Gdyby ocean milczał

Bookendorfina

Piękna opowieść o tym, co w życiu najważniejsze, ale nie tylko, to też wspaniała historia splątanych losów wielu bohaterów. Życie pisze dla nas różnokolorowe scenariusze, ale też my sami odmalowujemy koloryt codzienności. Tak wiele ciekawych aspektów poruszono w powieści, że trudno je wszystkie przytoczyć, ale może choć do tych najważniejszych się ustosunkuję. Przede wszystkim fascynujące marzenia, nie można bać się je realizować, walczyć o możliwość oddania się pasji, czasem wbrew bliskim posłuchać tego, co głęboko w sercu ukrywa się. Nie powinniśmy pozwalać na to, aby ktoś nas ograniczał, a zwłaszcza my sami. Bardzo przekonująco oddano pozytywnego ducha spełnienia, szybowania tam, gdzie czeka zrozumienie i zadowolenie. W wielu sytuacjach identyfikowałam się z bohaterkami powieści, i to właśnie cenne, że nie z jedną, ale z kilkoma, gdyż w każdej z nich znalazłam cząstkę siebie, z dzieciństwa, młodości i dojrzałego wieku. Anna Wysocka-Kalkowska potrafi z ogromną dojrzałością zajrzeć w najskrytsze zakamarki różnych osobowości, nadać im głębię i rozmach. Postaci są wielowymiarowe, ciepło potraktowane, ale nie stworzone cukierkowo. To wielka sztuka przemówić poprzez nie do czytelnika, nadać im realistyczną formę, ustanowić kimś bliskim.


https://bookendorfina.blogspot.com/2020/02/gdyby-ocean-milcza-anna-wysocka.html

Czytanita

..."Póki szumi ocean, póki wieje wiatr, póki świeci słońce, póki każdego ranka zaczyna się nowy dzień... wszystko może się zdarzyć...
Ten piękny cytat oddaje w całości jak piękna była ta książka.
Wciągnęłam się w lekturę od pierwszych stron. Jest przepełniona tyloma emocjami, że chłonęłam je wszystkie w raz z bohaterkami.
Historia trzech kobiet, które po stracie bliskiej osoby - siostry, córki, musiały nauczyć się życia na nowo. Jeden dzień w którym zginęła Isabel, zmienił ich życie diametralnie. Nagle Nicole musiała zrezygnować ze swoich marzeń, została zastępcza matka i życie musiała dostosować do córki, choć najpierw żałowała, że porzuciła swoje marzenia, z każdym kolejnym dniem zaczęła rozumieć, że marzenia mogą się zmienić.I u niej marzeniem stał się dom, własna rodzina. I choć porzuciła marzenie o podbiciu Paryża, to jak się okazuje, życie płata nam figle i w końcu każde marzenie może się spełnić. Jej adoptowana córka staje się dla niej całym światem, ta mała dziewczynka jak na swój wiek jest bardzo dojrzała, przepełniona wrażliwością i dobrocią. Pokochałam tą mała od samego początku czytania książki, jest błyskotliwa i zabawna, choć mimo młodego wieku myślę, że bardzo się z nią utożsamiłam.
Ta książka, pokazuje nam także, jak ważne są relacje z bliskimi. I jak trudno je odbudować, Nikole ze swoją matką po stracie bliskiej osoby obwiniały siebie nawzajem o jej śmierć,miały do siebie wiele żalu i złości.Jednak po czasie udaje im się szczerze porozmawiać i wszystko sobie wyjaśnić. Miałam wielka nadzieję, że w końcu się pogodzą i bardzo się cieszyłam jak to się stało.
Wpleciony romans Nicole w tej książce, dodawał całej historii smaczku, i bardzo kibicowałam Nicol, że jej życie się ułoży przy boku tego tajemniczego mężczyzny. Czy się ułożyło? Polecam przeczytać samemu i zobaczyć. Dla mnie to bardzo piękna historia, warta uwagi i cieszę się, że dzięki wydawnictwu Psychoskok mogłam ją przeczytać. Dajcie znać jeśli ją czytaliście i jakie są wasze wrażenia.

Ta powieść jest na prawdę przepięknie napisana. Mamy Nicol, która musi przeorganizować zupełnie swoje życie, która musi na nowo ułożyć relacje z mamą, bo ona była tą zawsze mniej kochaną córką. Kobietę która musi odłożyć na bok swoje marzenia, bo są sprawy ważniejsze. Jest też Colett utalentowana dziewczynka, która widzi i czuje więcej niż inni, a której posypał się cały świat, jej mama zginęła, a taty nigdy nie poznała. Jednym z zadań Nicol jest odszukanie ojca swojej przybranej córki, Isabell przed śmiercią zdradziła tylko jego imię, miała się z nim spotkać tamtego dnia. Czy możliwe że on również był w tamtej kawiarni tego tragicznego dnia?



Emocje, emocje i jeszcze raz emocje. Autorka umie posługiwać się piórem i tworzy na prawdę niesamowite historie. Ja jestem zauroczona, a zakończenie niesamowicie mnie wzruszyło. Mimo losu który w jednej sekundzie może się odwrócić zawsze jest nadzieja że coś dobrego może się wydarzyć, bo ocean cały czas szumi.



Styl autorki jest bardzo przyjemny, ona snuje tą opowieść w taki sposób że trudno się od niej oderwać. Bohaterki zarówno pierwszo jak i drugoplanowe przedstawione tak, że nie sposób ich nie polubić - nie są kryształowe, mają swoje wady, a przez co są bardziej ludzkie i bliskie czytelnikowi. Dialogi ciekawie poprowadzone, jest zachowana równowaga miedzy opisami, a rozmowami bohaterów, a przez co bardzo płynnie się to czyta.



To powieść która porusza wiele ważnych aspektów. Poczucia winy tak dużego, że aż wywołuje ból, tęsknoty tak wielkiej że trudno ją zaspokoić. A jednocześnie nadziei i wiary w anioły. Pokazuje społeczne skutki zamachów terrorystycznych, osoby które zginęły pozostawiły po sobie rodziny, sekrety i niedokończone sprawy. Temat trudny, ale przekazany z dużą dozą delikatności. Serdecznie polecam.

https://sztukater.pl/ksiazki/item/30084-gdyby-ocean-milczal.html%20

Jednym z wnioskiem, jaki można wyciągnąć z przeczytanej książki jest to, że nie wiemy kiedy i gdzie przyjdzie na nas pora, by umierać. Nie możemy tego przewidzieć, dlatego pamiętajmy, aby swoich marzeń nie odkładać na później, tylko realizować na bieżąco, bo może zdarzyć się tak, że ich nie wykonamy przed swoją przedwczesną śmiercią.

https://francuskiprzykawie.blogspot.com/2019/12/recenzje-127-gdyby-ocean-milcza.html

„Gdyby ocean milczał” to książka zaskakująca z kilku powodów. Nie ma tu szybkiej akcji, która zmienia się co kilka stron. Wręcz przeciwnie-akcja sprawia wrażenie, jakby była specjalnie zwalniana ze względu na najmłodszą bohaterkę tej opowieści. Są za to prawdziwe lęki, które towarzyszą ludziom w sytuacjach ekstremalnych. Będą pytania retoryczne związane z samym atakiem terrorystycznym, i takie, na które nie ma jednej dobrej odpowiedzi. Będzie obwinianie się o niektóre wydarzenia, coś z serii: Gdybym tylko zrobił coś tak”, a nie inaczej”, „gdybym tylko miał te pięć minut więcej…” Zawsze jednak jest czas, aby coś zrobić, podjąć jakieś działania, bo przecież dopóki szumi ocean, można coś zmieniać. I o tym głównie jest ta książka: każdy problem można jakoś rozwiązać, nawet jeśli pozornie jest już zbyt późno na działania.

Cała recenzja na stronie: http://dlalejdis.pl/artykuly/gdyby_ocean_milczal_recenzja

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA - Mirosława Dudko - Oaza recenzji

Pani Anna Wysocka – Kalkowska po raz kolejny udowodniła , że jest mistrzynią w budowaniu napięcia i nastrojowej aury. Doskonale wie, jak poruszyć najczulsze sfery naszej duszy, oddać piękno świata i opisać emocje, wnikając w umysły oraz serca osób występujących w powieści. Umiejętnie prowadzi czytelnika przez kolejne epizody aż do pasjonującego, zaskakującego i przyprawiającego o przysłowiowe „ciarki“ a nawet łzy, zakończenia.

„Gdyby ocean milczał“ to subtelnie opowiedziana historia dodająca skrzydeł i napawająca nadzieją, że nasi najbliżsi opiekują się nami także po śmierci. Są naszymi aniołami otulając nas swoimi skrzydłami, dając wskazówki i pokazując drogę, dzięki której możemy osiągnąć spokój. Ta mądra, pełna ciepła i wzruszających emocji opowieść skłania do zatrzymania się i zastanowienia nad ważnymi aspektami naszego życia. Autorka daje ku temu okazję, przekazując swoje spostrzeżenia ustami bohaterów, zwłaszcza Colette, co nadaje całości eterycznego, duchowego i refleksyjnego nastroju. Stworzyła wielowątkową opowieść, która łapie za serce od pierwszej strony aż do końca. Nie brakuje w niej emocji, niespodziewanych sytuacji, sekretów i erotycznych uniesień.


Cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2019/10/514-gdyby-ocean-milcza.html

Jako jedna z pierwszych miałam przyjemność zapoznać się z treścią książki, gdyż zajęłam się przygotowaniami do jej wydania. Nie będę obiektywna! Talent literacki Ani Kalkowskiej od pierwszej książki tylko wzrasta i zaskakuje wyobraźnią i stylem pisarskim, który wnosi Autorkę na coraz wyższy poziom.
Treść powieści wzrusza, fabuła świetnie się rozwija i pomimo tego, że nie ma w tej książce "pędu", opis życia bohaterów sprawia, że chce się do nich jechać, chce się pooddychać ich powietrzem, ich atmosferą.
Jeśli ktoś chce poznać Anię - Autorkę, to niech przeczyta tę książkę. Znajdzie ją między wierszami, w tkliwości głównej bohaterki, w upartym dążeniu do celu, w umiejętności okazywania uczuć, w niezwykłej troskliwości.
Pisarz zawsze wkłada część siebie do swoich utworów, Ania do "Oceanu..." włożyła spory kawał własnego serducha i własnej osobowości. Kto ją zna, potwierdzi, że mam rację!
Celowo nie poruszam wątku fabuły, książka jeszcze w drukarni, zatem niech ukaże się, znajdzie chętne przeczytania umysły i zacznie bajać szumem oceanu, jak piękna muszla przyłożona do ucha.

PRZEDPREMIEROWO

Uważam, że jest to jedna z tych piękniejszych historii o życiu. O miłości. O śmierci. O tym, że trzeba doceniać to, co mamy. Nigdy nie wybrzydzać, nie być wybrednym. Nigdy nie wiemy, kiedy przyjdzie na nas czas i pora... Dlatego też cieszę się niezmiernie, że miałam okazję przeczytać te historię przedpremierowo i że z czystym sumieniem MOGĘ JĄ WAM POLECIĆ. Jestem pewna, że historia ta, zostanie w mojej głowie na dłużej niż chwilę. Dziękuję serdecznie raz jeszcze autorce oraz wydawnictwu. A WAM GORĄCO POLECAM!
cała recenzja na stronie: https://tylkomagiaslowa.blogspot.com/2019/10/przedpremierowo-anna-kalkowska-wysocka.html