nie przeszkadzało. Natasza Socha podkreśliła, że zawód policjanta idealnie pasuje do powiedzenia: szewc bez butów chodzi. Policjanci rozwiązują bowiem szereg problemów i pragną dojść do prawdy, aby sprawiedliwości stała się zadość. Zupełnie inaczej wygląda jednak ich życie prywatne- sami mają masę zmartwień i nie mogą dobrnąć do pozytywnego rozwiązania. Myślę, że osobiste dramaty Florentyny zainteresują niejednego czytelnika, dlatego też nie rozwinę szczegółowo tego tematu. Zapraszam do lektury.
Cieszę się, że po raz kolejny Natasza Socha dowidzi, jak modne, ale i niebezpieczne potrafi być uzależnienie od nowinek technicznych. Dziś użytkownicy internetu potrafią znaleźć w sieci niemal wszystko. Niestety, bywa tak, że sami podajemy się niemal na talerzu…
„Echo” uważam za książkę bardzo udaną i na pewno sięgnę po inne tytuły z cyklu FLORENTYNA. Tę krótką opowieść polecam szczególnie osobom, które zabierają książki w podróż komunikacją miejską. Niewiele czasu trzeba bowiem, by dotrzeć do ostatnich wersów lektury. Ogromnie pomocny jest druk- duży, wygodny, niemęczący oczu.
Polecam.