Elite Kings Club Tom 2 Marionetka

W Srebrnym łabędziu Amo Jones udowodniła nam, że nie potrzeba sensu, logiki ani bohaterki posiadającej chociażby namiastki mózgu, aby powieść zyskała popularność. Tylko moja chora ciekawość sprawiła, że sięgnęłam po kontynuację. I co tu dużo pisać... Marionetka jest równie absurdalna, jak jej poprzedniczka.

Po szokującym finale, podczas którego Madison odkrywa sekrety chłopaków i klubu jej życie znalazło się w niebezpieczeństwie, więc wraz z przyjaciółką uciekają za granicę. Sielanka nie trwa jednak długo - Bishop je odnajduje i sprowadza do domu. Tak dziewczyna wpada w wir kolejnych absurdalnych wydarzeń otoczonych sporą dawką erotyzmu i tajemniczości. Czy głównej bohaterce uda się w końcu odkryć istotę Elite King's Club i swoje miejsce w nim?

Największą bolączką tej serii jest brak jakiejkolwiek możliwości uwierzenia w to, co autorka próbuje nam sprzedać. Fabuła miała potencjał, i to ogromny, jednakże sposób jej przedstawiania jest nie do zaakceptowania. Tajemnice, niewiadome, niedomówienia - na tym postanowiła Amo Jones oprzeć historię, tworząc jeden wielki chaos, który, chyba w jej zamyśle, miał zaintrygować czytelnika. Nie można zarzucić powieści nudy, o nie, tutaj cały czas się coś dzieje, szkoda tylko, że brak w tym jakiejkolwiek konsekwencji czy sensu. Żadnej wartości nie dodaje do tego również rynsztokowy styl, w jakim Marionetka jest napisana. Przekleństwa, ordynarne wyzwiska, seksizm i drętwe dialogi są na porządku dziennym. Rozumiem, że miał to być dark erotyk, ale nawet ten gatunek wymaga jakiegoś wyczucia smaku i literackiej finezji. Co za tym idzie, sceny erotyczne są pustymi opisami, bez ważnego dla nich emocjonalnego ładunku. Jeśli liczy się również na romantyczne uczucia czy miłosne wyznania, to próżno tego szukać. Relacja Madison z Bishopem, którą pisarka prawdopodobnie chce wynieść do miana miłości, szokuje i znacznie odbiega od powszechnego wyobrażenie sobie tego uczucia. Ale co się dziwić po takiej dziewczynie...

Główna bohaterka to istny fenomen. Nie wiem, czy zdarzyło mi się w jakiejkolwiek książce spotkać bardziej głupią i bezsensowną postać. Niestety od samego początku, aż do teraz, Madison nie udało się wyhodować ani jednej szarej komórki. Jej postawa, tok myślenia i zachowanie aż rażą absurdem. Po kolei wpada w ramiona każdego chłopaka, po czym obraża się, gdy nazwą ją odpowiednio do tego, jak się zachowuje. Daje sobą pomiatać, wyzywać, traktować jak śmiecia i nie widzi w tym nic złego. A nawet ją to podnieca! Tajemnicza książka, która jest odpowiedzią na wszystkie jej pytania jest w jej posiadaniu, ale cóż z tego, skoro Madison nie ma czasu, aby ją przeczytać. Lepiej biegać za 'Królami' i prosić się o odpowiedzi, których i tak nigdy nie otrzymuje. Można tak dalej wymieniać te niedorzeczności, ale szkoda na to sił. Niżej już ta książka upaść nie może.

Marionetka to idealna powieść dla osób, które nie mają żadnych wymagań, co do literatury. Jeśli nie straszny Ci brak racjonalności, sensu i bohaterka bez mózgu, to jest to odpowiednia książka dla Ciebie. Kontynuacja Srebrnego łabędzia okazała się dokładnie tym, co zakładałam - kolejnym ciągiem, szokujących, niemoralnych i abstrakcyjnych wydarzeń, które nie dają żadnej odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Moje chora ciekawości nie pozwala mi odpuścić tej serii, dlatego na pewno sięgnę po trzeci tom, aby poznać rozwiązanie tej szopki.

Odkąd Madison poznała kilka tajemnic chłopaków z Elite Kings Club, wie że musi uciekać jak najdalej. Tylko czy jest miejsce, w którym będzie bezpieczna od ich wpływów. Dziewczyna wie, ze jej życiu zagraża niebezpieczeństwo, ale mimo tego nie potrafi odciąć się od kilku przedstawicieli klubu, zwłaszcza jednej i to najbardziej niebezpiecznego. Tylko czego jeszcze nie wie dziewczyna? Dlaczego wszyscy życzą jej śmierci? Jakie blizny z przeszłości zostaną ujawnione?



Bałam się sięgnąć po ten tom. Pierwszy za bardzo nie przypadł mi do gustu i obawiałam się, że z kolejnym może być tylko gorzej. Zaryzykowałam i dość miło się zaskoczyłam. Ale przejdźmy do rzeczy.

Madison chce uciekać po poznaniu tajemnic i swojego przeznaczenia. Dziewczyna nie chce mieć z tym nic wspólnego i marzy, by o tym zapomnieć. Jednak chłopaki, a zwłaszcza Bishop, jej na to nie pozwolą. Rozpocznie się poszukiwanie kolejnych prawd i poznawanie tajemnic, które jeszcze bardziej namieszają wszystkim w głowie. Co mogę powiedzieć, książka ogólnie jest lepsza od pierwszego tomu, to zdecydowanie. Jest więcej akcji, sekrety powoli wychodzą na jaw i dowiadujemy się więcej o całej historii Elite Kings. To moim zdaniem jest zdecydowanie na plus.


Za to co mnie zniszczyło w tej książce, to główna bohaterka i sceny seksu. Madison stała się jeszcze bardziej bezmyślna niż się mogło wydawać. Najpierw chce uciekać gdzie pieprz rośnie, a jak pojawia się Bishop to już nie chce uciekać, tylko zostać i nagle poznać wszystkie sekrety. Pakuje się ciągle w kłopoty i idzie w zaparte ze swoim zdaniem, nie dopuszczając myśli, że ktoś inny może mieć rację. Daje sobą łatwo manipulować i nawet nie zwraca na to uwagi. Dodatkowo nie przeszkadza jej to, że Bishop jest mordercą i robi z nią co chce. Nie zwraca uwagi, że podczas seksu dusi ją, bije, gryzie do krwi, ogólnie katuje ją. Jej to nie przeszkadza, bo przecież to normalne. Strasznie mnie to denerwowało i nie mogłam zdzierżyć tych scen. Ogólnie sceny seksu, chociaż nie wiem czy to można tak nazwać, były obrzydliwe.

Nie licząc właśnie tej głównej bohaterki i seksu, książka nie jest zła. Czyta się ją szybko i naprawdę wciąga. Chciałam jak najszybciej poznać zakończenie, którego kompletnie się nie spodziewałam i które sprawiło, że jak najszybciej chce dostać w łapki kolejny tom!

Także podsumowując ta historia to naprawdę dark romans. Tutaj nie ma miejsca na czułe słówka, delikatny dotyk i urocze śmieszki. To historia, która wciąga i zaprowadza na dno piekieł, w którym wcale nie jest cieplutko, jak przy kominku. Przekonajcie się sami jak mroczna jest ta powieść!