Gdy ją odnajdą

Książka doskonale napisana, dobrze się ją czyta, trudno odłożyć ją nawet na chwilę.
Natomiast fabuła jest paranoiczna, zaskakuje i zastanawia, daje własne przewidywania, ale niczego nie ułatwia i nic nie podpowiada. Warto czytać i zastanawiać się, czy to co myśli czytelnik jest możliwe i czy autorka od samego początku to właśnie próbuje powiedzieć. Warto czytać i zastanawiać się nad zamysłem autorki, bo bohaterka nie pamięta tego, co wydarzyło się na samym początku, a co jest sednem wszystkiego, a czytelnik nie może tego wiedzieć, czego nie mógł przeczytać. Jedna z najlepszych książek jaką ostatnio czytałam, gorąco polecam.

„Czasami wystarczy jedno kłamstwo, by zmienić bieg wydarzeń…”

Naomi wygrała los na loterii życia. Wyszła za mąż za człowieka, którego darzyła niezwykłym uczuciem. Wkrótce też spełniło się jej największe marzenie – została mamą. A jej córka Freya od pierwszej sekundy swojego istnienia stała się jej całym światem.
Gdy dziewczynka miała 16 miesięcy, COŚ się stało.. To COŚ, sprawiło, że mąż Naomi od niej odszedł zabierając ze sobą ich dziecko.. a świat kobiety rozpadł się w jednej chwili jak domek z kart.
Neomi musiała stawić czoła swoim demonom. Ogarnąć emocje i żyć przyszłością – dla córki. A nie było łatwo..
Dziś Freya ma 4 lata, mieszka z ojcem i jego nową żoną w Londynie. Mamę mieszkającą na farmie jedynie odwiedza. I właśnie dziś, po raz pierwszy od rozstania rodziców, za zgodą ojca, ma spędzić noc pod opieką Naomi.
Tej nocy COŚ się dzieje.. COŚ nieodwracalnego.
W obliczu tragedii Naomi podejmuje decyzję, by prawdę o tych wydarzeniach zachować tylko dla siebie. Problem w tym, że kobieta tak do końca nie wie jednak co jest prawdą, bo nie pamięta co się wydarzyło tej nocy.. ma czarną dziurę w głowie.
Umysł Naomi jest jak arcyoszust, kuglarz mydlący oczy tanimi sztuczkami. Kobieta nieustannie miota się między wspomnieniami, a teraźniejszością. Dryfuje po gęstym, pełnym nieprzetrawionych prawd morzu kłamstwa, jak zerwana z cumy łódka. Jej niewypowiedziane słowa wiszą w powietrzu, a kolejne wymysły zaczynają żyć własnym życiem i rozprzestrzeniają się jak zakażenie. Przeplata jedno kłamstwo drugim zawiązując je w skomplikowany supeł. Są chwile, że nawet sama w nie wierzy. Miewa urojenia wywołane rozpaczą, a może poczuciem winy. Upiorna świadomość braku możliwości cofnięcia podjętych decyzji sprawia jej fizyczny ból. Naomi szarpie się, jak uwięziony ptak szukający drogi ucieczki. A pewnym momencie może już tylko patrzeć z przerażeniem i czekać na chwilę, kiedy ta, o wiele gorsza od jej kłamstwa, prawda ujrzy światło dzienne..

Przez znakomitą większość tej książki, o ile nie przez całość, byłam tak zła na Naomi, że z chęcią bym nią jakoś potrząsnęła i zmusiła do zmiany sposobu myślenia i postępowania. I mimo że kobieta powoli odkrywała poszczególne elementy swojego życia, co mogłoby tłumaczyć, choć nie usprawiedliwiać, jej motywy – ciężko było zaakceptować wyłaniający się z tego wszystkiego obraz.. Mroczny, trudny, zaburzony. I choć już od pierwszych stron tej historii wiadomo co się stało, nie wiadomo tylko jak to się stało i dlaczego – emocje jakie serwuje nam autorka szarpią nerwy i wywołują takie wzburzenie, że ciężko jest nawet tak na zimno zrozumieć podłoże działania, nie tylko Naomi..
„Gdy ją odnajdą” to pogmatwana, zdumiewająca i tragiczna opowieść o konsekwencjach podejmowanych decyzji, odpowiedzialności, a właściwie jej braku, o miłości, przyjaźni, trudach macierzyństwa, zaburzeniach i uzależnieniach, ludzkich granicach i życiowych zakrętach, na których niektórzy niestety „nie wyrabiają”…

Świetny thriller psychologiczny pozostawiający czytelnika w emocjonalnej rozsypce.
Aż trudno uwierzyć, że ta książka to debiut literacki.
Polecam.