Gwiazdy na włoskim niebie

Powiem wam, że to nie jest książka dla każdego. Mamy tutaj bowiem niespieszną scenerię, która się rozgrywa na dwóch płaszczyznach czasowych, gdzie płynie on bardziej w toku chwili obecnej. Tutaj postacie chodzą do pracy, opisuje się ich życie od strony tej spokojniejszej z lekkim zakłopotaniem, kiedy zakazuje się tęsknie spoglądać w oczy mężczyźnie, którego się coraz bardziej lubi. W roku 1946 autorka pokazała jaki podział na klasy społeczne lustrują bohaterzy. To tutaj wystąpiło niewinne spojrzenie, przyszycie niesfornego guzika, który w bliższej atmosferze wywołał prądy u postaci, która nam to opisuje. Nie wiemy jakie myśli skrywa mężczyzna, choć możemy się domyślić, że skoro nawet do drobnych napraw wybiera tylko jedną kobietę, to oznacza, że nie jest mu obojętna. Osoby w kręgu społecznym niziny klasowej upominają o pochodzeniu kobiety, aby nawet tęsknej łzy nie uroniła, gdyż zwyczajnie nie wolno. Selekcjonują wyższe sfery jako ludzi pysznych i niestabilnych emocjonalnie. Kierują się wzajemnym dobrem, choć gdzieś tam widnieje taka drobna zazdrość.
Czas 2017 roku jest niby opisany bardziej współcześnie, choć porusza tematy ułożone w czasach dawniejszych. W momencie, kiedy kobieca postać pozuje do malowania obrazu, zanika gdzieś czas obecny, a ich rozmowy skupiają się na sytuacjach w państwie, na planach przyszłościowych i marzeniach, które pragną spełnić. Miłość aż paruje tutaj w powietrzu i raczej nie ma tematów, które byłyby dla nich niekomfortowe. Później jednak czuć, że atmosfera zaczyna przechodzić w bardziej napiętą i nerwową. Kobieta kiedy przebywa w pobliżu rodziny wybranka stara się jak może sprostać nie tylko inteligentnym rozmowom, ale i ubiorem, do którego przykładają dużą wagę. Dowiadujemy się jacy są poprzez opis ich życia oraz wykształcenia. Po tym zgrabnie przechodzimy do sekretów rodzinnych, które postacie życzyły sobie ukrywać po wsze czasy. Nie wiedzą jednak, że im bardziej ktoś czegoś unika, tym mocniej budzi to czyjeś zainteresowanie:-)
Trudno powiedzieć która opowieść była bardziej ciekawsza. Intencje przekazu lawirowały między tym, co było można, a tym, że wszystko można. Jedynie miłość pozostała niezmienna:-)
Mamy tutaj tło historyczne, ale głównym wątkiem jest życie prywatne, a nie państwowe. Zakrawa więc na wspaniałą obyczajówkę, którą polecam osobom spokojnym i wyważonym. Podobno piękne rzeczy potrzebują czasu, aby móc się ukazać:-)