Grzęzawisko

„Za późno staramy się wygrać walkę z upływającym czasem, naiwnie wierząc, że nie ściśnie nas za gardło i nie ściągnie na dno, (…)”.

1996 r.
Gorąca czerwcowa noc u progu wakacji.
„Bezbarwna miejscowość”.
„Zawieszona w pół drogi między biedą a nijakością”.
Grupa młodych ludzi.
Alkohol.
Biwak w środku lasu.

Tak zaczyna się ta pełna tajemnic dramatyczna historia. Choć tak naprawdę jej początek ma miejsce o wiele wcześniej.. i nie na ponurym mokradle, a w grzęzawisku ludzkich słabości, bólu, krzywdy..

Ponad dwie dekady później przeszłość postanowiła upomnieć się o prawdę, która odcisnęła swoje piętno na życiu wielu ludzi z lokalnej społeczności.. a powrót do tej historii będzie jak otwarcie puszki z nieszczęściami, rozdrapanie niezagojonej rany i brutalne posypanie jej solą..

Gdy w 2019 r. na mokradłach ktoś odkrywa ludzkie kości, rusza śledztwo. Policja pod przewodnictwem podkomisarz Aleksandry Lazar nie musi się spieszyć, bo finał jej przecież już znany..

Poznajcie więc ludzi żyjących w cieniu tragedii, zacierających wspomnienia, z zaszytą pod skórą przeszłością i tych, uciekających przed samym sobą.. hen daleko. Poznajcie tych nieszczęśliwych, samotnych, okradzionych, niespełnionych, skrzywdzonych, spadających „w przepaść zaprzeczenia” i tych „balansujących na krawędzi niedopasowania”.. Posłuchajcie milczących od lat ze strachu lub wyrachowania i tych krzyczących głośnio o rzeczach, które nie są wcale takie, jak im się wydaje.. Bo oto rozpoczyna się gra szarości i półcieni.

„Grzęzawisko” to thriller najwyższej próby. Naszpikowany emocjami. Mieniący się hybrydą wrażeń. Porysowany wrażliwością. Stylowo oszlifowany newralgicznymi detalami. Angażujący. I ten klimat lat 90. … wręcz namacalny.

Polecam.

„Za późno staramy się wygrać walkę z upływającym czasem, naiwnie wierząc, że nie ściśnie nas za gardło i nie ściągnie na dno, (…)”.

1996 r.
Gorąca czerwcowa noc u progu wakacji.
„Bezbarwna miejscowość”.
„Zawieszona w pół drogi między biedą a nijakością”.
Grupa młodych ludzi.
Alkohol.
Biwak w środku lasu.

Tak zaczyna się ta pełna tajemnic dramatyczna historia. Choć tak naprawdę jej początek ma miejsce o wiele wcześniej.. i nie na ponurym mokradle, a w grzęzawisku ludzkich słabości, bólu, krzywdy..

Ponad dwie dekady później przeszłość postanowiła upomnieć się o prawdę, która odcisnęła swoje piętno na życiu wielu ludzi z lokalnej społeczności.. a powrót do tej historii będzie jak otwarcie puszki z nieszczęściami, rozdrapanie niezagojonej rany i brutalne posypanie jej solą..

Gdy w 2019 r. na mokradłach ktoś odkrywa ludzkie kości, rusza śledztwo. Policja pod przewodnictwem podkomisarz Aleksandry Lazar nie musi się spieszyć, bo finał jej przecież już znany..

Poznajcie więc ludzi żyjących w cieniu tragedii, zacierających wspomnienia, z zaszytą pod skórą przeszłością i tych, uciekających przed samym sobą.. hen daleko. Poznajcie tych nieszczęśliwych, samotnych, okradzionych, niespełnionych, skrzywdzonych, spadających „w przepaść zaprzeczenia” i tych „balansujących na krawędzi niedopasowania”.. Posłuchajcie milczących od lat ze strachu lub wyrachowania i tych krzyczących głośnio o rzeczach, które nie są wcale takie, jak im się wydaje.. Bo oto rozpoczyna się gra szarości i półcieni.

„Grzęzawisko” to thriller najwyższej próby. Naszpikowany emocjami. Mieniący się hybrydą wrażeń. Porysowany wrażliwością. Stylowo oszlifowany newralgicznymi detalami. Angażujący. I ten klimat lat 90. … wręcz namacalny.

Polecam.