Elżbieta

Anglia w latach 40. XVI wieku nie jest tak piękna, jak w renesansie. Król, mimo że pochował już trzy małżonki, z których jedną osobiście kazał skrócić o głowę, postanawia wziąć sobie kolejną żonę. Księżniczka, która przybywa zza granicy, mogłaby być dla niego idealna – konserwatywnie wychowana, skromna, ugodowa i niewinna. Ale dla Henryka problemem nie do zignorowania jest to, że kandydatka ma zbyt wyłupiaste oczy i odrobinę zbyt szczupłe nogi. Jeden z arystokratów, książę Norfolk, stwierdza, że to idealny moment, by przedstawić Jego Królewskiej Mości swoją krewną – śliczną, naiwną i przerażoną Katarzynę Howard. A przy okazji wzmocnić pozycję całego rodu. Idealne tło wydarzeń tworzą spiski i intrygi możnych, zazdrosnych o cudzą pozycję lub pragnących zemsty za wydarzenia z przeszłości. W całym tym miłosnym zamieszaniu zapomniano o Elżbiecie – córce króla z drugiego małżeństwa, której matka, Anna Boleyn, została okrzyknięta największą ladacznicą w całym królestwie. Na dodatek nikt nie przypuszczał, że po śmierci żona numer dwa zacznie pojawiać się jako duch i opowiadać swoją historię zagubionej córce, dręczyć byłego męża i krzyczeć na kochanka, który nie może pogodzić się z jej odejściem…