Gdyby dzisiaj było wczoraj

,, Każdy ma jakąś historię, większe i mniejsze blizny. "
Jeju, jaka ta historia jest piękna! Pióro jak drugiej Kamili Mikołajczyk lub młodszej wersji Colleen Hoover! Ogrom romantyzmu, dużo pieszczotliwych zbliżeń i setki tysięcy motyli, które zaczną swój taniec w waszym brzuchu już od początku czytania. Opowieść z jaką mogą się spoufalić setki kobiet, które źle się czują w związku. Toksyczny mąż, który wciąż o coś się czepia, czegoś mu brakuje i działa na nasze ciało jak płachta na byka. Podobno istnieje coś takiego jak odrzucanie przez nasze ciało drugiej osoby pokazując, że jest się przy nim zmęczonym, spiętym i brzydkim. To sygnały, które krzyczą, że partner czy partnerka do siebie nie pasują. Niby przeciwieństwa się przyciągają, ale tylko wtedy, kiedy uzupełniają to, czego drugiej osobie brakuje, a nie, że są zupełnie inne, jak ogień i woda. Podobno też niewiele osób znajduje takie idealne zsynchronizowanie z drugą połówką. Jednak jeśli ją znajdą, to nie istnieje dla nich starość. Są wiecznie młodzi i zakochani. Często bywa jednak, że będąc w związku, dużo później poznaje się tego anioła stróża ciała i umysłu. Wtedy powstaje konflikt, gdyż wybiera się dobro rodziny. Nie pomyśli się tylko, że tkwienie z kimś na siłę nie jest dobrym uczuciem. Ze starszych lat pobraliśmy schemat życia w małżeństwie, które nas unieszczęśliwia, bo co ludzie powiedzą. Nie pamiętamy, że to nasze życie i przeżywanie cierpienia z kimś, kogo nie darzymy uczuciem już jest złem. W takim związku nie czeka nas szczęście, tylko stagnacja. Piszę o tym, bo właśnie takiej stagnacji doświadcza nasza bohaterka. Niby poznaje kogoś, kto sprawia, że przy nim niemal lata, jednak nie potrafi podjąć decyzji kierując się dobrem każdego, tylko nie swojego. By więcej nie zdradzić powiem wam tylko tyle, że z utęsknieniem czekam na tom drugi. Bez niego, ledwie odkryte szczęście nie przetrwa:-)
Ogromnie wam polecam, ogrom emocji, płaczu i zbliżeń, szczęścia najdotkliwszego i smutku poruszającego każde serce. Bardzo piękna, mega polecam!!!

,, Każdy ma jakąś historię, większe i mniejsze blizny. "
Jeju, jaka ta historia jest piękna! Pióro jak drugiej Kamili Mikołajczyk lub młodszej wersji Colleen Hoover! Ogrom romantyzmu, dużo pieszczotliwych zbliżeń i setki tysięcy motyli, które zaczną swój taniec w waszym brzuchu już od początku czytania. Opowieść z jaką mogą się spoufalić setki kobiet, które źle się czują w związku. Toksyczny mąż, który wciąż o coś się czepia, czegoś mu brakuje i działa na nasze ciało jak płachta na byka. Podobno istnieje coś takiego jak odrzucanie przez nasze ciało drugiej osoby pokazując, że jest się przy nim zmęczonym, spiętym i brzydkim. To sygnały, które krzyczą, że partner czy partnerka do siebie nie pasują. Niby przeciwieństwa się przyciągają, ale tylko wtedy, kiedy uzupełniają to, czego drugiej osobie brakuje, a nie, że są zupełnie inne, jak ogień i woda. Podobno też niewiele osób znajduje takie idealne zsynchronizowanie z drugą połówką. Jednak jeśli ją znajdą, to nie istnieje dla nich starość. Są wiecznie młodzi i zakochani. Często bywa jednak, że będąc w związku, dużo później poznaje się tego anioła stróża ciała i umysłu. Wtedy powstaje konflikt, gdyż wybiera się dobro rodziny. Nie pomyśli się tylko, że tkwienie z kimś na siłę nie jest dobrym uczuciem. Ze starszych lat pobraliśmy schemat życia w małżeństwie, które nas unieszczęśliwia, bo co ludzie powiedzą. Nie pamiętamy, że to nasze życie i przeżywanie cierpienia z kimś, kogo nie darzymy uczuciem już jest złem. W takim związku nie czeka nas szczęście, tylko stagnacja. Piszę o tym, bo właśnie takiej stagnacji doświadcza nasza bohaterka. Niby poznaje kogoś, kto sprawia, że przy nim niemal lata, jednak nie potrafi podjąć decyzji kierując się dobrem każdego, tylko nie swojego. By więcej nie zdradzić powiem wam tylko tyle, że z utęsknieniem czekam na tom drugi. Bez niego, ledwie odkryte szczęście nie przetrwa:-)
Ogromnie wam polecam, ogrom emocji, płaczu i zbliżeń, szczęścia najdotkliwszego i smutku poruszającego każde serce. Bardzo piękna, mega polecam!!!