Fanaberie Hamleta

bo możesz i uciec od głupoty, gdy głupota sama od ciebie nie ucieknie! Lecz twoich naśladowców jest mało, inaczej żyjesz! ale dumny bądź, wybrałeś inny kierunek. Bo ty od początku kładłeś podwaliny dla swojego ducha, ufnego, polotnego; tężyłeś skrzydła do lotu! I możesz być wdzięczny Nie Wiadomo Komu, a choćby i sobie, tego ci nikt nie odbierze! a mógłbyś być, ja wiem? jako i Gwóźdź w Kosmosie – dla zaczepienia się innym, którym Marchewki odmówiono tu, pognębionym.