Emma i ja

Ośmioletnia Carrie była kiedyś szczęśliwym i beztroskim dzieckiem, lubianym w szkole i mającym wielu przyjaciół. Żyła w prostym i harmonijnym świecie, otoczona miłością i troskliwą opieką. Wszystko uległo diametralnej zmianie, gdy jej ojciec został zamordowany. Pogrążona w rozpaczy i apatii matka, po śmierci męża zamknęła się w swoim pokoju i przestała zajmować się córką. Nie był to jednak koniec dramatu. Niedługo potem niewykształcona i niesamodzielna kobieta, by móc się z czego utrzymać, wychodzi powtórnie za mąż, a ojczymem Carrie zostaje agresywny i wybuchowy Richard, który często wyładowuje swój gniew na niej i jej młodszej o dwa lata siostrze. Dziewczynka stara się chronić sześcioletnią Emmę przed znęcającym się nad nimi mężczyzną, bo wie, że ich matka, całkowicie od niego zależna, nie podejmie nigdy żadnych działań.

Książka „Emma i ja” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Elizabeth Flock, ale z pewnością nie ostatnie. Już dawno chciałam zapoznać się z tą pozycją i gdy tylko nadarzyła się ku temu okazja, nie wahałam się ani chwili. Historia wyjęta spod pióra amerykańskiej pisarki wciąga od pierwszych stron i jest bardzo absorbująca; nie odłożyłam książki, dopóki jej nie skończyłam. Autorka potrafi sprawić, by czytelnik zaangażował się w losy bohaterów, którzy zostali naprawdę dobrze wykreowani. Są to postacie z krwi i kości, które wywołują różnorakie emocje i trudno je jednoznacznie ocenić. Narracja, z punktu widzenia ośmioletniego dziecka, wypadła bardzo naturalnie i wiarygodnie i jest bez wątpienia dużym atutem tej pozycji.

„Emma i ja” to poruszający do głębi i niezwykle autentyczny portret maltretowanego dziecka, które na swój własny sposób próbuje sobie poradzić z okrutną rzeczywistością. Nie jest to lekka i niezobowiązująca lektura, o której szybko się zapomina. Elizabeth Flock stworzyła bardzo emocjonalną i angażującą historię, która rozdziera serce, wzbudzając masę sprzecznych uczuć. Zakończenie wbija w fotel, pozostawiając czytelnika z mętlikiem w głowie. To pozycja, obok której nie można przejść obojętnie. Serdecznie zachęcam do sięgnięcia po nią, bo naprawdę warto. Jestem pewna, że się nie zawiedziecie ;)