Gwiazdeczka

Aktualnie mamy koniec sierpnia, co oznacza, że już niedługo zobaczymy w sklepach ozdoby bożonarodzeniowe, jak też czekoladowe smakołyki pasujące do tego święta. Marketing od wielu lat nie śpi, oj nie. Ja jednak nie przypisuję książkom o tematyce świątecznej żadnego terminu. Poza prezentami, ładnie udekorowaną choinką, bielutkim śniegiem czy potrawami świątecznymi są także inne, ważne wątki. Wigilijny okres może bowiem przeplatać się tematycznie- obok radości pojawia się nostalgia, smutek. O taką właśnie mieszankę uczuciową zadbała Aleksandra Rak, autorka „Gwiazdeczki”.

Aleksandra Rak nie jest mi pisarką obcą, a na dodatek widzę, że wielu czytelników lubi jej pomysły twórcze. Nie są one może godne najwyższych nagród literackich, ale na pewno zmuszają odbiorcę do indywidualnych przemyśleń. Są one bardzo wskazane i na pewno wiele razy zmieniły nastawienie danej osoby do konkretnej sprawy. Tym razem „Gwiazdeczka” to coś bardzo niecodziennego, bo czy wręcz lawinę osobistych kłopotów można połączyć z motywem więziennym i ciężką chorobą rodzica? Na dodatek wszystkie smutne wydarzenia dzieją się tuż przed 24 grudnia… Okazuje się, że nie zawsze przygotowania do świąt wyglądają beztrosko, jak w filmie.

Joanna to główna bohaterka powieści. Kobieta pracuje w biurze tłumaczeń i jest przykładem osoby, która często popada w skrajne emocje. Aby sobie pomóc, często stosuje formułę: JUTRO BĘDZIE LEPIEJ. Jest to mantra stara jak świat, ale czy pomoże Asi, która musi się borykać z naprawdę trudnymi sprawami? W jej przypadku dramatem wcale nie jest źle dobrana sukienka czy złamany paznokieć. Sama nie wiem, czy poradziłabym sobie ze wszystkimi przeszkodami, tym bardziej, że w przypadku Asi ciąg następujących po sobie wydarzeń przypomina domino- gdy jedna sytuacja okazuje się dramatyczna, następstwa wcale nie są łagodniejsze i wręcz burzą dotychczasowy spokój kobiety. Podczas czytania poszczególnych rozdziałów niejednokrotnie współczułam bohaterce, a o taki efekt zapewne chodziło pisarce.

Asia od pięciu lat jest też mężatką, ale czy Sebastian okaże się wspaniałym mężem, który zrobi wszystko, by wesprzeć ukochaną? Cóż, ich niektóre dialogi były bardzo emocjonujące, a ja intensywnie zastanawiałam się, co będzie dalej. Początkowo sprawa bohaterki może wydawać się banalna- ot, ma się ona spotkać ze swoim ojcem. Błahostka? Tak, ale ona zobacz się z ojcem po 20 latach, bo ten nie dość, że był alkoholikiem, to jeszcze odbywał karę w więzieniu. Nie opiszę szczegółów, ale dodam tylko, że kobieta nie może za bardzo liczyć na pomoc ze strony matki. Tutaj wszystkiemu winy jest alzheimer- choroba nie jest fanaberią, a bardzo poważnym wyzwaniem, nie tylko dla samego chorego, ale też, a może przede wszystkim, dla osób trzecich, czyli rodziny, znajomych. Czy zatem Joanna będzie umiała jeszcze rozmawiać z ojcem? Czy mu wybaczy? Czy ciągłe szeptanie po kątach przez sąsiadów zniszczy jej ojca, jak i ją samą? Ludzie od wieków kochają plotkować i tworzyć milion wersji jednej historii. Wypada też zastanowić się, czy wszystkie osoby opuszczające zakład karny są już skreślone? To bardzo dyskusyjny i ważny temat.

Autorka bardzo dobrze przedstawiła dramaty dziejące się w życiu Joanny, ale udowodniła też, że świat nie kręci się tylko wokół jednej osoby. Bywa, że często nie wiemy o tym, co przeżywają nasi przyjaciele. O kim mowa i o czym jeszcze dowie się Joanna? Czy w ogóle kobieta ma jakichś przyjaciół? Warto się o tym przekonać.

Dobrze jest też wspomnieć o tym, że sam tytuł jest nieprzypadkowy, mający kilka znaczeń. Taki już jest nasz język polski- niesamowicie trudny dla obcokrajowców, ale mający wiele opcji w zakresie interpretacji. Sama powieść nie jest też obszerna- nieco ponad 300 stron może przeczytać każdy, a dodatkowym walorem jest forma edytorska. Druk jest tak dostosowany, że nikomu nie zmęczą się oczy, a ten atut zawsze zyskuje u mnie dodatkowy plus.

Polecam każdemu tę bardzo niecodzienną książkę świąteczną, gdzie elementy wigilijne są tylko tłem. Istotą jest dobre zrozumienie poszczególnych wątków.